คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ซิตี้สาวน้อยแสนซื่อ = = ''
8.00 น. หน้าโรงเรียน
“ พาเลส เดี๋ยวเราจะไปสนามบิน ประมาณ 8.15 เธอเหลือเวลาตามสบาย 15 นาที
แล้วมาเจอกันตรงนี้ นะ อยากสายล่ะไม่งั้นตกเครื่องแน่ๆ” มาสเซอร์พูดแล้วเดินออกไปจัดการกับเด็กนักเรียน ยัยซีรี่ส์กะเหมยๆ รีบเดินมาทางฉันทันที สีหน้าของพวกเธอดูเศร้าๆ เล็กน้อย เล็กน้อยจริงๆนะ =[]=
“โชคดีนะ พาเลส นี่ถ้ามีเรื่องอะไร โทรมาหาฉันได้ตลอดเลยนะ ถ้าว่างๆ ฉันจะขอป๋าให้ไปเยี่ยมเธอที่นิวซีแลนด์ด้วย” เหมยๆพูดขึ้น แหมเธอบ้านรวยนิย่ะ -0-
“แล้วเธอพักอยู่ที่ไหนล่ะ เผือ ฉันจะไปเยี่ยมบ้าง” ซีรี่ส์พูดขึ้น อยากบอกว่ายัยนี่ก็บ้านรวยอันดับสองเลย
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันมันแล้วแต่ทัวร์อ้ะ” ฉันตอบ ฉันคุยกับเหมยๆและวีรี่ส์อีกสักพักก็ต้องเดินไปหา
มาสเซอร์ วู้วว รู้สึกแปลกๆ ยังไงชอบกลนะ
“ไปได้แล้ว พาเลสเดี๋ยวไม่ทันพอดี เดี๋ยวครูไปส่ง” ครูสั่งให้นักเรียนชายจำนวนนึงยกของๆฉันไปไว้หลังรถตู้ขนาดใหญ่ =[]= นั่งแค่สองคนแต่เอารถไปซะใหญ่เชียว
“โชคดีนะ ฉันรักเธออ อ”เหมยๆกับซีรี่ส์กอดฉัน อ้ากก หายใจไม่ออกนะพวกบ้า ฉันจะไปนิวซีแลนด์ไม่ได้ไปทำสงครามสักหน่อย -0-
“อื้ม เดี๋ยวจะเอารางวัลกลับมาฝาก 55” ฉันพูด วู้ว 3 เดือน ฉันจะต้องอยู่ที่ๆไม่เคยไป และที่ๆเราไม่รู้จักหรอเนี่ย เอาเถอะ
วันเดินทางของฉันเป็นวันที่อากาศร้อนสุดๆ ในใจฉันก็อยากไปถึงนิวซีแลนด์เร็วๆ จัง อากศเย็นๆ ฉันนั่งรถตู้ แปปเดียวเท่านั้นเราก็ถึงสนามบินแอร์ไรท์ แล้ว สนามบินนี่กว้างสุดๆ เลยแหละ ฉันนั่งอยู่ตรงที่พักผู้โดยสาร ส่วนมาสเซอร์ก็จัดการเรื่องของฉันเสร็จ
“นี่ พาเลส ดูแลตัวเองด้วยล่ะ อ่ะนี่ บัตรประจำตัวเธอ ห้ามทำหายเด็ดขาดนะ ไม่งั้นเธอตายที่นั้นแน่ๆ ” มาสเซอร์ยื่นบัตรสีเทาอ่อนมาให้ฉัน
“แล้วเอามันไว้ทำไมล่ะค่ะ” ฉันถามอย่างงงๆ
“อ๋อ ก็ทริปที่ ทาง ชีแพม จัดไป เธอจะต้องมีบัดดี้ของเธอซึ่งก็อยู่ที่หมายเลขบัตร ส่วนอาหารการกินทางทริปจะจัดการให้หมดเลยเธอไม่ต้องเสียเงินสักบาท เพียงแค่เธอยื่นบัตรให้ทางผู้จัดกิจกกรรมเท่านั้นแหละ ส่วนกระเป๋าเดินทางครูยกไปไว้ที่เครื่องแล้วนะไม่ต้องห่วง เธอก็ไปต่างประเทศออกจะบ่อยคงไม่กลัวอะไรมากใช่มั้ย โชคดีนะ เดี๋ยวครูไปจัดการกับทางทริปแปปนึง รอตรงนี้นะ” มาสเซอร์พูดเสร็จก็วิ่งไปทาง ผู้หญิงวัยกลางคน คนนึงที่ ถือป้ายที่เขียนว่า ShePam นั่นคงเป็นทางทัวร์ที่เค้าจัดมาแน่ๆเลย
ไม่นานมาสเซอร์ก็สั่งให้ฉันไปหา ผู้หญิงคนนั้น เธอสวยมากๆเลยแหละ พอฉันได้เห็นหน้าเธอใกล้ๆ มีคนอีกจำนวนนึงที่ยืนอยู่ใกล้ๆ สงสัยจะไปทริปนี้ด้วยเหมือนกันมั้ง
“สวัสดีจ่ะ พาเลส นี่คือทริป ชีแพม นะ ทางเราจะจัดการ อำนวยความสะดวกให้เธอทั้งหมดนะ พี่ชื่อ คาเลน นะจ๊ะเป็นคนควบคุมทริปที่จะไปนิวซีแลนด์ทั้งหมด เดี๋ยวเธอก็จะได้เพื่อนอีกคนนึงซึ่งเป็นบัดดี้ของเธอ เดี๋ยวเราต้องขึ้นเครื่องกันแล้วนะ ไปเถอะ” พี่คาเลนพาฉันขึ้นไปบนเครื่องบิน ฉันได้นั่งกับพี่คาเลนที่นั่งอยู่ข้างๆ ฉันมองออกไปทางหน้าต่างกลมๆ มีแต่ท้องฟ้า ท้องฟ้า และ ท้องฟ้า เฮือกก อยากอ้วก --* ฉันค่อนข้างไม่ตื่นเต้นเหมือนคนอื่นๆ ทั่วๆไป เพราะตอนเด็กๆฉันไปเที่ยวกับคุณแม่บ่อยๆ เพราะแม่ฉันมักต้องไปแสดงตัวที่นู้นบ้างที่นี่บ้าง มันทำให้การขึ้นเครื่อง ของฉันกลายเป็นเรื่องธรรมดาสุดๆ
“ พี่คาเลน นน นน โหยซิตี้คิดถึงพี่มากๆ เลยย” ระหว่างที่ฉันเหม่อลอยออกไปด้านนอกหน้าต่างก็มีเสียงเด็กผู้หญิงคนนึง วัยประมาณ 15 ได้มั้ง ดูเด็กกว่าฉันนิดหน่อย วิ่งเค้ามาสวมกอดพี่คาเลน เอ่อสองคนนี้เป็นเลสเบี้ยนกันหรือเปล่า -0-
“อ้าว ซิตี้มาด้วยเหรอเนี่ย 55 นี่เจ้าคาส ปล่อยซิตี้มาด้วยเหรอเนี้ย”พี่คาเลนหัวเราะลั่น อะไร คาสเซิล ซิตี้ *
“ใช่ๆ กว่าซิตี้จะขอมาได้ พี่คาสเกือบฆ่าซิตี้อ่า T^T” ซิตี้พูดขึ้น -_-*
“นั่นใครอ่า พี่สาวชื่ออะไรค่ะ ซิตี้นั่งด้วยนะซิตี้ไม่มีเพื่อนเลย ^__^” ยัยซิตี้เดินเข้ามานั่งข้างๆ ฉันทันที
เด็กบ้า -_- เกรงใจมีบ้างมั้ยเนี้ย ฉันไปสนิทกะเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
“อ่ะจะ” ฉันพูดได้เพียงแค่นี้ -_--33 นั้นมันแค่ความคิด =[]=
“ชื่ออะไรเหรอค่ะ” ซิตี้ถามขึ้น มือหนึ่งคว้าน้ำส้มของฉันไปกิน นังเด็กบ้า น้ำส้มฉันทั้งแก้วนะย่ะ –M-*
“พาเลสจ่ะ” ฉันตอบอย่างฝืนยิ้ม อ้าก น้ำส้ม ๆ ของแม่ T^T
“หนูชื่อซิตี้ค่ะ มาเป็นพิธีกรของ ชีแพม 2008 พี่มาประกวดด้วยรึเปล่า” ซิตี้พูดขึ้นอย่างเหยียดยาว ฉันยังไม่ได้ถามอะไรเธอเลยนะย่ะ -_-a
“ใช่จ่ะ” ฉันตอบสั้นๆ ฉันจะนอน จะนอนเข้าใจมั้ย ง่วงง ง ง -0-
“ว้าว ว วคราวนี้ทางการประกวดมีพี่สาวสวยๆ มาประกวดด้วยย ^0^” ทำไมย่ะไม่เคยเห็นคนสวยรึไง
“ เหอๆ อ้ะจ่ะ”
“แล้วก็แปล๊กแปลก เน้อะค่ะ ปกติเค้าไม่ให้ผู้หญิงมาประกวดนี่” ซิตี้เอามือมาเท้าคางเหมือนกำลัง
คิดอะไรอยู่ ห๊า 0๐0 อไรนะ !!!!!! ไม่ให้ผู้หญิงมาประกวดงั้นเหรออ ยัยเด็กบ้านี่ล้อฉันเล่นแน่ๆ
“ห๊า จริงเหรอค่ะ เหอๆ ซิตี้ล้อพี่เล่นแน่ๆเลยใช่รึเปล่า” ถ้าเธอล้อฉันเล่น แม่จะเอาฝ่าพระบาท ฟรีคิก สักสองสามที
“เปล่านี่ค่ะ เอ่อ พี่คาเลนค่ะ ซิตี้สงสัยว่า การประกวดครั้งนี้เค้าให้ผู้หญิงประกวดด้วยเหรอ” ยัยซิตี้หันไปถามพี่คาเลน หน้าตาเธอใสซื้อ สุดๆ
“เอ่อ เปล่าจะ -_-a” ห๊า ว่าไงนะ ! 0.0
“ห๊า ! แล้ว หนูเข้ามาประกวดได้ยังไงล่ะค่ะ ?” ฆ่าฉันเถอะ !!!
“เอ่อ คือ มาสเซอร์กีลาเน เคยเป็นประธานของการคัดเลือกผู้เข้าประกวดมาก่อนนะจ่ะ แล้วพวกเราเคยตั้งประเด็นว่าทำไม ชีแพม ถึงไม่มีนักดนตรีหญิงบ้าง แล้วส่วนมากจะบอกว่า การที่มาประกวดชีแพม แต่ก่อนต้องลำบากเลยไม่ค่อยนิยมเล่นกันในหมู่ผู้หญิง มาสเซอร์เลยเสนอว่า เดี๋ยวจะจัดการลองทดลองกับนักเรียนของตนเองก่อนว่า ถ้าผ่านเข้ารอบแล้วชนะจะให้ผู้หญิงมีสิทธิ์ที่จะประกวดด้วยจ่ะ แต่หนูไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยวพี่จะให้พักห้องเดียวกับซิตี้แล้วกัน”
“—0-“ กลับไปฉันจะลงมือฆ่าปาดคอมาสเซอร์ให้ดู โถ่โว้ย ยย ย !!!!
“ว้าว วเย้ๆ ซิตี้มีเพื่อนแล้ว วเป็นพี่พาเลสซะด้วยย ^0^” ยัยเด็กหน้าแบ๊วหันมายิ้มให้ฉัน
ฉันยิ้มฝืดๆ ตอบกลับไป ให้ตายเถอะ มาสเซอร์นะมาสเซอร์ T^T
ราวๆ 8 ชั่งโมงที่ฉันต้องนั่งเครื่องไป แล้วก็มียัยซิตี้ค่อยกวนตลอดเวลา คือ ปากของคุณเธอพูดไม่หยุด เล่นเอาหูฉันระบมไปทั่วหน้า ถ้าไม่ถือว่าน่ารัก แม่จะฟรีคิกเต็มๆ เลยค่อยดู เหลือ เวลาอีกแค่ ครึ่งชั่วโมงก็จะถึงนิวซีแลนด์ ตื่นเต้นชะมัด มาตั้งไกล อยากอ้วกจะแย่ =)0(=
และแล้วก็ถึง ... สนามบินแอร์ไรท์ ในประเทศนิวซีแลนด์ ฉันเก้าวลงมาจากเครื่องช้าๆ หัวฉันเริ่มวิงเวียนเล็กน้อยกับการนั่งเครื่องบินเป็นเวลา 8 ชั่วโมง โฮกก ก ก ยัยซิตี้ยังคง หน้าตาชื่นบาน ราวกับเธอได้มงกุฎนางสาวไทยมามาดๆ แล้วปากของเธอก็ยังพูดอยู่เรื่อยๆ ฉันจะอ้วกเพราะยัยเด็กนี่ต่างหากล่ะ =0=
“พี่พาเลสไหวมั้ยค่ะ หน้าซีดๆ ยังไงไม่รู้” ซิตี้ถามขึ้น
“ไหวๆ จะ พี่เมาเครื่องนิดหน่อย”
“กินยาดีกว่าค่ะ ซิตี้มียา มีทั้งยาแก้ปวดหัว ยาถ่าย ยาแก้ปวดท้อง ยาแก้อาการคลื่นไส้ ยาแก้หวัด ยาแก้ไอ” บลาๆ ๆ และคุณหนูน้อยซึ่งเป็นผู้มียาวิเศษ ทุกๆอย่าง ก็พูดขึ้น ไปเป็นหมอไปเลยไป๊ !
“ไม่เป็นไรจะ เดี๋ยวก็หาย” ฉันเดินขึ้นไปพักระหว่างรอพี่คาเลนจัดการกับเรื่องที่พักและรถที่จะไปอยู่
“เอ่อ น้องๆ ทุกคนค่ะ เดี๋ยวมาเจอพี่อีกที ประมาณ 13.30 นะจ๊ะระหว่างนี้ เชิญตามสบายนะจ๊ะ” พี่คาเลนพูดกับเด็กทุกๆคน (ผู้ชายทุกๆคนดีกว่า) -0- ฉันมาอยู่ท่ามกลางผู้ชายหรือเนี่ยย โอ้วมายก็อด ดดด
“พี่พาเลสหิวหรือยังค่ะ ^0^” ซิตี้ยังพูดขึ้น ไม่หิวเฟ้ยย
“ไม่ค่อยหิวจะ”
“แต่ซิตี้หิว ไปกินกันเถอะค่ะ” ยัยเด็กบ้าแล้วเธอมาถามฉันทำอะไรเล่า =M=/
ซิตี้พาฉันขึ้นไป กินอาหารตามที่คุณเธออยากจะกิน ของบอกว่ายัยนี่ท่าทางบ้านรวยสั่งมาแต่ล่ะอย่าง รวมๆบนโต๊ะอาหารก็ ปาเข้าไป สิบกว่าอย่างแล้ว - - * ฉันไม่จ่ายนะย่ะหล่อน !
“กินสิค่ะ มื้อนี่ซิตี้เลี้ยง” ซิตี้พูดขึ้นนั้นแหละจะ ถูกแล้ว ^__^
ราวๆ ครึ่งชั่วโมงยัยซิตี้ก็กินอิ่มฉันกินได้ไม่เท่าไหร่หรอก เพราะไม่ค่อยหิว อาหารบนโต๊ะเหลือเบะบะไปหมด คุณเธอเป็นพวกรวย กินทิ้งๆขว้างๆ -*- ฉันลงมาที่จุดนัดพบ แต่นี่เหลืออีกประมาณ 15 นาที สงสัยพี่คาเลนยังไม่เสร็จธุระแน่ๆ ฉันมองออกไป รอบๆ 0.0 ! เฮ้ย นั้นมัน นิตรยสาร คูริ ออกเล่มใหม่แล้วเหรอออ อ้ากกอยากได้ ๆ ๆๆๆ ๆ ฉันวิ่งเข้าไปในร้านหนังสือขนาดใหญ่นั้นทันที แล้วเดินไปหยิบ คูริ นิตรยสารที่ฉันปราบปรื้มสุดๆ อ้ากก ภาษาอังกฤษ T_T
ชั่งเถอะดูภาพไปก็ได้ แต่ ... . .
“พรึ่บ บ !” มีมือของผู้หญิงคนหนึ่งแย่งไป จากมือฉัน อ้ากก นังบ้าฉันจะฆ่าแก
“หนังสือเล่มนี้ฉันเจอก่อนนะ เธอปล่อยเลย” ยัยหัวม่วงพูดขึ้น เพราะผมของเธอเป็นสีแดงๆ ออกม่วงไงล่ะ เดี๋ยวแม่ปั๊ดเล่นแม่ไม้มวยไทยซะเลย ฉันเจอก่อนนะย่ะ เธอแหละยัยหัวม่วง ปล่อย ยย ย
“แต่ฉันหยิบได้ก่อนเพราะฉะนั้นหนังสือเล่มนี้ต้องเป็นของฉัน !” ฉันตะโกนเสียงดังอย่างไม่แพ้กัน เกิดการโต้เถียงระหว่างฉันและยัยหัวม่วงท่ามกลางสายตาผู้คนที่เริ่มมอง เหมือนเป็นดาราฮอลลิวู้ดว่างั้นแหละ
“ฉันจะเอา”
“ฉันก็จะเอา !” ฉันเถียงไปอย่างไม่ยอมแพ้
“นี่ ๆๆ เกิดอะไรขึ้น อะ อ้าก 0.0 พี่เครป มาได้ไงค่ะเนี้ย” ซิตี้เข้ามา ห้ามฉันกับยัยหัวม่วง สองคนนั้นคงรู้จักกัน ดีไปด้วยกันเลยชิ !
“พี่มาประกวด Dance OrTesta อะจ่ะ” ยัยหัวม่วงหันไปยิ้มกับซิตี้ในขณะที่ฉันและหล่อนกำลังแย่งหนังสือกันในมือ
“ว้าวว พี่ต้องชนะแน่ๆ เลย” ซิตี้พูดขึ้น หน้าของหล่อนไม่ได้มองมาที่มือของฉันและยัยหัวม่วงเลย ว่ากำลังแย่งหนังสืออยู่ ยัยเด็กตาถั่ว (ด่าน้องเค้าอีก -0- )
“แล้วนี้คาส เค้าปล่อยซิตี้มาด้วยเหรอเนี้ย” ยัยหัวม่วงถามอย่างตะลึง ไอ้ คาด ๆ คาสๆ นี้ใครนะ เป็นพ่อของซิตี้แน่ๆ แล้วเกิดอาการ ห่วงลูกสาวจึงไม่ยอมให้ลูกออกมานอกบ้าน แน่ ๆ -0- เป็นพ่อที่โหดร้ายเหลือเกิด ถ้าเจอฉันจะเข้าไป ตั๊ดหน้าให้
“กว่าจะขอได้ก็ยากเหมือนกัน ถ้าพี่คาเลนไม่มาด้วยซิตี้ไม่ได้มาหรอก ^^” มันเกี่ยวอะไรกับพี่คาเลนล่ะ
สงสัยพี่คาเลนเป็นลูกของ ไอ้คาด ๆ คาสๆ อีกแน่ๆเลย เป็นพ่อผู้โหดร้ายทารุณ -*- (คิดไกล ล )
“อ๋อจะ” ยัยหัวม่วงพูดกับซิตี้
“แล้วนี่เธอนะ ปล่อยหนังสือของฉันได้แล้วย่ะ ฉันเจอก่อนต้องได้ก่อน” หน้ายิ้มกลับกลายเป็นมีเขี้ยวงกออกมาทันที ยัยบ้า!
“แต่ฉันหยิบได้ก่อนต้องเป็นของฉัน =M=” ฉันยังไม่ยอมแพ้ ตูจะเอา จะเอา จะเอา
“เอ่อ ซิตี้ว่าอย่าแย่งกันเลยค่ะ พี่เครป พี่พาเลส พี่พาเลสให้พี่เครปไปเถอะเดี๋ยวอ่านของซิตี้ก็ได้” ซิตี้พูดขึ้น
“รู้จักกับยัยนี้ด้วยเหรอ ซิตี้ อย่าไปคบมันนะ มันนิสัยชั่วร้าย”
“อ้าก ยัยหัวม่วงเธอมีสิทธิ์อะไรมาด่าฉัน ย่ะ” ต๊ายตาย ยย ย แม่จะโชว์ฟรีคิกในสนามบินใครจะว่ามั้ย ?
“หึ”
“หึ”
ต่างคนต่างไม่ยอมแพ้แล้วนี้มันก็จะ ถึงเวลานัดแล้ว โอเคฉันเป็นนางเอกต้องเสียสละ - - *
“โอเคงั้นเธอเอาไปเถอะ ฉันไม่มีเวลามาแย่งแค่หนังสือเล่มเดียวหรอก ชิ ไปเถอะซิตี้” ฉันปล่อยมือออกจากหนังสือ ไม่เอาก็ได้โว้ย ยย ย
“ชิ ฉันก็ไม่อยากได้ ที่เหลือของ หญิงชั่วร้ายอย่างเธอหรอกย่ะ” แล้วยัยหน้าก็วางหนังสืออันบัดนี้ได้ยับยู๋ยี๋เป็นผงไปแล้ว
“เธอก็ยัยหัวม่วง ที่หลังก่อนทำผมบอกช่างทำผมหน่อยเถอะว่า อยากเอาน้ำยากะหล่ำปลีมาใช้ทำสีผมเธอ” ฉันโต้ไปอย่างไม่ยอมแพ้
“แก แก แก” แล้วยัยนั้นก็เอาแต่ กรี๊ด ๆ ๆ ส่วนฉันก็เดินไป หาพี่คาเลน แบร่ ๆ ๆ ยัยกำหล่ะปลีหัวม่วงเอ๊ย
“น้องๆทุกคนค่ะ พี่ขนย้ายของ สัมภาระของพวกน้องไปขึ้นรถหมดแล้วนะจะ เหลือใครยังไม่มาอีกบ้างเนี่ย” พี่คาเลนตะโกนถามพวก เรา
“ ..... อืม งั้นคงครบแล้วนะ งั้นตามพี่มาจะ” ดูท่าทางยัยซิตี้จะตื่นเต้นเป็นพิเศษเหมือนกับตัวเองกำลังขึ้นไปบนสวรรค์ว่างั้นเหอะ แต่ยัยนี่ก็น่ารักนะ เป็นมิตร สุดๆเลยแหละ -0-
ความคิดเห็น