คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นายหื่นคาสเซิล !!!
ฉันขึ้นไปนั่งบนรถทัวร์ขนาดใหญ่ที่บรรจุคนได้ประมาณ 40 คน แต่พวกเราแค่ 20 กว่าคนเท่านั้นเลยมีพื้นที่เหลืออีกเยอะ แล้วก็ตามเคย ยัยซิตี้ ก็มานั่งข้างๆ ฉัน ให้ฉันอยู่ส่วนตัวไม่ได้หรือไงย่ะ -_-a
ฉันมองวิวรอบๆ เมือง เวลลิงตั้น หรือเมืองหลวงของนิวซีแลนด์ นิวซีแลนด์เป็นประเทศอีกประเทศนึงที่ฉันยอมรับว่าน่าไปเที่ยวอย่างมาก เพราะ ภูมิประเทศมีความหลากหลายและสวยงาม แถมอากาศก็เย็นเฉียบจนสั่นไปเลยแหละ ฉันสวมเสื้อโค้ตทับเสื้อแขนยาวที่ใส่มาอีกที พวกเราเดินทางไปยัง หน้าไปเมืองมานาวาตู (Manawatu) ซึ่ง อยู่ทางตอนเหนือของ เวลลิงตั้น นั่งรถไปประมาณ 2 ชั่วโมง ก็ถึงแล้วที่แรกที่ได้ไป ชมก็คือสวนสมุนไพร Health, Herbs and Honey มันธรรมชาติและสวยสุดๆไปเลย ฉันลงจากรถแล้วลงไปที่ บ้านพักตากอากาศ แน่ใจเหรอว่ามาแข่งขันเนี่ย * - -
“น้องๆ ทุกคน คงได้เที่ยวสมใจแล้วนะค่ะแต่ นี้แค่น้ำจิ้มเฉยๆ เดี๋ยวพี่จะให้น้องทุกคนไป เก็บข้าวของก่อนนะค่ะ บ้านพักแต่ละหลังจัดเตรียมให้ทุกคน แล้ว ก็ไปพักได้ตามอัธยาศัยเลย นะค่ะ บ้านพักหนึ่งหลังพักได้สองคน ของให้น้องๆ จับคู่บัดดี้กันเลยนะค่ะ แล้วเดี๋ยวมาเจอพี่อีกที 16.00 น นะค่ะ พี่ให้เวลานะจ่ะ ตามสบายค่ะ” พี่คาเลนพูดแล้วเดินไปคุยกับเจ้าหน้าที่
เฮ้อ ... มานิวซีแลนด์อากศเย็บเฉียบแล้วก็คิดถึงเมืองไทยไปเลย
ฉันเดินขึ้นไปบน บ้านพักตากอากาศที่ ทำด้วยไม้ มันสวยและดูเข้ากับบรรยากาศได้ดีเลยแหละ เดินเข้าไปภายในบ้านมี อุปกรณ์สิ่งอำนวยความสะดวกทุกอย่างครบ เอาเป็นว่าฉันถือว่ามาเที่ยวแล้วกัน รางวัลค่อยว่าอีกทีนะค่ะ มาสเซอร์ 55 ฉันขึ้นไปจองห้องแล้วแน่นอนว่า ยัยซิตี้ เก็บข้าวของเรียบร้อย เลยเดินมาป่วนเปี้ยนทางห้องของฉัน อ้าก กก มายุ่งอะไรเนี้ย
“พี่พาเลสยังเก็บของไม่เสร็จเหรอค่ะ” ซิตี้ถามขึ้น เมื่อเธอเห็นว่าฉันกำลังเอาเสื้อผ้าแขวนไว้ในตู้ เห็นแล้วยังถามอีกนะ !
“อ๋อจะ ซิตี้จะไปไหนก็เชิญตามสบายเถอะ พี่ยังเก็บอะไรไม่เสร็จเลย” ฉันพูด
“ไม่หรอกค่ะ ซิตี้จะรอพี่” นังเด็กบ้า -0- ฉันอุตส่าห์ไล่แล้วนะ
“อ๋อ อ่ะจะ” เจอเด็กแบบนี้ ทำเอาฉันเครียดไปหมด นี่ฉันต้องยุ่งแบบนี้อีกนานมั้ย
ฉันหยิบเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อยก็ ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วยัยซิตี้ก็ยังคงนั่ง หรือ กลิ้งบนเตียงนอนฉันอยู่ เตียงเธอก็มีทำไมไม่ไปย่ะ
“ซิตี้พี่จะอาบน้ำนะ”
“เชิญค่ะ ซิตี้ไม่รบกวนหรอก” เธอกำลังรบกวนฉันอยู่นะ -_-a
“เหรอจ๊ะ งั้นพี่อาบก่อนแล้วกัน”
“ค่ะ ^^” หวังว่ายัยเด็กนี้คงไม่วิปริต มาดูฉันอาบน้ำนะย่ะ -0-
ฉับถูๆไถๆ บนอ่างอาบน้ำสุดหรูอยู่ราว หนึ่งชั่วโมงแล้วก็เดินออกมา
“ เฮ้ย ยย 0.0 !!!!”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ! อะ.. ไอ้ลามกแกเป็นใครเข้ามาทำไม ไอ้โรคจิต วิปริต ไอ้บ้า” ฉันตะโกนด่าไอ้โรคจิต อย่างสุดเสียงง อ้ากก มีคนมา เข้ามาขโมยของในบ้านพัก อ้ากกกกกก
“เธอจะบ้าเหรอ ฉันต่างหากต้องถามเธอ ยัยโรคจิตว่าเธอเข้ามาในห้องนอนน้องสาวฉันทำไม” ผู้ชายหน้าตาออกลูกครึ่งๆ มองฉันอย่างจับผิด ตาบ้าห้องนอนฉันนะย่ะ
“จะบ้า เหรอ นายแหละบ้า นี้มันห้องของฉันนนนนนน” ฉันตะโกนด่า ๆ ๆๆ พร้อมปาหมอน และสิ่งของที่ใกล้มือที่สุด
“อ้ากกกก ยัยโรคจิตต ต ต”
“นายหื่น น นน น” หมอนยังคง ถูกปาออกไปโดนหน้าของนายโรคจิตบ้างไม่โดนบ้าง
“ นี่ ๆๆ เกิดอะไรขึ้น นี่พี่คาสเซิล ซิตี้บอกให้ นั่งเฉยๆ พี่ไปทำอะไรพี่พาเลสเนี้ยย T^T” ยัยซิตี้รีบวิ่งเข้ามาในห้อง
“นี่ ซิตี้ ทำไมไม่ให้ ไอ้หื่นนี่ไปรอข้างนอกนี่ห้องพี่นะ !” ฉันตะโกนใส่ซิตี้ด้วยอารมณ์โกรธ ไอ้เด็กบ้า
“ซิตี้ไม่รู้นิ T^T แงง งฮือ อออ” ซิตี้ปล่อยโหออกมา ยัยเด็กบ้า ฉันสิต้องร้องไห้เนี้ยย
“เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าน้องฉันห่ะ” นายหื่น ตะโกนใส่หน้าฉันแล้วมองอย่างโกรธแค้น
“ตาบ้า แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมา ว่าฉันห่ะ นี่มันห้องของฉันออกไป ออกไป ทั้งสองคนเลยย !!!” ฉันตะโกนไล่ เมื่อรู้ตัวว่า นุ้งผ้า อยู่เพียงผืนเดียว T_T ตายเถอะใครฆ่าฉันที
ทั้งซิตี้และไอ้หื่น เดินออกไป อย่างฉุนเฉียว ใช่ๆ แล้ว ไอ้หื่นนี่ต้องเป็นพ่อของซิตี้ที่ มีลูกแล้วเหมือนหวงไข่ในหินแน่ๆ อ้ากก ทำไมเป็นพ่อแต่หล่อจัง -.,- นี้ฉันคิดอะไรเนี้ย ย ยย อ้ากกก
ฉันรีบแต่งตัวแล้ว รีบเดินออกไปหา ซิตี้ เด็กจอมป่วนแล้วก็ไอ้หื่นที่คิดว่าเป็นพ่อของซิตี้
“พี่พาเลสซิตี้ ขอโทษ ซิตี้นึกว่าห้องของพี่พาเลสเป็นห้องของซิตี้ นิ” อ้ากก ไอ้เด็กบ้า ซื่อสุดๆแล้วยัยขี้ลืมม
“อืม แล้วนั่นใคร” ฉันชี้ไปทาง ไอ้หื่นกาม ทั้งๆที่รู้ว่าคงเป็นพ่อของซิตี้ แหม มีพ่อเป็นไอ้หื่นสงสารซิตี้จริงๆ
“นั้น พี่ชายซิตี้ค่ะ ชื่อพี่คาสเซิล ^___^” โอเคขออโหสิ กับสิ่งที่ฉันคิดไป T^T
“อ๋อ ไอ้หื่น นี้ เอง -0-”ฉันพูด
“นี่เธอมีสิทธิ์อะไรมา ด่าฉันห่ะ” คาสเซิลลุกขึ้นทุบโต๊ะอย่างเดือนดาล โหยไอ้บ้า
“แล้วนายมีสิทธ์อะไรมา อยู่ในห้องนอนของฉันเล่า !” ฉันตะโกนไปอย่างไปยอมแพ้เหมือนกัน
“ถ้าฉันรู้ว่ามี เธออยู่ในห้องแล้วนุ้งกระโจม อยู่ผืนเดียวฉันไม่เข้าไป ให้เสียลุกกะตาหรอกน่า”
“ไอ้บ้า ไอ้หื่น โรคจิตต ต ต ตต ตต” ฉันด่าอย่างเดือดในตอนนี้ลับเป็นฉันที่เดือดอยู่ฝ่ายเดียว
“ โหใครมันจะอยากไปดูเธอ ยัยโรคจิต ถ้าไม่ติดที่ ขาวโคตรแล้วก็หน้าอกตูมๆ คงไม่มีใครอยากดูหรอก”
“โหยย ย ยไอ้บ้า นายมีสิทธิ์อะไรมา ดูฉันนเนี้ยยย ย”
“เธอออกมาให้ฉันดูต่างหาก -..-”
“อ้ากก มันจะมากไปแล้วนะ”
“แบร่ๆ เธอจะทำอะไรฉันเล่า”
“ ตึง งง ง ง !!” ฉันปัดเก้าอี้ ที่เค้านั่งอยู่ทำให้ นายคาสเซิลบ้านี้เกิดเซไปอีกทางทำให้ล้มตึงอยุ่กะพื้น
“555 คราวนี้ฉันทำอะไรนายได้แล้วหรือยัง”
“โห ๆ ยัยโรคจิต เธอจำไว้เลยนะ” คาสเซิลมองมาทางฉันอย่างโกรธๆ ทำให้ฉันพึ่งสังเกตุว่าตาของหมอนี่เป็นสีฟ้าสวย
“ แบร่ๆ ๆ”
“อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าเธอเป็น พวก ตูม ๆ =..=”
“อ้ากกก ไอ้บ้า” แล้วนายคาสเซิลก็รีบจรลี ออกจากบ้านพักฉันไปทันที
“ อิอิ” ซิตี้หัวเราะออกมาอย่างเบาๆ เฮ้อ.. ลืมไป ว่ายัยนี่อยู่ในห้องด้วย -_-a
“หัวเราะอะไรซิตี้” ฉันถามอย่างอารมณ์เสีย เฮ้อออ...
“พี่ทะเลาะกันเหมือนแฟนกันเลยยย ^_____^”
“พอเลยซิตี้ ไม่ใช่หรอก” ฉันบอกอย่างอารมณ์เสียกว่าเดิม อ้ากกอย่าพูดถึงนายคาสเซิล นั่นนะ
“ปกติพี่คาสไม่ค่อยยุ่งกะพี่หญิงคนไหนมีพี่พาเลสคนแรกเลยนะเนี้ยยย” ซิตี้ยังล้อฉันไม่หยุด นังเด็กบ้า =[]=
“เค้าคงเป็นพวกโรคจิตแหละ ซิตี้ ว่างๆพาพี่คาสของเธอไปตรวจสมองมั้งนะ” ฉันบอกปัดๆ
“อิอิ พี่พาเลสกะพี่คาสเซิลสมกันสุดๆเลย ปราสาทกับพระราชวัง อิอิ” -0- เอ่อลืมไปเน้อะ ขื่อฉันพาเลสแปลว่า วัง ส่วนไอ้คาสเซิลหื่นนั่นแปลว่า ปราสาท
“คงไม่ใช่หรอก มันบังเอิญ เดี๋ยวพี่จะไปเปลี่ยนชื่อเลยถ้าซิตี้พูดถึงหมอนั่นอีก” ฉันดุดุ ซิตี้ทำให้ ซิตี้รีบจรลีออกไปจากห้องเหมือนกัน
เฮ้อ .. มาถึงก็เกิดแต่เรื่องวุ่นๆ ! =[]= ตายเถอะ !
ฉันกลับไปแต่งตัวใหม่อีกรอบ เพราะการที่ฉันรีบมากเกินไปทำให้จับอะไรได้ก็ใส่เข้าไปหมด ฉันกลับมาที่ห้องของฉัน และไม่ลืมที่จะล็อคประตูก่อน -0- ฉันไปเลือกเสื้อผ้าใหม่ ฉันเลือกใส่ชุดสบายๆ คือเสื้อแขนยาวสีครีมมีลายอยู่เล็กน้อยกับกางเกงขายาวสีน้ำตาลเข้มแล้วสวมเสื้อโค้ตตัวยาวทับลงอีกที เฮ้อ.. อากาศมันหนาวจับใจจริงๆ เล้ยยย ฉันปล่อยผมที่มัดออก แล้วหวีผมเบาๆ ผมที่ยาวถึงกลางหลังสีน้ำตาลอ่อนๆของฉันยังคงตรงสวยอยู่ วู้วว ดีที่ได้เชื้อแม่มา ถ้าได้เชื้อพ่อฉันคงเครียดไปนานเพราะพ่อเป็นคนผมหยักศก =[]=
ฉันออกมาข้างนอกบ้านพัก วู้วว วิวดีจริงๆ มีไร่พวกผลไม้ต่างๆ ยาวไปสุดลูกหูลูกตาเลยแหละ อยากให้ แม่แล้วก็พวกยัยซีรี่ส์กับเหมยๆมา อยู่ดูวิว ที่นี่ด้วยจัง
“พี่พาเลสส ส สส แหมแต่งตัวสวยจังง งเลย พี่สาวใครเนี่ยย” อ้ากก เสียงมารรรร ใครพี่สาวเธอย่ะ =M=
“เหอๆ”
“พี่มายืนทำอะไรอยู่ตรงนี้ค่ะ” ซิตี้ถามหน้าตาใสซื้อ บ๊องแบ๊ว น่าบ้องหูจริงๆ -*-
“ดูวิวไปเรื่อยจะ” ฉันตอบสั้นๆ ขี้เกียจพูดมากกับยัยเด็กนี้
“ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวจะถึงเวลาแล้ว พี่คาเลนเค้าเรียกให้ไปพบที่ นู้นแน่ะ” ซิตี้พูดขึ้นแล้วชี้ไปที่ หน้าบ้านพักขนาดใหญ่ของพี่คาเลน
“โอเคๆ งั้นไปจะ” แล้วยัยซิตี้ก็ถือวิสาสะจูงมือฉันเฉย ฉันเดินเองได้นะย่ะ
“ค่ะ ยินดีต้อนรับทุกคนสู้ นิวซีแลนด์อีกครั้งนะจ๊ะ คือในวันนี้ มันก็จะเย็นแล้ว พี่จะให้ทุกคนพักที่นี่ไปก่อนแล้วกันเพราะถ้าเราจะไปเมืองเวลลิงตั้นวันนี้คงไม่ทันแน่ๆ เอาเป็นว่าวันนี้ ทุกคนก็ ตามสบายนะจ๊ะ ใครหิวก็ไปที่เต๊นท์อาหารได้เลยนะค่ะ แล้วพรุ่งนี้ เจอกัน ที่นี่ที่เดิมในเวลา 7 โมงเช้าเลยนะค่ะ เพราะต้องเตรียมตัวย้ายของไปที่ โรงแรมมาลูน โรงแรมที่ ทางชีแพม จัดไว้ให้ นะค่ะ ขอทุกคนเตรียมพร้อมสำหรับวันพรุ่งนี้ อ๋อ อย่าลืมเอาของสำคัญๆ ไปล่ะ อย่างอื่นที่ม่าสำคัญเอาไว้ที่นี่ก็ได้เพราะ ในวัน ที่ 25 เราต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง ในเดือนที่นะจ๊ะ เชิญตามสบายจ๊ะ” พี่คาเลนพูดก่อนจะเดินออกไปคุยกับนายคาสเซิลที่ ยืนหน้ามุ่ยอยู่ สงสัยพวกนี้คงจะรู้จักกันเป็นเผ่าพันธุ์เลยมั้ง
“อ๋อ พี่พาเลสมีพี่น้องมั้ยค่ะ” ซิตี้เอ่ยถามในขณะที่ฉันมองออกไปทางคาสเซิลที่มองหน้าฉันอย่างโกรธ ๆ
“ไม่มีจ๊ะ” ฉันละสายตาหันไปยิ้มกับซิตี้ ยัยเด็กนี้ก็ดีนะ ฉันเห็นเธอร่าเริงอยู่ตลอดเวลาเลยแล้วดูท่าท่างนายคาเซิลก็จะห่วงและหวงน้องสาวของนายนั่นมากๆเอาซะด้วย
“ว้า ดีจังงั้น ซิตี้ขอเป็นน้องพี่พาเลสอีกคนนะ ^^” ไม่ต้องการย่ะ !! =[]=
“อะจ่ะ” พูดได้แค่นั้นแหละฉัน -0-
“ไม่ ๆ ๆ พี่ไม่ให้เธอไปเป็นน้องของยัยโรคจิตนี่เด็ดขาด” นายคาสเซิลรีบวิ่งมาโอบน้องสาวของตัวเองทันที แอบฟังอยู่ล่ะสิ แหยะ ฉันก็ไม่อยากได้น้องของนายมาเป็นน้องของฉันเหมือนกัน
“พี่คาสเซิลอย่าทำตัวแบบนี้สิค่ะ T^T ซิตี้ลำบากใจนะ” ยัยเด็กขี้แย กำลังจะร้องไห้อีกครั้ง
“นาย ทำให้น้องสาวตัวเองร้องไห้ทำไมเนี้ย -3-“ ฉันถามอย่างไม่รู้ร้อน แบร่ๆ ๆๆ
“ธะ ..เธอนั้นแหละซิตี้ร้องไห้ !” อะไรกันย้ะ ฉันไม่ทำให้ ยัยนี่ร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“จะบ้าเหรอ นายนั่นแหละ”
“เธอแหละ”
“นายนั่นแหละ !”
“เธอแหละ” และแล้วสงครามฝีปากก็ดังขึ้นลั่นอีกครั้ง
“พอ ๆ ๆๆ ซิตี้ไม่ร้องแล้ว T_T” ดีจะ ถ้าจะดีไม่ต้องพูดอไรเลยก็ได้นะ -_-a
“ชิ !”
“ชิ !”
ซิตี้พาฉันไม่สิ ยัยเด็กนี้ลากฉันพร้อมกับนายหื่นมาที่ เต๊นท์อาหารแล้วก็เหมือนเดิม ทำเป็นคุณหนูสั่งของทุกอย่างที่คุณเธออยากกิน
“ว้าว วว พี่คาสดูนี่สิ ปลาหมึก ๆ ๆ ตัวใหญ่ด้วยย อยากกินอ่า ^0^” ท่าท่างน้องนายคงเป็นเอามาก ขนาดไม่เคยเห็นปลาหมึกรึไงย่ะ
“เอ่อ พอเลยซิตี้ สั่งมา 10 กว่าอย่างแล้วนะ” คาสเซิลบอกปัดๆ อย่างหงุดหงิด
“แต่ซิตี้อยากกิน T^T”
“ไม่ให้”
“แงง ง ง ใจร้ายสุดๆเลย”
“พอเถอะ พี่เหนื่อยแล้วกลับไปนั่งที่โต๊ะเลย” แล้วนายคาสเซิลก็พาซิตี้มานั่งที่โต๊ะขนาดใหญ่มีอาหาร มากมายราว 10 อย่าง กองอยู่เป็นโต๊ะ
“นั่น ๆ พี่พาเลส มานั่งกับซิตี้นะ ๆ” ยัยซิตี้ลากฉันเข้าไปนั่งทันที
“ไม่ ๆ อย่าให้ยัยโรคจิตนี่มานั่งนะ” คาสเซิลห้ามทันที ใครจะไปอยากนั่งด้วยล่ะย่ะ
“อ้ากก ก นายเรียกฉันว่าโรคจิตอีกแล้วนะ !” ฉันตะโกนอย่างเดือด
“ก็เธอมาโชว์ตูมๆ ให้ฉันดูทำไม -3-”
“อ้ากก นายนั่นแหละเข้ามาดูทำไม”
“เธอว่าฉันอยากเข้าไปดูรึไงห่ะ!”
“ฉันก็ไม่อยากโชว์เหมือนกันแหละย่ะ!” การเถียงของฉันเริ่มขึ้นและจบลงพร้อมกับการห้ามปรามของซิตี้เหมือนเดิม
ฉันนั่งลง กินอย่างเงียบๆ ส่วนนายคาสเซิลก็นั่งลงอย่างเงียบๆ เหมือนเคย ตอนนี้หนาวสุด ๆ ไปเลยแหละ ฉันแอบสั่นนิดหน่อยแต่ก็ต้องทำเป็นไม่หนาว -0- ส่วนซิตี้ก็ตื่นเต้นกับการกินของคุณเธอเหลือเกิน
ฉันพึ่งสังเกตใบหน้าของนายคาสเซิลก็ตอนนี้นี่แหละ หมอนี่ หล่อเหมือนกันนะ -.,- อ้าก ไม่ ๆ ๆ
นายหื่นบ้านี่ฉันมองว่าหล่อได้ยังไง YoY คาสเซิลจะออกหน้าไปทางลูกครึ่งๆ แหงแหละ
ก็ ยัยซิตี้ก็หน้าออกฝรั่งนิ จมูกโด่งเป็นสัน ๆ ตาคมกริบ สีฟ้า ริมฝีปากเฉียบ ใบหน้านิ่งๆ วู้ว หล่ออ
(อ้ากก ฉันคิดอีกแล้ว -0- )
“เธอจะจ้องฉันอีกนานมั้ย” ฉันสะดุ้งเมื่อรู้ว่า นายคาสเซิลรู้ว่าฉันจ้องอยู่
“อะไรใครจะไปจ้องคนอย่างนาย” ฉันพูดแก้ตัวอย่างเนียนๆ
“เธอนั่นแหละ จ้องฉัน”
“เปล่า”
“จ้อง”
“เปล่า!”
“จ้อง!”
“พอ ๆ ๆ เลย ทะเลาะกันอีกแล้วนะ T^T” แล้วยัยซิตี้ห็ห้ามเหมือนเคย
“-0- ชิ พี่ไปดีกว่าอยู่แล้วเสียอารมณ์” ฉันบอกแล้วเดินออกไป จากเต๊นท์อาหาร อ้ากกก ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลยนะ เป็นเพราะนายคาสเซิลแท้ ๆ T0T
ฉันเดินกลับห้องแล้วเปลี่ยนเสื้อเป็นชุดนอนแล้ว ทิ้งน้ำหนักตัวลงบนเตียงทันที วันนี้มีแต่เรื่องแท้ๆ อีก 3 เดือนฉันก็จะต้องกลับ ไม่เป็นไรแค่สามเดือน สามเดือน ๆ ๆๆ ๆ ฉันปลอบใจตัวเองนะ =_=
แล้วฉันก็จะต้องพยายามหลีกเลี้ยง ยัยซิตี้และนายคาสเซิลให้ได้ (โอเคฉันปลอบใจตัวเองอีกแล้ว) อ้าก กก
หิวข้าว ว วว ววววว T_________T
ความคิดเห็น