เมิ่งผอ...สตอรี่

เรื่องราวของเด็กน้อยที่ไม่เคยมีความแค้น แต่ต้องมารับภารกิจทวงแค้นให้เหล่าวิญญาณ

อีกทางหนึ่งเป็นจิตวิญญาณแม่น้ำลืมเลือน อยู่ดี ๆ ต้องกลายเป็นพี่เลี้ยงเด็ก

*******************************

“อี้หลาน ข้าขอน้ำชาสักถ้วย” เสียงเย้ายวนดังมาขณะที่เด็กสาวกำลังแช่ตัวอยู่ในถังน้ำอุ่น 

หัวคิ้วเนียนเรียบย่นเข้าหากัน หน้าผากกลายเป็นร่องลึก นางรีบขึ้นจากน้ำผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อดูว่าใครเรียกหา จึงได้เห็นว่ามีร่างงดงามของจิ้งจอกสีแดงเพลิงนอนขดตัวอยู่บนโต๊ะ อารมณ์ดียามเช้าหายไปในพริบตา

“ฉีฉี บนโต๊ะใช่ที่นอนหรอ ลงมาเดี๋ยวนี้” เมิ่งอี้หลานตวาดลั่น

ทว่าผู้มาเยือนหาได้อนาทรร้อนใจไม่ ร่างจิ้งจอกขนาดตัวไม่ใหญ่ไปกว่ากระต่าย ขนของมันมีสีแดงเพลิงลืมตาขึ้นเล็กน้อยอย่างไม่ใส่ใจ จากนั้นจึงมันขยับปากอย่างเกียจคร้าน

“เสียงดังหนวกหูจริง ไม่ได้ยินหรืออย่างไร ไปเอาน้ำชามาให้ข้า” 

“เจ้าลงจากโต๊ะเดี๋ยวนี้” เมิ่งอี้หลานไม่ได้นำพา นางตรงไปยังจิ้งจอกตัวน้อยที่ยังไม่ขยับไปไหน หมายจะหิ้วคอโยนออกไปหน้าบ้าน ทว่าอย่างไรเสียนางคือจิ้งจอกเพลิงไหนเลยจะหวาดกลัวเด็กสาวตัวกระจ้อย มันกระโดดทีเดียวถึงพื้น จากนั้นก็พาตัวเองไปขดอยู่บนเตียง 

ผ้าห่มสีขาวเต็มไปด้วยรอยเท้า

“คราวก่อนข้านอนบนเตียงเจ้าก็บ่นว่าขนข้าทำให้เตียงเจ้าสกปราก ขนข้าออกจะงดงามแท้ ๆ เจ้าไม่รู้ว่าขนของข้าเพียงหนึ่งเส้นสามารถเอาไปทำอะไรได้ตั้งเยอะ ไม่เห็นคุณค่ายังมีหน้ามีบ่นอีก”

ร่างบางตัวสั่นเทาเต็มด้วยความโกรธ “ขนเจ้ามีประโยชน์แล้วอย่างไร ไม่มีประโยชน์แล้วอย่างไร บ้านข้าเตียงข้า ใช่โรงเตี้ยมให้เจ้าวิ่งเข้าออกหรือ กลับบ้านเจ้าได้แล้ว”

ข้อชี้แจง ถือว่าเป็นคำเตือนก่อนกดเข้ามาอ่านนะคะ

• นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของไรท์ อาจจะยืมชื่อเทพของจีนมาบ้าง แต่ไม่อิงตามประวัติจริง ๆ นะคะ เทพสงครามเอ้อหลางอาจจะเป็นสาวสวยรวยเสน่ห์ ทุกอย่างเป็นไปได้หมดในนิยายไรท์นะคะ ก่อนอ่านกรุณาทำใจ 555
• นิยายเรื่องนี้ออกแนวแฟนตาซีหนักมาก 
• อย่าถามหาพระเอก เพราะไรท์ยังไม่มีพระเอกในใจ
• นิยายเรื่องนี้แต่งตามใจไรท์ ถ้าอยากอ่านไว ๆ ขอเม้นเยอะ ๆ กำลังใจมากหน่อย ให้ไรท์มีกำลังใจลุกออกจากเตียงมาปั่นให้ริ๊ดผู้น่ารักทุกคนได้อ่านนะคะ
• คำผิดคำซ้ำ คำตก รอรีไรท์ตอนออกอีบุ๊กนะคะ ทน ๆ กันหน่อยน้า