คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #30 : EP29
"แกเลิกงานกี่โมง" ร่างสูงหันมาถามคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ และเอมที่หันไปมองหน้าเขาเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้าคิด
"ดึกมั้ง สามสี่ทุ่ม"
"งั้นฉันจะมารับ" ร่างสูงพูดเสียงเรียบและปลดเซฟตี้เบลท์ให้กับร่างบาง ขณะที่เอมก็ได้แต่มองการกระทำของร่างสูงแล้วก็แอบหวั่นใจเล็กน้อย
อีหมอจะแรดยังไงวะ ..
"แต่ว่า .."
"ฉันจะมารับแฟนฉันเอง ..แกอย่าปฏิเสธ" ร่างสูงขัดขึ้นเมื่อเอมจะขัดเขา และเอมที่ทำหน้าเหวอ
นี่มัน ..
"ลงจากรถได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันทำงานหรอก เอ๊อ.."
ทำเสียงดุ และเอมที่เดินลงรถไปแบบงงๆ ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกไป ร่างสูงก็กดกระจกลงและมองหน้าร่างบางด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
"ตั้งใจทำงานนะคุณแฟน เดี๋ยวเลิกงานละเบ๊บบี้จะมารับนะจ๊ะ" พูดแล้วก็โบกมือบ๊ายบายและขับรถออกไปในทันที ในขณะที่เอมได้แต่หน้าแดงเป็นตูดลิงอยู่เพียงผู้เดียว
อีหมอ !!
เบ๊บบี้พ่องงงงงงง!!!
กวนตี๊นนนนนนนนนน
"มีอาหารมาส่งให้จ้าน้องเอม" พี่อ๊อดเดินเอาถุงอาหารร้านดังร้านหนึ่งที่เป็นร้านโปรดของเธอเข้ามาวางให้บนรถบ้านของเธอเอง เอมถึงกับทำหน้างง
"จากใครอ่ะคะ แฟนคลับเหรอ?"
ใช่มั้ย
"จากพระเอกในชีวิตจริงจ้า เค้าบอกว่าให้ตั้งใจทำงานและเดี๋ยวเจอกันตอนเลิกกองจ้ะ แหม ยิ่งใกล้แต่งยิ่งเอาอกเอาใจเก่งจริงๆ คุณหมอฟันเนี่ย"
เอมถึงกับทำหน้าไม่ถูก เมื่อรู้ว่าเป็นอีหมอที่ส่งข้าวกลางวันมาให้ แถมยังเป็นของโปรดของเธอทั้งนั้น
นี่มันจะเอาใจเก่งมากไปแล้ว
!!
ไม่ไหวแล้วนะ !!!
"จะกลับกับพี่เลยมั้ย ไม่ต้องรอหรอก ไม่น่ามาแล้วมั้ง"
พี่อ๊อดเอ่ยขึ้นขณะที่ร่างบางกำลังรอใครบางคนมารับเหมือนที่เขาได้บอกเอาไว้ เอมส่ายหน้า
"เอมรอดีกว่าค่ะ เดี๋ยวก็คงมา .."
ไม่น่าผิดคำพูดของเธอหรอก ...
"งั้นพี่กลับก่อนนะ เจอกันจ้ะคนสวย" พูดแล้วก็ขับรถออกไป และคุณนางร้ายที่ยืนมองรถพี่อ๊อดไปจนลับสายตา ก่อนจะหันไปมองรอบๆ
ตอนนี้ที่เธอเหลืออยู่ที่นี่เพียงคนเดียว ในขณะที่ก็ไม่รู้ว่า ...
อีหมอมันจะแกล้งเธอรึเปล่า ...
...
ถ้าเกิดมันไม่มารับล่ะ ถ้าเกิดมันเป็นวิธีการแก้เผ็ดเธอที่ทำมันเอาไว้ล่ะ
อีหม๊อออออออออออ !!!
....
....
ปรี๊น!
เสียงแตรรถดังขึ้นในขณะที่จิตกำลังฟุ้งซ่าน และแสงไฟจากรถที่ส่องเข้ามาในรูม่านตาของเธอจนแสบไปหมด
เอมถึงกับเบือนหน้าหนีพร้อมกับกร่นด่าในใจ
อีหมอ ไอ้ห่า ..
...
"รอนานมั้ยจ๊ะคุณแฟน ขอโทษทีนะรถติด"
เสียงหนึ่งดังขึ้นและเธอท่ี่ถูกดึงแขนให้เอาออกจากตา เอมหันมามองหน้าเขาด้วยสายตาเอาเรื่อง ก่อนที่น้ำจะยกยิ้มมุมปากพร้อมกับยีผมร่างบางเบาๆ
"ไม่งอนน่า .. ป่ะกลับกัน"
พูดแล้วก็จูงมือร่างบางไปที่รถ เปิดประตูรถให้และเอมที่กำลังจะก้าวขึ้นรถนั้นถึงกับชะงักและทำหน้าตกใจเมื่อเห็นลูกโป่งลอยออกมาจากด้านในรถ พร้อมด้วยช่อดอกไม้ช่อหนึ่งวางอยู่ที่เบาะรถของเขา ..
...
...
"นี่ .." เอมถึงกับหันไปมองหน้าอีหมอ และคุณหมอฟันที่ยิ้มกว้าง
"ที่มาช้า เพราะมัวแต่ทำไอ้นี่ด้วย ก็เลยมาช้าบวกรถติดเลยช้าไปใหญ่"
เขาพูดยิ้มๆ และเอมที่ถึงกับเงยหน้ามองลูกโป่งที่ลอยละล่องอยู่บนท้องฟ้าด้วยสายตาทึ่งๆ
นี่มัน ..
...
"นี่แหละ แฟนที่ฉันจะเป็นให้แก .."
อะไรนะ ..
...
"นี่แหละ ความแรดแบบฉัน .."
...
...
"แรดเฉพาะกับแฟน ... และทำตัวแบบนี้กับแฟนคนเดียว"
...
...
"ฉันแรดแบบแกไม่เป็นหรอก เป็นแต่แรดแบบสุขุมๆแบบนี้แหละ"
เข้าใจมั้ย
...
...
ร่างบางได้แต่พูดไม่ออก ตอนนี้มันมึนงงและสับสนไปหมด
มึนงงจนอยากจะเป็นลมอีกรอบ ...
น้ำรีบเข้าไปประคองเอาไว้เมื่อเห็นร่างบางทำท่าจะเซ ร่างบางหันไปมองหน้าร่างสูงที่อยู่ใกล้กับเธอเพียงแค่คืบ สายตาและรอยยิ้มของอีหมอตอนนี้มันทำให้เธอใจสั่นและบางลงทุกทีๆ
...
...
"แกเขินฉันเหรอเอม" ร่างสูงถามต่อ และยิ้มกรุ้มกริ่ม ในขณะที่คุณนางร้ายได้แต่เงียบ
เพราะตอนนี้เธอ ..
...
"สงสัย ..ฉันต้องทำบ่อยๆแกจะได้เลิกเขินและชินกับฉันเวลาแรดใส่แล้วสินะ"
หึ ..
"งั้นแกก็พาฉันไปสถาบันโรคหัวใจด้วย ...ไม่อ่อนโยนกับฉันเลยอีหมอ"
อีบ้า!!!
จะตายห่าแล้วเนี่ย เล่นอะไร๊ของแก !!!
....
....
...
ความคิดเห็น