คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : %^&$#@!~~รึว่าตานั่นชอบฉัน~~#@$%$&**~!!!
พอฉันกลับถึงบ้าน
ยัยเพื่อนๆของฉันกำลังนั่งดูคอนเสริตดง บัง ชิน กิ
แต่ละคนนั่งกันไม่ขยับเลย....- -" ฉันเลยลองมองที่ทีวี
"อืม พวกนั้นก็ร้องเพลงเพรานะเนี่ย เต้นก็เก่ง"ฉันพูดขึ้นมา
เพื่อนๆหันกลับมามองฉันอย่างอึ้งๆ
"เธอชอบดงบังแล้วเหรอ"ยัยอามิถามขึ้น
" -O- ชอบ... ชอบบ้าอะไร"ฉันตะโกนใส่เพื่อน แล้วรีบวิ่งเข้าห้อง
นอนไม่หลับ - - มัวแต่คิดถึงเรื่องของตาบ้านั่น
ออกไปจากหัวฉันซักทีสิ.....Z..z...z
วันต่อมา ....
ขณะที่ฉันกำลังขึ้นลิฟท์ ภาวนาขอให้แจจุงไม่อยู่ในวันนี้
"เข้ามา" แจจุงเปิดประตูด้วยเสียงไม่ค่อยจะสบอารมณ์ - -+
T-T อยู่บ้านจริงๆด้วย
ฉันรีบเดินผ่านแจจุงเข้าไปในบ้าน ตอนนี้ทุกคนกำลังวุ่นอยู่กับการแต่งเพลง
ชางมินเดินออกมาจากห้อง
"วันนี้ทำความสะอาดห้องผมหน่อยนะ" ชางมินหันมาบอกฉัน
ห้องชางมินเต็มไปด้วยหนังสือ (เรียน)
ฉันจึงเริ่มทำความสะอาด ทำงานๆๆ จะได้ลืมเรื่องบ้าๆ
เสร็จภายในครึ่งชม.
"นี่" แจจุงเรียกฉัน
" อะไร " ฉันตอบกลับโดยไม่หันไปมอง
" นี่เธอตั้งใจจะไม่มองฉันเลยใช่มั๊ย" แจจุงพูดด้วยเสียงโมโห
"....." ฉันไม่ตอบอะไร
"โกรธที่ฉันให้เธอตื่นตี 5 เหรอ???"
"....." อืมมันก็ด้วยนะ
"รึที่ฉันไม่บอกยุนโฮเรื่องเรา????"
"....." ก็มีส่วนนะ
"ที่ฉันแย่งเธอซักผ้า???"
"....." ไม่เกี่ยวกันเลย- -"
"....."
ขณะที่เราสองคนเงียบ
แจจุงก็ถอนหายใจ
.
.
.
.
"รึว่า......เทอ.....ชอบฉัน" แจจุงพูดขึ้นมาเบาๆ
.
.
.
.
๐_O ฉันอึ้งกับคำพูดของแจจุง
"ฉะ...ฉันไม่มีทางชอบคนอย่างนายหรอก!!" ฉันตอบกลับไปโดยที่ไม่หันหน้าเช่นเดิม
"....." แจจุงไม่ตอบอะไร แล้วเดินกลับไปที่ห้องตัวเอง
...ทิ้งให้ฉันยืนอยู่ในห้องชางมินคนเดียว
"!!!!! โครม !!!!!! "
๐_O มีเสียงดังมาจากในห้องแจจุง
ฉันและอีกทั้ง 4 คนรีบวิ่งเข้าไปดู
๐_O ชั้นหนังสือในห้องแจจุงล้มระเนระนาด
"เธอคงต้องทำความสะอาดห้องฉันแล้วละ" แจจุงหันมาบอกกับฉัน ^^
" - -" นายเป็นบ้าอะไรเนี่ย" ยูชอนพูดขึ้น
แจจุงนอนบนเตียง หยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน แล้วฮัมเพลง~!!
ทั้ง 4 คนส่ายหน้าพร้อมกันแล้วเดินออกไป เหลือฉันกับแจจุง
นายกะเล่นสงครามเย็นกับฉันใช่มั๊ยเนี่ย
.
.
.
.
ขณะที่ฉันเก็บหนังสือจำนวนมากที่พื้นมากองไว้ เพื่อแยกเป็นหมวดหมู่
"โครม" แจจุงปัดกองหนังสือที่ฉันจัดเสร็จแล้วล้ม
- -+ ฮึ่ม ฉันพยายามระงับอารมณ์ จัดอีกกอง
"โครม" แจจุงปัดอีกกอง
"นี่นายทำบ้าอะไรเนี่ย คนยิ่งรีบๆอยู่" ฉันหันกลับไปจ้องหน้าแจจุง - -+
"ในที่สุดเธอก็มองฉัน ^_^" แจจุงหันมายิ้ม แล้วเดินออกไปจากห้อง
"นี่มันอะไรกันเนี่ย???"
ฉันรู้สึกงงกับตาบ้านั่นมากเลย
.
.
.
.
พอฉันจัดหนังสือเสร็จแล้ว ฉันก็ขอตัวกลับบ้าน แจจุงเดินไปส่งฉันเช่นเดิม
- -" ตาบ้านั่นออกขาวอีกแล้ว
ขณะที่เดินกลับบ้านกับแจจุง....
"นี่ แวะไปที่นี่กันเถอะ ^^" แจจุงชี้ไปที่ร้านคาราโอเกะ
"ไม่ ไป เดี๋ยวฉันขึ้นรถไฟไม่ทัน" ฉันเดินต่อไป - -"
แต่แจจุงลากฉันเข้าไปในร้าน T_T
แจจุงกดคิวเพลงยาวมาก
ฉันก็นะ....ได้แต่นั่งฟัง
ก็ฉันร้องเพลงเกาหลีไม่เป็นซักเพลงนินา หึๆ
ตาบ้านั่นเสียงดีจริงๆ - -"
ฉันนั่งดูแจจุงร้องเพลงเพลินจนลืมดูนาฬิกา.....
"ตายแล้ว~!!!! รถไฟขบวนสุดท้ายแล้ว" ฉันลุกขึ้นมองนาฬิกาที่ติดอยู่บนผนังห้อง O_๐
"แย่ละสิ วิ่งเร็ว " แจจุงกับฉันรีบวิ่งไปที่สถานี.... แต่สายไป รถไฟออกไปแล้ว
" T_T ฉันจะกลับหอยังไงละทีนี้" ฉันนั่งลงกองกับพื้นอย่างหมดหวัง
" ^_^" แจจุงหันมายิ้มร่าให้ฉัน
"นี่นายกะว่าต้องเป็นแบบนี้ใช่มั๊ย" ฉันหันหน้าไปค้อนใส่แจจุง
" ^^ ป่าวน้า " ตาบ้านั่นฮัมเพลง
.
.
.
.
.
ฉันกับแจจุงเดินไปตามทางที่มีต้นไม้เรียงราย
"ทำไมเธอถึงมาทำงานเป็นแม่บ้านละ??" แจจุงหันมาถามฉัน
" ฉันต้องเอาเงินไปคืนเพื่อน เพราะฉันยืมเงินมาเรียนที่เกาหลีไง" ฉันยิ้มตอบแจจุงกลับไป
"....ยัย ยาจก"แจจุงเขกหัวฉัน
"โอ๊ย ...เชอะใครจะไปมีทุกอย่างเหมือนนายละ ทั้งเงิน ทั้งบ้าน..." ฉันลูบหัวตรงที่ตาบ้านั้นเขก
"....."
แจจุงหันมามองฉันโดยที่ไม่ตอบอะไรเลย
เราอยู่ท่ามกลางความเงียบ - -
สักพัก แจจุงเดินไปนั่งตรงเก้าอี้ที่อยู่แถวนั้น
"ฉันมีทุกอย่างเหรอ ....ไม่เลย" แจจุงพูดขึ้นมาเบาๆ
"...." ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆแจจุง
แจจุงเอาหัวมาพิงกับไหล่ฉัน
"๐_O นี่... นายจะทำอะไรเนี่ย" ฉันตกใจ
" ขออยู่อย่างนี้ซักพัก.." แจจุงหลับตาลง
ฉันนั่งนิ่งไม่กล้าขยับ ก็แจจุงหลับอยู่บนบ่าฉันนินา
ฉันเอาหัวไปพิงกับหัวของแจจุง
ความรู้สึกของฉันต่อแจจุงเหรอ มันคืออะไรกันแน่ ??!!
ฉันชอบเขารึป่าว
ฉันยังไม่แน่ใจในความรู้สึกนี้เลย....
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
แดดส่องตา ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมา
ตอนนี้กลับเป็นหัวฉันอยู่บนบ่าแจจุงแทน
ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กันเนี่ย ๐_O
"อรุณสวัสดิ์" แจจุงก้มมายิ้มให้ฉัน
"อะ..อืม" ฉันตอบแจจุงกลับไป
"....เธอ...น้ำลายไหล -_-" " แจจุงทำหน้าแหยงๆแล้วชี้ที่มุมปากฉัน
หลังจากนั้น แจจุงก็พาฉันไปส่งที่สถานีรถไฟ
ฉันกลับมาถึงหอพัก ยัยพวกเพื่อนๆฉันปรี่เข้ามากอดฉันกันหมด
"T-Tเธอไปไหนมายัยบ้า ฉันติดต่อเธอไม่ได้" ยัยเพื่อนคนนึงโชว์มือถือที่แสดงการโทรออกหาฉันเกือบร้อยครั้ง
"แบตหมดจ้า" ฉันหันไปบอกเพื่อนๆ
"แล้วเมื่อคืนเธอไปค้างที่ไหนมา" ยัยเพื่อนคนนึงถาม
"นอนที่เก้าอี้ข้างทาง" ฉันตอบกลับไป
สีหน้าเพื่อนๆของฉันตกใจสุดขีด O_๐
ก่อนที่ยัยพวกนั้นจะถามอะไรต่อ ฉันก็รีบเข้าไปในห้องนอน
ฉันนอนคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วก็พล่อยหลับบนเตียง - -Z...Z....z
เชิญติชมเรยน่ะงับบ อิอิ เม้นด้วยน่ะตร่ะ
ความคิดเห็น