คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : CH 27
ฉันนั่งมองคุณพ่อลูกสองกำลังพาลูกๆว่ายน้ำกันอยู่ในสระหลังบ้านของฉันด้วยสายตาครุ่นคิด
หลังจากปรับความเข้าใจกันได้ น้ำก็ดูเหมือนจะเอาใจและติดฉันแจ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเรื่องคืนนั้น
หรือเพราะเขาคิดอะไรอยู่กันแน่…
“คิดอะไรอยู่ หืม?”เสียงน้ำดังขึ้นข้างหู
พร้อมมือของเขาสอดเข้ามากอดฉันเอาไว้ ฉันหันไปมอง
ก็พบว่าฝาแฝดนั้นอยู่กับคุณตาคุณยายเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ..
“เปล่าค่ะ”ฉันตอบยิ้มๆ
ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าที่วางไว้มาเช็ดผมที่เปียกชุ่มให้กับน้ำเบาๆ
เขายิ้มเล็กน้อย พร้อมนั่งนิ่งๆ
“วันนี้ทำไมดูเงียบๆจัง ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”น้ำถามเสียงเป็นห่วง
ฉันได้แต่ส่ายหน้า
“เอมสบายดีค่ะ”
“’งั้นออกไปทานข้าวข้างนอกกันมั้ย
ไหนๆก็ว่างแล้ว นานๆเราจะได้อยู่ด้วยกันสองคนนะ”
“เอมไม่อยากไปไหนค่ะ
อยากอยู่กับน้ำที่บ้านมากกว่า”ฉันบอกเขาตรงๆ น้ำดูตกใจเล็กน้อยที่ฉันพูดไปแบบนั้น
คงเพราะฉันไม่ค่อยจะเป็นแบบนี้ซะมากกว่า
“งั้นก็…อยู่บ้านก็ได้ค่ะ น้ำแล้วแต่เอมนะ”เขาบอกยิ้มๆ ฉันยิ้มตอบเขา
ก่อนจะมองหน้าเขานิ่ง …ถ้าเอมจะใช้สิทธิ์ของเอม… น้ำคงไม่ว่าอะไรนะคะ..
“แน่ใจนะว่าจะไม่ให้น้ำไปด้วย”
น้ำถามย้ำอีกครั้งขณะที่ช่วยฉันพาตาหนูขึ้นรถ
วันนี้ฉันจะพาตะวัน เคียงฟ้า ไปตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล น้ำมีงานด่วนเข้ามา
แต่เขาก็ยืนยันว่าสามารถเลื่อนออกไปได้ แต่ฉันปฏิเสธ
เพราะฉันมีบางอย่างที่จะต้องทำด้วย…
“ไม่เป็นไรหรอกน้ำ น้ำไปทำงานเถอะ
คุณแม่ก็ไปด้วย ไม่ต้องห่วงนะ…”ฉันพูดให้เขาสบายใจ น้ำดูเหมือนจะนิ่งไปเล็กน้อย
ก่อนจะพยักหน้าช้าๆ
“งั้นก็ถ้ามีอะไรโทรมานะคะ”
“ค่ะ…”
“คุณหมอพัดชาไม่อยู่เหรอคะ?”
ฉันถามเสียงเรียบ
พยาบาลเงยหน้ามองฉันเล็กน้อยก่อนจะหลบสายตา..
“เอ่อ… อยู่ค่ะ
ตอนนี้คุณหมอเธอพักอยู่…ถ้าคุณ..อ้าว
คุณคะ!”
ฉันเปิดประตูเข้าไปในห้องทันที
และก็พบคุณหมออนั่งอยู่ในห้องเพียงแค่คนเดียว..
“ขอโทษค่ะคุณหมอ ดิฉัน..”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
พยาบาลพยักหน้าเล็กน้อยแล้วเดินออกไป
เหลือแต่ฉันและคุณหมออยู่ด้วยกันเพียงสองคน..
“เชิญนั่งสิคะ”
ฉันค่อยๆเดินเข้าไปนั่งช้าๆ
สบตากับคุณหมอนิ่ง…. ทุกอย่างดูนิ่งไปหมด …
“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”
“เอมมีเรื่องจะคุยกับคุณหมอค่ะ”
“ว่ามาสิคะ?”
“คุณหมอก็รู้ไม่ใช่เหรอคะ…ว่าน้ำกับเอมเป็นอะไรกัน”ฉันถามนิ่งๆ คุณหมอพยักหน้า ใบหน้านั้นดูเรียบเฉย…
“รู้ค่ะ”
“แล้วทำไมถึงยังเจอกันอยู่ล่ะคะ?”
“เจอกันบ้างตามโอกาสค่ะ…”
“โอกาสไหนเหรอคะ ลับหลังเอมหรือเปล่า…”
คุณหมอสบตามอง ก่อนจะยิ้มมุมปาก
“จะต่อหน้าหรือลับหลัง
หมอก็เจอได้ค่ะ”
... เอาสิ
“เข้าเรื่องแล้วกันนะคะคุณหมอ… เอมไม่อยากอ้อมค้อม”ฉันตัดบท ฉันนิ่งก็จริง แต่ถ้าใจฉันไม่นิ่งตามขึ้นมา…
อะไรมันจะเกิดฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน…
"น้ำเขาบอกว่าเขารู้สึกดีกับคุณหมอ?
แล้วคุณหมอล่ะคะ คิดอะไรกับน้ำ"ฉันถามออกไปเสียงเย็น … ถ้าคำตอบที่ได้ฟัง…
"หมอรักน้ำค่ะ...หวังว่าหมอตอบแค่นี้
คุณเอมจะเข้าใจแล้วนะคะ"คุณหมอตอบกลับพร้อมใบหน้าที่เรียบเฉย …
“รักทั้งๆที่เค้ามีเอมน่ะเหรอคะ?”
“คุณเอมคะ…เรื่องของหมอกับน้ำ.. มันเป็นเรื่องของเราสองคน
คนอื่นไม่เกี่ยวนี่คะ”
ฉันเม้มปากแน่น ไม่เกี่ยวเหรอ? … ไม่เกี่ยวได้ยังไง!
“คนอื่นที่คุณหมอว่าคือเอมที่เป็นเมียของเค้า
เป็นผู้หญิงคนเดียวที่เค้าบอกรัก ที่เค้าให้หัวใจ
กับอีกคนที่เป็นแค่คนที่รู้สึกดีด้วย แต่ไม่ได้หัวใจของเค้าไป… คุณหมอคิดดูแล้วกันค่ะว่าใครกันแน่ที่เป็นคนอื่น…”ฉันเน้นพยางค์หลังหนักมาก
พร้อมกับทำหน้าเอาเรื่อง … เรื่องนี้ฉันยอมไม่ได้จริงๆ… ความเงียบปกคลุมเราทั้งคู่ แต่สายตาของเราทั้งคู่ยังคงจ้องมองกันอยู่…และเป็นฉันที่พูดขึ้นมาก่อน…
“อาหารเสริมมันก็แค่อาหารเสริมล่ะค่ะเขาอาจจะสนใจเพียงแค่ชั่วครู่แล้วก็เลิกสนใจ…แต่อาหารหลักที่มันสำคัญกับเค้าอย่างเอม…เค้าต้องกินไปตลอดชีวิต…หวังว่าเอมพูดแค่นี้คุณหมอคงจะเข้าใจนะคะ”ฉันพูดเสียงนิ่ง
ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินออกไปทันทีไม่หันมามองคุณหมอที่นั่งเงียบอยู่ในห้องเลยแม้แต่น้อย
ฉันเคลียร์แล้ว… และหวังว่าคงไม่ต้องร้ายไปมากกว่านี้อีกแล้ว…
ฉันก็รักของฉัน…
“งานดีจริงๆ
ขอบคุณมากนะครับคุณน้ำ”
ฉันพยักหน้าน้อยๆ
รับคำชมจากท่านผู้อำนวยการของโรงพยาบาล ฉันเสนองานผ่าน และลูกค้าก็พอใจ
เป็นใครใครก็ปลื้ม ฉันเก็บของเตรียมตัวจะกลับ หากแต่ท่านผู้อำนวยการพูดขึ้นมาเสียก่อน
และฉันเองก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วย…
“คุณน้ำไม่รีบใช่มั้ย
ไปทานข้าวที่บ้านผมกันนะ จะให้รู้จักกับลูกสาวของผมด้วย เค้าเป็นหมออยู่ที่แหละ
ไปด้วยกันนะครับ”
…. งั้นก็ต้องเจอกับพี่หมอสิ…
“…เอ่อ..ตกลงค่ะ”
อาหารเย็นสุดหรูของวันวางมากมายอยู่บนโต๊ะอาหารราคาแพงในบ้านของท่านผู้อำนวยการและลูกสาวอย่างพี่หมอที่นั่งอยู่ตรงข้ามกัน
ท่านผู้อำนวยการชวนฉันคุยนู่นคุยนี่อย่างออกรส แต่ฉันก็ไม่ได้สนใจเท่าไหร่
เมื่อตาฉันมองแต่พี่หมอที่นั่งนิ่ง และดูแปลกไปตั้งแต่ได้พบกัน… หลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จ ท่านก็ขอตัวขึ้นไปอ่านหนังสือข้างบน ทิ้งให้ฉันและพี่หมออยู่ด้วยกันเพียงสองคน…
“พี่หมอ..”ฉันจะเข้าไปหา แต่ว่าพี่หมอกลับหันหน้าหนี
“ตามสบายนะน้ำ พี่ขอตัวก่อน”พี่หมอพูดแล้วจะเดินหนีไป
ฉันเอื้อมมือไปคว้ามือพี่หมอเอาไว้
“พี่หมอจะหนีน้ำไปไหน..”
“ปล่อยเถอะ”
“มีอะไรคุยกันได้มั้ย…หรือยังโกรธน้ำเรื่องวันนั้นอยู่…”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้น ปล่อยเถอะค่ะ”น้ำเสียงที่สั่นเครือทำให้ฉันต้องจับแน่นไปอีก
พร้อมกับดึงพี่หมอเข้ามาใกล้ …
“ร้องไห้ทำไม ใครทำอะไร..”
“รู้มั้ยว่าพี่คิดยังไงกับน้ำ
พี่รู้สึกยังไงกับน้ำ… รู้บ้างหรือเปล่าว่าพี่รักน้ำ!!”พี่หมอพูดทั้งน้ำตา… ครั้งแรกที่ฉันเห็นพี่หมอร้องไห้
และใจฉันมันก็สั่นไปหมด..
“พี่หมอ..”
“รัก..ทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองต้องเจ็บ…
พี่มันโง่จริงๆ…”ร่างบางปล่อยโฮออกมาอย่างสุดกลั้น
ทั้งความรู้สึกทั้งห้วงอารมณ์…
ร่างบางสะอื้นหนักพร้อมกับซบลงกับไหล่ของฉันเอาไว้…
น้ำตาของพี่หมอชุ่มหัวไหล่ฉันไปหมด…มือที่จับแขนพี่หมอเอาไว้ค่อยๆคลายออก
…. แล้วจะยกขึ้นจะกอดร่างบาง… แต่แล้วกลับลดลงไปอย่างเดิม
…
‘รักเอมคนเดียวจะได้หรือเปล่า?... รักเอมแบบนี้
ทำกับเอมแบบนี้คนเดียว จูบของน้ำก็มอบให้เอมคนเดียว…ได้มั้ย?’
ฉันค่อยๆดันพี่หมอออกพร้อมกับมองใบหน้าของพี่เค้านิ่ง… ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้อย่างนุ่มนวล
“น้ำขอโทษที่ปล่อยให้เรื่องมันเลยเถิดมาขนาดนี้.. พี่หมอเจ็บมากใช่มั้ยคะ…”
พี่หมอไม่ตอบอะไร
แต่สายตาพี่เขามันก็ชัดเจนอยู่แล้ว…
“น้ำขอโทษที่ไม่ชัดเจนกับพี่หมอมาตั้งแต่ต้น
น้ำไม่น่าปล่อยให้มันเกินเลยมาขนาดนี้เลย… ถ้าน้ำไม่มีเอมน้ำคงรักพี่หมอได้แบบไม่ต้องคิดอะไรเลย
พี่หมอก็คงไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้… แต่หัวใจของน้ำมันให้เอมไปหมดแล้วและคงไม่มีวันเปลี่ยนไปรักใครได้อีก..
พี่หมออย่าร้องไห้เพราะน้ำอีกเลยนะ…”
“น้ำ..”
“น้ำจะกลับแล้ว… ถ้าพี่หมอมีอะไรหรืออยากให้น้ำช่วยอะไร บอกน้ำได้เสมอนะ
น้องคนนี้ยินดีช่วยพี่สาวที่แสนดีของน้ำเสมอ..
ขอบคุณสำหรับหัวใจของพี่หมอที่ให้น้ำนะคะ..น้ำคืนให้พี่หมอนะ..พี่หมอควรเก็บเอาไว้ให้กับคนที่ต้องการมันจริงๆ… ซึ่งคนๆนั้นไม่ใช่น้ำ
ลาก่อนนะคะคนดี”ฉันพูดเบาๆแล้วจูบหน้าผากพี่หมออย่างแผ่วเบา ก่อนจะเดินออกไปเงียบๆ
ปล่อยพี่หมอยืนอยู่แบบนั้นคนเดียว… ความเจ็บปวดที่แสนจะขมขื่น…
ทิชชู่มาค่ะ !! ฮือออออออ เขียนเองปวดใจเอง พี่หมอของเค้าาา โดนทั้งขึ้นทั้งล่องเลย
เดี๋ยวเรื่องหน้าแก้ตัวให้ค่ะพี่หมอคะ 555555555555
จะจบแล้วนะคะทุกคนนนนนนน ใจหายเหมือนกันนะ แต่จะจบยังไงรออ่านกันนะคะ วางเรื่องใหม่ไว้แล้วด้วยจะบอก 555
ขอบคุณที่ติดตามนะค้าาาาาาาาาาา ไปอ่านปอยล์กันดีกว่าค่ะ อิอิ
"เอมต้องเป็นของกู ไม่ใช่ของมึง ตายซะเถอะมึง!!"
ปัง !!
ความคิดเห็น