รูปวาด#บดินทร์ฟ้า

ตอนนี้พวกผมกำลังทำอะไรอยู่? ถ้าคนนอกเห็นก็คงเป็นแค่การไล่ตามสิ่งที่ไม่มีอยู่จริงบนโลก พวกผมคงจะสบายกว่านี้มั้งถ้าไม่ได้ไปงานเลี้ยงรุ่นตอนป.6ในวันนั้น

เหตุเกิดเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว...

ส.7ก.ค.62

พวกผมกำลังดื่มและกินอาหารที่ทางรร.เก่าจัดให้ไว้อยู่ แล้วจู่ๆไอ้พวกแก๊งนางฟ้านั่นน่ะ

อยากกลับไประลึกความหลังล่ะมั้ง อยากไปห้องเรียนเก่าตอนยังเรียนอยู่ ตอนแรกๆทุกคนก็อยากไปบ้างไม่อยากบ้าง แต่พอได้ข่าวว่าตึกที่พวกเราเคยเรียนมาตั้งแต่เด็กๆโดนปิดไปเพราะมีอาถรรพ์ ไอพวกห้าวๆทั้งหลายก็เริ่มสนใจซะละ อ้อ!ตอนนี้รร.เก่าผมค่อนข้างเจริญกว่าเมื่อก่อนเยอะ เพราะตอนที่พวกผมจบอ่ะ ทั้งรุ่นจบแค่42คนเอง ตอนป.2-ป.3

นี่แหละมั้ง คนยังเยอะๆอยู่เลยแต่ส่วนใหญ่ก็ย้ายออกไปตอนจะขึ้นป.4 เหตุเพราะรร.ผมมีหลักสูติที่ค่อนข้างยาก ก็นะเป็นรร.อินเตอร์และค่าเทอมก็มหาศาลอยู่พอตัวและด้วยความที่เป็นรร.เอกชนที่เดียวที่ไม่ปล่อยเกรด ทำให้พ่อแม่ของเด็กบางคนย้ายลูกออกไปเพราะรับไม่ได้กับเกรด ทั้งรุ่นเลยจบแค่42คน เอาล่ะเข้าเรื่องเถอะ ตอนแรกๆพวกผมก็ขี้เกียจไปอยู่หรอก แต่ไอเชฟเพื่อนสนิทในกลุ่มผมก็พูดขึ้นมาว่า"เฮ้ย!พวกมึง จำการ์ดที่เล่นตอนป.6ละโดนยึดได้ปะ555"โอโห ผมล่ะโคตรคิดถึงการ์ดใบนั้นเลยหว่ะ555

"เออ กูจำได้ ที่ครูลีน่ายึดไปอ่ะ55"ผู้ชายบางคนก็เริ่มหัวเราะขึ้นมาแล้ว "ไปเอาเล่นอีกกันปะ555" 

"เห้ยมึง มันจะอยู่หรอ55" นี่อีก3ปีพวกมึงก็จะ30ละนะยังเล่นอะไรกันอยู่วะ555 ผมคิดในใจ

20:46

ตอนนี้พวกผมตกลงกันเรียบร้อยแล้วว่าจะไปตึกนั้น ตอนกำลังเดินไปตึกเก่านะ ไอพวกผมนี่ตาวาวเลย นี่รร.ประถมหรือม.ขนาดย่อมๆวะ ตึกสูงสุดของรร.นี่มีถึง35ชั้น ตอนอยู่ป.6ยังมีแค่2ชั้นอยู่เล้ยยยย

พวกผมเดินกันมาประมาน5นาที

และก็ถึงตึกเก่าจนได้ ทุกคนก็ไม่รอช้ารีบวิ่งขึ้นตึกกันเลย เหมือนคิดถึงมากอ่ะแต่ก็คิดถึงจริงๆ พวกผมเดินตรงไปที่ห้อง6Aแล้วเปิดลิ้นชักของครูประจำชั้นออก "เชี่ย!ครูยังเก็บไว้อยู่!" พวกผมนี่เฮเลยครับ ของเล่นที่แม่งตอนนั้นติดกันมากๆยังอยู่ในสภาพดี พวกผมที่เห็นไพ่ก็ไม่รอช้าแกะและตั้งวงเล่นกันเลย เหมือนภาพตอนสมัย11ปีก่อนซ้อนทับขึ้นมาจริงๆ พวกผู้ชายอย่างผมก็นั่งเล่นการ์ดกันไปส่วนพวกผู้หญิงก็นั่งเล่าเรื่องตอนสมัยนั้น จนกระทั่ง.............

"เห้ย!พวกมึง" ทั้งห้องหันไปหาต้นเสียง ต้นเสียงนั้นก็คือ "เมย์"ประธานรุ่น

"อะไร?"

"กูเจอไอ้นี่อ่ะ มันคืออะไรวะ?"

"มึงไม่รู้พวกกูจะรู้มั้ย"

"อ้าว อิติมไม่ใช่ของมึงหรอ?"

"อะไรวะ?"

"กูเห็นมันสอดไว้ใต้ประตูห้อง6B"

"อันนี้กูไม่รู้นา กูเพิ่งถึงไทยเย็นนี้เอง"

เมย์ชูซองใส่เอกสารสีน้ำตาลมาให้ทุกคนดู

"ลองเปิดดูดิ"ต้นตาลพูดขึ้น

เมย์พยักหน้าตอบ ทุกคนละสิ่งที่ทำทุกอย่างมาสนใจที่เมย์ทันที

"เชี่ยไรวะ?"

เมย์แลดูตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างในมาก

"เหี้ย!"

ทุกคนละลุกขึ้นไปดูทันทีว่าสองคนนั้นเป็นอะไร

"รูปเชี่ยไรเนี่ย"

ตอนนี้ทุกคนตกใจกับภาพที่เห็นมาก รูปที่พวกผมเห็นมันเป็นรูปวาด ใช่รูปวาด แต่วาดเหมือนจริงมาก พวกผมลองนับรูปวาดทั้งหมดดู ปรากฎว่ามี43แผ่น และกระดาษที่เขียนข้อความบางอย่างอีก1แผ่น พวกผมไล่ดูทีละรูป ทีละรูป มันเป็นรูปวาดของพวกผมทั้ง42คน แต่วาดได้เหมือนจริงมากๆ แต่ผมจะชมกว่านี้ถ้ามันไม่ใช่รูปพวกผม"ตาย"ล่ะก็นะ พวกผมลองอ่านกระดาษที่แนบมา 

ถึง พวกมึงทั้งหลาย

เคยทำอะไรไว้ ชดใช้สิ่งที่ทำไว้ด้วย รูปพวกนั้ยมันเป็นอนาคตที่จะเกิดขึ้น ขอให้โชคดี

"เชี่ยไรเนี่ย"

"ใครแกล้งวะ"

"กูว่ามันน่าจะมีคนแกล้งแน่ๆ ยังกูก็ไม่เชื่อหรอก"ต้นตาลพูดขึ้น

"กลัยเหอะ เสียรมหว่ะ ใครมันเล่นแบบนี้วะ"

ตอนนั้นก็ไม่มีใครสงสัยอะไรมากนะ เราเลยแยกย้ายกันไปกินอะไรต่อและกลับบ้านโดยไม่มีใครพูดถึงอีกเลย

จนกระทั่ง........

3วันต่อมา

ครืดดดด ครืดดด เสียงมือถือผมสั่นอยู่ข้างกายจนต้องหยิบมารับ

"ฮัลโหล ว่าไงอิติม"ผมรับสายแล้วพูดกับเจ้าของสาย

"ม..มึง ฮึ่ก มึง ฮึ้ก"ปลายสายพูดมาด้วย สะอื้นมาด้วย

"อะไรมึงร้องไห้ทำไม?"ผมถามด้วยความสังสัย

"มึง ฮึก ฟังกูนะ"ปลายสายเริ่มตั้งสติได้

"ไอต้นตาลตายแล้ว"