ปลอบฝัน....วันรัก

ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7

จากวันนั้นมาทั้งสองเจอกันน้อยมากเอี้ยก้วยพยายามหาโอกาสคุยกับเธอแต่ไม่มีโอกาสเหมือนกับว่าเธอพยายามหลบหน้าเขาจนเย็นวันหนึ่งที่สนามหน้าบ้านเธอคิดว่าเขาจะกลับดึกเช่นทุกวันแต่วันนี้กลับไม่ใช่เธอกับเขาเจอหน้ากันเข้าอย่างจังที่หน้าและก่อนที่เธอจะหนีเขาเข้าไปในบ้านเขารีบลงจากรถแล้ววิ่งมาขวางหน้าของเธอไว้

            “ แน่งน้อยคุยกันก่อนสิ  “

            “ไม่มีอะไรจะพูดค่ะ”  เธอเชิดหน้าตอบอย่างหยิ่งทะนง “ เก่งนักนะ” เขาคิด

            “แต่ผมมี…และคุณก็ต้องฟังผมด้วย” เขาบอกเสียงเฉียบขาดสายตามองตรงมาที่เธอและก้าวสามขุมเข้ามาหา เธอพยายามถอยหนีแต่ดูเหมือนว่ายิ่งหนีก็ยิ่งเหมือนวิ่งเข้าหาเขาเขาก้าวสามขุมเข้ามาหาเธอและกอดเธอไว้แน่นเขาก้มหน้าลงใกล้กับหน้าสีชมพูของเธอใบหน้าร้อนผ่าวราวกับอยู่หน้าเตาผิงก็ไม่ปานแน่งน้อยคิดในใจว่าถ้าเกิดมีคนเห็นและเขาในสภาพแบบนี้คนอื่นจะคิดยังไงเพราะฉะนั้นเธอจึงพยายามรวบรวมสติและบอกกับเอี้ยก้วยว่า

            “ เราไปคุยกันข้างนอกดีกว่าค่ะ”

เมื่อได้ยินแบบนี้เขาจึงปล่อยเธอและดึงแขนของเธไปขึ้นรถของเขาและขับออกไป

                        …………………………*****……………………………….