Water Blue

ลำดับตอนที่ #1 : การเริ่มต้นของแต่ละคน

"คุณากร....ขอโทษนะฉันมีคนที่ชอบอยู่แล้วล่ะ"เสียงหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ตรงคาดฟ้าใด้ปฎิเสธรักชายคนหนึ่งที่โรงเรียนบนดาดฟ้าของ



โรงเรียนแห่งหนึ่งเวลาเย็นๆพระอาทิตย์ที่ทอแสงสีส้มบ่งบอกว่าจะค่ำแล้ว



"เข้าใจแล้ว...งั้นขอให้สมหวังก็แล้วกันนะ"ชายคนนั้นพยักหน้ารับแล้วก็ยิ้มตอบเธอแล้วก็ลงบันใดไป ภาพมั้งหมดเริ่มเลือนลางไปเรื่อยๆ



"คุณากรตื่นใด้แล้ว...เดี๋ยวไปสายนะเฟ้ย"เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากข้างล่าง



"อืม...."ชายคนนั้นตอบรับพร้อมบิดขี้เกียจก่อนที่จะเดินไปเปิดผ้าม่านให้เห็นยามเช้าที่สดใสเมื่อมองออกไปด้านนอกจะเห็นคนวิ่งออกกำลัง



กายจำนวนหนึ่งและเสียงนกที่ทำรังบนต้นใม้ในบ้านเขาบอกถึงการเริ่มต้นชีวิตใหม่ในอีกหนึ่งวัน



"ฝันไปรึเนี่ย เมื่อวานเราโดนบังคับให้ไปสารภาพรักเราก็พึ่งถูกเขาหักอกนี่หว่า..."คุณากรคิดในใจหลังจากนั้นเขาก็ลงมาอาบน้ำแต่งตัวและเตรียมตัวไปโรงเรียน



และกินข้าวซักพักชายที่เรียกคุณากรให้ตื่นขึ้นมาก็เดินออกมาในห้องครัว



"ว่าไง..ตื่นเช้าดีนี่ขอบใจที่มาปลุกริว"คุณากรพูด เขาเป็นชายอายุ17ตาสีฟ้าผมสีฟ้าผอมสูงหน้าตาไม่ค่อยดีนักหน้าเขาดูเหม่อลอยไม่ค่อย



สนใจกับโลกที่เปลี่ยนแปลงเท่าใหร่นักนิสัยเขาเป็นคนที่บางทีก็ขรึมบางที่ก็ร่าเริงจนเกินเหตุจนใครหลายคนคิดว่าเขาบ้าแต่แท้ที่จริงแล้วเขา



เป็นคนฉลาดแต่ไม่มีเล่ห์แฝงเจาเป็นคนทุ่มเทให้เพื่อนมากๆใจเย็นและไม่ค่อยโกรธใครนานและมักมีข้อคิดตามแบบแบบของเขาให้เพื่อน



เสมอๆ



"เออ สำนึกบุญคุณใว้ด้วยล่ะ"ชายหนุ่มหน้าตาดีคนหนึ่งพูดกับคุณากรเขาเป็นชายตาสีแดงผมดำเขาเก่งวิชาเลขเป็นที่สุดนิสัยเขาคล้ายๆ



คุณากร



แต่ว่าเขาเป็นคนที่ทำอะไรแล้วลืมง่าย....วันนี้เขาโดนเพื่อนอีกคนสั่งให้มาปลุกโครโน่ก็เลยต้องมา



"เมื่อวานอกหักแบบภูมิใจสุดๆฟ่ะ"คุณากรพูด



"เออยินดีด้วย"ริวพูด



"เมื้อกี้นายพูดว่าไงนะ"คุณากรถามด้วยเสียงโมโหนิดๆ



"ล้อเล่นน่า"ริวพูดพลางเอาหนังสือนิยายมาอ่าน



"เออ...เรารีบไปโรงเรียนเถอะไป"คุณากรพูด



ทั้งสองคนรีบวิ่งไปโรงเรียนอย่างรวดเร็วโดยที่นี่เป็นเกาะใหญ่ๆที่ที่เพิ่งมีคนทำเป็นประเทศของตนเมื่อ420ปีที่แล้วเกาะนี้มีตำนานเรื่องเล่าต่างๆ



มากมายเป็นประเทศที่ยังมีคนใช้เวทย์มนตร์ใด้แต่ก็มีเทคโนโลยีทันสมัยต่างๆมากมายมีตำนานคน12คนที่ปกป้องที่นี่อยู่ด้วยและยังมีพวกชน



เผ่าต่างๆที่อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขโดยที่โรงเรียนของเขาชื่อว่าอารีคลิฟเป็นโรงเรียนที่สอนอไรต่างๆให้เยอะมากเป็นโรงเรียนนาๆชาติที่มีผู้คน



สนใจสูงเมื่อถึงโรงเรียนที่นี่เป็นโรงเรียนที่กว้างใหญ่บรรยากาศ

ร่มรื่นมีตึกต่างๆตามแขนงวิชา

และมีนักเรียนจะนำนวนมากอยู่ในโรงเรียนนี้



คุณากรดิ่งไปที่ห้องเรียนเขาโดยทันทีเพราะว่าวันนี้เขามา

โรงเรียนเช้ามากอาจมีโอกาสเจออาจารย์ที่ปรึกษาแสนสวยและ

เจอเพื่อนๆที่ไม่ค่อย




มีโอกาสใด้คุยกันส่วนริวเองก็ตามมาทีหลังทั้งคู่เข้ามาในห้อง

พบกับ...ที่ปรึกษาของเขา อาจารย์ เอเลน่ารีเฟร็คเตอร์เธอนั่ง

ฟุบหลับอยู่ตรงโต๊



ครูเธอคงเหนื่อยกับการทำงานที่วุ่นวายของเธอเพราะว่าเธอเป็น

ทั้งที่ปรึกษาทั้งอาจารย์สอนวิทย์และสังคมจึงฟุบหลับเมื่อเสียง

คนเดินเข้ามา



แล้วลืมตาขึ้นมา



"อืม...เอ้าพวกเธอมากันแต่เช้าเลยนะ"เอเลน่าพูดขึ้นมาอาจารย์สาวอายุน่าจะ27ใด้ผมของเธอสีเงินสูงประมาณ167



เซนติเมตรหน้าตาพอใช้ใด้แต่ดูมีเสน่ห์พอสมควรพูดด้วยเสียงงัวเงีย



"สวัสดีครับอาจารย์"ทั้งสองพูดพร้อมกัน



"อืม....ถ้างั้นครูหลับต่อแล้วนะ"เธอพูด



"เรานี่อยู่ม5แล้วนะ5/aด้วย"คุณากรพูดอย่างร่าเริง



"เออๆๆๆ"ริวตอบรับมาจากนั้นคุณากรก็เข้าไปทักทายเพื่อนๆของเขา



เพื่อนของคุณากรส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชาย ก็มีผู้หญิงเป็นส่วนน้อยที่คุยกะเขา วันนี้โครโน่รู้ว่าเพื่อนคนหนึ่งของเขาที่เป็นคนรวยจะถูกจับหมั้นเขาก็



เลยไปคุยกับเพื่อนคนนั้นแต่ว่า...เขาคงมาสายล่ะมั้งวันนี้ คุณากรคิดในใจ และแล้ววันนี้เวลาก็ดำเนินไปจนกระทั่งพักเที่ยง



คุณากรขึ้นไปบนดาดฟ้าอีกครั้งเขานั่งติดอะไรบางอย่างอยู่ที่ดาดฟ้า....เสียงเปิดประตูดังขึ้นมาปรากฎให้เห็นหน้าที่น่ารักของเธอ เธอเป็น



ผู้หญิงในห้องของเขาชุดนักเรียนที่เธอใส่นั้นปรานีตมากๆผมของเธอสีทองยาวสลวยตาชองเธอสีน้ำตาลชุดนักเรียนก็ตามแบบโรงเรียนนี้คือ



ผู้ชายจะใส่โค้ตสีดำส่วนกางเกงจะใส่ยีนส์หรือขายาวก็แล้วแต่จะใด้แค่3สีคือ ดำ ขาว น้ำเงินเช่นเดียวกับเสื้อที่สามารถเลือกสีใด้ส่วนผู้หญิงก็



จะใส่ชุดสีขาวกระโปรงไม่สั้นจนเกินไปและมีโบอยู่ที่เสื้อด้วยโบในแต่ละชั้นก็จะใส่สีแตกต่างกันเช่นสีดำของม.5หรอเขาเรียกว่าม.ปลายปีสอง



เธอเองก็รู้จักกับคุณากรตามประสาเพื่อนร่วมชั้นทั่วไป



"อ้าวนายอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ"เธอถามอย่างประหลาดใจ



"อืม....แต่เธอสีหน้าไม่ดีเลยนะเอล"คุณากรพูด



"หาคนที่จริงใจไม่ใด้ซักคนเลย...คนที่มาบอกรักเราอ่ะ"เธอถอนหายใจแล้วหันหน้ามามองคุณากรที่มองดูวิวรอบโรงเรียนอยู่



"เหรอ...ก็เธออ่านใจคนออกน่ะสิถ้าเธอจะหาคนที่รักเธอจริงๆน่ะหาใด้แต่เธอก็พยายามทำดีเท่านั้นแหละรอให้เขารักเราแล้วค่อย



บอกไปว่าเราคิดยังไงกะเขาเท่านั้นแหละถ้าอยากจะมีจริงๆต้องใช้เวลา"คุณากรพูดพลางหันหน้าไปหาเธอ



"งั้นเหรอ....นั่นสินะ...สิ่งที่สำคัญที่สุดเป็นเรื่องของเวลา"เธอพูด



"หรือไม่เธอก็ทำแบบนี้เลยเป็นไง"คุณากรพูดพลางหัวเราะ...



"ยังไงล่ะ.."เธอถาม



"ลองออกมาอยู่ในหอหญิงสิแล้วก็

...ทำงานหาเงินเอง โดยขอเงินมาก้อนนึงแล้วก็ทำอะไรด้วย

ความเพียรดูรับโดยไม่รับเงิรจากพ่ออีกลองต้องเจอคนดีแน่ๆ"



"งั้นฉันจะลองดูก็แล้วกัน....แล้วนายสูงเท่าใหร่ล่ะ"เธอพูดถามคุณากรที่กำลังมองออกไปข้างนอกลมอ่อนๆที่พัดมาทำให้ผมที่ยาวสลวยของ



เธอปลิวไปตามสายลม



"180 น่าจะเท่านี้แหละ"เขาตอบ



"ว้า...อีกแค่12เซนฉันก็ตามนายทันแล้วต้องรีบหน่อย....งั้นฉันไปล่ะ"เธอยิ้มให้คุณากรก่อนที่จะเดินออกไปส่วนคุณากรก็นั่งคิดอะไรบาง



อย่างท่ามกลางลมเย็นอ่อนๆที่พัดเข้าตัวเขาเมื่อเรียนจบคาบ6แล้วเอลใด้กลับไปขอพ่อเรื่องที่คุณากรบอกเพราะเธอทนเจอคนที่ไม่จริงใจ



กับเธอไม่ไหวแล้ว อยากหาความสุขบ้างซึ่งพ่อเธอก็อนุญาติโดยให้ลูกของแม่นมของเอลไปด้วยเธอมีชื่อว่ารินผมของเธอสีฟ้า



สั้นตาของเธอสีแดงและเธอก็หน้าตาพอใช้ใด้นิสัยเป็นคนขี้อายเธอเป็นคนขรึมนิดหน่อยเพราะอดีตบางอย่างแต่เธอก็รักเอลเหมือนพี่



น้องสายเลือดเดียวกันเธอสูงมากกว่าเอล4เซนใด้ไปพักอยู่ในหอหญิงห้องเดียวกับเอลและให้เธอย้ายมาโรงเรียนนี้ด้วย.....



คุณากรที่หลังจากที่เลิกเรียนแล้วเขาก็ไปบ้านคนๆหนึ่งที่มีคน2คนอยู่ในบ้านหลังนั้น ชาย1คนผู้ตาบอกกับเพื่อนสาวที่คอยดูแลเขาอยู่....



"สวัสดีครับพี่เคย์  พี่ไอริส"คุณากรซึ่งเห็นทั้งสองออกมาหน้าบ้านพอดี



"ว่าไงคุณากร...."ชายที่ชื่อว่าเคย์กล่าวทักทายคุณากรเขาเป็นนักจิตรกรที่เลิกทำงานไปแล้วเพราะตาบอดผมของเขาหน้าตาดีคมแบบนาย



แบบผมของเขาสีเขียวสูงกว่าคุณากรนิดหน่อยนั่งรถเข็นซึ่งเพื่อนสาวของเขาชื่อว่าไอริส เธอเป็นผู้หญิงสาวหวานเป็นคนน่ารักผมของเธอยาว



สลวยแต่สั้นกว่าผมของเอลตาของเธอเป็นสีทองประกายดูมีเสน่ห์มากสูงประมาณ169เซนติเมตรหน้าตาน่ารัก



"เราไปคุยกันในบ้านดีกว่าไป"ไอริสพูดอย่างยิ้มแย้ม......ซึ่งทั้งหมดก็เข้าที่บ้านของเคย์





______________________________________________________________________________________________



ตอนนี้เป็นบทนำตัวละครครับพระเอกไม่ใช่คุณากรเพียงแค่คนเดียวแน่นอน และยังมีตัวละครอีกมากมายให้ท่านเลือกชมเนื้อเรื่อง



ของพวกเขาเคย์ตาบอดเพราะอะไร และการพบกันครังแรกระหว่างคุณากรกับริน ทั้งสองจะป็นยังไงโปรดติดตามตอนต่อไปครับ