ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : { Untreated } EP. 6 เสาร์ - อาทิตย์ หรรษา (100%)
" โอ้ยยยย! แม่แบฮยอนเ็บฮะ "
" ทนหน่อยนะลู อีนิเียวะเสร็แล้วล่ะ "
แบฮยอนัฟันทนรอแม่ทำแผลที่้อศอให้ มันทั้บวม ทั้้ำ เ็บที่สุเลย
" ลูลอิูสิ ถ้าแม่ไม่ไปหาลูที่โรเรียน แล้วรุ่นพี่นนั้นไม่ไปเอลู ลู้อิอยู่นั้นลอ ศุร์ เสาร์ อาทิย์ โอ้ยย! แม่ไม่อยาะิเลย อยาะบ้าาย ! "
แบฮยอนนั่ฟัที่ผู้เป็นแม่แล้วิาม มัน็ริหาแม่และรุ่นพี่เฮุนไม่ไปเอเา เาายเป็นผีเฝ้าโรยิมแน่นอน ิแล้ว็อยาะร้อไห้
ทำไมพวรุ่นพี่ึลิ ถึใร้ายับเานั อโทษ็แล้ว อร้อ็แล้ว พี่เายัไม่ให้อภัยเลย ิเสร็็ถอนหายใออมาเฮือให่
" เสร็แล้วล่ะ่ะ นเ่ ห้ามให้แผลโนน้ำนะ้ะนีไม่ั้นมันะอัเสบ " ุนาย บยอนพูับลูเสร็และเินออไป
" แม่ะไปไหนเหรอฮะ ? " เ็น้อยถาม
" อ้ออ! แม่ลืมบอไปเลย เสาร์ - อาทิย์ แม่ับพ่อไม่อยู่บ้านนะลู ะไปร่วมทริปับระูล ิม เาน่ะลู เห็นบอว่ามีเพรแบบใหม่เ้ามาแม่เลยอยาะไปูเสียหน่อย เผื่อบริษัทบ้านเราะไ้ไอเียเพรแบบใหม่มาทำบ้าน่ะลู "
ลืมบอเสียสนิทเลยว่าบ้านอแบฮยอนทำธุริ เียระไนเพรส่ออ่าประเทศ มีสาาอยู่ทั่วโลและสาาให่อยู่ที่รุโล และพ่อแม่อแบฮยอน ออเินทาบ่อยมาและบาที้อไปนานถึ 3-4 เือนเลยล่ะ แบฮยอนไม่อบอยู่นเียวเลย อยาะอุแม่เลี้ยสุนัแ่็แพ้นสัว์อยู่ี เฮ้ออออ!
" ุแม่ทิ้แบฮยอนอีแล้วอ่ะ " เ็น้อยทำเสียอออ้อนและเินมาอผู้เป็นแม่
" แม่ไปแ่ สอวันเอ ูแลัวเอีๆ นะลู บ๊ายบ่าย่ะ นเ่อแม่ " ุนาย บยอน อลาลู่อนะออาบ้านไป
แบฮยอนโบมือลาผู้เป็นแม่อย่าหน้าาละห้อยนลับสายาและเินเ้าบ้านไป ถึห้อนั่เล่น เปิทีวี ย้าย่อไปมาอย่าน่าเบื่อ ่อแล้ว่อเล่า็ยัไม่เอ่อที่ถูใ..
ปิ๊!
" วนยอู ไปร้านหนัสือีว่า ฮิฮิ " เมื่อิออนัวเล็ึรีบ่อสายหายอูทันที
" ฮัลโหล! ยอูวววววววววววว์ " แบฮยอนทัทาย้วยน้ำเสียื่นเ้น
" ว่าไ แบฮยอน "
" ยอู ว่ามั้ย? เราอยาวนไปร้านหนัสือน่ะ "
" อโทษ้วยนะแบฮยอน วันนี้เราำลันอย้ายเ้าหอใหม่น่ะ "
" ยอู ย้ายเามาอยู่หออโรเรียนเหรอ? "
" ใ่ๆ อเยอะมาเลยล่ะ อโทษ้วยนะแบฮยอน ไว้วันหลัเราไป้วยันนะ "
" ไ้เลยยอู ไว้เราะเาไปูห้อนายนะ บ๊ายบาย "
" บ๊ายบาย้ะ "
ื้!
แบฮยอนวาสายายอูเสร็แล้ว อหูเหมือนหมาหอยเลย...
" ไปนเียว็ไ้นี่นา อยู่นเียวเหาแบบนี้ ้อเาายแน่ๆ " หลัานั้นแบฮยอน็แ่ัวใหม่
เสื้อยืสีาว ใส่แว่นลมๆ าเยีนส์และรอเท้าผ้าใบ ถึมันะูธรรมาแ่เมื่อแบฮยอนใส่แล้วมันน่ารัสุๆ ไปเลยล่ะ
แบฮยอนให้นลุนับรถมาส่และให้ลับไ้เลยไม่้อรอเพราะแบฮยอนไม่อยารบวนและบอับลุไปว่าะนั่แท็ี่ลับเอ
Central Kim's City Mall
เห็นยอูบอว่า ระูลออินเป็นเ้าอห้าสรรพสิน้าแ่ไม่ิว่าะเป็นห้าที่ให่อันับ 1 ในรุโล
แบฮยอนไม่ไ้มาที่นี่บ่อยนัหรอ ส่วนมาะอยู่แ่บ้านและร้านหนัสือเล็ๆ ใล้ๆ ับโรเรียน
" แล้วเราะหาร้านหนัสือเอมั้ยเนี่ย " แบฮยอนพึมพำับัวเอ เพราะที่นี่ให่ม้ามา
แบฮยอนเินหาร้านหนัสือไปเรื่อยๆ ไม่รีบ เพราะวันนี้นั้ใะมาเินเล่นแ้เบื่อและื้อหนัสือิมือลับบ้านั 2 - 3 เล่มเท่านั้น เินไปเอหลายร้านแล้วแ่็ยัไม่เอหนัสือที่นถูใ ถึเินหาไปเรื่อยนมาเอร้านเ้น่าาน่าิน แบฮยอนิว่าะไปเลือื้อหนัสือและลับมานั่ในอ่านในร้านเ้ที่นี่ ึรีบปรี่ไปหาร้านหนัสืออีร้านอย่ารวเร็วโยที่ไม่ทันสัเุว่ามีใรบานำลัามเาอยู่
ในที่สุแบฮยอน็มาถึร้านหนัสือที่มีหนัสือามที่น้อาร แบฮยอนอบหนัสือแฟนาี เ่น ภูประำาย ปีศา นรสวรร์ นิสัยอเราไม่ไ้บอทุๆ อย่าในารใ้ีวินะ ถึแบฮยอนะูอ่อนแอ แ่เา็อบอะไรที่มันโหๆ หลายอย่าเลยล่ะ
เินเลือไปัพั็เหลือบไปเห็นหนัสือนเอ้อาร ว่าแ่ทำไมมัน้ออยู่สูนานั้น้วย
" ถ้าะอยู่สูนานั้น ทำไมไม่เ็บไว้ในลัเลยล่ะเนี่ย อึ้บ อึ้บ อึ้บ "
" โอเ ไ้แล้วเล่มแร ่อไปเล่มที่สอ ฮึบ! "
" โอเ เล่มสุท้าย ภูหมาป่า นั่นมันนัเียนนที่เราอบ้วยยย ฮึบ! "
วับบบบ!
" เฮ้ยยยย! "
" อบใที่หาให้นะ ำลัอยาอ่านพอี "
" านยอล เอาืนมานะเราเอ่อน " แบฮยอนทำหน้ามุ่ยทันทีเมื่อมีนแย่หนัสือเล่มโปรไป
" แู่หยิบ่อน มัน็ืออูสิวะ! " ายร่าสูอบแบบไม่ใยี
" พูาหยาบาย นายรู้มั้ยที่ร้านหนัสือนี้เนี่ย เ้าายหนัสือมารยาท้วยนะ เราว่านายวระื้อไปอ่านบ้า เล่มไม่ถึร้อย เผลอๆ นายยืนอ่านในนี้ฟรีๆ ยัไ้เลย " แบฮยอนอบลับ้วยน้ำเสียเรียบเยและโมโหที่เาแย่หนัสือไปแถมยัพูาหยาบายอี
" นี่! มันะมาไปแล้วนะไอ่เี้ย อยามีปัหาหรือไ ไ้่าวว่าเพิ่ะโนัมา้วยหนิหรืออยาะลอีอีล่ะหมาน้อยัวเี้ย หื้ม? " านยอลเ้ามาประิแบฮยอนเสีย่ำลเพื่อู่นัวเล็ที่ยืนพิอยู่ับั้นหนัสือท่าทาล้าๆ ลัวๆ
านยอลเห็นว่านัวเล็ใ้ร่าอเาำลัลัวึผละัวออไปพร้อมับหนัสือที่แย่มาานัวเล็่ายเินแล้วเินออาร้านไปทันที้วยอารม์โมโหที่โนอลับาปาอแบฮยอนและิแผนแล้ไว้เรียบร้อย
" หึ แบฮยอน อยาลอีับันมาใ่มั้ย เี๋ยวพี่ปาร์ ะัให้ามๆ เลยอยู "...
้านแบฮยอน เลือื้อหนัสือเรียบร้อยแล้วไ้มาแ่สอเล่มเพราะโนนนิสัยไม่ีแย่ไปแ่็สะบัวามินั้นไปเพราะนำลัะไปมีวามสุที่ร้านเ้่อยัไล่ะ!
แบฮยอนรีบ้ำอ้าวไปที่ร้านเ้ที่นเอมอไว้่อนที่ะเ้ามาร้านหนัสือมอหา้ายวาโยไม่ไ้ระวัทา แล้วันเินนนนนึเ้า
" โอ๊ย! อโทษฮะ "
" อโทษรับ เป็นอะไรมั้ยรับ "
" รุ่นพี่โอ เฮุน " O.O
" โอโห เรียะเ็มยศเลยนะรับน้อแบฮยอน เ็บรไหนมั้ยรับ " ายผิวาวยิ้มนาเป็นสระอิ เ้ามาพยุแบฮยอนลุึ้นและ่วยเ็บหนัสือที่อยู๋บนพื้นยื่นให้นัวเล็
" ผมไม่เป็นอะไรฮะ ไม่เ็บเลยฮะแล้วรุ่นพี่ล่ะรับเ็บรไหนไม่รับ ผมอโทษอีรั้นะรับ " นัวเล็้มหัวอโทษรุ่นพี่อย่าเารพนับถือ
" ไม่เป็นไรแบฮยอน ว่าแ่เรารีบไปไหนล่ะเนี่ย? "
" ผมะไปร้านเ้ฮะ แ่ำไม่ไ้ว่ามันอยู่รไหน ห้านี้มันให่พอสมวรเลยฮะรุ่นพี่ " แบฮยอนส่ยิ้มแห้ๆ เพราะสัเวนเอที่ำไม่ไ้ทั้ๆ ที่เพิ่เินผ่านมาแท้ๆ
" พี่ำลัะไปพอีเลย เี๋ยวพี่พาไปแล้วันนะ ไปันเถอะ " รุ่นพี่ส่ยิ้มให้แบฮยอนอีรั้
" เอ่ออ อบุมารับรุ่นพี่ " แบฮยอนเินามรุ่นพี่มาอย่าๆ ทำไมรุ่นพี่้อยิ้มแบบนั้น้วยน่ารัมาๆ เลยล่ะ แบฮยอนหลเลย
เมื่อมาถึร้านเ้ แบฮยอนนั่ลร้ามับรุ่นพี่และถามนเอในใว่าทำไมเราถึามมา่ายนานั้น เรา่ายนานั้นเลยหรือโนมน์สะ หรือๆๆๆๆๆๆๆ แบฮยอนถามนเอหลายและสะบัหัวไปไล่วามิบ้าบออนเอ
" รับอะไรีรับ " เสียาพนัานอร้าน
" ผมเอาิฟฟ่อนนมสับ็อโแล็ร้อนรับ " เฮุนสั่โยไม่มอเมนูแม้แ่น้อย
" ผมเอาาาา.... เอาาาา เอาเ้เนยสบีบวิปรีมเยอะๆ โรยเล็น้ำาลเยอะๆ แล้ว็แยมสรอเบอร์รี่รา้วยนะรับ เรื่อื่มรับเป็นนมปั่นหวานๆ รับ อบุ " แบฮยอนสั่อย่าละเอียโยเน้นทุอย่าหวานๆ
" แบฮยอนอบอหวานเหรอรับ พี่เห็นเน้นทุอย่าหวานๆ ทั้นั้นเลย " เฮุนอสสัยไม่ไ้ึถามออมา
" ือออ แบฮยอนเรียนิหน่อยฮะเลย้อารน้ำาลเยอะๆ รับ " แบฮยอนอบิลออไปแ่เา็เรียริๆ แหละ
" เรียเรื่ออะไรเหรอแบฮยอน ใ่เรื่อที่โรเรียนหรือเปล่าล่ะรับ " เฮุนถามเป็นริเป็นั
" ไม่ใ่เรื่อที่โรเรียนหรอรับรุ่นพี่ ือเมื่อี้แบฮยอนไปร้านหนัสือมาแล้วมีนมาแย่หนัสือเล่มโปรอผมไปฮะ ผมโรธมาๆ เลยแถมเายัพูาไม่ีใส่ผมอี ิส์ " แบฮยอนเล่าทุอย่าให้นรหน้าฟัเหมือนสนิทันมานานนับปี
" นิสัยแย่ัเลยนะรับ แบฮยอนรู้ันนั้นมั้ยรับ "
แบฮยอนำลัะอบำถามแ่อยู่ีๆ านยอล็เินเ้ามานั่้าๆ เาแล้วทัทาย
" ว่าไ้ะแบฮยอน เอ้าท่านประธานนัเรียน โอเฮุน็มา้วยเหรอเนี่ย ฮุฮุ " านยอลพูิวนและโอบใหล่แบฮยอนไป้วย
" ไอ้นนิสัยไม่ี ออไปเี๋ยวนี้นะ " แบฮยอนปัมืออานยอลออไปพร้อมับทำหน้ามุ่ยอีรั้
" โถ่เ็แว่นัวน้อย อนั่้วยนไม่ไ้เหรอ ูสิในร้านไม่มีที่ว่าแล้วนะรับ " านยอลวนอีรั้
" นี่านยอล นายเลิวนน้อเาัทีเถอะ " เฮุนพู้วยน้ำเสียริั
" ถ้าันไม่เลิวนนายะทำไมเหรอ เฮุน? นายะส่ื่อันให้ห้อปรอเอาไปัะแนนเหรอ เหอะ! " านยอลริัใส่บ้า
" น้อเามีปัหาหลายอย่าเ้ามา็เพราะนาย นายวรเลิยุ่ับน้อเาะีว่า " เฮุนพูเปิประเ็น
แบฮยอนนั่เียบและิว่าทำไมรุ่นพี่ถึปป้อเาแ่มัน็เป็นวามริอีนั่นแหละเามีปัหาเ้ามา็เพราะเา แล้ว็มีบุลอื่นเ้ามาในารสนทนานี้อี
" อร๊ายยย! านยอลมาทำอะไรที่นี่เหรอะ ึลิามหาานยอลั้นานอ่ะ อ้าวแล้วานยอลไปนั่ับนัเ็ี้โรนั่นทำไมะเี๋ยว็ิเื้อหร่อ่ะ " ึลิเสียัลั่นร้านเ้และเินเ้ามาเาะแนานยอลและมอเหยียไปที่แบฮยอน
" ึลิเลิพูาเหยียนอื่นัที แล้วพาแฟนอเธอออไปาที่นี่้วยแล้วัน " เฮุนพูปรามึลิ
" ไปันเถอะ่ะานยอล ึลิเหม็นี้หน้ามัน อี๋ๆๆ เลีย " ึลิระเาะานยอล
" ฝาไว้่อนนะ้ะ หมาน้อยเี๋ยวะรีบมาเอาืน่วนๆ เลย " านยอลพูับแบฮยอนและส่สายาเ้าเล่ห์ให้
ทั้สอวันออาร้านไปแถมทิ้ปมไว้ให้แบฮยอนอี แบฮยอนำไ้โนล้อแบบนี้มาั้แ่เ็ๆ แม่เลยให้แบฮยอนมาเรียนอยู่ที่บ้านนเียวไม่่อยมีเพื่อนเยอะเท่าไหร่ พอมาเรียนที่นี่็มียอูับอินและรวมรุ่นพี่เฮุน้วยทีุ่ยับเาและไม่รัเียเาที่เป็นนอ่อนแอ
" แบฮยอนเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่้อิมานะรับ " เฮุนพูปลอบโยนและส่ยิ้มให้แบฮยอน
" ผมินแล้วรับรุ่นพี่ เฮ้อออ! ะมาินอหวานแ้เรีย แ่ันมาเอเรื่อที่เรียว่าอหวานอี " แบฮยอนัพ้อและส่ยิ้มแห้ๆ ให้รุ่นพี่
" ผมเห็นรุ่นพี่สั่โยไม่มอเมนูเลย แสว่ารุ่นพี่มาทานบ่อยใ่มั้ยฮะ ? " แบฮยอนเรียบเปลี่ยนเรื่อทันทีเพราะไม่อยาให้บรรยาาศเสียในร้านที่น่ารัๆ แบบนี้
" ร้านนี้พี่มาทุวันหลัเลิเรียนเลยล่ะ สสัยพนัานนนั้นมาใหม่ถึไม่รู้ว่าพี่ะสั่อะไรน่ะรับ " เฮุนอบลับแบบำัน
" ผมยัไม่เยมาินที่นี่เลย สสัย้ออร่อยมาแน่ๆ รุ่นพี่ถึมาินทุวัน "
" ลอแล้วระวัะิในะรับน้อแบฮยอน "
" เ้มาเสิร์ฟแล้วรับ "
" โหห น่าาน่าินสุๆ ไปเลย ทานเลยนะรับบบบ "
" ่อยๆ ทานนะรับ ไม่้อรีบ "
เวลาล่วเลยไปเือบหโม แบฮยอนับเฮุนุยันเรื่อทั่วไปหลายอย่าทำให้สอนเริ่มสนิทันและไ้ทำวามรู้ัันเยอะมาึ้น
" ายแล้วฮะ ะหโมแล้วผม้อรีบลับแล้วรับ อโทษนะรับแ็บิล้วยฮะ "
" ไม่เป็นไรแบฮยอนพี่เลี้ยเอ "
" ไม่เป็นไรฮะรุ่นพี่ผมเรใ "
" แบฮยอน้อรีบลับไม่ใ่เหรอ เี๋ยวะึนะรับแล้วลับยัไรับเนี่ย "
" ผมลับแท็ี่น่ะรับรุ่นพี่ "
" มันอันรายนะ เอาเบอร์พี่ไปีว่ามีอะไร็โทรมาหา่วนๆ เลยนะรับ " เฮุนยื่นนามบัรอนเอให้แบฮยอน
" อบุมานะรับที่เป็นห่วและอบุสำหรับเ้้วยนะรับรุ่นพี่เี๋ยวไว้ผมะเลี้ยืนนะรับ " แบฮยอนอบุรุ่นพี่และวิ่ออาร้านไปทันทีแถมลืมหยิบหนัสือที่เพิ่ื้อมาไปอี่าหา
เฮุนโบมือลาแบฮยอนเรียบร้อยและนเอ็ำลัะเินออาร้านเ่นันแ่เหลือบไปเห็นหนัสือแบฮยอนที่ลืมไว้่อนึรีบหยิบและวิ่ามแบฮยอนไป วิ่นมาถึทาออแ่หาไม่เอะแล้ว
" สสัย้อเอาไปืนให้ที่โรเรียนแล้วล่ะ " เฮุนิันั้นึเินไปลานอรถและับลับบ้านพร้อมับเอาหนัสืออแบฮยอนึ้นรถไป้วย
้านแบฮยอนำลัยืนรอแท็ี่อยู่ แ่ยัไม่มาัันพอมา็โบแ่ไม่อ
" นี่็ยัไม่ึเท่าไหร่ ทำไมแท็ี่ถึไม่อล่ะบาันอแล้วแ่็ไม่ไป ะมาับันทำไมเนี่ย " แบฮยอนเริ่มหัวเสียเพราะอนนี้็ปาไปทุ่มรึ่แล้ว เริ่มิในใว่าะโทรหารุ่นพี่เฮุนีมั้ย แ่อีใ็เรใรุ่นพี่เา
เอี๊ย!!!!
แลมโบินี่สีำันามแบรสุแรออยู่้าหน้าแบฮยอนและายร่าสูเินลมาารถและเ้ามาหาแบฮยอน
" ึ้นรถะ! "
" เราลับเอไ้น่ะานยอล อบในะที่หวัี " แบฮยอนอบลับ้วยน้ำเสียเยเมย
" ันไม่มีเวลามาเล่นับเธอทั้ืนนะแบฮยอน ึ้นรถเี๋ยวนี้! " านยอลเริ่มโมโห
" ็เราบอว่าไม่ึ้นไ โอ้ยยย! " านยอลยอลนะาแนแบฮยอนและผลัึ้นไปบนรถโยที่นัวเล็ัืนไม่ไ้เพราะแรน้อยว่า เมื่อแบฮยอนึ้นรถานยอลรีบวิ่มาที่ฝั่นับและับพุ่ออไปอย่ารวเร็ว
" นายะับไปไหนานยอล อรถเี๋ยวนี้นะเราะลับเอ "
" ็มาเอาที่ฝาไว้ไ บอแล้วว่าะมาเอาืน " านยอลพูาท่าทาน่าลัวและเหยียบันเริ่เพิ่มเรื่อยๆ านยอลเริ่มเ้ามาในทาเปลี่ยวไร้บ้านริมทาและผู้น
" านยอลเราบอให้อไเราะล อเี๋ยวนี้นะ! "
เอี๊ย!!!! ุ้บ! โอ้ย! หน้าผาอแบฮยอนระแทเ้าับแผอนโทรลหน้ารถเ็มๆ แบฮยอนมึนั่วะ่อนที่ประูฝั่แบฮยอนะเปิออและนเอถูลาลไปอีรั้
" นายะทำอะไรานยอล เราเ็บนะ " านยอลลาแบฮยอนออมาารถและปล่อยแบฮยอนไว้้าทา่อนที่เาะับรถออไปและทิ้แบฮยอนไว้ที่ทาเปลี่ยนนเียว...
" นายะไปไหนานยอล นายะทิ้ันไว้ที่นี่ไม่ไ้นะ ันไม่รู้ัที่นี่ านยอลล!! " แบฮยอนะโนไล่หลัานยอล ะโนนสุเสียแ่ไม่มีท่าทีว่ารถันนั้นะลับมา
ฮือออออ ฮืออออ
แบฮยอนหมแรนั่ร้อไห้อเ่าอยู่้าทา ิอะไรไม่ออและยัมึนเนื่อาแรระแทที่หน้าผา เาิอะไรไม่ออ ิไม่ออริๆ
" ทำไม้อทำับเราถึนานี้้วยเราไปทำอะไรให้ ฮือออ ฮือๆ " แบฮยอนลุึ้นยืนเพื่อะหาทาลับบ้าน ทาแถวนี้มือมิและไม่มีแม้แ่ไป้าทาเาลัวนิอะไรไม่ออ นระทั่มีระาษแผ่นเล็ๆ ลมาาระเป๋า
" รุ่นพี่เฮุน ใ่! รุ่นพี่เฮุน " แบฮยอนรีบุลีุอหยิบระาษแผ่นนั้นึ้นมาและเบอร์โทรหาเฮุนทันที
ื๊ ื๊
" สวัสีรับ "
" รุ่นพี่ฮะ ่วยผม้วย ฮือๆๆๆ " แบฮยอนรอเสีย้วยวามหวาลัว
" แบฮยอนเิอะไรึ้น " ปลายสายถาม้วยวามร้อนใ
" ผมหลทาฮะ ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน รุ่นพี่่วยผม้วยผมลัวมาเลยที่นี่ทั้มืทั้น่าลัวฮะ "
" โอเแบฮยอนใเย็นๆ แล้วั้สินะ อย่าเพิ่วาสายเี๋ยวะ้นหาา GPS แบฮยอนห้ามวาสายเ็าโอเมั้ย หาที่หลบแถวๆ นั้น่อนนะแบฮยอน " เฮุนพยายามปลอบโยน
" โอเฮะ " แบฮยอนทำามที่รุ่นพี่บอทันที แถวนั้นมีเพิเล็ๆ อยู่แบฮยอนึเ้าไปหลบแถวนั้น โีมาที่โทรศัพท์อเามีแบเอร์รี่เหลืออยู่เินรึ่
" โอเ พี่เอเราแล้วล่ะ ประมา 5 นาที ะไปถึนะแบฮยอนแ่พี่ะไปให้ถึ่อน 5 นาทีแน่แบฮยอน อทนหน่อยนะ "
" รับ รุ่นพี่ " แบฮยอนรู้สึโล่ใที่เฮุนสามารถหาเาเอไ้ แ่ 5 นาทีถึะน้อยแ่มัน็เป็น 5 นาทีทรมานสำหรับแบฮยอน
" หยุใหลัทีไ้มั้ย เ้าน้ำาบ้า " แบฮยอนพยายามปัน้ำาออาแ้มนเอและพยายามทำให้มันหยุใหล
ปิ๊นนนนนน ปิ๊นนนน ๆๆๆ
" แบฮยอน ! แบฮยอนอยู๋แถวนี้หรือเปล่า " เฮูนลารถและะโนหาแบฮยอนทันที
" ผมอยู่รนี้ฮะรุ่นพี่ " แบฮยอนะโนออไปและพยายามลุึ้น
" เป็นอะไรมามั้ย แล้วทำไมถึหลมาที่ล่ะ " เฮุนเ้ามา่วยพยุแบฮยอนและยิำถามเ้ารัวๆ
" ืออออ ผม... "
" ไปเล่าให้ฟับนรถแล้วันนะ เี๋ยวพี่ไปส่ที่บ้านเอ "
ระหว่าทาแบฮยอนบอเฮุนว่าบ้านอยู่รไหน แ่ยัไม่ไ้เล่าให้ฟัว่าเิอะไรึ้นและ็ยัไม่ไ้เล่าว่ารอยปูที่หน้าผาไ้มายัไ
" แบฮยอนะบอพี่ไ้หรือยัว่าทำไมถึหลไปแถวนั้นแล้วรอยปูนั่นน่ะไ้มายัไ ใรเป็นนทำ "
" เอ่ออ ืออออ... " แบฮยอน้ำึ่ไม่อยาบอเพราะะถูหาว่าเป็นเ็ี้ฟ้อ
" านยอลใ่มั้ย... " เฮุนพูออมา้วยน้ำเสียเย็นเียบแบฮยอนรู้สึไ้
" รุ่นพี่รู้ไ้ยัไฮะ ? " แบฮยอนใน้ำเสียเย็นานั่นและใอีที่เารู้ว่าใรเป็นนทำให้เา้ออยู่ในสภาพแบบนี้
" โอเ ถึแล้วล่ะแบฮยอน ที่บ้านมีนอยู่ใ่มั้ย? เอาน้ำแ็ประบแผลไว้นะแล้ว็ผัผ่อนเลยนะ " เฮุนปรับน้ำเสียให้เป็นแบบเิมแล้วสั่แบฮยอนเหมือนพี่ายนนึที่เป็นห่วน้อาย
" ฮะรุ่นพี่ อบุมาๆ นะรับ ผมมีปัหาทีไรพี่เป็นนที่เ้ามา่วยผมลอเลย ผมอบุริๆ นะรับ " แบฮยอนรู้สึีริๆ และเปิประูลารถไป
" เี๋ยวแบฮยอน นายลืมหนัสืออนายไว้น่ะ "
" ใ่สิ ผมลืมไปเลย อบุอีรั้นะรับรุ่นพี่ "
" รีบเ้าไปเถอะแบฮยอน าน้ำ้านานเี๋ยวะไม่สบายเอานะ ฝันีนะแบฮยอน " เฮุนบอลา
" ฝันีเ่นันรับรุ่นพี่ " หลัานั้นเฮุน็ับรถออไปอย่ารวเร็วเนื่อาึมาแล้ว
แบฮยอนเินเ้ามาภายในบ้านพร้อมับเอสาวรับใ้หลายนยืนรอแบฮยอนอยู่ในบ้าน
" หนูแบฮยอนทำไมลับึัล่ะะ ป้าเนี่ยใไม่ีเลยแล้วนี่ไปโนอะไรมาะเนี่ย มา่ะเี๋ยวป้าทำแผลให้ นี่นัส้มไปเอาน้ำแ็มาให้ันทีิ เร็วๆ เ้า " ป้านมรีบเ้ามาถามอย่าเป็นห่วพร้อมับสั่สาวใ้อีน
" เิอุบัิเหุนิหน่อยรับป้า แท็ี่แบรระทันหันเพราะมันมีสุนััหน้ารถฮะ ผมไม่เป็นอะไรมาหร่อ " แบฮยอนพูโหออไปเพราะไม่อยาให้ใรเป็นห่วไปมาว่านี้
หลัาที่ประบแผลเสร็แล้วแบฮยอน็ึ้นห้ออาบน้ำและอ่านหนัสือที่เพิ่ื้อมาวันนี้แ่อ่านไปไม่ถึไหน็ัน่วเสีย่อน ึปิหนัสือปิไฟและเรียมัวเ้านอน
" ทำไมรุ่นพี่เฮุนถึใีับเรานานั้น้วย "
" แล้วทำไมพี่เาถึทำน้ำเสียแบบนั้นอนรู้ว่าานยอลเป็นนแล้เราล่ะ "
แบฮยอนส่ายหัวไปมาไล่วามิ และ่มาหลับลเพราะวันนี้เอมาหนัมาๆ หลับไปและไม่ิอะไรอี
******************************************************************************************************
อโทษทุน้วยนะะที่ทำให้รอนาน หายไปหลายอาทิย์เลย EP. ไรท์ ัให้เ็มอิ่มหลายหน้าเลย
อบุทุนนะะที่ิาม รัรีเอร์ทุน่ะ
---- ฝาิาม้วยนะะ ----
สรีมฟิ #ฟินัเรียนี้โร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น