คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4
“ นั่นแต่งตัวจะไปไหนแต่เช้าล่ะนั่น ?“ ชายวัยกลางคนผู้เป็นลุงถาม
“ ทำงานครับ “ ชายหนุ่มตอบ
“ แต่ฉันจำได้ว่ายังไม่ได้รับแกเข้าทำงานบริษัทเลย “
“ ผมหางานทำเองได้แล้วครับลุงไม่ต้องพึ่งบุญบารมีของลุงหรอกครับ “ ชายหนุ่มตอบ
ก่อนที่จะทรุดนั่งลงบนนเก้าอี้ให้แม่บ้านมาเสริฟอาหารเช้าทั้งสามคนทานอาหารโดยไม่พูดอะไรกัน
อีกพอทานเสร็จเขาก็รีบออกไปทันทีโดยไม่สนว่าจะเสียมารยาทหรือไม่
“ เฮ้อ! เอากับมันเถอะ “ ผู้เป็นลุงถอนหายใจเฮือกใหญ่แล้วส่ายหัวอย่างอ่อนใจ
เอี้ยก้วยได้ทำงานแล้วเขามักกลับบ้านดึกเสมอๆ และมักจะกลับมาด้วยสีหน้าอิดโรย
และเมื่อกลับบ้านดึกทุกวันเขาและเธอจึงไม่ค่อยพบหน้ากันอีกแม้แต่ในตอนเช้าก็ตามเพราะเขามัก
จะไปทำงานแต่เช้าในขณะที่แน่งน้อยและลุงยังไม่ได้ลงมาทานข้าวเช้ากันเลยวันนี้ก็เช่นกันเขาขับ
รถเข้าบ้านมาในขณะเดียวกันกับที่แน่งน้อยออกมาเดินเล่นเช่นกันแน่งน้อยเห็นรถของเขาเข้ามา
จอดเธอจึงหลบฉากเขาไม่ให้มีการปะทะคารมด้วยฝีปากกันอีกและอีกอย่างเธอรู้เธอสู้ฝีปากเขาไม่
ได้แต่ก็ยังทันที่เขาจะเห็นแวบๆก่อนที่เขาจะเข้าบ้านมาเขาจึงตามเธอไป
“ ดึกดื่นขนาดนี้ยังไม่นอนอีกหรือครับว่าที่ท่านประธานใหญ่ “ เขายั่ว
“ ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณนี่คะ…แล้วคุณล่ะเห็นกลับบ้านดึกดื่นทุกคืนเลยนี่ “
“ ก็ผมทำงานที่ไม่ได้สบายเหมือนคุณนี่ “ เขาตอบวันนี้รู้สึกว่าเพลียอย่างบอกไม่ถูกไม่
อยากต่อล้อต่อเถียงกับเธอเสียแล้วเขาจึงรีบตัดบทก่อนที่เธอจะพูดขึ้น
“ พอ…ผมไม่อยากเล่นด้วยแล้ว…ราตรีสวัสดิ์ครับว่าที่ท่านประธานใหญ่ “
เขาพูดจบก็หันหลังให้เธอทันทีไม่ทันที่เธอจะพูดอะไรอีกปล่อยใหั้หญิงสาวมองค้อนอยู่คนเดียวใน
ใจคิดว่า ผู้ชายคนนี้กวนที่สุด
“ เอี้ยก้วยไปทำงานแล้วหรือ “ ผู้เป็นลุงถามแม่บ้านคนสนิทที่กำลังตักอาหารให้เขาและ
บุตรบุญธรรม
“ ไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ “ แม่บ้านตอบ
“ นับไปนับมาก็ตั้งสองสามเดือนแล้วนา…ที่ไม่เห็นหน้าค่าหน้ามันพอมันมาฉันก็หลับไป
นานแล้วพอมันไปฉันก็เพิ่งตื่น…เลยไม่รู้เลยว่ามันทำงานอะไร…มันขยันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ของมันนะ “
“ นั่นน่ะสิคะ…แต่เมื่อเช้าดิฉันเห็นคุณหนูผู้ชายสีหน้าไม่ค่อยดีเลยค่ะ “
คิดพลางก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่กับหลานคนนี้ทำไมนะถึงไม่ยอมลดทิฐิของตัวเองลงบ้าง
ความคิดเห็น