คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม
EP.1 เปิดเทอม
กริ้งงงงงงงงงง
เสียงกริ่งที่ดังไปทั่วอาคารเรียน ทำให้นักเรียนทุกคนต่างพากันรีบมาเข้าแถวหน้าเสาธง โรงเรียนหญิงล้วนแห่งนี้เป็นโรงเรียนประจำที่มีนักเรียนอยากเข้าเป็นจำนวนมาก และหนึ่งในนั้นก็คือ เพลงขวัญ หญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้ม ที่ใครๆได้มองหน้าเธอก็จะเห็นแต่ความสดใส
“พี่พราวอยู่ไหนนะ” เพลงขวัญมองหาพราวรุ้งพี่สาวของเธออย่างใจจดใจจ่อ
“นั้นไง” เพลงขวัญรีบเดินเข้าไปหาพราวรุ้งซึ่งพราวรุ้งคือประธานนักเรียนของปีการศึกษานี้
“พี่พราว” เสียงใสๆของผู้เป็นน้องได้พูดขึ้นหลังจากเจอพี่สาวของเธอ
“อ้าวเพลง มาแล้วหรอ...ขอโทษทีนะพี่ยุ่งๆหนะ เลยไม่ได้ไปช่วยขนของเลย”เธอตอบกลับนองสาวสุดที่รักของเธอ
พี่น้องคู่นี้อายุห่างกัน2ปีแต่ทั้งคู่สนิทกันมาก ถึงขั้นเล่าเรื่องส่วนตัวให้กันและกันได้ฟังตลอด แต่ด้วยความที่พราวรุ้งเรียนเก่ง
และสอบเข้าเรียนที่โรงเรียนนี้ได้ตั้งแต่ม.1แต่เพลงขวัญดันสอบไม่ผ่าน จึงทำให้เธอพยายามทีจะเข้าโรงเรียนแห่งนี้เพื่อจะมาอยู่กับพี่ของเธอให้ได้ จนกระทั่งเพลงขวัญจบม.3จากโรงเรียนะธรรมดา ช่วงปิดเทอมเธอใช้เวลาอ่านหนังสือและฝึกฝนตัวเองและพราวรุ้งก็ได้ติวหนังสือให้กับเพลงขัวญ
จนทำให้เพลงขวัญสอบเข้าโรงเรียนแห่งนี้ได้
“มาเดี๋ยวพี่พาไปที่แถว”
พูดจบเธอกับจุงมือพาน้องสาวของเธอเดินไปที่แถวม.4/5
“สวัสดีค่ะพี่พราว”หญิงสาวม.4ยกมือสวัสดีพราวรุ้งด้วยความเคารพ
“พี่พราวมีอะไรหรือป่าวคะ”หญิงสาวอีกคนได้ถามขึ้น
“มิ้นท์ นับ พอดีพี่พาน้องสาวมาส่งที่แถวอะ พี่ฝากพวกเราสองคนหน่อยนะ น้องสาวพี่เขาเข้ามาใหม่” พราวรุ้งบอกรุ่นน้องทั้งสอง
“ได้เลยค่ะไม่มีปัญหาค่ะ”
“งั้นพี่ไปก่อนนะเพลง”เธอหันมาบอกเพลงและเดินออกไป
“สวัสดีนะเราชื่อมิ้นท์นะ ยินดีที่ได้รู้จัก”มิ้นท์ยิ้มทักทายอย่างเป็นมิตร
“ส่วนเราชื่อนับดาวนะ คนส่วนใหญ่เรียกเราว่านับ”นับดาวพูดขึ้น
“แล้วเธอละชื่ออะไร”มิ้นท์ยิ้มแล้วถาม
“ฉันชื่อเพลงขวัญ เป็นน้องสาวแท้ๆของพี่พราวรุ้ง”เธอตอบกลับ
“เข้าแถวกันเถอะ ประธานนักเรียนมาแล้ว”
นับดาวพูดจบเธอก็พาฉันเข้าแถว อากาศวันนี้ค่อนๆดี มีแดดอ่อนๆและมีลมเย็นพัดผ่าน ที่สำคัญวันนี้คือวันแรกของการเปิดเทอม และฉันก็ได้เพื่อนใหม่ถึงสองคน มันเป็นโชคดีของฉันที่พี่พราวรู้จักคนเยอะทำให้ฉันหาเพื่อนได้ไม่ยาก
หลังจากที่เข้าแถวเสร็จทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามห้องเรียนต่างๆซึ้งนักเรียนม.4และม.1ทุกคนจะต้องเดินสำรวจโรงเรียนเพื่อลงทะเบียนชมรม เนื่องจากโรงเรียนแห่งนี้เป็นโรงเรียนประจำ จึงต้องแบ่งนักเรียนเป็นชมรมต่างๆเพื่อให้ง่ายต่อการแยกห้องนอนและทำกิจกรรมตามความชอบและความถนัด
“พวกแกเข้าชมรมอะไรกันหรอ”ฉันถามเพื่อนทั้งสองคน
“พวกฉันอยู่ชมรมดนตรีหนะ”มิ้นท์ตอบมาด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“แกมาอยู่ชมรถดนตรีกับพวกฉันมั้ยละ จะได้นอนตึกเดียวกันด้วย” นับดาวพูดขึ้น
“แต่ฉันไม่เคยเล่นดนตรีเลยนะ”
“ไม่เห็นเป็นไงเลย เมื่อก่อนพวกแนก็เล่นไม่เป็น”มิ้นทฺพูดขึ้นแล้วมองหน้าฉัน
“งั้นก็ได้ลองดูซักทีก็ไม่เสียหาย”ฉันตอบกลับทันทีเพราะฉันเป็นคนชอบร้องเพลงแต่ก็ยังไม่เคยที่จะได้เรียนดนตรีอย่างจริงจัง
หลังจากนั้งทั้งคู่ก็พาฉันเดินมาที่ห้องดนตรีเพื่อสมัคร
“อ้าวมาแล้วหรอ…แล้วนั้น”เสียงครูสาวถามเพื่อนๆทั้งคู่
“มาแล้วค่ะ นี้เพลงขวัญค่ะ จะมาเข้าชมรมเราค่ะ”มิ้นท์ตอบ
ก่อนที่จะแนะนำฉันให้ครูรู้จัก
“โอเคงั้นพากันไปรอที่ห้องกลางก่อนนะ”ครูสาวตอบและเดินออกไป
“งั้นเราไปกันเถอะ”นับดาวพูดขึ้น
หลังจากนั้นทั้งคู่ก็พาฉันเดินเข้าไปในตึก เราเดินผ่านห้องต่างๆมาหลายห้อง จนฉันเดินผ่านห้องๆนึ่งฉันได้ยินเสียงเพลงที่เพราะมาก
ด้วยความอยากรู้ของฉัน ฉันจึงมองเข้าไปในห้องนั้น
“สวยจัง”ฉันพูดขึ้นหลังจากเห็นหญิงสาวที่กำลังนั่งซ้อมเป่าแซก
เธอสวยจนฉันต้องหยุดดู เสียงเพลงที่ออกมาจากการบรรเลงของเธอทำให้ฉันหลงใหล ฉันอยากมองเธอให้นานกว่านี้
จู่ๆเธอก็หันมายิ้มให้ฉัน เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่ฉันได้มองหน้าเธอ มันทำให้ฉันยิ่งหลงใหลในเสนห์ของเธอ ฉันนิ่งและมองเธออยู่นาน เพราะตอนนี้ฉันเหมือนโดนต้องมนต์สะกดและแน่นอน ฉันชอบรอยยิ้มนี้
“เพลง....เพลง!!”มิ้นท์จับแขนฉันทำให้ฉันหลุดจากพะวง
“เป็นอะไรหรือป่าว...”มิ้นท์ถามฉัน
“อ่อป่าวไม่มีอะไร”ฉันตอบเสียงตะกุกตะกัก
“งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ”นับดาวพูดขึ้นทั้ง
จากนั้นคู่พาฉันเดินเข้าไปในห้องกลาง ในห้องกลางเป็นห้องโถงกว้างที่มีเครื่องดนตรีมากมาย พอเดินมาถึงเพื่อนๆของฉันก็แนะนำฉันให้คนในห้องรู้จัก แต่ทำไมก็ไม่รู้ฉันถึงมองไปที่ห้องซ้อมห้องนั้นอยู่ตลอด ฉันอยากจะรู้จักชื่อของเธอคนนั้น ไม่นานนักหลังจากที่เราได้เข้ามานั่งรอในห้อง ก็มีครูสาวสองคนเดินเข้ามา
“สวัสดีนักเรียนทุกคนด้วยนะคะ ครูชื่อรินลดานะคะหรือเรียนว่าครูรินก็ได้ครูรับหน้าที่สอนเครื่องเป่าค่ะ” ครูสาวผมตัวเล็กสั้นพูดขึ้น
“ครูชื่อแก้วการดานะคะ เรียกว่าครูแก้วก็ได้”
ครูแก้วป็นครูสอนเครื่องตี เด็กๆสาวๆมักจะชอบครูเพราะครูดูเท่ และสวยในเวลาเดียวกัน ไม่ต่างกับคนที่ฉันเจอเลย
“เด็กม.4มาลงชื่อและรักเลขนัมเบอร์ของตัวเองกับครูนะ”
ครูรินพูดขึ้นและเดินไปนั่งที่โต๊ะลงทะเบียนส่วนเด็กม.1ก็เดินไปลงทะเบียบกับครูแก้ว
“ใครมีความสามารถอะไรก็บอกตอนสมัครเลยนะเนร้องเพลงได้เล่นก็ต้าได้ แบบนี้อะ บอกครูเลยนะ”ครูแก้วพูดขึ้น
“ชื่ออะไรเรา”ครูรินถามฉัน
“ชื่อเพลงขวัญค่ะ” ฉันยิ้มและตอบครูไป
“เพลงขวัญชื่อเพราะดีนะ นามสกุลนี้คุ้นๆนะ ครูขอนึกก่อน”ครูคิดอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น
“อ่อ เธอเป็นน้องสาวของพราวรุ้งใช่มั้ย”ครูหันมาถามฉัน
“ใช่ค่ะ แต่เพลงไม่เก่งเท่าพี่พราว”
ฉันยิ้มเศร้าๆเพราะตลอดเวลาจะมีคนเปรียบเทียบฉันกับพี่พราวเสมอ บางทีฉันก็น้อยใจนะ แต่ฉันก็ไม่สนเพราะยังไงพี่พราวก็คือพี่สาวที่น่ารักของฉัน
“อย่าพูดแบบนั้นสิ คนเรามันก็มีทั้งเก่งและไม่เก่ง พี่เราอาจจะเก่งวิชาการ แต่เราอาจจะเก่งกิจกรรมก็ได้ แล้วนี้หนูเคยเล่นอะไรมาหรือเปล่าหรือว่าเครื่องเรียนอะไรมามั้ย” ครูยิ้มแล้วบอกฉัน
“หนูเคยแต่ร้องเพลงเล่นค่ะ ไม่เคยเรียนดนตรีเลย” ฉันยิ้มตอบครูเบาๆ
“ดีเลยเดี๋ยวคาบรวมครูจะให้เรามาเทสเสียงนะ นี้หมายเลขประจำตัวเรา 104” ครูยื่นหมายเลขให้ฉัน
หลังจากนั้นครูก็พาทัวห้องต่างๆตั้งแต่ห้องเก็บเครื่องห้องซ้อมใหญ่ห้องชุดและห้องซ้อมแยก เอาตรงๆนะฉันไม่คิดเลยว่าที่นี้จะมีห้องเละเครื่องดนตรีเยอะขนาดนี้ ถึงว่าทำไมเด็กๆหลายคนอยากจะเข้าเรียนที่นี้
ไม่นานนักครูได้พาฉันกับทุกคนไปที่หอพักหอพักนี้มันทั้งหมด10กว่าห้อง
แต่ละห้องจะมี6เตียง และมันเป็นเตียง2ชั้นที่ชั้นบทเอาไว้นอนและชั้นล่างถูกทำให้เป็นที่สำหรับทำการบ้านและเขียนหนังสือ ถือว่าเป็นห้องที่อยู่กันหลายคน แต่ก็มีพื้นที่ส่วนตัวของตัวเองทุกคน
“เลข104 105 106 นอนห้อง1นะ ที่เตียงจะมีเลขอยู่ พวกเธอเอาของไปเก็บแล้วอีก4”นาทีไปรวมตัวกันที่ห้องกลางนะ” หลังจากครูพูดจบครูก็พาคนที่เหลือไปที่ห้อง ส่วนฉันก็เดินเอาของมาเก็บ
“ห้องนี้ของใครเนี่ย”นับดาวพูดขึ้นหลังจากที่มองไปเตียงฝั่งตรงข้างที่มีของอยู่
“ดูจากของแล้วคิดว่าม่านป่ะ”มิ้นท์มองไปที่เตียงตรงกลาง
“จริงด้วย ไหนๆขอดูหน่อยนะพี่สาว”นับดาวเดินไปที่เตียงตรงกลางและหยิบสมุดขึ้นมาดู
“ทำอะไรอะ!!”เสียงตะโกนดังของหญิงสาวคนนึ่ง
เธอถามเสียงดังก่อนที่จะเดินเข้ามาหานับแล้วก็ใช้มือโคกหัวนับไปนึ่งที
“ไอ้นับ นิสัยไม่ดีเลยนะแก นี้มันงานพี่ไปเปิดดูได้ไง”
หญิงสาวตอบกลับแบบดุๆ
“นิดๆหน่อยๆเองฟ้า แล้วนี้มาทำไมอะ”
“มาเอางานหนะสิ พี่ลืม แล้วนี้เด็กใหม่หรอ เดี๋ยวค่อยคุยกันนะพี่รีบ” หญิงสาวรีบหาของแล้ววิ่งออกไป
“นั้นพี่สาวเราเองชื่อม่านฟ้า เดี๋ยวตอนเย็นวันนี้ก็น่าจะได้เจอกัน”
“เราเก็บของกันเถอะ”มิ้นท์พูดขึ้นก่อนจะเดินไปที่เตียงของตัวเอง
“พวกแก เดี๋ยวฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
ฉันเดินออกาจากห้องเพื่อมาเข้าห้องน้ำ อันที่จริงฉันก็ไม่ได้อยากเข้าห้องน้ำหรอก ฉันอยากจะเดินไปดูเธอคนนั้นมากกว่า
“ไปแล้วหรอเนี่ย”ฉันพูดด้วยความผิดหวังก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำ
ฉันเดินเข้ามาในห้องน้ำ มันเป็นพรมลิขิตหรืออะไรดลใจก็ไม่ร็ เธอคนนั้นกำลังยืนอยู่ที่กระจกในมือของเธอถือเมาส์พีชและกำลังล้างมันอยู่
ฉันค่อยๆเดินเข้าไปในห้องน้ำ
“ระวัง!!”
จังหวะที่ฉันกำลังจะเดินเข้าห้องน้ำพื้นนห้องน้ำลื่นจนทำให้ฉันเสียหลัก
แต่โชคดี ที่มีมือของเธอมาช่วยประคองฉันไว้ ตอนนี้สายตาของเราทั้งคู่ได้สบกัน มันยิ่งทำให้ฉันหลงเธอคนนี้เข้าไปอีก
“เจ็บตรงไหนหรือป่าว ขอโทษทีนะเราลืมบอกว่าป้าแม่บ้านพึ่งมาทำความสะอาดมันอาจจะลื่นหน่อย” เธอพูดพร้อมกับประคองตัวฉันให้ยืนขึ้น
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฉันเขินมาก เพราะตั้งแต่เกิดมาเหตุการณ์แบบนี้พึ่งเกิดขึ้นกับฉันครั้งแรกในชีวิต
“นี้เธอเป็นเด็กใหม่หรอ ทำไมไม่เคยเห็นหน้าเลย” เธอถามฉันและมองหน้าฉัน
“ค่ะ เพลงพึ่งเข้ามาใหม่ค่ะ”
“ชื่อเพลงหรอ ชื่อเพราะดีนะ เราชื่อเจ้าขายินดีที่ได้รู้จักนะ”
เธอยิ้มให้ฉัน ก่อนที่เธอจะดูเวลาและรีบเก็บของ
“เดี๋ยวเราขอตัวก่อนนะเราสายแล้ว เดี๋ยวตอนเย็นเจอกันนะ”
พูดจบเธอก็รีบออกไป ฉันได้แต่ยืนมองและอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
แต่เหตุการณ์นี้ทำให้ใจของฉันเต็มแรงจนแทบจะหลุด ฉันรีบเข้าห้องน้ำและรีบเดินกลับห้องเพื่อไปจัดของ
“หาห้องน้ำไม่เจอหรอเพลงทำไมไปนานจัง”มิ้นท์หันมาถามฉันหลงจาที่ฉันเดินเข้ามา
“ป่าว เราแค่ลื่นนิดหน่อยหนะ”
“อ้าวหรอ เป็นอะไรตรงไหนหรือป่าว”นับดาวรีบเดินเข้ามาดูฉัน
“ไม่เป็นอะไรมากหรอก มีคนช่วยได้ทัน เห็นว่าชื่อเจ้าขานะ”
“พี่เจ้าอะนะ แต่ก็ชั้งเถอะรีบเก็บของดีกว่า”มิ้นท์พูดจบก่อนจะเก็บของต่อ
ส่วนฉันก็เก็บของต่อจนเสร็จ ไม่นานพอเราเก็บของเสร็จทั้งคู่ก็พาฉันมาที่ห้องกลาง ตอนนี้คนในห้องเยอะพอสมควร
“เอาเป็นว่าแยกย้ายกันก่อนนะ แล้วเดี๋ยวตอนเย็นค่อยมารวมตัวกัน ตอนนี้แยกย้ายได้ค่ะ”
หลังจากครูพูดจบทุกคนก็พากันแยกย้าย รวมถึงพวกเราสามคนด้วย
ตอนนี้ทั้งคู่พาฉันเดินดูรอบโรงเรียนและพาฉันดูสถานที่ต่างๆในโรงเรียน
“ตรงนี้จะเป็นยิมที่เอาไว้เล่นกีฬาแต่ตอนนี้น่าจะมีรุ่นพี่เรียนอยู่”นับดาวพูด
“เราไปทางนั้นกันดีกว่า”มิ้นท์พาฉันเดินต่อ
“เที่ยงนี้กินอะไรดี”
นับดาวถามก่อนที่จะพาฉันเดินต่อจนถึงโรงอาหาร ตอนนี้คนในโรงอาหารเยอะพอสมควร แต่เพื่อนๆของฉันทั้งคู่พาฉันเดินมาห้องติดแอร์ห้องนึ่ง ซึ่งนักเรียนที่จะเข้ามาในที่นี้ได้ก็คือนักเรียนม.ปลายเท่านั้น แต่ช่วงเวลานี้ม.ปลายยังม่ถึงเวลาพักกินข้าวจึงทำให้คนน้อย
หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงครึ่ง ซึ้งเหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะหมดเวลาเรียน ทั้งสองคนเลยพาฉันกลับห้องดนตรีเพื่อมานั่งเล่น
“มาร้องเพลงเล่นกันดีกว่า”พูดจบนับดาวก็หยิบกีต้าขึ้นมา
“เพลงร้องนะ”มิ้นท์หันมายิ้มให้ฉัน
ฉันพยักหน้าเบาๆ เพราะตอนนี้ในห้องมี่แค่เราสามคน มันอาจจะเป็นช่วงเวลาที่เราได้รู้จักกันมากขึ้นก็ได้
ความคิดเห็น