NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [FanFic The Eminence In Shadow] ชีวิตนี้ขอแค่ได้เด่นแล้วก็เป็นเทพในเงามืด

    ลำดับตอนที่ #7 : SS.1 Chapter.4 การหายตัวไปของเจ้าหญิงอเล็กเซีย

    • อัปเดตล่าสุด 29 ธ.ค. 66


    ...หลังเลิกเรียนต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกัน 2 คน อยู่ในสถานะเป็นคนรัก(ปลอมๆ)กับอเล็กเซียมาได้ 2 อาทิตย์แล้ว...

    ...วันเช่นนี้ก็ดำเนินต่อไป อเล็กเซียที่ปกติปั้นหน้าทำตัวเฟคต่อหน้าผมก็คุยกันอย่างเปิดเผย...


    ...ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ทราบ ผมก็คิดกับอาเล็กเซียว่า... ออกจะเป็นคนน่ารักในสายตาผมอ่ะนะ แต่ก็ชอบทำอะไรกวนๆตลอดเลย...

    “เห้อออ~ ทำไมชุดฝึกผมลายมันพิลึกยังงี้ล่ะ—?”

    “ก็ออกจะเหมาะนะโปจิ”


    ใช่แล้วล่ะตอนนี้ชุดฝึกของผมมีรอยโดนวาดเป็นสุนัขกลางชุด


    “เน่ โปจิ ฉันคอแห้งแล้วล่ะ ไปหาอะไรมาให้ดื่มหน่อยดิ—?”


    “เห้อออ~ ผมไม่ใช่คนรับใช้ซะหน่อย ไปซื้อเอาเองดิ”


    “เดี๋ยวให้จุ๊—”

    “เอานี้ น้ำแร่ของคุณภาพโคตรดีมาแล้ว”

    ซิดที่หายไปและกลับมาพร้อมกับน้ำแร่คุณภาพดียื่นให้อเล็กเซียอย่างรวดเร็ว

    “ระ เร็วไป—!!! /////”

    “คิดไปเอง”


    “เห้อออ สะดวกดีนะเนี่ยความสัมพันธ์ยังงี้♥”

    “เอาเถอะๆ หน้าแปลกแฮะถูกปฏิเสธเหมือนเป็นปกติออกเป็นคู่แข่งเลยนึกว่าจะมาสกัดขา ให้ตายสิ.... ต่างกับครูซีน่อนที่เป็นผู้ใหญ่ซะจริง”

    ซิดโยนดาบให้อเล็กเซียพร้อมตั้งท่าจะเข้าไปโจมตี

    “ตรงนั้นล่ะ ที่น่าโมโห ฝีมือดาบดีนิดเดียวทำเป็นเก๊ก”

    อเล็กเซียก็ตั้งการ์ดและปากก็ยังบ่นอยู่เรื่อยๆ

    “แต่อเล็กเซียเองก็แข็งแกร่งไม่ใช่หรอ—? ฝีมือดาบครูซีน่อนก็ดีจริงหรอ”


    “คนอย่างนายจะไปเข้าใจอะไร ฉันเองก็ทุ่มเทพยายาม แล้วก็คิดว่าตัวเองแข็งแกร่งแล้ว แต่... ฉันมันไม่มีพรสวรรค์ หากไม่มีพรสวรรค์อย่างท่านพี่ไอริสก็ยิ่งต้องพยายามอันนี้รู้เรื่องดี เป็นเพียงดาบสามัญชนถูกเรียกว่าดาบพื้นๆ ครั้งหนึ่งท่านพี่ไอริสเคยบอกกับฉันว่า ชอบดาบแบบอเล็กเซีย มันทำให้ฉันเจ็บจริงๆ•••!”

    อเล็กเซียได้ก้มหน้าลงต่ำ แต่ก็โจมตีซิดไปด้วย

    “ฉันน่ะเกลียดดาบตัวเองเป็นที่สุด”


    “••• หืม”


    ซิดทำได้เพียงแค่ฟัง พร้อมกับกลับมาตั้งรับการโจมตีอีกฝ่าย


    “ที่บอกว่าเกลียดดาบนาย ก็เพราะเป็นดาบอย่างสามัญชนเหมือนกับฉันล่ะ”


    “••• นี่ถึงตัวผมเป็นคนไม่ดี ถึงแม้โลกนี้คนจะตายไปสัก 1 ล้านคนก็ไม่สนใจ หรือถึงเธอจะโดนใครลักพาตัวไปในใจก็คงคิดแต่ว่า(สมควร) กระนั้นเองคนอย่างผม ก็มีสิ่งที่โอนอ่อนให้ไม่ได้อยู่ หากบอกว่าดาบของผมกับอเล็กเซียเหมือนกันล่ะก็คำที่จะพูดต่อไปนี้คือความจริงแท้แน่นอน แล้วคนอื่นจะมองว่าเป็นเรื่องไร้สาระยังไงก็ตาม แต่มันเป็นสิ่งสำคัญเหนืออื่นใดสำหรับชีวิตผม ผมชอบดาบแบบอเล็กเซียนะ”

    อเล็กเซียได้ยืนสตั๊นไปสักพัก

    “•••••• มีความหมายอะไรแอบแฝงรึไงกัน—?”

    ซิดได้เอาดาบไปชี้ตรงหน้าอเล็กเซียและกล่าวต่อว่า

    “ก็เปล่านิ สิ่งที่ตัวเองชอบถูกคนอื่นว่าก็ต้องยืนหยัดต่อต้านกันหน่อย ไม่ใช่หรือไง ;)”

    “••• เหรอ ••• พอเท่านี้เถอะ วันนี้จะกลับคนเดียว••”

    อเล็กเซียได้เดินออกไปจากโรงฝึกดาบปล่อยให้ซิดอยู่คนเดียว

    > วันถัดมาที่โรงอาหาร <

    “แหม่ไม่ได้กินข้าวด้วยกัน 3 คนมานานแล้วนะ”

    “ก็เพราะว่าซิดมันแยกตัวไปกินกับเจ้าหญิงตลอดเลย”

    ซิดได้กลับมานั่งร่วมโต๊ะกับเพื่อนๆของเขาอีกครั้ง

    “ไม่อยากได้ยินจากไอ้คนทรยศเลยเว้ย”

    ซิดที่เหมือนจะมีไมเกรนขึ้นที่หัว

    “โทษทีนะที่หลุดปากเรื่องเกมลงทันออกไป โกนหัวสำนึกผิดมาแล้วนี่ไง”


    “เอ็งโล้นแต่แรกแล้วนี่”


    ซิดได้ตะคอกใส่จากะ

    “แล้วกับเจ้าหญิงไปถึงไหนแล้วล่ะ ผ่านมา 2 สัปดาห์แล้ว คงได้นั้นนิดหน่อยแล้วสินะ”

    เฮียวโระตั้งคำถามใส่ซิด

    “ก็ไม่มีอะไรสักหน่อยนิ— · · ·”


    “ไงซิดคุง”


    ระหว่างที่ซิดที่กำลังคุยสนทนากับเฮียวโระและจากะก็มีเสียงเรียกขัดจังหวะขึ้นมา

    “สะดวกสักนิดหน่อยไหม•••?”

    “คุณครูซีน่อน—! ว่าไงครับ—?”


    “มีเรื่องอยากฟังจากเธอสักหน่อย...”

    “จริงๆแล้วเจ้าหญิงอเล็กเซียเมื่อวานไม่ได้กลับบ้านนะ”

    “ห่ะ ••• เอ๋ !?”

    “ใกล้ป่าหลังโรงเรียนเจอแต่รองเท้า ใกล้ๆเองก็มีร่องรอยการขัดขืน น่าจะเป็นคดีลักพาตัวไม่ผิดแน่...”

    ‘อีเว้นมาถึงแล้วหรอ เร็วเหมือนกันนะเนี่ย ใกล้จะได้เวลาเทพในเงาออกโรงแล้วสินะ’

    ซิดได้คิดในใจอย่างตื่นเต้นแต่สีหน้าภายนอกกลับตื่นตระหนกเป็นอย่างมาก นี่คือผลการฝึกแสดงละครยังไงล่ะ

    “และเมื่อวานที่อยู่กับเจ้าหญิงอเล็กเซีย เป็นคนสุดท้ายก็มีเพียงคนเดียว... กองอัศวินเลยอยากสอบถามจากเธอสักหน่อย ขอความร่วมมือหน่อยได้ไหม•••?”


    “เฮ้ยๆ—!! อะไรครับเนี่ย—? ขอความร่วมมือ—? แต่ดันจับเลยเนี่ยนะ—?”

    ซิดได้ขัดขืนเล็กน้อย? ด้วยการตีลังกากับหลังถอยห่างมาจากกองอัศวิน

    “ขอความร่วมมือด้วยถ้าเธอบริสุทธิ์จริง—? ซิด คาเกโน่”

    “••• ก็ได้”


    > ณ สถานที่แห่งหนึ่ง <

    “ดูเหมือนนักเรียนที่ชื่อว่า ซิด คาเกโน่ นั่นจะน่าสงสัยที่สุดจริงๆล่ะนะ มาร์ควิสซีน่อน”

    “ครับก็คงจะถูกต้อง แต่ถ้าพูดถึงในแง่วิชาดาบ เขาก็มีฝีมือมากๆเลยครับ อดีตสามารถล้มคนรุ่นพี่ปี 3 ด้วยตัวคนเดียวแถมไม่มีบาดแผลอีกด้วย ความสามารถเองก็โดดเด่นมากๆด้วย ตอนที่ประลองดาบกับเขาเขาสามารถชนะผมได้ด้วย ด้วยการปิดฉากในกระบวนท่าเดียว ถือว่าอันตรายมากๆเลย อาจจะสามารถต่อสู้กับท่านไอริสชนะได้เลยครับ แต่นิสัยโดยรวมแล้วเขาเป็นคนดีมากๆเลยครับ แต่เขาอาจจะเป็นผู้สวมรู้ร่วมคิดก็ได้ เพราะเขายังปากแข็งต่อการสืบสวนของกองอัศวิน และรวมไปถึงทำร้ายกองอัศวินไปหลายนายอีกด้วย”

    “อื้อ เป็นคนที่น่าสนใจ จับตาดูไว้ดีๆอย่าปล่อยให้— · · ·”


    ก่อนที่ไอริสจะพูดจบก็มีเสียงขัด

    “ท่านไอริส—!! ขอร้องล่ะค่ะ••• โปรดปล่อยน้องชายของฉันเถอะ—!!”

    ใช่แล้วล่ะจะเป็นใครไม่ได้นอกจากแคลร์ คาเกโน่ พี่สาว? ซิด คาเกโน่

    “ค...แคลร์คุงทำอะไรน่ะนี่ต่อหน้าเจ้าหญิงนะ”

    “••• เธอคือ—?”

    ไอริสถามผู้หญิงปริศนาตรงหน้า

    “แคลร์ คาเกโน่ พี่สาวของ ซิด คาเกโน่ค่ะ”


    “เธอเป็นนักเรียนตัวอย่างจากโรงเรียนที่ได้ส่งมาฝึกงานกับกองอัศวินครับ”


    ซีน่อนได้เล่าประวัติคร่าวๆของแคลร์ให้ไอริสฟัง


    “งั้นหรอจะรับฟังซักหน่อยก็ได้”

    “ได้ยินว่าน้องชาย... ซิดโดนจับไปทรมาน 7 วันแล้ว เด็กคนนั้นไม่ได้ทำอะไรผิดแน่นอนค่ะ”


    “ที่ทรมานก็เพื่อให้สารภาพ กองอัศวินสืบสวนอย่างไม่ให้ผิดพลาดอยู่แล้ว แล้วก็ยังไม่ได้ชี้ชัดว่าเป็นคนร้ายสักหน่อย แต่น้องชายเธอก็อาละวาดพอสมควร มันจึงทำให้การสืบสวนล่าช้า แถมยังทำให้กองอัศวินบาดเจ็บไปหลายนายอีกด้วย”

    ไอริสได้ขัดคำพูดแคลร์

    “แต่ถ้าไม่เจอคนร้ายตัวจริงที่ต้องโดนประหารก็คือน้องชายสิคะ—!! น้องชายไม่ใช่เด็กเลวทำเรื่องอย่างการลักพาตัว—!! ออกจะเป็นเด็กดีมีน้ำใจไม่ฆ่าสิ่งใดด้วยซ้ำ—!! ถึงจะมีบ้างที่ทำร้ายคนอื่น แต่นั่นคือการป้องกันตัวในวิถีของพวกเรา—!! ...นี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ!! ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายต่อให้เป็นเจ้าหญิงล่ะก็...!!”


    “พอได้แล้วแคลร์คุง เข้าใจความรู้สึก แต่พูดมากกว่านี้ไม่ได้นะ”


    ‘ความรู้สึกที่มีต่อครอบครัวก็เหมือนกันสินะ’


    ไอริสได้แต่มองการกระทำของแคลร์และได้คิดในใจต่อว่า


    ‘อเล็กเซีย ขอให้ปลอดภัยทีเถอะ— · · ·’


    ไอริสได้มองออกไปที่หน้าต่างพร้อมกับน้ำตาที่ไหลริน


    +++++++++
    เกร็ดความรู้เล็กๆ
    ซิดที่อยู่ในการสืบสวน เขาโดนอัดเป็นว่าเล่น แต่บางครั้งก็สวนกลับไปด้วย หมัดเดียวก็สามารถน็อคกองอัศวินได้
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×