[FanFic The Eminence In Shadow] ชีวิตนี้ขอแค่ได้เด่นแล้วก็เป็นเทพในเงามืด

ลำดับตอนที่ #6 : SS.1 Chapter.3 ธาตุแท้ออกมาแล้วรึ

{{อาจจะมีคำผิด!!}}
...ถัดมาทางโรงฝึกดาบ...

ซิดที่เข้ามาอยู่ในโรงฝึกดาบได้สักพักแล้ว การแต่งกายของซิดเครื่องแต่งกายโรงฝึกชุดดำ พร้อมกับกำลังนั่งรอใครสักคนอยู่ ที่กำลังแอบเหล่มองสาวๆในโรงฝึกดาบที่กำลังซ้อมกันเป็นระยะๆ

ตัวซิดนั้นที่เพิ่งเข้าโรงเรียนมาไม่นานนี้แต่กลับได้อยู่ชุดดำมันคงจะเป็นเพราะว่า การกระทำของเขาและสอบเข้าโรงเรียนและได้โชว์ทักษะดาบ + พอรู้ว่าเป็นน้องชายของแคลร์ ก็โดนบรรจุมาให้อยู่ทีมหนึ่งเลย

พร้อมกับข่าวลือที่เขาสามารถโค่นรุ่นพี่ปีสาม ที่เข้ามาสี่สิบคนรุมซิด ก็เอาไม่ลง แถมยังไม่สามารถสร้างบาดแผลให้ซิดอีก

ระหว่างซิดคิดอะไรเพ้อเจ้อนั้นเสียงฝีเท้าก็เดินมาหาเขา

*กึกๆ กึกๆ*

"รอนานไหม ซิดคุง มาซ้อมกันเถอะ"

"เอาสิ ผมก็เริ่มที่จะมีสนิมเกาะบ้างแล้ว ดีเลยที่จะได้ฝึกจะได้เคาะสนิมซะด้วย"

พวกเขาต้องเผชิญหน้ากันและถอยห่างพร้อมกับดูเชิงฝั่งตรงข้ามไปในเวลาเดียวกัน

*ฟึบ ฟึบ*

ร่างของทั้งสองได้พุ่งเข้าหากัน

*ปัก ปัก ปัก ปัก*

ทั้งสองคนนั้นได้สลับกันแลกกันรุกและตั้งรับ และพร้อมกับเสียงดาบไม้ปะทะกันไม่หยุดหย่อน

*ปังๆ ปังๆ ปึงๆ ปึงๆ*

ทั้งสองคนยังคงสลับเพลงดาบกันเรื่อยๆ

...จนกระทั่ง...

"•••ดาบนาย เป็นดาบที่ดีนะ แต่ว่าฉันไม่ชอบ"

อเล็กเซียได้เริ่มบทสนทนาระหว่างการต่อสู้ แต่คำพูดจากปากของเธอเหมือนเป็นคำคติของตัวเองทั้งนั้น ได้เหวี่ยงดาบไม้อย่างแรงกะจะทำให้ดาบไม้ที่ซิดหลุดออกจากมือ แต่มันไม่ง่ายนี่สิ

ดาบไม้ที่กำลังหลุดออกจากมือซิด และได้อยู่บนอากาศ ตัวของซิดได้หมุนตัวไปจับดาบไม้ที่อยู่บนอากาศแล้วเหวี่ยงมาจ่อคออเล็กเซีย

"!!?"

การตอบสนองของอเล็กเซียตามแทบไม่ทัน เธอทำได้แค่ยกมือเป็นสัญญาณว่าเธอยอม

"อ้ะ ขอโทษด้วยครับ พอดีผมเป็นคนที่เวลาต่อสู้ ผมจะไม่ประมาทศัตรูนะครับ"

*แปะๆๆ*

เสียงตบมือได้เข้ามาคั่นกลางการพูดคุยของทั้งสองคน

คนนั้นคือ อาจารย์ซีน่อน (ผู้สอนดาบระดับสูง ซีน่อน กลีฟี)

"โอ้โห ข่าวลือคงเป็นจริงสินะที่เธอสามารถล้มพวกปี 3 ได้ ส่วนเธออเล็กเซีย เวลาต่อสู้อย่าประมาทศัตรูและก็อย่ามัวแต่ใจลอยเวลาต่อสู้ไม่งั้นเธอได้ตายแน่ ผมหวังดีนะก็เลยเตือน"

อาจารย์ซีน่อน ได้เข้ามาชื่นชมตัวของซิด และกล่าวตักเตือนอเล็กเซียไปด้วย

"นี่ อาจารย์คะ •• อยากฝึกกันสอมคนอย่ามากวนสิ เรารักกันดีกรุณาอย่ามาเกาะแกะได้ไหม—?"

อเล็กเซียได้จับตัวซิดเข้ามากอดและดึงหัวซุกอกเธอ

เอาซะซิดกับอาจารย์ซีน่อน เอ๋อแดกไปสักพักเลย

"หาข้ออ้างหนีไปได้ไม่ตลอดหรอกนะ"

"เรื่องงานของผู้ใหญ่เด็กไม่สนใจหรอก"

อเล็กเซียได้บ่นกับซีน่อนต่อไปสักพัก จนกระทั่งทางซีน่อนได้เป็นคนถอยออกไปเอง แต่อเล็กเซียยังคงกอดซิด ไม่นานนักพอซิดได้ออกมาจากอ้อมกอด ได้เวลากลับหอพักแล้ว

ระหว่างทางเดิน ทั้งสองคนได้พูดคุยกัน

"สรุปก็คืออเล็กเซียเป็นคู่หมั้นของคุณครูซีน่อน แล้วใช้ผมเป็นไม้กันหมาสินะ"

ซิดที่กำลังเดินข้างๆอเล็กเซีย แล้วพูดกับเธอระหว่างกลับหอพัก

"ไม่ใช่คู่หมั้นก็แค่หนึ่งในคู่หมั้นต่างหาก ทั้งที่เป็นแบบนั้นแต่ผลักดันตื๊อกันอยู่ได้จนน่ารำคาญ"

"แหม่ เอาผมเข้าไปเกี่ยวเรื่องพวกนั้นอาจจะทำให้ผมลำบากก็ได้นะ หลายๆความหมายอ่ะน่ะ เห้อออ ทำร้ายจิตใจชายหนุ่มกันเกิ้นไปแล้วนะ ไม่สงสารคนที่อุตส่าห์สารภาพบ้างหรอ"

ซิดได้ทำน้ำเสียงผิดหวังพร้อมกับน้ำตา(ปลอม)ซึมหน่อยๆ

"อาร่า นั่นมันก็พูดได้ทั้งสองฝ่ายไม่ใช่รึ—? ว่าไงล่ะ ซิด คาเกโน่คุง ผู้มาสารภาพรักเพราะเกมลงทัณฑ์"

อเล็กเซียได้หันมาพูดคุยกับซิดด้วยสีหน้าแตกต่างจากเดิมเหมือนว่าก่อนหน้านี้ไม่ใช่ธาตุแท้ของเธอแต่ตอนนี้ธาตุแท้ของเธอออกมาแล้วจริงๆ

"หืม เกมลงทัณฑ์—? พูดถึงอะไรไม่ทราบ"

ซิดได้เปลี่ยนน้ำเสียงจากขี้เล่นเมื่อกี้กับทำหน้าจริงจังและน้ำเสียงกลายเป็นเข้มขรึม แต่ยังคงแก้ต่างให้ตัวเอง แล้วทำเหมือนไม่รู้

"อ่อ เพื่อนเธอชื่อว่าจากะคุงสินะ••• ฉันพูดด้วยหน่อยเดียวก็รั่วออกมาเป็นน้ำเลยล่ะ"

"ชิย์ ไม่คาดหวังและไม่ผิดหวังจริงๆไอ้พวกเพื่อนเลวเดี๋ยวค่อยไปเก็บบัญชีพรุ่งนี้ละกัน แล้วก็ใจจริงหลุดออกมาหมดแล้วนะเธอ"

"ใจร้ายจัง... ทำร้ายจิตใจของลูกผู้หญิง กระซิกๆ ฮือๆ หากโลกรู้ว่าเจ้าหญิงถูกทำแบบนี้..."

"เห้อออ ถึงจะไม่เต็มใจแต่ก็ไม่อยากโดนประหาร จะให้ทำตามก็พอได้อยู่ แต่ผมเป็นแค่ลูกบารอน ไม่มีแรงพอสกัดกั้นหรอก แล้วนี่ไม่พอใจอะไร อาจารย์ซีน่อนรึไงกัน—?"

ซิดได้เดินไปนั่งที่ม้านั่งที่สวนโรงเรียนจัดตั้งไว้

"เห็นว่าหน้าตาหล่ออัธยาศัยดีมีชื่อเสียง—?"

"นายก็เห็นไม่ใช่หรอ—? ไอ้หน้าตาปั้นยิ้มนั่น"

อเล็กเซียได้เดินมานั่งข้างๆซิดและได้พูดต่อว่า

"โลกนี้ไม่มีคนที่สมบูรณ์แบบหรอก เทียบกันแล้ว ใครที่ภายนอกดูเป็นแบบนั้นแสดงว่าในหัวมันต้องเพี้ยนแน่ๆ ขยะที่เข้าใจง่าย แบบนายเนี่ยสินะ จะจ่ายรางวัล ให้เก็บขึ้นมาสิ"

อเล็กเซียได้เอาถุงเหรียญโปรยลงพื้นพร้อมกับเงินจำนวนมากตกลงพื้น

"ฮึ ฮ่าๆ ...คิดว่าผมจะซื้อได้ด้วยเงินรึ"

"ก็ใช่หรือไม่ใช่ล่ะ"

*เคร้ง*

ซิดได้เตะเงินตรงหน้ากระเด็นกระจาย

"เอาจริงๆผมไม่สนใจเงินด้วยซ้ำ ผมมีเยอะจนใช้ไม่หมดเลยล่ะ แต่ยังไงก็ตาม แต่ผมสนใจรางวัลเป็นคุณมากกว่า"

ซิดได้ค่อมร่างอเล็กเซียบนม้านั่ง

"อึก จะ จะทำอะไรน่ะ"

"ก็ขอรางวัลเป็นคุณไง—?"

ซิดได้ก้มกะจะจูบอเล็กเซีย

"ดะ เดียว >_<"

อเล็กเซียได้หลับตาปี๋และหน้าได้แดงเหมือนกับมะเขือเทศ

แต่อเล็กเซียที่กำลังหลับตาปี๋อยู่นั้น รอไปสักพักกลับไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยลืมตาขึ้นมาดู ก็พบว่าซิดที่กลับมานั่งปกติแถมยังส่งยิ้มกวนๆให้เธออีก

"ทะ ทำไม—?"

เธอได้ถามอย่างไม่เข้าใจ

"หืม—? เปล่าหรอกแค่แกล้งเธอเฉยๆ เธอเองก็มีมุมน่ารักเหมือนกับคนอื่น เหมือนกันนะเนี่ย หรือว่าอยากให้ผมทำมันล่ะ ฮ่ะๆๆ"

"มะ ไม่ /////"

อเล็กเซียได้หน้าแดงมากกว่าเก่า

"ตะ แต่ งะ ไงก็ตาม กะ ก็ทำตัวเป็นคนรักกันต่อไปนะ จะ จนกว่าเจ้านั่นจะยอมแพ้ ขะ เข้าใจไหม"

"จ้าๆๆ เข้าใจแล้วองค์หญิง อ่ะ หืม—!!!"

*จุ๊บ*

"นะ นี่มันรางวัลของวันนี้ ฉันไปละ"

อเล็กเซียเข้ามาจูบแก้มซิดแล้วก็วิ่งหนีกลับไปเลย ส่วนทางซิดเอ๋อแดกเป็นที่เรียบร้อย

...แต่ยังไงก็ตาม ดังนั้น ซิดก็กลายเป็นคนรักปลอมๆของเจ้าหญิงนิสัยเสียซะแล้วล่ะ...


+++++++++

จบแล้วจ้าาาาหวังว่าจะชอบนะ

การโหวตยังคงเปิดอยู่น่ะจากตอนที่แล้ว

เกร็ดความรู้ของเรื่องราววันนี้ : ถึงจะเห็นพี่ซิดเตะเหรียญไปไกลๆ พอได้แยกย้ายกับเจ้าหญิง ก็กลับไปเก็บเหรียญอย่างเร็ว หลังจากหายเอ๋อ นะเออ

อย่าลืมกดหัวใจเป็นกำลังใจด้วยอ้าย ถ้ายิ่งเยอะตอนใหม่ก็มาเร็วขึ้นนะจ๊ะ และยิ่งเม้นด้วยน่ะ