คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชีวิตที่หายไป
(ลาท้อฟ้า)
พลร่ม:ปืนปอ.ยิเรารับ
พลร่ม:ทุนแยัน่อนแล้ว่อยรวมัวัน
แลร์:รามที่เอมิลบอ
??? :ันโนยิใร็ไ้่วยที
ทหารเยอรมัน(เยอรมัน):ายะเถอะ
ปัๆๆๆ(เสียปืนเอมพี40)
(ทหารเยอรมันล้มล)
แลร์:ไม่้อลัวันมาแล้ว
??? :ระวั! (วัปืนลูโม่ ปั!) ระวัหน่อยสิ
แลร์:อบในะ นายเป็นอะไร
???:เหมือนะโนยิ โรเ็บเลย
แลร์:(มอไปที่แผล)แย่แล้ว! (เอาผ้าบริเวแผล)ไว้นะ ันะเอาระสุนออ (หยิบมีผ่าั)
???:ะทำอะไรนะ
ึ! (ีมอร์ฟีน)
แลร์:เธอเป็นไบ้า
???:เริ่มาๆแล้วละ
แลร์:ทนหน่อยนะ
(ผ่าเอาระสุนออ)
ทหารเยอรมัน(เยอรมัน) :ศัรู!
ปัๆ(เสีย1911) (ทหารเยอรมันล้มล)
แลร์:เอาละ (เอาผ้าพันแผลพันบริเวที่ไ้รับบาเ็บ)นายเินไหวมั้ย
???:ไหวสิ (หยิบปืนเอ็ม3)ไปเลยมีนเ็บอี ไป่วยพวเาะ ไม่้อห่วัน
พลร่ม:มันมามามารับ่าเอาไี
พลร่ม:ยิุ้มันันที 3...2..1เอาเลย!!
ปัๆๆๆๆๆๆๆ! ปริ้! (เสียาแรนท์ยินระสุนหม)
พลร่ม:(พัประูแล้วเ็มุม)
ทหารเยอรมัน(เยอรมัน):(ระโนใส่แล่วเอาปืนรัอพลร่ม)ายไอ้อเมริัน ายะ
แลร์:ปล่อยเานะ! (ึัวทหารเยอรมัน)
พลร่ม:(ไอ)ทำบ้าอะไรอเธอ
ทหารเยอรมัน(เยอรมัน):(หยิบมีพยายามะแท)ปล่อยนะเว่ย(ร่อมัวแลร์เอาไว้หมายะบีบอ)
แลร์:(ปัมีทิ้)อย่าเ้ามานะ!(พยายามิ้นรน)
ทหารเยอรมัน(เยอรมัน) :สวยๆอย่านี้ ถ้าผู้พันเห็น้อบราวัลให้อย่าามฮ่าๆๆๆๆ(รัอ)
แลร์:น… นาย่วย… ัน้วย(หมสิ)
ทหารเยอรมันอุ้มัวแลร์ไป
พลร่ม:แะเอาัวผู้หิไปไหน
พลร่ม:หมวรับเป็นอะไรมั้ยรับ
พลร่ม:มันับผู้หิไป(ี้ไปทาที่แลร์โนับัวไป)
"อนนั้นันถูพวเยอรมันับไป รู้สึัวอีทีันโนับมัิับเสา มันอึอัมาเลยละอนนั้น
ทหารเยอรมันยศผู้พัน(เยอรมัน):อบใมาฮานส์ เอาอเ็มาให้ันะ้วย
แลร์:(ถุยน้ำลายใส่หน้า)ไปายะ!
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:(เพี๊ยะ!เสียบหน้าบหน้า)โนับแล้วยัแสบอยู่อีนะ นัหนู
แลร์:ั้นหรอไอ้เยอรมัน ถุ้ย! ทำไมแไม่่าันเลยละ
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:ไม่เอาอย่านี้สิุผู้หิ ไม่น่ารัเลยนะ
แลร์:(น้ำเสียอออ่อยๆ)ั้นหรอะุผู้พันสุหล่อ เ้ามาใล้สิะ เี๋ยวันะพาผู้พันึ้นสวรร์เอ
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:ั้นหรอุหมอ เอาสิ
แลร์:แน่นอน แ่่วยแ้มัันให้หน่อยสิะ
(แ้มัให้)
แลร์:(ผลััวผู้พันลเีย)เอาละไ้เวลาแล้ว
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:โว้ๆๆ รุเ่ะ้วย
แลร์:แน่นอน่ะ(หยิบมีที่เหน็บอยู่ที่รอเท้า)เี๋ยวุะึ้นสวรร์ไม่รู้ัว
(หยิบมีึ้นมาแทแ่ผู้พันรับไ้)
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:ฤทธิ์เยอะเินันะ ไอ้อเมริัน แิว่าแะรอเื้อมมือันไปไ้หรอ
แลร์:่วย้วย(พยายามิ้นรน)
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:เียบสิ(่อยท้อ แลร์สลบไป) เอาละเราเริ่มันีว่า
เอมิล(เยอรมัน):ผู้พันรับ(มอไปที่ร่าแลร์)ผู้พันะทำอะไรเธอ
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:ยุ่น่า ออไปหมอ
แลร์:(เสียเบา)่วยัน้วยเอมิล
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:แรู้ัันหรอ ั้น็ายันทัู้่นั่นแหละ(หยิบปืนลูเอร์ ปั! ยิไปที่เอมิล)
เอมิล:อ้า(ล้มล)
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:ที่นี้็แ(เล็ไปที่แลร์)
แลร์:ไม่่ายั้นหรอ(เะยอหน้าผู้ารแล้วลุึ้น หยิบปืนเมาเอร์ที่วาอยู่)าย
ปั! (เสียปืนเมาเอร์)
ทหารเยอรมันยศผู้พัน:(ุมแผลที่้นา)ทำไมแไม่่าันเลยละ
แลร์:ันไม่ไ้ะ่าแนนั้น่าหาที่ะ่า
เอมิล(เยอรมัน) :(ลุมาพร้อมถือปืนG43)ายะไอ้พวหนัแผ่นิน
ปัๆๆๆๆ
เอมิล:อ้า! (ล้มล)
แลร์:เอมิล! นาย้อไม่ายแผลไว้นะ(ส่ผ้าให้แผลแล้วเรียมอุปร์)
เอมิล:ผมไม่รอแล้วละปล่อยไปเถอะ
แลร์:ไม่นาย้อไม่าย นาย่วยีวิันไว้
เอมิล:ที่ผมทำไป็เพราะว่าผมรัุแลร์
แลร์:ว่าไนะ
เอมิล:ผมรัุแลร์ รัั้แ่ผม่วยุไว้
แลร์:(ร้อไห้)ัน็รัเธอเอมิล(อเอมิล)
เอมิล:ห…หวัว่าร…เราไ้…เอันอีนะรับ
แลร์:นาย้อไม่าย
เอมิล:ลา่อนะรับ แลร์..... (เอมิลทนพิษบาแผลไม่ไหวเสียีวิในที่สุ)
แลร์:เอมิลลลล! โอ้ยยยย! เ็บท้อัันไม่ไหวแล้ว(ฟลุบัวล)
โปริามอน่อไป
ความคิดเห็น