ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FIC AIMNAM : JUST LOVE รัก วุ่น วาย

    ลำดับตอนที่ #24 : CH 24

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 5.07K
      42
      30 ธ.ค. 59

            

                  หลังจากเอมพักฟื้นจนหายดีแล้วคุณหมอที่ส่งข่าวผ่านมากับพี่พยาบาลก็อนุญาตให้เราพาฝาแฝดกลับบ้านได้  พอถึงบ้านทุกคนให้การต้อนรับสมาชิกใหม่ทั้งสองคนเป็นอย่างดี ต่างมารับขวัญฝาแฝดกันอย่างไม่ขาดสาย คิดแล้วอยากมีอีกซักสองคน จะได้รวยยิ่งขึ้น แต่อย่างว่าเลี้ยงสองคนก็เหนื่อยกว่าคนเดียวเป็นสิบเท่า. ฉันแทบจะหมดแรงทุกวันตั้งแต่เจ้าฝาแฝดได้กลับมาที่บ้าน เดี๋ยวคนนี้ร้องเดี๋ยวคนนั้นร้อง ฉันรู้ซึ้งเลยว่ากว่าจะเลี้ยงให้ลูกโตได้พ่อแม่ต้องเหนื่อยขนาดไหน

            “น้ำเอาลูก...อ้าว...หลับไปแล้วเหรอ...เอมพูดยิ้มๆ พร้อมกับอุ้มเจ้าแฝดคนโตที่นอนอยู่บนตัวน้ำขึ้นอุ้ม เด็กชายหัวเราะเอิ้กอ้ากที่ถูกคนเป็นแม่อุ้ม เอมอมยิ้มแล้วพาลูกชายเดินออกไปหาแฝดน้องที่นอนเล่นอยู่ที่โซฟาข้างนอกเพราะไม่อยากให้รบกวนการนอนพักผ่อนของอีกคนที่ดูจะอ่อนเพลียมากเหลือเกิน...


              ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเย็นด้วยความตกใจเมื่อไม่เห็นตะวันอยู่กับฉัน ก็ตอนนอนยังนอนด้วยกันอยู่เลยนี่ ฉันลุกขึ้นวิ่งออกไปทันที แล้วสิ่งที่พบก็คือเอมนอนหลับอยู่กับฝาแฝดนอนหลับสนิทในอ้อมกอดของคนเป็นแม่อย่างสบายใจ ฉันมองภาพที่เห็นด้วยหัวใจที่เป็นสุข ก่อนจะนึกขึ้นได้เดินกลับเข้าไปหยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรูปเก็บเอาไว้...ฉันยิ้มกว้างพร้อมมองรูปที่โชว์อยู่หน้าจอด้วยความสุขใจ

    แอ๊..

    ฉันตวัดสายตามองก็พบลูกคนเล็กอย่างเคียงฟ้าลืมตานอนมองฉันอยู่ ฉันเอานิ้วเรียวแนบไว้ที่ปาก ทำนองว่าอย่าส่งเสียงนะลูก ก่อนจะค่อยๆช้อนตัวแฝดคนเล็กขึ้นอุ้ม

    ไงครับลูก...นอนหลับสบายดีมั้ยครับฉันถามเบาๆ เจ้าตัวเล็กมองฉันไม่วางตาเหมือนอยากจะพูดตอบแต่ทำไม่ได้

    ไปอาบน้ำกันดีกว่าเนอะ…”

    แอ๊…”

    ฉันหันไปมองตามเสียงอีกครั้งก็พบว่าแฝดคนโตอีกคนก็ตื่นแล้วเช่นกัน ฉันทำปากจุ๊ๆแล้วย่อตัวลงช้อนตะวันขึ้นอุ้มเช่นกัน

    ตื่นพร้อมกันเลยตัวแสบ...งั้นไปอาบน้ำคู่เลยดีกว่านะ..ฉันพูดกับเด็กๆ เจ้าฝาแฝดทั้งสองยิ้มรับกับฉันเหมือนเขารู้เรื่อง แล้วการทำหน้าที่พ่อที่ดีก็เริ่มขึ้น….

     

                “อ้าว เอมล่ะลูก..?”คุณแม่เอมเข้ามาช่วยฉันอุ้มฝาแฝดหลังจากที่ฉันพาเดินลงมาข้างล่าง อย่างน้อยให้เขาได้ลงมาเจอสิ่งแวดล้อมใหม่ๆบ้างดีกว่าอยู่แต่ในห้องอย่างเดียว

    หลับอยู่ค่ะฉันตอบยิ้มๆ

    งั้นหนูขึ้นไปดูเอมเถอะลูกเดี๋ยวแม่ดูฝาแฝดให้เอง

    งั้นฝากด้วยนะคะ...เดี๋ยวมานะเด็กๆฉันพูดแล้วเดินขึ้นกลับไปหาเอมบนห้องปล่อยเจ้าตัวเล็กทั้งสองให้อยู่กับคุณยายแทน

         “เอม...เอมจ๋า...ตื่นเถอะนะเย็นแล้วฉันสะกิดเอมเบาๆ เจ้าตัวส่งเสียงเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้น

    น้ำ...แล้วลูกล่ะ?”

    อยู่กับคุณแม่...ลุกได้แล้วค่ะเย็นแล้วนะ...ฉันพูดยิ้มๆพร้อมประคองเอมให้ลุกขึ้นนั่ง ดูเหมือนเจ้าตัวจะยังดูง่วงนอน ถ้าอย่างนั้นฉันต้องทำอะไรซักอย่างให้ตื่นหน่อยแล้ว

    อื้อ..น้ำทำอะไร?”เอมถามฉันเสียงดังเมื่อฉันรวบเอวเอมเข้ามากอด

    ก็จะปลุกไง…”ฉันพูดยิ้มๆ มองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

    ปลุกอะไรเอมตื่นแล้ว...

    โธ่...ตื่นที่ไหน...มาเดี๋ยวน้ำปลุกให้อีกรอบ...ฉันไม่พูดเปล่ายื่นหน้าเข้าไปประทับจูบเอมแบบไม่ทันให้ตั้งตัว ความคิดถึงและห่วงหาถูกส่งเข้าไปยังโพรงปากด้านในโดยการอนุญาตของเอม เราต่างส่งมอบความหวานให้กันและกันจนเอ่อล้นออกมาตลบอบอวลเต็มห้อง

    พอก่อนน้ำ...เย็นแล้วเดี๋ยวเอมต้องให้นมลูกแล้ว...เอมบอกฉันเสียงพร่า ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ เสียดายจริงจัง

    นิดเดียวเอง...ไม่คิดถึงเหรอ?”

    ไม่เอานะคะ...ฝาแฝดคงหิวแล้วเอมบอกพร้อมกับลูบแก้มฉันเบาๆ ฉันพยักหน้าช้าๆ

    ก็ได้..งั้นลงไปหาลูกกันเถอะค่ะ

     

                          อาหารเย็นดำเนินไปอย่างเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของทุกคนตั้งแต่มีฝาแฝดทุกคนก็มีแต่รอยยิ้มโดยเฉพาะพวกผู้ใหญ่

    เป็นไงลูกเหนื่อยมั้ยแม่ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้นมาพร้อมยกมือลูบผมฉันเบาๆ

    โคตรเลยแม่...น้ำไม่คิดเลยว่ามีลูกจะเหนื่อยขนาดนี้”ฉันพูดพร้อมยกแก้วในมือขึ้นดื่ม

    “เพลาๆลงหน่อยนะเหล้าน่ะมีลูกแล้วนะ”

    ฉันยิ้มเล็กน้อย แม่กับเอมเหมือนกันไม่มีผิด ความจริงฉันดื่มก็เพราะหาอะไรผ่อนคลายให้ตัวเอง นานๆครั้งไม่เสียหายอะไรหรอก

    “แล้วอาม่าจะกลับมาอีกเมื่อไหร่เหรอแม่?”ฉันถามถึงอาม่า ที่บินกลับจีนไปอย่างกะทันหัน แม่ฉันส่ายหน้ายิ้มๆ ก่อนจะตอบ

    “ไม่นานหรอก อาม่าไม่ปล่อยเหลนไว้แน่ๆ เตรียมตัวให้ดีเลย”

    “ก็ดีแม่ น้ำจะได้พาเอมไปเที่ยวบ้าง ตั้งแต่คลอดตาหนูทั้งสองออกมา ยังไม่เคยได้อยู่ด้วยกันเลย.. “ฉันพูดยิ้มๆ เริ่มมึนๆบ้างแล้ว

    “เออน้ำ นี่อาม่าฝากของมาให้คุณหมอเจ้าของไข้ด้วยนะลูก ท่านบอกว่าดูแลดีเหลือเกิน เลยอยากจะให้ของเป็นการตอบแทน”

    “งั้นเดี๋ยวน้ำเอาไปให้เองก็ได้แม่ น้ำว่าจะเข้าไปหาคุณหมออยู่พอดี”

    “น้ำรู้จักคุณหมอเหรอลูก..

    ฉันพยักหน้า รู้จักดีด้วย..

    “งั้นแม่ฝากด้วยนะ ส่งให้ถึงมือนะลูก”

    “ค่ะ”

     

     

                    “เอมไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวน้ำดูลูกเองฉันพูดเบาๆ หลังจากทานอาหารเย็นกันเสร็จเรียบร้อย ฉันก็ให้ฝาแฝดอยู่กับคุณปู่คุณยายคุณย่าอีกซักพัก ก่อนจะขอตัวพาตาหนูทั้งสองมานอน ฉันค่อยๆวางตะวันลงบนเตียงของเจ้าตัว ส่วนเอมก็จัดการกับแฝดน้องอย่างเคียงฟ้าที่ยังคงไม่ยอมหลับด้วยท่าทางเพลียๆ

    วันนี้หลับเยอะไปหน่อยคงจะอีกนานแน่ๆเอมพูดกับฉันพร้อมตบก้นลูกชายเบาๆ ฉันยิ้มบางๆ

    มา เดี๋ยวน้ำกล่อมเองฉันบอกแล้วรับเคียงฟ้ามาจากเอม เจ้าตัวเล็กพอได้อยู่ในอ้อมอกของผู้เป็นพ่อก็นิ่งสนิท เหมือนชอบที่จะให้ผู้เป็นพ่ออุ้มมากกว่าแม่

    “…ดูสิ อยู่กับเอมไม่เห็นจะนิ่งแบบนี้เลย…”เอมบอกยิ้มๆ ฉันยิ้มตอบ

    ไปอาบน้ำสิเอมจะได้มานอนไงคะ

    งั้นฝากลูกก่อนนะ เดี๋ยวเอมออกมา..เอมบอกเบาๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป

                   

                          ใช้เวลาไม่นานนักเจ้าตัวเล็กบนไหล่ฉันก็นิ่งสนิท พร้อมกับลมหายใจที่สม่ำเสมอ สงสัยคงจะชอบให้อุ้มแน่ๆตาหนูของพ่อ ฉันค่อยๆวางร่างเล็กๆที่ออกจะอุดมสมบูรณ์วางลงบนที่นอนนุ่มข้างแฝดพี่อย่างตะวันที่หลับตั้งแต่อาหารเย็นยังไม่ทันหายร้อน ฉันยิ้มน้อยๆ ค่อยๆห่มผ้าให้กับฝาแฝด แล้วเดินเข้าห้องไปเงียบๆ



                “เหนื่อยมั้ย?..”เอมถามฉันยิ้มๆ เมื่อฉันสวมกอดจากด้านหลังขณะที่เอมกำลังนั่งทาครีมอยู่หน้ากระจก ฉันส่งเสียงเป็นการตอบคำถาม เอมหัวเราะเบาๆ ปล่อยให้ฉันกอดอยู่แบบนั้น ส่วนตัวเองก็ทาครีมต่อไป

    นอนหรือยัง?...น้ำง่วงแล้วนะฉันบอกพร้อมฝังจมูกลงบนแก้มเนียนของเอมเบาๆ

    ก็ไปนอนสิคะ..เดี๋ยวเอมพาไปนอนนะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้วใช่มั้ย…”เอมพูดเสียงหวานอย่างเอาใจ ฉันยิ้มกว้าง เดินตามเอมไปที่เตียงอย่างว่าง่าย

              “ไหนบอกง่วงนอน..?”เอมถามเบาๆ พร้อมเลื่อนมือขึ้นโอบรอบคอฉันเอาไว้ ขณะที่ฉันกำลังพาตัวเองไล่สูดกลิ่นหอมจากครีมราคาแพงของเอม

    ก็ง่วงนอนแต่ว่าหิวมากกว่าฉันกระซิบเบาๆ ปลายจมูกลากผ่านไปทั่วใบหน้าสวยคมที่แม้จะไร้เครื่องสำอางแต่ฉันก็ยังคงหลงใหลอยู่ดี

    หิวอะไรกัน ดึกป่านนี้…”เอมพูดเบาๆ พร้อมเงยหน้าขึ้นให้ฉันได้ทำตามใจสะดวกขึ้น

    หิวเอม..หิวมากด้วยฉันตอบแล้วใช้ริมฝีปากจูบเบาๆที่หน้าผากมน เคลื่อนลงมาที่ปลายจมูกโด่ง และสุดท้ายที่ริมฝีปากอิ่มที่เผยอออกเล็กน้อยเหมือนรอคอยให้ฉันส่งมอบความหวานให้ ฉันมองนิ่ง ก่อนจะสัมผัสเบาๆที่ริมฝีปากด้านบนและล่างสลับกัน ฉันยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆสอดแทรกความหวานเข้าเติมเต็มกับเอม ฉันและเอมมอบความหวานให้กันและกันอย่างเต็มที่ มือของฉันถูกใช้งานอย่างรู้หน้าที่ ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนอนบนตัวของเอมออกทีละเม็ดด้วยความช่ำชอง แล้วค่อยๆใช้ฝ่ามืดดันออกให้พ้นทาง เผยให้เห็นหน้าอกอิ่มที่เต่งตึงที่ฉันแสนจะห่วงหา แม้จะมีบลาตัวสวยบดบังอยู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสวยงามลดลงแต่อย่างใด ฉันผละริมฝีปากออกแล้วลากลงต่ำไปที่ลำคอระหงส์ ขบเม้ม สร้างรอยแดงบางๆเอาไว้ จนเอมถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับร่างกายที่บิดเร้าเล็กน้อย ปลาบลิ้นอุ่นของฉันถูกส่งออกมาละเลงไปทั่วลำคอและช่วงไหล่สวยของเอมช้าๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นการพรมจูบแทน เนินอกทั้งสองข้างถูกฉันโลมเลียจนแทบจะชุ่มไปด้วยน้ำลายของฉัน ฉันสอดแทรกมือเข้าไปที่แผ่นหลังเนียน ก่อนจะทำการปลดตะขอบลาออกด้วยมือข้างเดียวแล้วดันมันทิ้งลงไปข้างเตียงพร้อมเสื้อนอนตัวสวยของเอม ฉันเลื่อนหน้าลงสัมผัสกับหน้าอกของเอม จูบหยอกล้อกับยอดอกที่ตั้งชัน ส่วนมืออีกข้างก็กอบกุมเอาไว้เต็มไม้เต็มมือ ออกแรงบีบเคล้นพร้อมกันกับอีกข้างที่ถูกริมฝีปากของฉันครอบครอง

    อื้อ..เอมส่งเสียงครางในลำคอและร่างกายที่กำลังตอบสนองกับสัมผัสของฉันอย่างดี ปลายลิ้นอุ่นจนร้อนของฉันกำลังไล้วนเวียนเล่นกระเซ้าเย้าแหย่กับปลายยอดอย่างมิรู้เบื่อ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นการเม้มเบาๆแล้วตามด้วยการซึมซับหาความหวานที่ขาดหายไปนานแสนนาน

    ..น้ำเบาๆสิ....เอมบอกฉันเบาๆ แต่ก็แอ่นอกให้ฉันชิมนมรสโปรดได้อย่างสะดวกสบายขึ้น เมื่อเชยชิมความหวานจากนมรสโปรดจนพอใจฉันก็เลื่อนหน้าต่ำลงมาที่หน้าท้องแบนราบถึงแม้จะมีลูกแล้วแต่หุ่นของเอมก็ยังคงเป๊ะและสวยเหมือนเดิมราวกลับเหมือนไม่เคยมีลูกยังไงอย่างนั้น ฉันพรมจูบไปทั่วหน้าท้องที่เกร็งถี่ยามฉันสร้างความเสียวซ่านให้เกิดขึ้น ฉันยันตัวลุกขึ้นถอดเสื้อของตัวเองออก เหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำที่ตัดกับสีผิวขาวของฉัน ก่อนจะโน้มตัวลงจูบกับเอมอีกครั้ง จากเพียงแค่จูบอ่อนๆ เปลี่ยนเป็นจูบร้อนแรงที่สามารถปลุกอารมณ์เราทั้งคู่ได้เป็นอย่างดี ทุกอย่างกำลังดำเนินไปได้สวย

     

     

     

                   ถ้า เสียงเจ้าฝาแฝดไม่ดังขึ้นจนได้ยินมาถึงห้องเรา ฉันกับเอมหยุดชะงัก ก่อนที่ฉันจะเป็นฝ่ายถอนหายใจเฮือกใหญ่ 

     โธ่ ลูกเอ๊ย..  เอมยิ้มบางๆ ก่อนจะโน้มหน้าฉันลงไปจูบเบาๆ

    เอาไว้วันหลังแล้วกันนะคะ

    ฉันทำหน้าเซ็ง ก่อนจะพยักหน้า แล้วลุกขึ้นผละออกจากตัวเอม

    เดี๋ยวน้ำไปดูเองนะเอมใส่เสื้อผ้าเถอะเดี๋ยวน้ำมา…”ฉันบอกแค่นั้นแล้วเดินออกจากห้องไปยังห้องของฝาแฝดที่ร้องงอแงกลางดึก ปล่อยให้อารมณ์ที่ค้างอยู่นั้นค่อยๆจางหายไปในอากาศ.....


                     “น้ำ…”

    หือ?”

    ฝาแฝดร้องอีกแล้ว…”

    โอเค

    .....

    เอมลูกร้อง

    ....

    น้ำ..

    ....

    เอม...

    ....

    น้ำ…”

     

     

     

               ไม่ต้องนอนกันพอดี !!!!!

     

     

     

     

                  “กาแฟหน่อยมั้ยคะ?”

    ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงของใครบางคนที่คุ้นเคยดังขึ้น ฉันหันไปมองแล้วยิ้มบางๆ

    “พี่หมอ

    คุณหมอพัด หรือ พี่หมอ ที่ฉันเรียกในตอนนี้ส่งยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินมานั่งลงตรงข้ามกับฉัน รอยยิ้มของพี่หมอยังคงไม่หายไปจากใบหน้า จนฉันเองอดที่จะยิ้มตามไม่ได้..

    “มีอะไรหรือเปล่า?”พี่หมอถามขึ้น ฉันพยักหน้าแล้วหยิบกล่องของขวัญที่อาม่าฝากมาส่งให้พี่หมอถึงมือ

    “อาม่าน้ำฝากมาให้ ที่พี่หมอดูแลเอมกับตาหนูเป็นอย่างดี”

    “ฝากขอบคุณด้วยนะคะ”พี่หมอตอบกลับอย่างสุภาพ ฉันยิ้มตอบก่อนจะหันไปอ้าปากหาวอย่างแสนง่วง ..

    “ไม่ได้นอนใช่มั้ย?”พี่หมอถามขึ้นอย่างคนรู้ทัน ฉันพยักหน้า..

    “อย่างนี้แหละช่วงแรกๆ เดี๋ยวพอเค้าโตขึ้นมาหน่อยก็คงดีขึ้นเอง”พี่หมอบอกเสียงเอ็นดู

    “พี่หมอ

    “ว่าไง

    “ไปหาเอมกับน้ำนะเอมอยากเจอพี่หมอมากเลย”

    “แต่ว่า

    “พี่หมอจะได้จอตาหนูด้วยไง เอมน่ะอยากเจอพี่หมอมาตั้งนานแล้วนะ ไปนะคะ”ฉันเอ่ยชวนพร้อมทำหน้าอ้อนสุดฤทธิ์ พี่หมอนิ่งไปเล็กน้อย ก่อนจะพยักหน้ายอมตกลง..

     

                “เอม..

    ฉันที่นั่งอุ้มฝาแฝดอยู่ในรถหันมามองนิ่ง เมื่อน้ำเดินเข้ามาพร้อมกับใครบางคนที่เดินตามเข้ามา เธอดูสง่าในชุดแพทย์ และที่สำคัญเธอสวยและน่ารักมากด้วย

    “นี่คุณหมอพัดที่เอมอยากเจอไง”น้ำแนะนำให้ฉันและคุณหมอรู้จักกัน ฉันยิ้มบางๆ ความจริงฉันรู้จักกับคุณหมอพัดแล้วแหละ ฉันจำได้ว่าเธอคือคุณหมอที่ตรวจสุขภาพฉันในตอนนั้น..  และในตอนนั้นกับตอนนี้ เธอยังดูเหมือนเดิมเลย

    “สวัสดีค่ะพี่หมอ”

    “สวัสดีค่ะคุณเอม

    “ขอบคุณคุณหมอมากนะคะที่ดูแลเอมแล้วก็ลูกของเอมกับน้ำเป็นอย่างดีเลย..

    “มันเป็นหน้าที่ของหมออยู่แล้วค่ะ ไม่ต้องขอบคุณหรอก..

    “ถึงยังไงก็ต้องขอบคุณค่ะขอบคุณจริงๆ”

    “งั้นหมอรับคำขอบคุณของคุณเอมแล้วกันนะคะ

    “คุณหมออยากลองอุ้มฝาแฝดหน่อยมั้ยคะ..

    “ไม่ดีกว่าค่ะ

    น้ำที่ยืนฟังอยู่นาน เริ่มรู้สึกได้ถึงพลังงานอะไรบางอย่างที่มันทำให้เจ้าตัวเองรู้สึกอึดอัดนิดๆหรือจะคิดมากไปเอง

    “หมอไม่ได้อะไรนะคะ แต่ว่าหมอกลัวจะทำเค้าเจ็บตัว คุณเอมคงเข้าใจนะคะ”

    “ค่ะ..เอมเข้าใจ

    “พี่หมอ ถ้าว่างๆ พี่หมอไปเยี่ยมตาหนูที่บ้านก็ได้นะ ยินดีต้อนรับเสมอเลย เราจะได้คุยกันด้วย”น้ำบอกยิ้มๆ พร้อมเอื้อมมือไปแตะแขนพี่หมอเบาๆ คุณหมอหันมายิ้มให้น้ำบางๆแล้วพยักหน้า ฉันมองอาการของน้ำด้วยสายตาเย็นๆ

    “ค่ะ..งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวนะคะ”พี่หมอพูดขึ้นมาแล้วส่งยิ้มให้อีกครั้ง ก่อนจะเดินหันหลังกลับเข้าไปที่โรงพยาบาล น้ำมองตามยิ้มๆ ฉันมองอาการของน้ำอย่างรู้สึกแปลกๆใจมันสั่นไหวเล็กๆ คิดว่าคงจะไม่มีอะไร.. ใช่มั้ย?

     


     

              “น้ำกับคุณหมอพัด..ดูจะสนิทกันมากเหลือเกินนะคะ”

    ฉันที่นั่งอยู่ข้างๆหันไปมองเอมนิ่ง ก่อนจะยิ้มบางๆ

    “ก็คุณหมอเป็นคนที่ช่วยรักษาน้ำ รักษาเอม แล้วก็รักษาตาหนูด้วยไง”ฉันตอบอย่างไม่คิดอะไร แต่

    น้ำไม่ได้คิดอะไรใช่มั้ย?”เอมถามขึ้นมาเสียงเรียบฉันนั่งนิ่ง.. ก่อนจะพยักหน้า เอมคงรู้สึกบางอย่าง..

    ใช่..น้ำไม่ได้คิดอะไร ไม่มีทางเกินเลยไปกว่านั้น

    แต่สายตาที่น้ำมองคุณหมอ มันเหมือนมากกว่านั้นนี่คะ…”เอมบอกเสียงหวั่นๆ ใช่ว่าเธอจะมองไม่ออก แค่เห็นสายตาที่น้ำมอง เห็นอาการของเค้าทั้งคู่ ใจมันก็สั่นจนแทบทนไม่ไหว กลัวว่าน้ำจะเปลี่ยนใจไปจากเธอ กลัวว่าน้ำจะทิ้งเธอไปหาผู้หญิงอีกคน

    เอมเชื่อใจน้ำนะคะคนดีน้ำไม่มีวันเปลี่ยนใจหรือนอกใจเอมไปหาคนอื่นแน่นอน.. อย่ากลัวหรือกังวลไปเลยค่ะ น้ำมีเอม น้ำมีฝาแฝด น้ำไม่มีทางจะไปมองหรือปันใจไปให้คนอื่นแน่นอน

    ฉันพูดเบาๆ พร้อมกับจ้องเข้าไปนัยน์ตาของเอมนิ่ง มั่นใจในตัวน้ำเถอะนะ .. 

     


          

                     “เดี๋ยวท่านผู้อำนวยการจะมาแล้วนะคะ รอสักครู่ค่ะ”พยาบาลที่พาฉันและมาร์กเดินนำเข้ามาในห้องรับรองที่ใหญ่ที่สุดของโรงพยาบาลที่ฉันถูกนัดมาคุยงานกันที่นี่ เพื่อที่จะคุยกันถึงรายละเอียดของตึกที่โรงพยาบาลจะสร้างใหม่ และบริษัทฉันได้รับการไว้ใจให้ทำโปรเจ็คนี้

    “ผมเพิ่งรุ้ว่าที่โรงพยาบาลมีแบบนี้ด้วย”ไอ้มาร์กพูดตื่นๆ ฉันพยักหน้า

    “อือ .. เพิ่งรู้เหมือนกัน

    “ขอโทษนะคะ พอดีคุณพ่อ..

    “พี่หมอ !!

     

                 “พี่น้ำ ผมปวดท้อง ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่”มาร์กกระซิบเบาๆ ฉันพยักหน้าน้อยๆ จะไปไหนก็ไปเถอะ ตาฉันยังมองพี่หมอพัดไม่วางตา .. วันนี้พี่หมอดูสวยเป็นพิเศษในชุดเดรสสีชมพูหวาน ไม่เหมือนกับชุดทั่วไปที่ได้พบใบหน้าอ่อนๆที่แต่งเติมบางๆ ผมตรงยาวสวยสีดำขลับที่สยายยาวไปถึงหลังเนียนที่ถูกเผย

    “เอ่อ..พอดีท่านผู้อำนวยการติดธุระ พี่ก็เลย

    “ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้เราคุยกันไม่ลึกก่อนก็ได้..”ฉันบอกเสียงเรียบ พร้อมกับกางกระดาษแปลนออกแบบออกมาวางลงบนโต๊ะ พร้อมกับเริ่มอธิบายรายละเอียดขั้นต้นให้พี่หมอฟัง..

                “พี่หมอต้องการแก้ตรงไหนอีกมั้ยคะ?”ฉันถามพร้อมกับหันไปมองพี่หมอที่ขยับมาใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้นิ่ง พี่หมอพยักหน้า..

    “ตรงนี้ค่ะ พี่อยากได้อีกแบบตรงนี้ด้วย”พี่หมอบอกพร้อมขยับหน้ามาใกล้ฉันอีกนิด ฉันชะงักเล็กน้อย เผลอมองใบหน้าของพี่หมออย่างเผลอตัว..

    “น้ำพอจะแก้..”พี่หมอพัดถึงกับค้างเมื่อหันหน้ามาหาฉันแล้วเจอฉันนั่งมองพี่เค้าอยู่ด้วยสายตาเหมือนต้องมนต์อาจเพราะความใกล้ชิดที่ใกล้กันแบบนี้  ฉันค่อยๆยกมือขึ้นกุมมือนุ่มเอาไว้  สบตากับดวงตาคู่สวยที่เงยหน้ามองฉันนิ่ง เกลี่ยไรผมที่ปกปิดหน้าสวยหวานออกช้าๆ ตอนมองใกล้ๆเธอคนนี้ที่ว่าสวยอยู่แล้วสวยยิ่งขึ้นไปอีก ยิ่งดวงตาที่เป็นประกายและหวานเหมือนน้ำผึ้ง ฉันมองทีไรก็อดที่จะชื่นชมไม่ได้ ไม่รู้ว่าฉันเผลอคิดอะไรไปมากมายขนาดไหน สิ่งที่ฉันรู้สึกตอนนี้คือปลายจมูกของฉันและหญิงสาวตรงหน้ากำลังสัมผัสกัน และความนุ่มและอ่อนหวานของสัมผัสบางอย่างก็แทรกซึมไปทั่วกายของเราทั้งสองคน..  

     

     

     

               “แงงงงงงงงงงงงงงงงง


     

                      ฉันเดินเข้ามามองฝาแฝดที่จู่ๆก็ร้องออกมากลางคลัน เพิ่งจะหลับไปทำไมถึงตื่นมาได้กันนะ สายตาของฉันตวัดไปมองนาฬิกาที่บอกเวลาอยู่ที่กำพงแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

    “ยังไม่ถึงเวลาดื่มนมนี่คะลูก”ฉันบอกเบาๆแล้วนั่งลงข้างๆพวกเขา ประสานเสียงร้องกันแบบนี้ เป็นอะไรกัน

    “คิดถึงพ่อเหรอคะ..คุณพ่อไปทำงานนะ เดี๋ยวก็กลับมานะคะ”ฉันก้มลงบอกพวกเขาเสียงนุ่ม พยายามปลอบพวกเขาให้หยุดร้อง แต่ดูเหมือนจะไม่ยอมง่ายๆ… หรือจะคิดถึงพ่อ

    “งั้นเดี๋ยวแม่โทรหาพ่อแล้วให้คุยด้วยนะคะ”ฉันพูดยิ้มๆ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพ่อของตาหนูทั้งสองคนทันที….

     

     

              น้ำขา ลูกร้องหาแล้วนะ กลับหรือยังคะ?”

     




    อย่าทำอะไรเค้าาาาาาาาา !! เรื่องมันต้องเป็นแบบนี้ถูกแล้วววววววววว วุ่นวายแบบนี้แหละ 55555555555

    บ้านน้ำไม่บึ้มหรอก บ้านไรท์เนี่ยจะบึ้ม !! แต่ละคนนนนนนนนนนน  

    T_T 

    ไม่แปลกหรอกค่ะที่น้ำจะเผลอ เป็นไรท์ไรท์ก็ผลอ เดี๋ยวตอนหน้ามาดูกันว่าจะเป็นไงต่อไป ว่าจะไม่สปอยล์ แต่ก็อดไม่ได้...


    V
    V
    V
    V
    V
    V



    "อย่าหาว่าเอมใจร้ายแล้วกัน!"


    "ยอมแล้วค่ะ ... จะไม่ทำอีกแล้ว..."




    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×