คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #42 : EP41
"แกจะไปแคร์ทำไม ในเมื่อแกเป็นเมียหมอนะ คนที่ควรจะกลัวก็คือญาติๆของหมอต่างหาก" น้ำหวานพูดขึ้นมาพร้อมกับมองเพื่อนที่นอนหันหลังให้กับเธอ
"ก็ฉันกลัวนี่ .."
ร่างบางตอบเสียงอ้อมแอ้มและถอนหายใจเฮือกใหญ่
กลัวจนไม่อยากจะเห็นหน้าอีหมอแล้วเพราะกลัวจะคิดมากขึ้นมาอีก
"แกนี่นะ อารมณ์ผู้หญิงมาเต็มจริงเชียว" น้ำหวานแซะเบาๆ และเอมที่ค่อยๆลุกขึ้น หันไปมองหน้าน้ำหวานแล้วก็ขยับตัวไปกอดเพื่อนเอาไว้
"ฉันกลัวอ่ะ .."
"แกจะกลัวทำไม .. ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวซักหน่อย หมอน้ำเค้าก็ดูรักดูแคร์แกมากนะ"
"ฉันรู้ .."
แต่จะให้ทำยังไง ก็คนมันกลัว ..
กลัวไปหมด ..
"แค่คำว่ารักคำเดียว ทำให้นางร้ายสายมั่นของฉันกลายเป็นผู้หญิงอ่อนไหวเลยเหรอเนี่ย น่าสงสาร"
พูดแล้วก็ลูบผมเพื่อนเบาๆ ขณะที่เอมก็ได้แต่กอดเพื่อนเอาไว้เงียบๆ ...
...
อยากจะร้องไห้
มันเครียด
มันอึดอัดไปหมด ...
พูดไม่ถูก !!!
หมอน้ำได้แต่นั่งเหม่อถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับเอม วันนี้ที่แยกจากกันเป็นครั้งแรกหลังจากแต่งงาน เพราะเอมมีถ่ายละครต่างจังหวัด และเขาเองก็ติดงานเลยไม่ได้ตามไป
เพิ่งรู้ว่าการห่างกันในครั้งนี้มันทำให้ความคิดถึงทำงานหนักมากขนาดนี้
...
ปากกาที่กำลังเขียนรายงานคนไข้นั้นถูกวางลงพร้อมกับเสียงถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อะไรของกูวะเนี่ย เป็นอะไร .."
ทำไมหงุดหงิด ทำไมถึงงุ่นง่านขนาดนี้ ..
โว้ย !!!!
"หงุดหงิดโว้ย!!"
...
"ก็เจ้าน้ำเค้ารักเค้าชอบ มีคู่อยู่แล้วจะให้ชายไปจับเค้าแต่งงานกับหนูนิสาได้อย่างไรล่ะ"
คุณหมอฟันหยุดชะงักเมื่อเขาเข้ามาในบ้านและได้ยินบทสนทนาของท่านพ่อและหม่อมป้าที่ดูจะเคร่งเครียด
"แต่แม่นางร้ายนั่นไม่เหมาะกับหลานเลยซักนิด ชายก็ไม่น่าปล่อยขนาดนี้ มีแต่เสื่อมเสียชื่อเสียงของวงศ์ตระกูลเรา"
อ้าว ..
"ถึงจะไม่เหมาะสมกัน ก็ไม่เหมาะเพียงแค่เรื่องยศถาฯ อย่างอื่นชายก็เห็นว่าเค้าก็เหมาะสมและน่ารักดี พี่หญิงควรจะเปิดใจนะชายว่า .."
"ไม่เปิดหรอก ผู้หญิงที่โชว์เรือนร่างแบบนั้น พี่ไม่นับมาเป็นหลานสะใภ้หรอกนะ วันนั้นฉันก็ว่าหล่อนไปแล้ว ก็คงจะเก็บเอาไปคิดได้บ้างว่าตัวเองควรทำยังไงต่อไป .."
...
...
อ๋อ เพราะแบบนั้นเอมถึงมีอาการอย่างว่าใช่มั้ย
หม่อมป้านะหม่อมป้า
"ถ้าการที่หลานจะรักใครซักคนแล้วมันทำให้เสื่อมเสียวงศ์ตระกูล เห็นทีว่าหลานควรจะต้องลาออกและคืนฐานันดรให้กับหม่อมป้าไป"
คุณหมอฟันพูดขึ้นพร้อมกับเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับท่านพ่อและหม่อมป้าที่มีท่าทีตกใจยามเห็นเขา
"การรักกันไม่เกี่ยวกับยศฯใดๆทั้งนั้น เรารักกันด้วยหัวใจและตัวตนของเรา เอมไม่ได้สนด้วยซ้ำว่าน้ำจะมียศฯอะไร เราเริ่มจากเพื่อนและกลายมาเป็นคนรัก เรารู้จักกันมานานมากพอที่จะไม่สนปัจจัยอื่นที่ไม่ใช่ความรู้สึกของเราทั้งสองคน ถ้าการที่น้ำมียศเป็นหม่อมราชวงศ์ มันทำให้การใช้ชีวิตของน้ำมันยากขึ้น และการมีครอบครัวมันยากขึ้นกว่าเดิม น้ำขอคืนตำแหน่งทุกอย่าง และมีชีวิตปกติของน้ำเองค่ะ" ร่างสูงพูดเสร็จก็โค้งศีรษะเล็กน้อยและเดินออกไปทันที ในขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสองคนก็ได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมา
"เป็นไงล่ะพี่หญิง ...ลูกของชายเค้าเป็นคนเด็ดขาด ไม่งั้นเรียนหมอฟันไม่ได้หรอก"
...
แหม ท่านชาย ..
เกทับพี่ไปอีก ..
...
สายลมเอื่อยๆของภูเขาที่ล้อมรอบ วันนี้ที่เธออยู่ที่รีสอร์ทบนภูเขาสูง เพื่อมาถ่ายละครเรื่องที่กำลังออนแอร์อยู่ในขณะนี้
ตอนนี้ที่ทุกคนหลับหมดแล้ว และเธอที่นอนไม่หลับเพราะคิดถึงใครบางคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น 'สามี'
แต่ไม่รู้ว่าสามีของเธอ จะคิดถึงเธอบ้างรึเปล่า ..
...
แสงจันทร์ที่สาดส่องและอากาศที่เริ่มหนาวเย็น ร่างบางยกมือขึ้นกอดตัวเองเอาไว้พร้อมกับมองไปบนท้องฟ้าด้วยสายตาเศร้าหมอง
มีเรื่องเครียด ..
และเครียดไปกว่านั้น..
"คิดถึงผัวเนอะ"
เดี๋ยว...
...
...
"คิดถึงจริงเหรอ?"
เสียงหนึ่งดังขึ้นและสองแขนแข็งแรงที่สอดเข้ามามอบความอบอุ่นให้เธอเอาไว้จากทางด้านหลัง เอมสะดุ้งด้วยความตกใจ
นี่ ..
"คิดถึงก็มาหาละ ถ้าไม่โทรถามพี่อ๊อดอ่ะก็คงไม่รู้ว่าแอบหนีมาถ่ายละครบนรีสอร์ทที่นี่"
ทำน้ำเสียงแง่งอนเล็กน้อย และจูบแก้มนุ่มเบาๆด้วยความมันเขี้ยว
"คิดถึงผัวจริงๆเหรอ หืม?"
ถามย้ำด้วยความอารมณ์ดี และเอมที่แกล้งทำหน้าตึงใส่
"เปล่า .."
"โกหก ก็ได้ยินอยู่"
"ได้ยินแล้วถามทำไม"
แหม ..
"เดี๋ยวนี้มีทำเสียงแบบนี้ใส่นะ ..ห้องอยู่ไหนล่ะ เข้าห้องกันดีกว่า"
มาถึงก็ชวนเข้าห้อง ..
"...ห้องตัวเองไม่มีรึไง"
แกล้งประชด และน้ำที่หัวเราะเบาๆ
"ไม่มี ก็เป็นผัวเมียกันนอนห้องเดียวกันก็ได้ ไม่เห็นจะต้องนอนแยกสองห้อง ไม่ต้องพูดแล้ว คิดถึงไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวจะอยู่ด้วยทั้งคืนเลย" พูดเสร็จก็โชว์ความแข็งแรงรวบร่างบางขึ้นอุ้มทันที
"นี่ ..พรุ่งนี้ถ่ายละคร"
"ก็เรื่องของพรุ่งนี้ เรื่องวันนี้ก็วันนี้สิ ไม่เห็นจะเกี่ยว"
อีหมอ !!!
...
อีบ้า !!!!
ความคิดเห็น