คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพลงขวัญ
EP.2
นับดาวบรรเลงกีต้าร์มาเป็นเพลง มิ้นท์ร้องต่อและใช่ฉันก็ร้องด้วย
“แปลกแต่จริง สิ่งนี้ไม่น่าจะเกิดขึ้นกับฉัน มันเป็นรักที่กะทันหันไป แต่จะมองยังไงเธอก็ใช่ คนเดียวที่ฉันรอ”ฉันร้องเพลง และทำไมไม่รู้ เวลาฉันร้องเพลงนี้แล้วฉันถึงนึงแต่หน้าของพี่เจ้าขา
“บอกตรงๆตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ ตั้งแต่ยังไม่รู้ว่าเธอชื่ออะไร
ในข้างในก็ยอมแพ้ แม้เธอไม่เคยบอก ว่าเธอคิดกับฉันว่ายังไง”
“เป็นครั้งแรกที่มันรักใครไปโดยไม่ต้องคิด เป็นครั้งแรกที่ไม่สนว่ามันจะถูกหรือผิด” รักหรือสิ่งที่ฉันกำลังเจออยู่มันเรียกว่าความรัก
“อ้าวเด็กๆ ไม่ไปเดินดูโรงเรียนเหมือนเพื่อนคนอื่นหรอ”
ครูรินเดินออกมาจากห้องพักครูแล้วถามพวกเรา
“แต่ว่า เพลงเมื่อกี้พวกเธอร้องและเล่นได้ดีมากเลยนะ”
ครูชมพวกเราและครูก็ยิ้มให้ฉัน
“เพลงขวัญร้องเพลงเพราะมากๆค่ะครูหนูพึ่งเคยฟังครั้งแรก แต่เสียงเพราะมาก” มิ้นท์ชมฉันไม่หยุดปากก่อนที่จะหันไปคุยกับนับดาว
“ไหนลองร้องเพลงแบบสดๆให้ครูฟังหน่อย”ครูรินยืนรอฟังฉันร้องเพลงและเหมือนว่าครูน่าจะชอบเสียงของฉัน
“เอาเพลงเมื่อกี้ก็ได้ ครูอยากฟังเสียงเธอ” เมื่อครูรินบอกฉันก่อนที่ฉันจะเริ่มร้องเพลง
หลังจากที่ฉันร้องเพลงจนจบ ตอนี้ทุกคนเงียบไม่มีใครพูดอะไร
รวมถึงครูริน ที่ตอนนี้เงียบและมองหน้าฉัน
“เสียงหนูไม่เคยดีค่ะครู”ฉันพูดออกไปก่อนที่จะก้มหน้า และไม่นานนักครูก็พูดขึ้น
“เพลงขวัญ เธอร้องเพลงเพราะมากเลยเธอรู้มั้ย”ครูยิ้มและชมฉัน
“เพลงร้องเพลงเพราะจริงๆค่ะครู น่าจะเอามาเป็นนักร้องในวงนะคะ” มิ้นท์พูดและมองหน้าฉัน
“นี้เหละที่ครูตามหา เอาเป็นว่าครูให้เธอมาเป็นนักร้องวงสตริงนะ ส่วนเครื่องส่วนตัวเอาเป็นแซกอัลโต้ละกัน เดี๋ยวครูให้เจ้าสอน”
ครูหันมายิ้มให้ฉันก่อนที่จะเรียกพวกเราให้ไปในห้องเครื่อง
“อ้าวเจ้า อยู่นี้พอดีเลย”
“มีอะไรหรือป่าวคะครู” เธอหันมาตอบ ตอนนี้เธออยู่ที่ตู้เก็บโน้ต
และเธอก็หยิบโน้ตลงมาก่อนที่จะหันมามองหน้าฉัน
“คือครูจะฝากเด็กใหม่ นี้เพลงขวัญม.4 ครูให้เป่าแซกอัลโต้
ครูฝากเราดูแลด้วยนะ”
“ได้เลยค่ะครู เจอกันอีกแล้วนะเพลงขวัญ”เธอเรียกชื่อฉัน ทำเอาตอนนี้ฉันหน้าแดงไปหมด หัวใจของฉันมันเต้นผิดปกติ ตอนนี้ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย
“รู้จักกันแล้วหรอ” ครูรินหันไปถามพี่เจ้า
“พึ่งเจอกันเมื่อเช้าค่ะครู”เธอหันไปยิ้มตอบ
“โอเคงั้นครูฝากหน่อยนะเดี๋ยวครูไปทำงานต่อก่อน”หลังจากพูดจบครูรินก็เดินกลับห้องพักครูไป
เหลือไว้แต่เราสามคน
“มาเดี๋ยวพี่พาไปดูเครื่องนะ”พี่เจ้าพูดขึ้นก่อนจะเก็บโน็ตเข้าไปในดูเหมือนเดิม
“พวกแกสองคนก็ไปเอาเครื่องมาซ้อมไป จะได้ไม่ว่าง”
หลังจากพูดจบทั้งคู่ก็เดินออกไปเอาเครื่องของตัวเอง ส่วนฉันก็เดินตามพี่เจ้ามาจนถึงที่เก็บแซก พี่เจ้ายกกล่องไม่ใหญ่มากลงมาจากชั้น
ก่อนที่เขาจะหันมาสบตาฉันและพูดขึ้น
“อันนี้คือแซกอัลโต้นะ เหมือนเครื่องที่พี่เป่า”
พี่เจ้าวางกล่องลงก่อนจะเปิดกล่องออกมา เธอหยิบชิ้นส่วนของแซกขึ้นมา
“อันนี้คือบอดี้แซก อันนี้คือคอแซก วิธีการประกอบก็คือเอาคอมาใส่กับตัวบอดี้แบบนี้” พี่เจ้าเริ่มอธิบายและประกอบแซก
“ส่วนอันนี้เรียนว่าเม้าส์พีช แล้วก็นี้ คือลิ้นแซก เราก็แค่เอาลิ้มมาประกบกับตัวเม้าส์และก็เอาริคอเจอร์มาใส่แบบนี้” พี่เจ้าประกอบเครื่องเสร็จก่อนที่จะเอาสายมาคล้องคอให้ฉัน
“อันนี้คือสายคล้องเอาไว้คล้องกับตัวแซก”
หลังจากนั้นเธอก็เอาแซกมาใส่ที่สาย
“ป่ะ ไปห้องซ้อมกัน”เธอเก็บกล่องและพาฉันไปที่ห้องซ้อม
“เดี๋ยวพวกแกสองคนไปเปิดห้อง2ซ้อมเพลงเลยนะ ส่วนเพลงขวัญเดี๋ยวมาเป่ากับพี่”พูดจบพี่เจ้าก็เดินเข้าห้องไป
“สู้ๆนะแก มีอะไรก็เรียกได้นะฉันอยู่ห้องข้างๆ”
มิ้นท์พูดให้กำลังใจฉัน ก่อนที่ทั้งสองจะเดินเข้าห้องซ้อมไป
ส่วนฉันก็เดินเข้ามาในห้องซ้อม ในนี้มีเก้าอี้อยู่2ตัวกับแสตนโน้ตอีก1อัน
พี่เจ้ากำลังยื่นเปิดแอร์อยู่ ในห้องนี้ดูเรียบๆและดูผ่อนคลายกว่าห้องอื่น
ฉันสำรวจห้องเรื่อยๆจนพี่เจ้าพูดขึ้น
“มานั่งสิเดี๋ยวพี่จะสอน”
เธอหันมายิ้มพรางลางเก้าอี้ออกให้ฉันนั่ง
“ขอบคุณค่ะ” ฉันพูดจบและนั่งลง ตอนนี้ในใจของฉันมันเต้นแรงไม่หยุด นี้เราพึ่งเจอกันเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมงแต่มันกลับทำให้ฉันรู้สึกตื่นเต้นเหมือนมีผีเสื้อหลานล้านตัวบินอยู่ในท้อง ฉันเป็นอะไรของฉันเนี่ย
“ทำไมในห้องนี้ถึงมีแต่โน้ตของแซกละคะ”ฉันถามเพราะตั้งแต่ฉันเข้ามาในห้องนี้ ฉันสังเกตว่าในห้องนี้จะมีรูปส่วนประกอบของแซก โน้ตที่เขียนว่าแซก ไหนจะตู้เก็บของที่เขียนว่าเก็บอุปกรณ์แซกอีก
“ที่จริงห้องนี้เป็นห้องซ้อมแยก ใครจะเข้ามาใช้ก็ได้ แต่พี่มาซ้อมห้องนี้ประจำ ครูเลยให้พี่เอาของมาซ้อมในห้องนี้ ในนี้ก็เลยจะมีพวกโน้ตแล้วก็อุปกรณ์ของแซกเยอะกว่าห้องอื่น”
“อ่อ แบบนี้เอง”
“มาฝึกกัน เดี๋ยวเพลงเอาเครื่องวางไว้แล้วเอาเมาส์ออกมาจากคอแซกนะ” เธอหยิบแซกของเธอขึ้นมาแล้วเอาเมาส์ขึ้นมา ส่วนฉันก็ทำตามที่เข้าบอก
“ที่นี้เอาเมาส์ใส่ปากแล้วพูดเอ็มแบบนี้”
เธอเอาเมาส์ใส่ปากและสาธิตให้ฉันดู หลังจากนั้นเธอก็สอนวิธีการเป่าฉัน
เราฝึกกันอยู่นานจนเธอพูดขึ้น
“ไหนลองเป่าให้ดูหน่อย” เธอหันมาพูดแล้วจ้องปากฉัน
ฉันเป่าออกมาด้วยเสียงตะกุกตะกัก จนเธอหันมายิ้มและหัวเราะ
“แบบนี้ถูกแล้ว แต่ว่าเป่าออกมายาวๆเลย แต่พี่ว่าตอนนี้เราวางปากผิดไปนิดนึง พี่ขออนุญาตนะ” เธอค่อยๆจับปากของฉันอย่างเบามือ
ตอนหน้หน้าของเธอเริ่มเข้ามาใกล้หน้าฉัน หัวใจของฉันมันแทบจะหลุดออกมาแล้ว เพราะตอนนี้ฉันได้มองเห็นแววตาของเธอชัดขึ้นกว่าเดิม
“เพลง เพลงเป็นอะไรหรือป่าว เพลง!!” เธอจับแขนฉันขนฉันสดุง
“ค..ค่ะ” ฉันหลุดออกจากพะวงแล้วตอบ
“ไม่สบายหรือป่าว” เธอเอามือมาแตะหน้าผากฉันแล้วทำหน้าเป็นห่วง
“เปล่าค่ะ เพลงแค่คิดอะไรนิดหน่อย”ฉันตอบเธอออกไป
“งั้นมาซ้อมต่อเถอะ”เธอหันมาบอกฉันต่อนที่จะสอนฉันต่อ
เราซ้อมกันประมาน1ชั่วโมงแล้ว จนตอนนี้ปากของฉันเริ่มแดงและมีรอยปากแตกนิดๆ มันเกิดขึ้นเพราะฉันดันชอบกัดเมาส์แรง
“พี่ว่าเราพอแค่นี้ก่อนดีกว่า เดี๋ยวตอนเย็นพี่ค่อยสอนเป่าโน้ตใหม่” เธอหันมาพูดกับฉันก่อนที่จะเปิดโน้ตเพลง และหยิบวาสลินออกมาจากกระเป๋า
“อะ เอาไปทาปากนะ ตอนนี้ขวัญปากแดงหมดแล้ว”
เธอเรียกฉันว่าขวัญมันยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้นไปอีก ฉันรู้สึกร้อนหน้า
“เมื่อกี้พี่เจ้าเรียกเพลงว่าขวัญหรอคะ”ฉันหันไปถามเธอ ก่อนที่เธอจะหันมายิ้มแล้วพูดขึ้น
“ใช่เราแค่ไม่อยากเรียกเพลงเหมือนคนอื่น ต่อนี้เธอก็เรียกเราแค่เจ้าขาก็พอแล้ว ไม่ต้องมีคำว่าพี่หรอกเราไม่ชิน”
คำตอบของเธอทำเอาหัวใจของฉันเต้นไม่หยุด ตอนนี้ฉันทำตัวไม่ถูกเลย
“แต่เราว่าขวัญร้องเพลงเพราะดีนะ เมื่อกี้ตอนขวัญร้องเพลงเราเดินไปตรงนั้นพอดี เราชอบมากๆเลยนะ”
เธอยิ้มกว้างแล้วหันมาหาฉัน อะไรกันหัวใจฉันเต้นแรงไม่หยุดอีกแล้วนี่มันความรู้สึกอะไรกันแน่ ที่ฉันกำลังเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรนะ
“เก็บของกันจะได้ไปรอรวม เดี๋ยวเราจะพาไปล้างเมาส์”
พูดจบเธอก็พาฉันเก็บของทุกอย่างก่อนที่เธอจะพาฉันมาที่ห้องน้ำเพื่อมาล้างเมาส์ เธฮเริ่มสอนวิธีการทำความสะอาดทุกอย่างก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินมาเก็บของที่ห้องเครื่องและเดินมาห้องกลาง
“ไอ้เจ้า มาทางนี้” ผู้หญิงที่เรียกเธอตัวสูงพอๆกับเธอแถมยังนั่งอยู่กับพี่ม่านฟ้า
“ปะ ขวัญเราไปทางนั้นกัน”
พูดจบเธอก็พาฉันเดินมาหาเพื่อนๆนั่งออยู่ในห้องกลาง
“ใครอะแฟนหรอ”ผู้หญิงที่เรียกเธอพูดขึ้นก่อนที่เธอจะใช้มือตีไหล่เบาๆ
“บ้า นี้น้องใหม่ครูรินให้มาเป่าแซก ชื่อเพลงขวัญ”
“พี่ชื่อนิวตัลนะ ส่วนนี้ม่านฟ้า”พี่นิวพูดแนะนำตัว
“สวัสดีค่ะพี่ๆ”ฉันยิ้มตอบกลับพี่ๆทั้งสอง
“อ่อ นี้เพลงขวัญที่เราเจอกันเมื่อเช้าใช่ป่ะกับไอ้นับ”
พี่ม่านฟ้าพูดขึ้นแล้วหันมามองหน้าฉัน
“ใช่ค่ะ”ฉันหันไปยิ้มให้พี่เขาก่อนที่เพื่อนของฉันจะเดินเข้ามาในห้อง
“ม่านนนน”นับดาวเรียกชื่อพี่สาวดังและวิ่งเข้ามากอด
“ไอ้นับ!!เป็นอะไรของแกเนี่ย” เธอหันมาถามแล้วทำหน้าสงสัย
“ป่าว เพลงซ้อมมาเป็นไงบ้างพี่เจ้ากินตับแกป่ะ”นับดาวถามกวนๆก่อนที่จะหันไปหาพี่เจ้า
“ไอ้นี้ เดี๋ยวก็โดนอีกคน แล้วนี้มิ้นท์ไปไหนละ”เธอถามขึ้น
สักพักไม่นานมิ้นท์ก็ดินเข้ามาในห้องพร้อมกับน้ำเปล่า
“มาแล้วค่ะ อะน้ำ” เธอยื่นน้ำให้นับดาวและยื่นอีกขวดให้ฉัน
“ขอบคุณนะ”ฉันยิ้มให้เธอก่อนที่รับน้ำมา
“โอ้ย หิวน้ำจังเลย ไม่มีคนเอาน้ำมาให้บ้างเลยเว้ย”พี่นิวตัลพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปหาพี่ม่านฟ้า
“อะไรเนี่ยพี่ อะเอาไป”มิ้นท์หน้าแดงขึ้นมาทันทีก่อนที่จะหันไปหานับดาว ฉันว่าทั้งคู่ต้องชบกันแน่ๆ เพราะตอนที่ฉันอยู่กับพวกธอทั้งคู่ พวกเธอมักจะทำตัวกระนุงกระนิงกันเหมือนแฟน แต่ว่าพวกเธอเป็นผู้หญิงทั้งคู่นะ จะรักกันได้หรอ
“แกก็ชอบไปแกล้งน้อง ปล่อยๆเด็กมันจีบกับบ้างเถอะ ทีพวกแกจีบกันทุกวันฉันยังไม่ว่าเลย”พี่เจ้าพูดขึ้นก่อนที่จะหันไปหาพี่ๆทั้งสอง ทำเอาพี่ม่านฟ้าหน้าแดงระเรื่อ
“พอๆดูหน้าเพลงดิ งงหมดแล้วพูดอะไรกัน”พี่ม่านฟ้าพูดขึ้นก่อนจะเปลื่ยนประเด็นมาที่ฉัน
“ขวัญไม่ต้แงสงสัยหรอก พวกมันแอบชอบกันคนน้องก็ไม่กล้าพูด ส่วนอีกคู่ก็เอาแต่งเขินกันไปเขินกันมา ไม่ได้กันสักที”พี่เจ้าพูดขึ้นก่อนจะหันมาหาฉัน
“เดี๋ยวนะเจ้า เมื่อกี้แกเรียกน้องเพลงว่าขวัญหรอ ยังไงยังไง”
พี่ม่านฟ้าถามกลับทำเอาฉันและพี่เจ้าต่างคนต่างหน้าแดง
“ก็ฉันแค่ไม่อยากเรียกเหมือนคนอื่นไง ในวงมีคนชื่อเพลงเยออะแล้ว”พี่เจ้าตอบแล้วหลบสายตาของเพื่อน
“ไม่จริง แกอย่ามาแก้ตัว”พี่ม่านพูดขึ้น
“พอๆ ครูมาแล้วนั้น”
ครูรินและครูแก้เดินเข้ามาทำให้พี่เจ้าได้เปลื่ยนเรื่งคุยได้ แต่ฉันนี้สิหน้าร้อนกว่าเมื่อกี้อีก
“มาๆทุกคนมานั่งรวมกัน”ครูเรียกให้พวกเราทุกคนมานั่งรวมกันในห้องก่อนจะเริ่มบทสนทนา
“นักเรียนม.1กับม.4 ที่เข้ามาใหม่ตอนนี้ทุกคนได้เลขประจำตัวแล้วเนาะ เดี๋ยวครูจะแบ่งให้ไปตามเครื่องละกัน ส่วนใครที่ครูเลือกให้แล้วหรือว่าเป็นนักเรียนเก่าก็แยกย้ายเข้ากลุ่มได้เลยนะ”ครูรินพูดขึ้น
“อีกเรื่องวันนี้ไม่มีซ้อมนะถือว่าเป็นวันแรกเดี๋ยวนักเรียนไปหาของกินกันแล้วก็พักผ่อนได้ตามสบายเลยนะ ค่อยมาลุยวันพรุ่งนี้ต่อ พรุ่งนี้ครูขอนัด6โมงเช้านะ แต่ว่าเจ้าขา วันนี้เธอต้องสอบแบบฝึกด้วยนะที่ครูให้ไปเมื่อเช้า
“ค่ะครู”แววตาพี่เจ้าดูกังวลหลังจากที่ครูรินพูด แต่เขากลับยิ้มอ่อนๆตอบกลับ
“โอเคงั้นก็แยกย้ายกันได้ค่ะ”ครูแก้วพูดจบ แล้วครูทั้งสองท่านก็เดินออกไป
“เจ้าไปหาไรกินกัน”พี่นิวตัลช่วยพี่เจ้าเหมือนรู้ว่าพี่เจ้ากำลังคิดอะไรอยู่ เพราะตอนนี้แววตาที่สดใสของเขาเปลื่ยนไปเป็นแววตาที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน
“พวกแกไปกันเลย ฉันว่าจะซ้อมอีกหน่อย”พี่เจ้าพูดแล้วมองไปที่โน้ตในมือ
“โอเค อย่าเครียดนะเว้ย”พี่นิวเอามือแตะไหล่พี่เจ้าเบาๆ
“งั้นพวกเราไปหาอะไรกินกันเถอะ”พี่นิวช่วนฉันแลพเพื่อนๆออกไป
หลังจากที่พวกเราเดินออกมาฉันก็เห็นว่าพี่เจ้าเดินกลับเข้าไปนห้องซ้อมต่อ
พอเราถึงร้านอาหารในโรงเรียน ที่นี้มีร้านอาหารมากมายและที่สำคัญบางร้านพนักงานก็คือนักเรียนในโรงเรียน ซึ้งฉันก็ยังคงสงสัยอยู่จนพี่ม่านฟ้าพูดขึ้น
“สงสัยใช่ป่าวว่าทำไมที่นี้ถึงมีนักเรียนเป็นพนักงานร้านค้า”พี่ม่านฟ้าถามขึ้น
“ใช่ค่ะ”ฉันทำหน้าสงสัยก่อนที่จะหันไปมองอีกครั้ง
“ที่นี้เขามีให้นักเรียนหารายได้เสริมใครถนัดอะไรก็ทำได้ตามสบาย ส่วนพวกเราที่เรียนดนตรีหรือพวกกีฬาก็จะได้เงินจากการไปโชว์ที่ต่างๆหรือพวกไปแข่ง แบบนั้นเราก็จะได้รายได้ แล้วทุกวันศุกร์เสาร์พวกพี่ก็มีไปเล่นเปิดหมวกที่ตลาดนอกโรงเรียน เพราะวันศุกร์จะสามารถออกนอกโรงเรียนได้”พี่นิวอธิบายจนฉันเข้าใจ
“พี่ๆคะ หนูมีเรื่องอยากถาม”เรื่องที่ฉันอยากถามมันก็มีมากเลยแหละแต่ฉันก็คงจะถามแค่นิดเดียว
“ว่ามาสิ”
“คือเพลงอยากรู้ว่าทำไมพี่เจ้าเขาถึงถูกครูเรียกให้ไปซ้อมต่อคะ”
เรื่องนี้ฉันสงสัยมาก เพราะระหว่างที่คนอื่นออกไปทำกิจกรรมต่างๆและเดินเล่น พี่เจ้ากับเอาแต่อยู่ในห้องและซ้อมโน้ตเพลง แต่วันนี้มันพึ่งเปิดเทอมไม่ใช่หรอ ทำไมพี่เขาดูจริงจังขนาดนั้น
“อ่อ คือเจ้ามันถูกคัดเลือกเป็นตัวแทนนักเรียนไปแข่งเดี่ยวแซกที่ต่างประเทศอะ ครูคาดหวังกับมันมาก เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะต้องไปแข่งแล้ว”
“แล้วทำไมพี่เขาไม่ซ้อมตอนปิดเทอมคะ เวลาว่างตั้งเยอะ”
“เรื่องนี้ถ้าพี่เล่าแล้วอย่าไปบอกใครนะ พวกแกสองคนด้วย”
พี่นิวตัลหันมาบอกพวกเราก่อนที่จะมองซ้ายมองขวาจนเจออะไรสักอย่าง
“เอาไว้เล่าบนห้องนะ เล่าที่นี้ไม่สะดวก”พี่ม่านรีบปิดปาก
พี่นิวก่อนที่จะพูดแล้วเปลื่ยนเรื่องคุย
เราใช้เวลาในการนั่งกินข้าวและพูดคุยกันนานจนตอนนี้เวลาก็ผ่านไปสองชั่วโมงกว่า พี่ๆก็พาพวกเรากลับหอพัก และก็ยังซื้อข้าวเข้าไปอีกกล่องซึ้งฉันรู้ได้เลยว่าเอาไปให้ใคร ระหว่างทางกลับหอพี่ๆก็พาฉันดูตามอาคารต่างๆและแนะนำสถานที่ต่างๆให้กับฉัน จนเราเดินมาถึงห้องดนตรี และได้ยินเสียงเป่าที่ดังออกมาจากห้องดนตรี
“มันยังซ้อมไม่เสร็จเลย” พี่นิวพูดขึ้น
“งั้นพวกเราเข้าห้องกันก่อนดีกว่า” พี่ม่านพูดจบก็พาฉันและเพื่อนๆเดินเข้าไปในหอ ซึ่งฉันก็ยังคงได้ยินเสียงแซกที่ออกจากห้องซ้อมตลอดเวลา ฉันมีคำถามในใจมากมายที่อยากรู้แต่ถ้าถึงเวลานั้นฉันก็คงจะรู้และเข้าใจเอง
ความคิดเห็น