ลำดับตอนที่ #98
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #98 : โมนิก้ากับปัญหาของความหนาว
ทหารเฮโรเียในเนส้า่ามีวิธีพัเพื่อหลบหนีวามหนาวเป็นอนเอ แ่ส่วนมาวิธีที่พวเาเลือ็ือ ุปมันฝรั่ร้อนๆ ในสถานาร์ารรบและารอยู่อาศัยที่ไม่เหมือนับที่เยๆผ่านันมา วามหนาวเย็นเป็นสิ่ที่แปลใหม่ในารใ้ีวิเป็นที่สุ
"อะไรนะ? ายไปอีศพแล้วเหรอ?!"
โมนิ้าะโนัลั่นลาอไฟที่ัวเธอยืนอยู่้านหน้า พวทหารสหภาพที่เป็นมนุษย์และเอลฟ์หลายนาย่ามีสีหน้าที่เรียบเย พวเาพยายามไม่ยับัวหรือพูอะไรออมาเพื่อรัษาำลัอัวเอเอาไว้ ทหารที่นายหนึ่ที่ยืนอยู่รหน้าอโมนิ้าเป็นออร์นหนึ่
เรื่อแบบอทหารออร์สหภาพไ้ส่มาถึที่เนส้าเมื่อ 2 วันที่แล้ว เพราะำนวนอทหารออร์มีำนวนน้อย หมวที่พวออร์สวมเป็นหมวปีพับรึ่สีน้ำาลอ่อน รลาอหมวที่ถูพับมีเ็มรูปวสีแิอยู่ อินทรธนูที่อยู่บนไหล่อพวเาเป็นสีเียวเียนหมายเล 4 เอาไว้ ระุมเป็นสีเทาัับเรื่อแบบสีน้ำาลอ่อน เ็มัสีน้ำาลเ้มและหัวเ็มัสีทอเ่นเป็นส่า าเสีน้ำาลอ่อน บูทสีำสนิทที่ถูสวมอยู่บนเท้าทั้สอ้าอพวเา พวเาแ่ัวเหมือนับภาสนามปิไ้เนื่อาพวออร์ไม่รู้สึถึวามหนาวเลย
โมนิ้ายัสวมเรื่อแบบันหนาวับหมวหม้อาลเ็มยศอยู่ เธอนำมือมาุมหน้าผาอเธอและเินไปมาพร้อมับถือหอศัิ์สิทธิ์ในมือ เธอเินไปามทาอ่ายพัทหารที่เ็มไปทั้เมือเนส้า ทหารออร์เอ็เินามเธอมา้วย เธอเินไปเรื่อยๆและมอไปาม้าทา
พวาวบ้านที่ยอมแพ้่าถูใ้แรานในารนอ าร่อสร้าและารบรรเทาัหาอเหล่าทหาร พวเธอที่เป็นผู้หิ้อแุ่วาบหวิวทั้ที่อาาศสามารถ่าพวเธอไ้ แ่พวทหารสหภาพมอพวเธอเป็นแ่ ระหรี่ทุนนิยม เท่านั้น
'ทำยัไ.........ทหารถึะไม่ล้มายแบบนี้นะ?'
โมนิ้าเินไปิไปลาอาาศที่หนาวเย็น เธอเินมานถึใลาเมือ ธอสหภาพถูแวนไว้ามึอเมือเ็มไปทั้ใลาเมือ พวทหารเอ็พาันนั่เล่นและื่มเหล้าัน บาน็๋ั้วัารแ่่อยมวยึ้น โมนิ้าไม่ไ้สนใอะไรเนื่อาลอเวลาที่เธออยู่ที่นี่ พวทหารเอ็ายาเรื่อนี้เยอะพอสมวร โมนิ้าไม่ไ้้อารอะไรแบบนี้ แ่อีใหนึ่อเธอ เธอเอ็ิว่าเป็นารีที่ะเพิ่มปริมาอเสบียให้ที่ว่าเิมและไม่ลไปไหน เธอเิน่อไปอี
"ท่านแม่ม?"
โมนิ้าหันหน้ามามอทหารออร์ที่ยืนอยู่้านหลัอเธอ
"อะไรอีเหรอ? มีอะไรที่ันยัไม่รู้หรือปล่าว?"
ทหารออร์ส่ายหัวอเา ในมืออเามีโมิน-นาอท์ อยู่ในท่าเรียมลอ
"ท่านะไปไหนเหรอรับ? ผมเห็นท่านเินไปเินมาอยู่ในเมือ"
โมนิ้ามอไปที่ออร์นนั้น้วยสายาเหยียหยาม ออร์นนั้นลืนน้ำลายและ้อโมนิ้า้วยวามัวล แ่โมนิ้าอยู่ีๆ็ยิ้มออมา
"ฮ๋าๆๆ ไม่มีอะไรหรอ ันแ่ะไปที่โบสถ์เ่าน่ะ"
ทหารออร์โล่ใึ้นมา่อนที่เาะพยัหน้า
"รับๆ"
และเธอ็เิน่อไป เธอเินนมาถึที่้านหน้าอโบสถ์เ่า อนนี้ที่้านหน้าอประูโบสถ์ ทหารนหนึ่ในุทหารสหภาพยืนอยู่ในท่าพั โมนิ้าเินมาที่ทหารนายนั้น
"รอผู้สั่ารีมีรี โมนิ้าออนุาพบนัโทษ"
ทหารนายนั้นทำวัทยาหัถ์ทันที เาหัน้ายและถอยหลัไป้าประู
"รับ ท่านแม่ม!"
โมนิ้าพยัหน้า เธอหันหลัลับมาที่ทหารออร์
"นายะไปไหน็ไป"
ทหารออร์นนั้นทำท่าวัทยาหัถ์และเินาไป โมนิ้าเปิประูเ้าไปในโบสถ์............................................
"้าแ่เทพธิา........"
เอเธลนอนะแ้าอยู่รลาอโบสถ์ รอยเลือาที่ประูลามาุที่เธอนอนอยู่ ุิสเอร์และหมวอเธอาและเปื้อนไป้วยเลือ เบ้าาอเธอเริ่มที่ะส่ลืนเหม็นออมา เลือในเบ้ายัมีเป็นน้ำอยู่ ปาอเธอมีเลือไหลออมาเล็น้อย
"ไ้โปร.........อย่าทำร้ายพวเา"
โมนิ้า่อยๆเินมาที่เอเธล
"พวเาแ่หลผิ พวเาแ่หลผิ-"
โมนิ้าเะไปที่ท้ออเอเธล เอเธลระเ็นออไปนับผนัอโบสถ์ที่อยู่้าน้าย เธอ่อยๆนำมือมาุ้มที่ท้อ
"พวเาแ่.......หล........ผิ"
โมนิ้าลาหอศัิ์สิทธิ์มาที่เอเธล เธอ่อยๆยมันึ้นและเล็ไปที่ท้ออเธอ...........................................
"ท่านแม่ม!!!"
เสียประูัึ้นพร้อมับเสียพูที่ทรพลั ทหารออร์นายนั้นวิ่เ้ามา โมนิ้าถอนหายใ่อนที่เธอะเลิสนใเอเธล และเินไปที่ทหารออร์
"มีอะไรอีเ้าบ้า!! ถ้านายอยาะทำอะไรับัน็บอมาเถอะ! ไม่้อมาีสนิทเลย!"
ทหารออร์ส่ายหน้า
"ไม่ใ่รับ.........ือว่า........"
โมนิ้าทำสีหน้าสสัย
"มีอะไรั้นเหรอ ทหาร?"
ทหารออร์ี้ไปที่้านนอ
"ูเหมือนว่าเราะเอทารออพวเราแล้วรับ!!"
โมนิ้าสสัยหนัว่าเิม
"อะไรวะ? อะไรอแเนี่ย"
ออร์นนั้นหน้า่อยๆีึ้นมา ่อนที่เาะยิ้ม
"ท่านผู้นำมาที่นี่รับ! ท่านผู้นำมาที่นี่!!"
-------------------------------------------้อมูลเสริมประำอน!----------------------------------------
ีฬาท้อถื่นอเฮโรเีย - ในสมัย่อนที่ะมีผู้นาโลอื่นมาที่นี่ ทาอนใ้หรือเฮโรเีย พวเาเป็นนป่าที่ื่นอบในวามรุนแร พวเาึมีเพียแ่าร่อยีเป็นีฬาเท่านั้น นถึปัุบัน ีฬา็มีแ่อย่าเียวนั้นือาร่อยี
*สุสัน์วันปีใหม่ไทยนะรับ! ่วนี้ไรท์เอ็้อมีารลอปีใหม่ไทยทำให้อาล้าไปบ้า แ่ไม่้อเป็นห่วนะรับ! ไม่ทิ้เรื่อนี้แน่นอน อให้พวท่านเินทาปลอภัย มีอาหารารินที่ี รวยว่าพวหมูทุนนิยมนะรับ สวัสี.............."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น