...หลังจากก่อตั้งอุทยานเงาขึ้นมา ก็ผ่านมาแล้ว 3 ปี...
...ตัวของซิดกับอัลฟ่าอายุได้ 13 ปีแล้ว ส่วนพี่สาวแคลร์ก็เป็น 15 ปี...
...ชนชั้นสูงนั้นทุกคนอายุ 15 ก็ต้องไปเรียนในเมืองหลวง...
...ตัวพี่ก็เลยต้องออกเดินทางในวันพรุ่งนี้แต่—!!!...
...ปรากฏว่าตัวพี่สาวถูกใครบางคนลักพาตัวไป...
...จึงทำให้คฤหาสน์ตระกูลคาเกโน่วุ่นวายเป็นอย่างมาก...
"แอบเข้ามาตอนกลางคืนลักพาตัวแคลร์ไปได้... ผู้ร้ายมันเป็นมืออาชีพ"คนที่พูดอยู่นี่คือบารอนตระกูลคาเกโน่พ่อของซิดและแคลร์ หรือป๋านั่นเอง(ขอเรียกคำว่าพ่อแล้วกันนะมันง่ายดี)
"เป็นมืออาชีพแล้วไงล่ะ—?"คนต่อมาจะเป็นใครไม่ได้คนในตระกูลคาเกโน่อันนี้มะม๊า (เหมือนกันขอเรียกคำว่าแม่แล้วกัน มันง่ายดีเวลาพิมพ์)
"ก็เลยช่วยไม่ได้... หรือก็คือฉันที่อยู่ห้องข้างๆไม่รู้ตัว ก็ ไม่ผิดสักหน่อย"
'เออ ยังมีเวลาเก๊กหล่อนะครับคุณพ่อ'ซิดรู้ว่าชะตากรรมต่อไปของคุณพ่อว่าจะโดนอะไร
"ไอ้หัวล้าน—!!! เก๊กท่าแก้ตัวอยู่ได้"
...ตามนั้นโดนคุณแม่อัดเป็นที่เรียบร้อย...
"ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับความหวังของตระกูลจะทำยังไงห่ะ ถึงจะมีซิด แต่ลูกคนนี้ไม่อยากสืบทอดตระกูลจึงต้องให้เป็นหน้าที่ของแคลร์ เพราะฉะนั้น"
...คุณแม่ได้อัดคุณพ่อไปเรื่อยๆ...
"คุณพ่อคุณแม่ครับ เดี๋ยวผมออกตามหาพี่แคลร์เอง"
"ไม่ได้นะจ๊ะมันอันตราย ถึงแม้จะรู้ว่าลูกแข็งแกร่งแต่ความแข็งแกร่งของลูกไม่เท่ากับแคลร์ที่โดนลักพาตัวไปมันจึงเป็นไปได้ว่าลูกอาจจะโดนจับตัวไปอีกคน"
คุณแม่หลังจากอัดพ่อหนักใจแล้วก็เอ่ยพูดขึ้นกับซิดที่ขอตัวไปตามหาแคลร์เอง
"ผมไม่อยากอยู่เฉยๆนี่นา ผมเป็นห่วงพี่... ถ้าแม่ไม่อนุญาตแต่ผมก็จะไปอยู่ดี"
"... เข้าใจแล้ว ไปเถอะ เดี๋ยวแม่จะให้คนทางตระกูลตามหาอีกแรง ลูกเองก็ระวังตัวด้วยนะ"
ซิดที่รู้ว่าแม่อนุญาตให้ไปแล้วก็ได้ทำหน้าดีใจขึ้นมาแล้ววิ่งไปที่ประตูหน้าคฤหาสน์ทันทีพร้อมที่จะตามหาแคลร์
"... สองพี่น้องคู่นี้รักกันดีจัง ดูทรงแล้ว...อาจจะเป็นความรักต้องห้ามแน่นอนเลย... ช่างมันเถอะ ตัวเราก็ไม่สามารถขัดอะไรพวกเขาได้อยู่แล้ว เขาต้องเลือกเส้นทางด้วยตัวเอง ตามสบายเลยซิดแม่เปิดทางให้เลย"
.
.
.
ซิดลงไปถึงหน้าคฤหาสน์ แต่เขาเป็นคนหู(ผี)ดีอยู่แล้วจึงทำให้ได้ยิน ว่าคุณแม่ของเขาพูดว่าอะไร
"น่าอายเหมือนกันแฮะ"
ซิดวิ่งเข้าไปในป่าแล้วกระโดดตามต้นไม้ไปเรื่อยๆระหว่างนั้นก็ได้มีเงาบางอย่างพุ่งเข้ามาหาซิด
"กำลังค้นหาร่องรอยท่านแคลร์อยู่ ที่เราค้นพบตอนนี้คือคนร้ายเป็นพวกลัทธิเดียโบลอส และเป็นระดับบริหารงานไม่ผิดแน่ค่ะ"
"โหว··· ผมเข้าใจแล้ว แคลร์คงเป็นสายเลือดวีรชนสิน่ะ"
"สมแล้วที่เป็นท่านชาโดว์ เข้าใจทุกอย่างจริงๆ"
"นั่นก็ชมเกินไป เธอคงพบแผนที่มาสินะ"
เบต้าที่ได้ยินแบบนั้นก็ได้กางแผนที่ขึ้นมา จึงทำให้ทั้งสองคนหยุดเคลื่อนที่ชั่วคราวแล้วดูบนแผนที่
"จากนำเอกสารหลายๆอย่างมารวมกัน มีตำแหน่งต่างๆที่ต้องสงสัยว่าเป็นรังลับศัตรูอยู่"
'ลืมเลยฮะ เธอคนนี้สมาชิกอุทยานเงาคนที่สามเบต้า อัลฟ่าได้ตามหาสมาชิกทั้งเจ็ดคนครบแล้ว อนาคตอาจจะเพิ่มมากกว่านี้ แต่ผู้บริหารหลักๆมีเจ็ดคนไม่รวมขอไปด้วย หรือก็คือพวกเธอคือเจ็ดเงาของชาโด้การ์เด้น การพวกเธอที่ใส่ชุดสไลม์สูท แล้วมองพวกเธอไปก็ดีต่อใจเหมือนกัน มันเป็นอาหารตาชั้นดีเลยล่ะ เพราะมันรัดแน่นจนเห็นทรวดทรงเอวสะโพกหรือแม้กระทั่งคับหน้าอก การออกแบบดีต่อใจ ซิดเป็นอย่างมาก และทุกคนทำงานดีเป็นอย่างมากด้วยรวบรวมข้อมูลของลัทธิมาได้เยอะแยะเลยล่ะ จึงทำให้รู้หลายๆอย่างที่ในต้นฉบับซิดไม่ได้อ่านจริงจังเดาส่งๆ ทำให้ซิดคนนี้แตกต่างจากจักรวาลหลักเป็นอย่างมาก เพราะเขารู้ตำแหน่ง ที่หลบซ่อน หรือแม้กระทั่งเหยื่อคนต่อไป ทำให้เขาหาวิธีสร้างเวทมนต์ต่างๆขึ้นมาเต็มไปหมด รวมถึง สร้างเวทย์มนต์ติดต่อระยะไกลขึ้นมาอีกด้วย เวทอันนี้ติดต่อได้มากสุดไกลสุด 2000 เมตร ติดต่อได้นานสูงสุด 3 ชั่วโมง แต่ยังไงก็ตามถ้าคนใช้มีพลังเวทย์มากพอมันสามารถอยู่ได้นานมาก สำหรับเขาแล้วสามารถใช้ได้ 24 ชั่วโมงเลยล่ะหรือไม่ก็ เป็นเดือนก็ยังได้ เอาล่ะเข้าเรื่องต่อละกันนะ เหมือนว่าทางนั้นอธิบายเสร็จแล้วด้วย'
"รายละเอียดเข้ามีเท่านี้แหละค่ะ"
"นั่นหรอ ผมสงสัยตรงนี้ไม่สิ ตรงนั้นเลยพี่สาวผมอยู่ตรงนั้น"
ซิดได้เอามีดที่ทำด้วยสไลม์แล้วปาเข้าไปจุดแผนที่นั้นทันที
...มันปามั่วๆเหมือนต้นฉบับเป๊ะๆเลยจ้าา...
"รังลับทางเหนือเป็นของปลอม ของจริงทางใต้"
"เอ๋? แต่ว่าตรงนั้นไม่มีอะไรเลย... ไม่สิหรือว่า—! เทียบจากเอาเอกสาร มีรังลับทางใต้ซ่อนอยู่จริงๆด้วย—! พินิจเอกสารมากมายขนาดนี้ในพริบตา แถมพิเคราะห์ตำแหน่งรังลับออกมาได้ทันที—!!"
"สมแล้วที่เป็นท่านชาโดว์"
"คิๆ ผมจะมุ่งหน้าไปก่อนและเป็นตัวตนนามว่าซิด สถานะที่จะไปช่วยพี่สาว ส่วนพวกเธอก็ไปจัดการพวกลูกน้องมันด้วยสถานะอุทยานเงา—!!! จริงสิเราจะบุกกันตอนค่ำนะ"
ซิดพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มพร้อมกับลูบหัวเบต้าไปด้วย
"ค่ะเข้าใจแล้วค่ะ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกเราเองอุทยานเงา(๑╹◡╹๑)"
เบต้าได้กระโดดหายไปคงน่าจะไปรายงานอัลฟ่าละมั้ง?
.
.
×รังลับทางใต้ที่พูดถึง×
"—แคลร์ คาเกโน่ รู้สึกไงมั้ง วันนี้มีเรื่องอยากฟังจากแกหลายอย่าง"
หัวหน้าตัวประกอบเกรดA พูดขึ้นด้วยสีหน้าเข้มขลึง
"อาร่าๆ... หน้าตานาย— เคยเห็นที่เมืองหลวงมาก่อน รู้สึกว่าไวเคานต์โอลบาสินะ? เคยเห็นใน เทศกาลเทพสงคราม(เทศกาลบุชิน) ที่โดนเจ้าหญิงไอริสยำซะเละไง ไวเคานต์โอลบา ที่ตกรอบแรกของการแข่งขัน"
หัวหน้าตัวประกอบเกรดA หรือ ไวเคานต์โอลบา ได้ถีบเข้าหน้าแคลร์ แต่ทางแคลร์ก็โยกหัวหลบทัน
"ความไวในการหลบเมื่อกี้... ถ้าจะไม่ได้มีดีแค่พลังเวทย์เยอะนี่"
"ได้น้องชายสอนว่าพลังเวทย์ไม่ได้ขึ้นกับจำนวนแต่เป็นวิธีใช้"
"ใช่ เจ้าเด็กที่มีความมุ่งมั่นที่จะเอาชนะฉัน"แคลร์พูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม(เอาจริงๆถ้าพี่ซิดมันเอาจริงชนะได้สบาย)
"เวลาสู้กันฉันชนะตลอดถึงล่าสุดจะเสมอก็ตาม และฉันได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆจากดาบของน้องชายเสมอ แต่เด็กนั่นกลับไล่ตามฉันทันภายในไม่กี่วันหลังจากจับดาบ คงเป็นพรสวรรค์หรือพรแสวงไม่รู้สิ เพราะอย่างนั้นฉันเลยชอบแกล้งทุกวันด้วยกันถีบตกแม่น้ำ ถึงช่วงนี้เด็กนั่นสามารถหลบได้ก็ตาม แล้วอยากฟังเรื่องอะไรล่ะ? รีบๆว่ามาแล้วปล่อยกลับบ้านสิ"
"แคลร์ คาเกโน่... ช่วงหลังนี้ มีความผิดปกติกับร่างกายบ้างหรือเปล่า? อย่างใช้พลังเวทย์ลำบาก หรือ ควบคุมพลังเวทย์ผิดพลาด ร่างกายเกิดจุดเน่าดำขึ้น... อะไรพวกนั้น"
"หา? จะเล่นเป็นหมอหรือไงกัน? นั่นสินะ... ปีก่อนก็มีเรื่องทำนองนั้นอยู่ แต่วันนึงน้องชายบอกให้ยืดร่างกายตั้งแต่นั้นก็สบายขึ้นจนหายดี"
"งี้นี่เอง... อยู่ๆก็คือมีอาการ แปลว่ามีความเข้ากันได้ไม่ผิดแน่"
"...ความเข้ากันได้?"
"แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอก แบบนี้จับน้องชายมาสอบสวนด้วยดีกว่า— – ·"
เกร็ง–!!! วืบ–!!! ปัก–!!!
แคลร์นั้นได้ฟิวส์ขาดแล้วได้กระชากเนื้อออกมาแล้วต่อยเข้าหน้าไวเคานต์โอลบาอย่างจัง หลังจากรู้ว่าทางนั้นจะจับน้องชายอย่างซิดมาสืบสวน
""หากเกิดอะไรขึ้นกับน้องชายฉัน ไม่ยกโทษให้แกแน่!!!""
"ฉีดกระชากเนื้อออกมาเลยรึ—!?"
ไวเคานต์โอลบาได้ตกใจการกระทำของแคลร์บ้าบิ่นเป็นอย่างมาก
""ถ้าแกทำอะไรกลับเด็กคนนั้น จะฆ่าล้างครอบครัวของแกให้หมดสิ้น—!!!""
ไวเคานต์โอลบาได้ต่อยกลางท้องแคลร์ จึงเกิดให้แคลร์โคตรจุกและกระอักเลือด แล้วสลบไปเลย?
"ชิ ยัยเด็กนี่ เอาเถอะ ค่อยตรวจสอบเรื่องนี้–"
ไวเคานต์โอลบาไม่ทันได้สนทนาต่อก็มีเสียงคัดขึ้นมาก่อน
"ท่านโอลบา แย่แล้วมีผู้บุกรุกที่ห้องโถง"
อัศวินคนนั้นได้วิ่งมารายงานด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
"...งั้นหรอเดี๋ยวฉันออกไป"
ไวเคานต์โอลบาได้ตกใจกับคำพูดของอัศวินคนนั้น
อัศวินตนนั้นได้วิ่งไปห้องโถงกลับไปต่อสู้
ไวเคานต์โอลบากำลังจะตามอัศวินนั้นไปแต่ลางสังหรณ์ของเขาให้เอี้ยวตัวหลบไปทางซ้าย และเขาก็ทำตามลางสังหรณ์นั้น
ควับ–!!!
ใบดาบได้เฉี่ยวหน้าของไวเคานต์โอลบา เอาซะทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมากกับความเร็วนั้น เร็วกว่าแคลร์ที่โจมตีเขาและหลบเขามากไม่รู้กี่เท่า
"ชิย์ หลบได้งั้นรึ บังอาจ ยกโทษให้ไม่ได้... ลุงมาทำร้ายของๆคนอื่น ไม่กลัวเจ้าของจะแค้นบ้างเลยหรอ!!! แล้วครั้งต่อไปจะไม่พลาดแน่นอน"
ซิดได้ปรากฏตัวขึ้นในรูปลักษณ์น้องชายของแคลร์ พร้อมกับทำสีหน้าเสียดายนิดหน่อยที่ฟันไม่โดน แต่รอบหน้าไม่แน่
"... คงเป็นน้องชายของแคลร์สิน่ะ จากที่พี่สาวของเธอเล่ามาดูเหมือนว่าเธอจะแตกต่างจากที่เล่ามานะ แล้วเธอคงเป็นคนที่บุกรุกที่นี่สินะ"
ไวเคานต์โอลบาได้พูดขึ้นด้วยสีหน้าเข้มขลึง ตัวของเขาเองพร้อมจะพุ่งมาโจมตีได้ทุกเมื่อ
"หา? พูดเรื่องอะไรอ่ะลุง? ผมแอบเข้ามาที่นี่ไม่มีใครรู้หรอก? น่าจะเป็นคนที่ผมเดินผ่านก่อนหน้านี้ ชื่ออะไรนะ กลุ่ม อุทยานเงาละมั้ง?"
"หา ไม่ใช่แก แต่เป็นกลุ่ม อุทยานเงา? ช่างมันเถอะเดี๋ยวค่อยไปดูเองแล้วกันแต่ถ้าจัดการแกก่อน ถึงจะมีข้อสงสัยที่แกสามารถแอบเข้ามาได้ไงก็ตาม... "
ไวเคานต์โอลบาได้พุ่งเข้ามาโจมตีซิดแต่
ฉัวะๆๆ—!!!
ไวเคานต์โอลบาได้โดนฟันเข้าหน้าอกจังๆเป็นสามทางยาว
"เปล่าประโยชน์หน้าตอนนี้ผมกำลังขึ้นสุดๆเลยล่ะ บังอาจทำของๆผมไม่ให้อภัยหรอก ต้องตายสถานเดียว—!!!"
ไวเคานต์โอลบา ดูๆไปแล้วเขาอาจจะเสียเปรียบก็เลยจะใช้ยา เพราะเด็กตรงหน้าเร็วเกินไปเขาตามไม่ทัน
ฉัวะๆ—!!! ตึกๆ—!!!
ไวเคานต์โอลบากำลังที่จะเอายาใต้เสื้อคลุมมากินเพื่อเสริมร่างกายตัวเองให้แข็งแรงขึ้น ซิดที่ไหวตัวทันถึงได้ตัดแขนทั้งสองข้างไวเคานต์โอลบาแล้วนำยามาถือเล่น
"ไม่รู้ว่าอันนี้คืออะไรแต่คงเป็นอันตรายแน่นอนสำหรับผม เพราะฉะนั้น"
ไวเคานต์โอลบากำลังช็อคกับแขนสองข้างของเขาโดนตัดทิ้งไปอย่างง่ายดายแถม ยาของเขาก็โดนชิงไปอีกด้วย เขาแพ้เด็กตรงหน้าอย่างราบคาบ ส่วนทางซิดได้เอายานั้นมาขยี้บนพื้นเล่น ยานั้นเป็นแค่ของปลอมที่เขาจัดฉากขึ้นมา เพราะจะเอายาของจริงไปทดลองวิจัยดู แล้วเขาก็ไม่ปล่อยให้ศัตรูจะทำอะไรต่อก็เลยตัดหัวทิ้ง ตุบ!!!ไวเคานต์โอลบาได้หัวหลุดออกจากบนบ่าในชั่วพริบตา
ซิดเดินไปหาร่างพี่สาวที่สลบอยู่แล้วอุ้มขึ้นมาเป็นท่าเจ้าสาว ซิดที่กำลังจะออกจากพื้นที่นี้ก็เอ่ยขึ้นว่า
"แกล้งสลบไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะครับพี่แคลร์"
"...ตะ ตั้งแต่เมื่อไหร่?"
แคลร์แกล้งสลบมาสักพักแล้วพอรู้ว่าซิดรู้ตัวก็เลยถามขึ้นอย่างร้อนรน
"รู้ตั้งแต่เจ้าอะไรนะ ไวเคานต์โอลบา ต่อยพี่แล้วสลบไป แต่ผมเชื่อว่าคนอย่างพี่อึดทนอยู่แล้ว ไอ้การโดนแค่นั้นแล้วสลบไปก็ไม่ใช่พี่แล้วล่ะ"
"อาร่าๆ รู้ดีจังน้าาาา แล้ว พูดจริงหยอที่พี่เป็นของซิดอ่ะ"แคลร์จิ้มแก้มซิด แล้วพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ
"หืม? ก็จริงสิ คิๆ พี่เป็นของๆผม ถึงจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม แต่ก็ตามนั้น"
ซิดยอมรับอย่างว่าง่าย เอาซะแคลร์ ต้องเป็นคนเขินแทน
แคลร์ได้เอะใจว่าทำไม ไม่ถึงร้อยเปอร์เซ็นต์?เลยถามซิดต่อ แล้วคำตอบที่แคลร์ได้ เอาซะทำให้เจ้าตัวเขินอีกรอบแล้วไปต่อไม่เป็นเลยทีนี้
"เพราะพี่ยังไม่ได้ทำเรื่องอย่างว่ากับผม เลยนิ?"
"...o///o..."
"คิๆ ตอนพี่เขินก็แอบน่ารักเหมือนกันนะเนี่ย>:D"
"โธ่~~~ ไม่พูดด้วยแล้ว(>.<)"
"หึๆ แต่ถ้าอยากเป็นของผมจริงๆล่ะก็ 'คืนนี้ห้องของผมว่างน่ะ' 0:3"
ซิดพูดด้วยติดตลกแต่ประโยคท้ายๆกระซิบข้างๆหู
แต่เหมือนแคลร์ตอบรับด้วย–!!!
"โอ๋ ตกลงด้วยสินะ งั้นเดี๋ยวผมรักษาแผลเบื้องต้นให้ละกัน"ซิดพูดจบก็ได้มีละอองได้รักษาแคลร์
ทำให้แคลร์แปลกใจเอาเรื่องอยู่
.
.
.
แล้วหลังจากนั้นทั้งสองคนก็ถึงบ้าน(คฤหาสน์)ของตัวเองเรียบร้อย
++++++
มีคำผิดที่ไม่ได้แก้ทีมั้ง?
ตอนหน้าาาาา (2/2 Nc18+) งับ
ไปล่ะ ปล่อยให้หย่าและจากกันไป
ความคิดเห็น