คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : EP12
"รูปนี้ดีๆ เอารูปนี้ขึ้นหน้าจอ" ร่างบางสั่ง ขณะที่กำลังดูรูปจากโทรศัพท์ของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆเธอบนรถ
ตอนนี้ที่ฝนตกและรถติด ..
จะมีิอะไรมาช่วยเธอให้ได้ให้โดนมั้ย ..
"ทำไมต้องเอารูปขึ้นหน้าจอ .. เป็นอะไรกันไม่ทราบ?" ร่างสูงหันมาถามพร้อมเลิกคิ้วสูง และเอมที่หรี่ตามอง ..
"ทำไม ...แกอยากเป็นอะไรกับฉันใช่มะ ถึงได้ถามฉันแบบนี้" พูดแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ คุณหมอฟันไม่ได้ดึงหน้าหนี และเอมที่ยังคงมองหน้าเขาอยู่แบบนั้น ..
...
จะเอายังไง ..
"แกต่างหากที่อยากได้ฉันเป็นผัว ..ไม่ใช่เหรอ?" ถามเสียงกวนและเอมที่ยิ้มค้างในทันที พร้อมกับดึงหน้าหนีเขา เมื่อเห็นสายตาของน้ำมันเริ่มไม่ใช่ !
อีหมอแม่ง ...
อีหมอเจ้าชู้ !!
หมอน้ำได้แต่ยิ้มกริ่ม ในขณะที่เอมก็รีบเก็บอาการของตัวเองในทันที ไม่ชอบเลยที่หมอมันเหมือนจะรู้ทันเธอเนี่ย !!
...
...
"ฉันมาถ่ายพรีเวดดิ้งให้แกแล้ว ต่อไปแกต้องไปถ่ายพรีเวดดิ้งกับฉันบ้าง"
เดี๋ยวๆ !!
"คนบ้าอะไรถ่ายพรีเวดดิ้งสองครั้งอ่ะ อีบ้า!"
"คนบ้าอย่างฉันไง ไม่ต้องเตรียมอะไรไปมากหรอกนะ เพราะฉันชอบ ...ที่แกใส่ชุดแบบนี้"
แบบไหน ..
"แบบไหน .."
น้ำโน้มตัวลงไปใกล้เอมบ้าง และคราวนี้ที่เขานั้นยื่นหน้าไปใกล้กว่าที่เคย ... มองไล้ลงไปตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ ไหล่สวย หน้าอกได้รูป และต้นขาสวย ..
....
"แบบนี้ .."
"อีหมอ! อย่ามาทะลึ่ง!!"
พูดแล้วก็ดันหน้าจิ้มลิ้มของหมอด้วยมือบางของเธอ น้ำได้แต่ยิ้มขำ ก่อนจะหันไปมองสายฝนโปรยปรายด้านนอก ตอนนี้ที่อากาศนั้นดีมากๆสำหรับเขา ..
มีบรรยากาศฝนตกและรถติด ...
เข้าใจความหมายของเพลงนั้นก็วันนี้ ..
...
ส่วนคนข้างๆ ก็ได้แต่กอดอกมองออกไปนอกหน้าต่าง มองสายฝนที่โปรยปรายและรอยยิ้มบางๆที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ ..
...
..
น้ำทิ้งตัวลงนอนบนเตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมากดดูรูปพรีเวดดิ้งของเขาและเธอที่พี่บอลนั้นส่งมาให้
รูปที่เขาชอบมากที่สุดก็คือรูปที่เขาโอบกอดเธอเอาไว้ด้วยสองแขนของเขา และเอมที่ก็กอดเขาเอาไว้ด้วยแขนของเธอเอง
รอยยิ้มและสายตาของเอม
รอยยิ้มและสายตาของเขา ...
...
มีความสุขมากที่สุดอย่าบอกใคร ..
...
คุณหมอฟันอมยิ้มเล็กน้อยยามมองดูรูปในมือถือ ..
..
คนแอบชอบสองคนมาเจอกันทำไมมันต้องน่ารักขึ้นมากๆแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้เนอะ ..
..
"ฉันว่ามันมีเชื้อว่ะน้ำหวาน ฉันมั่นใจว่าอีหมอน่ะคิดอะไรกับฉันแน่ๆ แต่ว่า ฉันก็ ..ยังดูไม่ออกเลยอ่ะว่าจริงๆมันคิดยังไง!"
พูดกับเพื่อนด้วยความหงุดหงิดขณะที่กำลังทำอะไรบางอย่างในขวดน้ำส้มที่คั้นเอาไว้เพื่อให้ใครบางคนได้กินมันตอนเขามาถึง!
"แกรู้ได้ไงว่าเค้าชอบแก มีตรงไหนที่บ่งบอกว่าเค้าชอบแกบ้างไหนลองพูดมาซิ"
น้ำหวานถามกลับ และเอมที่ทำหน้าคิด ..
"หลายอย่าง ทั้งสายตา คำพูด การกระทำ ...แกมันคนชอบกันเค้าทำกันทั้งนั้นแหละ"
"เช่นอะไรล่ะ .."
ยกตัวอย่างมา ..
"เมื่อวานตอนถ่ายพรีเวดดิ้งมันดึงฉันเข้าไปกอด แล้วมันก็ยิ้มกรุ้มกริ่มอ่ะ ...เขินว่ะ พูดแล้วก็เขิน!"
เดี๋ยวๆ
"เขาอาจจะเขินพี่บอลก็ได้ ทีมงานอีกอ่ะ"
อ้าว ..
"นี่ .."
"อ่ะๆ เค้าว่่ากันว่าคนเมามักจะพูดความจริงออกมา ก่อนแกจะมอมยาเค้าเนี่ยฉันว่าแกลองทำให้เค้าเมาแล้วถามเค้าตอนเมาจะดีกว่าเนอะ"
ว่ามั้ย ...
"มอมยากับมอมเหล้า เลือกมอมยา"
เอมพูดแล้วก็ยิ้มมุมปาก ในขณะที่น้ำหวานได้แต่เลิกคิ้วสูง ...
"ทำไมอ่ะ .."
"มอมเหล้าแค่ได้รับความจริง แต่ถ้ามอมยาได้ทั้งความจริงได้ทั้งผัวเลยนะ!! คุ้มสองต่อแก!"
เดี๋ยวๆ ..
น้ำหวานถึงกับยกมือขึ้นกุมขมับและส่ายหน้าไปมา ..
"ด่าว่าแรดยังสงสารแรดเลยบางที"
เออ ...
...
"จริงๆ ออกไปกินข้าวข้างนอกก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องล้างเองหมด" คุณหมอฟันพูดขึ้นขณะที่ช่วยเจ้าของห้องนั้นยกอาหารที่อยู่บนจานไปวางบนโต๊ะทานข้าวที่ประดับไปด้วยเทียนสวยงาม
"แล้วนึกยังไง ถึงได้ชวนฉันมากินข้าวที่ห้อง" ถามต่อ พร้อมกับหมุนตัวเองเดินไปจะหยิบน้ำส้มที่วางอยู่ หากแต่เอมส่งเสียงห้ามเอาไว้ในทันที
"อันนั้นไม่ต้อง!!"
หืม?
ร่างสูงชะงักพร้อมกับเลิกคิ้วสูง
"ทำไมอ่ะ .."
"ฉันยกเองได้ แกไปนั่งเหอะ" พูดแล้วก็ชิงยกน้ำส้มเอาไว้ในมือทั้งสองแก้วและน้ำที่พยักหน้าก่อนจะเดินนำไปนั่งที่โต๊ะทานข้าว ..
เอมเดินถือน้ำส้มที่แก้วหนึ่งมียาบางอย่างละลายอยู่ในนั้นตามไปนั่งกับร่างสูงที่นั่งรออยู่ น้ำส้มแก้วที่มียาถูกวางลงตรงหน้าของคุณหมอที่นั่งมองอยู่ และอีกแก้วที่เอาวางไว้ตรงหน้าเธอ
...
...
"แกดูจะ ..ตื่นเต้นแปลกๆนะ" ร่างสูงพูดยิ้มๆขณะที่หยิบมีดและส้อมขึ้นมาจัดการหั่นสเต็กตรงหน้า
"ตื่นเต้นอะไร แอร์มันไม่ค่อยเย็นหรอก" พูดแล้วก็เช็ดเหงื่อของตัวเองออก
ออกเยอะจังเหงื่อวันนี้
..
"อื้อ อร่อยดี แกทำอาหารเก่งเหมือนกันนะเนี่ย" คุณหมอฟันเอ่ยชม และเอมที่พยักหน้ายิ้มๆ
"แน่สิ ..สูตรพิเศษเลยนะเพื่อแกโดยเฉพาะ"
น้ำพยักหน้ายิ้มๆ และเอมที่รอลุ้นให้เขาแตะน้ำส้มบ้างแบบใจจดใจจ่อ หากแต่น้ำก็ยังหั่นสเต็กกินไปเรื่อยๆ ...
...
ไม่แตะน้ำส้มเลยแม้แต่น้อย ..
..
"แล้วแกไม่กินของแกบ้างล่ะ ไม่อร่อยเหรอ?"
น้ำถามขึ้นเมื่อเห็นเอมกินไปแค่ไม่กี่คำ ขณะที่ของเขามันจะหมดจานอยู่แล้ว
"อ๋อคือ ..ก็ช่วงนี้อิ่มง่ายน่ะ"
โอ๊ย!
"งั้นฉันขอนะถ้าแกอิ่มแล้ว" พูดแล้วก็ตักสเต็กของร่างบางมาใส่จานของตัวเองเอาไว้และน้ำที่ทำท่าเหมือนนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ ..
"เอางี้ดีกว่า ฉันเอาสเต็กแกมาแล้ว แกก็เอาน้ำส้มของฉันไปเลย แลกกัน แกเอาแต่กินน้ำส้ม สงสัยจะกระหายมากแน่ๆ เอาของฉันไปเลย" พูดแล้วก็เอาน้ำส้มของเขาไปให้ร่างบางและเอาน้ำส้มของเอมมาเป็นของตัวเอง
"ฉันไม่ชอบกินน้ำส้มน่ะ มันทำให้ท้องเสียง่าย กินส่วนที่เหลือของแกก็แล้วกันคงไม่เป็นไร มา ชนแก้ว"
หมอน้ำพูดเสร็จก็หยิบแก้วน้ำส้มของเอมที่กลายเป็นของเขาแล้วในตอนนี้ขึ้นมา ในขณะที่เอมนั้นถึงกับหน้าซีดเมื่อจะต้องกินน้ำส้มที่มียาบางอย่างอยู่ในนั้น !!
"เร็วสิ ชนแก้ว .."
หมอน้ำเร่ง และเอมที่หยิบแก้วขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้
"แต่ฉันอิ่มอ่ะ"
"แค่น้ำส้มเอง เร็ว .."
อีหมอ ..เวร!
เกร๊ง ...
เสียงแก้วกระทบกันและหมอน้ำที่ดื่มน้ำส้มส่วนที่เหลือจากของร่างบางตรงหน้าที่กำลังดื่มน้ำส้มในแก้วที่เป็นของเขาไปแบบไม่เต็มใจเท่าไหร่นัก ..
..
น้ำมองเอมด้วยสายตาประกายเจ้าเล่ห์ และเขาที่ลุกขึ้นยืน พร้อมกับเดินไปเปิดตู้เย็น ..
...
"ฉันว่าแกควรกินน้ำเปล่าด้วยนะเอม .. ฉันเอาน้ำเปล่าให้นะ น้ำส้มของแกมันจะได้เจือจางง่ายๆ กินเยอะขนาดนั้นท้องเสียขึ้นมาจะลำบาก"
ทำเป็นพูดเสียงจริงจังแต่ริมฝีปากของเขาที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่สุดนั้นปรากฏขึ้นมา
อีหมอ ..
อีหม๊ออออออ !!!
ฮือออ !!
เอมถึงกับก้มหน้ากับโต๊ะพร้อมด้วยน้ำส้มอึกสุดท้ายที่ถูกกลืนลงไปในร่างกายของเธอ ..
...
ตาย ..
ตายแน่ๆเอมเอ๊ย !!!
ความคิดเห็น