คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : EP10
"พี่น้ำ"
ร่างสูงที่กำลังยืนรอร่างบางเลือกชุดนั้นหันไปมองตามเสียงเรียกและเขาที่ยิ้มให้กับหญิงสาวในชุดสุดน่ารักเดินเข้ามาหาเขาและกอดแขนเขาเอาไว้ด้วยความสนิทสนม
"พี่น้ำมาร้านแบบนี้ด้วยเหรอคะ ใจตรงกันจังเลยค่ะ"
"ไม่.."
"เค้ามากับพี่ค่ะคุณน้อง"
เสียงแหลมเล็กดังขึ้นและเอมที่เดินเข้ามาดึงคุณหมอฟันที่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรไปจากมือของนิสาทันที
"แหม คลาดสายตาไม่ได้เลยค่ะ โดนแทะโดนเล็มโดนเลียตลอดเวลา"
เอม..
น้ำถึงกับเลิกคิ้วสูง นี่หมายถึงอะไรเนี่ยคุณนางร้าย
"อ้าว มาด้วยเหรอคะเนี่ย นึกว่าเบื่อกันแล้วแว้ก็เลิกกันไปแล้วซะอีก" นิสาถามด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา แต่เป็นไร้เดียงสาที่เอมนั้นแสนจะเกลียดชังแต่ต้องเก็บเอาไว้ในจิตใจ !!!
"ก็เป็นว่าที่ผัวเมียกัน เอ้ย ! เป็นว่าที่บ่าวสาวกันก็ต้องมาด้วยกันสิคะ แล้วจะเลิกอะไรกันได้ยังไงล่ะคะที่มาวันนี้ก็มาดูแหวนแต่งงาน ดูชุดแต่งงาน คุยนู่นคุยนี่เรื่องงานแต่งนี่แหละค่ะคุณน้อง อู๊ยย ! พี่จะบอกให้นะคะคุณน้องขา พี่น้ำของคุณน้องเนี่ยสายเปย์มากค่ะคุณขา .. เปย์นู่นเปย์นี่ให้หม๊ดด ใครได้เป็นผัวนี่โชคดี เอ้ย! พี่หมายถึงได้เป็นแฟนน่ะค่ะคุณน้องขา แต่เอ๊ะ .. พูดไปก็เข้าตัวเนอะ เพราะพี่คือผู้โชคดีคนนั้น ยินดีกับพี่ด้วยนะคะคุณน้องขา"
พูดแล้วก็เอาหัวถูต้นแขนของร่างสูงเอาไว้ ร่างสูงที่ก็ได้แต่ยิ้มแหยๆ ..
น่ากลัวอ่ะ น่ากลัวจริงๆ
...
"งั้น ..พี่ขอตัวนะนิสา" น้ำตัดบท และหันไปพาร่างบางเดินออกไป นิสาได้แต่มองตามคนทั้งคู่ไปแล้วก็ได้แต่ฮึดฮัดๆ
"แรดเหมือนในละครเลยอ่ะ!!"
ร้ายกาจจริง!
...
"ดูเหมือนยัยน้องนิสาอะไรของแกจะอยากได้แกเป็นพิเศษ" ร่างบางพูดขึ้นมาในขณะที่ขึ้นรถมาพร้อมกับเขา น้ำที่กำลังคาดเบลท์นั้นหันไปมองหน้าร่างบางแล้วก็ยกยิ้มมุมปาก
"ทำไม ถ้าเค้าจะอยากได้ฉัน แกมีปัญหาอะไร"
"มีสิ !! ก็แกเป็นผัวฉัน!"
เถียงกลับขึ้นมาพร้อมกับหันไปมองหน้าร่างสูงด้วยสายตาที่แสดงความเป็นเจ้าของ หมอฟันคนเก่งได้แต่กระตุกยิ้มมุมปาก
"ยัง .. ผัวที่ไหน ยังไม่เคยได้เสียกันเว้ย .." พูดแล้วก็ยกมือขึ้นจิ้มหน้าผากของร่างบางเบาๆ
"ผัวมโนล่ะพอได้"
ผัวมโนเหรอ !!!
เอมได้แต่มองหน้าร่างสูงที่หันกลับไปมองทางแล้วก็หรี่ตาเล็กน้อย ..
ผัวมโน ..
หึ ..
เดี๋ยวจะจับผัวมโนทำเป็นผัวในชีวิตจริงให้ดู !!!
...
ระวังตัวไว้เถอะอีหมอ !!!
...
"ก็จับปล้ำซะสิ ถ้าพูดมาขนาดนี้"
น้ำหวานพูดขึ้นยิ้มๆ ขณะที่เธอพาเพื่อนมาทำสปาเสริมความงาม ตอนนี้ที่กำลังทำซาวน่ากันอยู่สองคนในห้องพิเศษที่สุดที่เอมจองเอาไว้
"หื้อ เราเป็นผู้หญิงจะไปจับเค้าปล้ำก่อนน่าเกลียด อี๋ หยะแหยงๆ" ทำตัวสะดีดสะดิ้งและเรียกยิ้มสะพานโค้งจากเพื่อนได้เป็นอย่างดี
"หยะแหยงหรือดี๊ด๊าอยากได้ยะ"
น้ำหวานพูดด้วยความรู้ทัน และเอมที่ส่งค้อนให้เพื่อนด้วยความเกลียดชังเล็กๆ
ทำมาเป็นรู้ทัน
"นี่ฉันว่าหมอมันรู้ว่ะว่าแกชอบ ไม่อย่างนั้นไม่พูดอะไรแบบนี้ออกมาหรอก" น้ำหวานเสนอขึ้นมา และเอมที่ขมวดคิ้ว
"แกพูดอะไร?"
"แกไม่คิดเหรอ ว่าหมอเค้าจะรู้ทันแกทุกอย่าง เป็นถึงหมอนะ แล้วยังเป็นเพื่อนกับแกได้ ฉันว่า ..เค้าก็คงไม่ธรรมดาหรอกมั้ง"
คิดบ้างสิ ...
"หมอก็ไม่ได้ฉลาดทุกคน และหนึ่งในนั้นก็คืออีหมอฟันเพื่อนฉันเอง" เอมพูดด้วยความละเหี่ยใจ
"นี่แกคิดดูสิ ฉันอ่อยฉันยั่วมันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แกจำวันที่เราเข้าค่ายกันได้ปะ ที่ฉันชวนมันไปค่ายแล้วได้นอนห้องเดียวกัน ฉันใส่อะไรรู้มั้ยยัยหวาน ใส่ชุดนอนผ้าพริ้วๆ บางๆ แอร์พัดปลิว อีหมอมันยังหลับลงได้ อีบ้า! เป็นคนอื่นเสร็จไปสองสามรอบแล้วคืนนั้น"
เดี๋ยวๆ ..
"นี่หล่อนแรดตั้งแต่ปีหนึ่งเลยเหรอเอม?"
เดี๋ยวๆ
"ไม่ได้แรด เค้าเรียกว่าการใช้ความเป็นหญิงให้ถูกที่ควร"
จ้า ...
"ก็นั่นแหละ เค้าอาจจะคิด แต่เค้าอาจจะสุภาพเกินกว่าที่จะทำแกมั้ง"
เอมได้แต่นิ่งฟังคำเพื่อนพูดแล้วก็คิดตาม ...
นั่นสิ
"แล้วถ้ามันมีตัวช่วยล่ะ หมายถึงสิ่งที่ทำให้อยากมากๆจนความสุภาพก็ขวางไม่ได้" เอมพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ ตาเป็นประกายด้วยความอยากรู้ในสิ่งที่ตัวเองกำลังคิด
น้ำหวานมองเพื่อนด้วยสายตาบางอย่าง
"นี่แก ..หมายถึง ..มอมเหล้าเหรอ"
เอมยกมือขึ้นปิดปากแล้วก็หัวเราะด้วยความมีจริต แต่เป็นจริตที่น้ำหวานนั้นหมั่นไส้เล็กๆ
แรดจริง ไม่อยากเพิ่มเวลให้กลัวหยาบไป ...
"มอมเหล้ามันเด็กๆ มอมยาสิผู้ใหญ่เค้าทำกัน"
เดี๋ยวๆ อีบ้า!! มอมยาเลยเนี่ยนะ"
"แหม มันก็แค่ลองวิชา แกก็รู้ว่าของแบบนี้ไม่ได้ใช้เยอะไม่เป็นปัญหา อีกอย่างสิ่งเร้าสิที่สำคัญ ปีหนึ่งฉันอาจจะไม่บูมไม่ตู้ม ตอนนี้สิ .."
"ก็ไม่เห็นมีอะไรเพิ่มอ่ะ"
"อ้าวอีนี่ นี่แกเพื่อนฉันนะยัยหวาน!"
"เออๆ .. ยังไงก็ได้ แต่แกอย่าลืมนะว่าเค้าเป็นหมอ เค้าเงียบเค้าทำเป็นไม่รู้ เค้าอาจจะรู้ก็ได้ว่าแกกำลังคิดทำอะไร ระวังจะเป็นคนโดนซะเองนะ"
เตือนเพื่อนด้วยความหวังดี เพราะจากการที่เอมเล่าให้ฟัง เธอว่าหมอเป็นคนมีอะไรอยู่ในตัวแน่นอน ..
ซึ่งเอม อาจจะมองพลาดไปเพราะมัวแต่โฟกัสสิ่งอื่นอยู่ ...
...
ระวังหมอฟันเถอะยัยเอม ...
....
"รู้มาว่าพี่จะแต่งงานกับนางร้ายชื่อดังตอนนี้ เธอคนนั้นใช่พี่เอมเพื่อนพี่ที่เบสท์เจอบ่อยๆใช่มั้ย"
ร่างสูงที่กำลังนั่งดูนิตยสารชุดแต่งงานอยู่นั้นเงยหน้าขึ้นมองน้องคนสนิท ที่เป็นบุตรชายของอดีตท่านเจ้าคุณเพื่อนของท่านพ่อ ที่เติบโตมาด้วยกันตั้งแต่วัยเด็ก ..
"ใช่ .."
"สมหวังพี่แล้วสิ"
น้ำมองตาคนน้องนิ่ง ก่อนจะไหวไหล่
"พูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่อง"
เบสท์ยิ้มมุมปาก มองร่างสูงแล้วก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่
"พี่อาจจะปิดบังคนทั้งโลกได้ แต่พี่ปิดบังเบสท์ไม่ได้หรอกนะ เราโตมาด้วยกัน เราสนิทกัน ..พี่รู้สึกอะไรทำไมเบสท์จะไม่รู้ พี่เอม เป็นสาวในฝันของพี่มาตั้งแต่พี่เข้ามหาวิทยาลัย แถมยังกลายมาเป็นเพื่อนสนิท ..ที่สนิทที่สุด ตอนนี้จะแต่งงานกันแล้ว ด้วยเหตุผลอะไรนั้น เบสท์ว่ามันไม่สำคัญเท่ากับว่า พี่เต็มใจให้มันเป็นแบบนี้"
...
...
น้ำหัวเราะเบาๆ ก่อนจะมองหน้าเด็กหนุ่มลูกพี่ลูกน้องแล้วก็ถอดแว่นออก ตอนนี้ที่เหลือสายตาประกายสวยไร้ซึ่งกรอบแว่นมาบดบัง
"รู้ดีแบบนี้ ..เห็นทีวันงานต้องเอามาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าว"
"หึ ..แล้วพี่ไม่คิดจะบอกพี่เอมเหรอ ว่าพี่น่ะ .."
"ไม่จำเป็นต้องบอกหรอก ตอนนี้ฉันชอบที่มันเป็นแบบนี้ .. ฉันเอ็นดูเอมตอนนี้มากๆ .. บางทีการแสดงตัวว่าเป็นคนซึนๆ ไม่รู้ว่าโดนแอบชอบแอบรัก แต่รู้ทันทุกอย่าง แล้วก็รู้มาโดยตลอด มันดีกว่าการที่เราแสดงออกไปว่ารู้ทุกอย่างเลยนะ .. "
...
...
"พี่จะแกล้งพี่เอมหรอ"
"นางร้ายแบบนั้น ..น่าแกล้งที่สุดอย่าบอกใคร ...แต่เชื่อเถอะ ว่าเอมไม่โง่ที่จะให้ฉันแกล้งได้อยู่ฝ่ายเดียวหรอก คนที่รู้ทันกันทุกอย่างแบบฉันและเอม มีเรื่องอะไรให้น่าตื่นเต้นอยู่ตลอดเวลาแหละ"
หึ ..
...
ความคิดเห็น