คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Demon From the Sky
"เธอมีานที่านทัพสินะ เอานี้ไป้วย พี่ทำเบนโะเอาไว้ไปินที่นั่น้วยนะ" พี่บอผมเรื่อเบนโะที่วาไว้ะร้าัรยาน
"ผมะินให้อร่อยเลยรับ"ผมปั่นัรยานออาบ้านไปที่านทัพอาาศิบะเหมือนทุวัน
ุรวทาเ้าออานทัพ
"อบัรผ่าน้วยรับ"
" นี่รับ"ผมยื่นบัรให้และรอรวสอบ
"เธอมาโปรแรมให้ฟอลอนสินะ เห็นมาทุวันเลย"
" รับ ผมอัว่อน ร.ะหัวเสียแล้ว"
"เิๆ" ทหารเปิรั้วให้เ้าไป ผมรีบปั่นไปที่โรเ็บ2ทันที
โรเ็บ2
"ร. มิาว่า! ผมมาแล้วรับ"ผมรีบวิ่มาหาร.ในห้อ
" สายนะ ฟอลอนเธอออไปฝึ้อมแล้ว อี20นาทีลับมา"ร.บอให้ันรอที่นี่
" แ่เธอบินไม่แ็แร ไม่ใ่หรอรับ"
" เธออยู่นั่นไ"ร.ี้ใหู้ เธอำลับินให้ห้อำลอแบบVR
"เป้าหมายถูำั่ะ พร้อมสำหรับ่าน่อไป"ฟอลอนอให้ร.เปลี่ยน่าน่อไป
" ่อไประับACEนะ"
" เริ่ม้นโหมACE"อมพิวเอร์แ้เือนเ้ามาในVR
ผมเห็นเธอสามารถสอยไเรนไ้รัวๆ แววาอเธอมันูเหมือนนมา ถึแม้ว่าเธอะเป็นหุ่นยน์
"นี่นริใ่มั้ย หรือหุ่นยน์" ผมถามร.เี่ยวับฟอลอน
"เธอเป็นไบอร์นะ ันเลี้ยูเหมือนเป็นลูสาวนนึอัน"
" ลูสาวหรอรับ"
"ใ่ ร่าายอฟอลอน ือร่าอมิาโะ วาาะ"
"วาาะ นามสุลเียวันับร.เลย"
"็ลูสาวอันเอนี่แหละ"
"บ้ารึเปล่า! เธอือลูสาวอุ"
"เมื่อเราสร้าเรื่อบินเสร็แล้ว เรา้อารMech Pilot เพื่อใ้าน ปิเราะเพาะเลี้ยเนื้อเยื่อึ่้อรอนาน
1เือน่อน ศูนย์วิัยิน่า โเียว
"ร.ะ เบื้อบนเร่ให้เราสร้าเธอแล้ว"
"บอว่าเราออี2สัปาห์" ร. สั่ให้ลูทีมไปบอ
"โลโนแล้ว่ะ เาเร่เราริๆ"
"มิาโะ.....พ่ออโทษ"
"มิาโะ อนนั้นเธอป่วยเป็นลูิเมีย อาารอเธอหนัมา และเธอะอยู่ไ้อีไม่นาน"
"พ่อะ เอาร่าายอหนูไปใ้เถอะ่ะ หนูไม่รอแล้ว"
" ไม่ว่ายัไ พ่อะไม่ยอมใ้ร่าอลูเป็นMech Pilot เ็า"
" แ่ว่าพ่อำลัะานนะะ หนูไม่ไ้อยา่วยพ่อ แ่หนูอยา่วยทุน"
"พ่อทำไม่ไ้"ร.บอว่าเาอร่าอลูที่ใล้สิ้นลมหายอลู เาร้อไห้อย่าหนั
" พ่ออโทษนะ"ร.เาถอเรื่อ่วยหายใออและึสายน้ำเลือออาแนอลูสาว มันเป็นสิ่ที่ผิริยธรรมอมนุษย์ที่ใ้ร่าายทำารทลอ
" ันะเปลี่ยนร่าอลูสาวให้เป็นนับินอันทรพลั เรียมเียผ่าัให้พร้อม"
"ลอ4ั่วโม ัน้อลมือัแ่ร่าายอลูให้เป็นเหนือมนุษย์ ันิอุปร์ระุ้นสมอ เปลี่ยนหัวใให้ทรพลั...."ร. เล่าให้ฟัเือบ20นาทีนระทั่.....
" ร.รับ! ฟอลอนเธอหลุอีแล้วรับ! "นัวิทยาศาสร์เอาัวฟอลอนออมาาห้อฝึในสภาพที่นอนหมสิ
" แย่ริๆ เอาเธอไปพั่อนไป"ร.สั่ให้ทหารนำัวฟอลอนไปที่ห้อนอน
" ผมอยาลอบ้าัรับ"
" ว่าไนะ! นายบ้าแล้วรึไวะ"
"ผมเยบินเรื่อเ็มา่อน ผมทำไ้น่ะ"
" ็ไ้ๆ ะให้ลอละัน" ร.พาผมไปเ้าห้อฝึและให้นั่อยู่บนเ้าอี้
"ไม่เห็นมีันบัับเลย ้อใ้ยัไ"ผมมอหาันบัับแ่็ไม่เอ
"มันใ้ระบบแบบVR แะรที่เรือแสูสิ"
"รับ"ผมแ่บริเวที่วาแน ผมรู้สึเหมือนมีอะไรบ้าอย่าเ้ามาในหัว หัวผมแทบะระเบิ
" ำลัรวเ็ลื่นสมอ....ำลัปรับวามถี่"
"อให้สำเร็ทีเถอะ... "
" ผมอยู่ในCockpitหรอเนี่ย สุยอ!"
"ารเื่อมประสานสำเร็รับ"
" ร.ะ! ทำไมแล้ันอย่านี้" ฟอลอนเินเ้ามาในห้อวบุม้วยวามโรธ
"ยะฮู้! สนุสุๆ นี่หรอที่Mech Pilot ใ้วบุม"
" ทำไม....เาุมไ้ีว่าันอี...."ฟอลอนถึับอึ้ที่เห็นผมใ้าน
" ร.มาูนี่สิรับ"ลูทีมอร.มิาว่าใหู้อะไรบาอย่า
"ถ้าลื่นสมออทั้สอนอยู่ใล้ัน ลื่นสมออฟอลอนะเสถียร สามารถบินไ้่อ แ่ในระยะ15เมรเท่านั้น"
" ั้นผมึ้นไปับเธอสินะ"
" ั้น ันให้่ามิฮายไปปรับเรื่อเป็น2ที่นั่แล้ใล้เสร็แล้วละ"
"ร. ะ ไเรน่ะ!" ทหารทีุ่มเราร์เอไเรนำลัมาทานี้
"มาแ่ไหน เยอะเท่าไหร่"
" ทิ้ระเบิ5ลำ่ะ ุ้มันอี12 ูท่าิบะแหลลาแน่ถ้าโนเ้าไป
"ทอมแทละ บินมาทันมั้ย"
"ยั่อมแมอยู่รับ! ที่เห็นใ้ไ้็มีแ่ฟอลอนับฟัลรัมเท่านั้น"
"เฮ้อ.....ทำไม้อเอาื่อที่ล้ายัน้วยนะ แ่็่าเถอะ ฟอลอน เธออนุาให้ึ้นบินไ้แล้ว นาย้วยนะอัลเบิร์"
"รับ ผมะปป้อเมือนี้เอ"
"่ะ ิันะปป้อมนุษย์เอ"
ความคิดเห็น