คืนที่สวยงาม

ท่ามกลางสายพายุหนักมีร่างบางที่กำลังคิดสั้นเพื่อให้ตัวเองหลุดพ้นจากโลกเเห่งความจริงที่เเสนโหดร้ายพ่อเเม่เเยกทางกันพ่อไม่เคยสักครั้งที่จะหันมาเหลียวแลเเม่ไล่ให้ไปตายเมื่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจท่านบ้านหลังใหญ่มีแต่เสียงด่าทอไม่เคยมีเเม้ความอบอุ่นที่ควรมอบให้เด็กคนนึงที่เกิดมาพร้อมความผิดพลาด

เค้าต้องก้มหน้ารับความเจ็บปวดที่ผู้ใหญ่มองข้ามความจริงที่เเสนโหดร้าย "คุณหนูปาร์ค จินยอง" หลายคนพูดว่าเด็กคนนี้โชคดีที่เกิดมาบนกองเงินกองทองเพอร์เฟคไปทุกอย่างเป็นถึงหลานมาเฟียใหญ่"ซึง ซึงฮยอน" เเต่ใครจะไปคิดว่าบนกองเงินกองทองที่ทุกคนอยากจะมีนั้นเต็มไปด้วยความเจ็บปวด.                                     บ้านหลังเท่าคฤหาสน์ที่ทุกคนอยากเข้ามาอยู่ไม่เคยมีความสุขแม้แต่นิดเดียวมันเป็นเเค่ภาพลวงตาความจริงที่เเสนโหดร้ายที่เด็กคนนึงที่ไม่รู้เรื่องอะไรต้องมารับความเจ็บปวด

                  "ฮึก" จินยองเชื่อว่าเค้าคิดดีเเล้วที่ทำเเบบนี้ถ้าเค้าตายไปก็จะได้ไม่ต้องทนบนความเจ็บปวดนี้ ตายๆไปให้รู้เเล้วรู้รอด 

                   "ฟู้~~~~~ คิดดีเเล้วหรอที่จะฆ่าตัวตาย" หลังกำแพงใหญ่มีชายยืนสูบบุหรี่ยืนดูเด็กหนีปัญหา ที่จะคิดสั้นฆ่าตัวตายเพราะเพียงคิดว่าความตายเป็นสิ่งเดียวที่จะพ้นปัญหาทุกอย่างโดยไม่คำนึงว่าผมเสียที่ตามมาจะเป็นอย่างไร "อิม เจบอม" ผู้ที่หลงรักจินยองมานานเเล้วได้เเต่มองอยู่ห่างๆเพราะเค้าไม่ได้มีอะไรดีเพรียบพร้อมไม่เหมาะสมกับคุณหนูของเค้าเลย อีกเหตุผลหลักเค้าไม่อยากพรั่งมือทำร้ายสุดที่รักของเค้า ใช้เเล้วเค้าเป็นพวกซาดิสม์ เค้าเเอบตามจินยองมาเพราะเห็นเจ้าตัวเเอบออกจากห้องเค้ามา

                  "ฮึกก ใคร"

                  "ผัวนายไงปาร์ค จินยอง" เค้าพยายามเดินเข้าไปหาร่างเล็กที่ยืนตัวสั่นเทากลางสายฝนเเต่ดูเหมือนร่างเล็กจะกลัวเค้านะ "อย่ากลัวเลย ผัวนายจะกลัวทำไม" ใช่ครับผมเคยข่มขืนจินยอง

                  "เจบอม ฉันขอร้องอย่าทำ อะไรฉันเลยนะกลัวเเล้วไม่เอาเเล้ว????" จินยองเอ่ยขอร้องเพื่อขอความเห็นใจจากคนตัวใหญ่เเต่ไม่เลยร่างหนากลับชอบเห็นน้ำตาของเค้าสะมากกว่า

                      "กลัวทำไมที่คิดจะฆ่าตัวตายยังไม่กลัวเลย!!!" เจบอมตะหวาดดังลั่นรางบางคิดจะหนีเค้าใช่ไม่ ไม่ๆเค้าไม่มีทางยอมร่างบางต้องอยู่กับเค้ากับเค้าเท่านั้น เค้าฉุดร่างบางที่ลงไปนั่งร้องกับพื้นถนนเค้ารู้ดีว่าครอบครัวร่างบางเป็นยังไงเค้าอยากจะปลอบเหลือเกินเเต่ติดที่ว่าเค้าทำให้ร่างบางกลัวเกินไปคนไม่สามารถอ่อนโยนได้ รางหนาฉุดร่างบางลุกขึ้นเพื่อที่จะลากกลับห้อง

"ป ปล ปล่อยนะ ฮึก"กลัว กลัวเหลือเกินกับผู้ชายคนนี้

»เจบอม«

อ่านั้นสิ ดูเหมือนที่รักของผมจะจะเดินไม่ไหวสินะเค้าทำผมโกรธมาเลยละที่เจ้าตัวหนีเค้ามาแต่ก็นะผมกำลังอุ่มเจ้าตัวที่ดูเหมือนจะไม่มีเเรงดิ้นน่าจะเป็นเพราะพิษฝนสินะ เจ้าตัวไม่สบายอยู่เเล้วเพราะพึ่งเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อนไปยังมาตากฝนอีก โมโหอย่างมาอยากจะฟาดให้หนักๆเเต่คนตัวเล็กดันไม่สบายนี้สิ                          เอาไว้ค่อยคิดบัญชีเเล้วกันนะ ถึงห้องเเล้วครับตอนนี้ผมกำลังเช็ดตัวให้คนตัวเล็กอยู่ดูสิครับมีรอยเเผลจากผมเต็มตัวเลยมันช่างสวยเหลือเกิน เลือกซิบช่างดูสวยงามจริงๆ ดูเหมือนเค้าจะรู้สึกตัวเเล้วครับ

"กินข้าว"

"อ้าปากจิยองอย่าให้กูต้องใช้กำลัง"

"…"

เพร้ง!!!!!!!

"สะดุ้ง"เจบอมปาถ้วยลงพื้น

                                   "ได้ กูบอกให้มึงเเดกดีๆมึงไม่เเดกงั้นก็ไม่ต้องเเดก" เค้าเดิออกมาจากห้องเพราะไม่อยากทำร้ายคนรักไปมากกว่านี้เค้ากลัวว่าจะเผลอทำร้ายคนรัก

"ฮึก ฮือ~~~" กลัวแล้วจริงๆ

เป็นเวลาตี3เเล้วคนตัวเล็กยังไม่หลับเพราะรอร่างหนาอยู่ตั้งเเต่ออกไปเค้ายังไม่กลับมารอเเล้วรอเล่าสุดท้ายก็หลับไปเพราพิษไข้

09:00

แกรก~~~~

ร่างหนายืนมองก้นกลมๆในผ้าห่มตัวเล็กของเค้ายังไม่ตื่น

"จินยอง"

"อื้อ"

"จินยองครับ"

                "._." เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามอารมณ์เค้าไม่ทันเลยจริงๆ

"ลุกขึ้นมากินข้าวครับ" 

"อื้อ"

"อ้าปาก"

"กินเองได้"

"บอกให้อ้าปาก"

"???•อ้า"

"อ้ามๆเก่งที่สุดเลย จุ๊ป"

"???•????"

"หมดเเล้วเดี๋ยวเช็ดตัวให้"ร่างหนาถือถ้วยใส่น้ำมา

"ไม่ๆเดี๋ยวทำเอง"

"นอนลงไป"

"ไม่”

"นอน ลง ไป"

"????????????"

ตึ๊ด ตึ๊ด~~~

"ฮาโหลครับ" > "เจบอมมาหาเค้าหน่อยสิคะ"

"…"

"ครับ เดี๋ยวรีบไป????" > "จะรอน่า"

"????"

"ฉันจะออกไปทำธุระ นอนสะอย่าคิดหนีนะ" 

"???“"

00:00

เเกรก~~~~

                                           "อ่า จินยองจ๊วบ" ร่างหนาเข้าไปมอบจูบเเสนเร่าร้อนให้เเค้าต้องการร่างบางเหลือเกิน

"อื้อ ปล่อย อึกปล่อย" 

"ทำไม เอากับผัวมันน่าเกลียดมากเลยหรอห้ะ!!!!"

แขวก ร่างหนากระชากเสื้อร่างบางจนกระดุมหลุดเสื้อขาดออกจากกันปากหนาครอบงำยอดสีชมพูของร่างบางไม่วายส่งมือเข้าไปในกางเกงเค้ารู้ดีว่าจุดอ่อนของร่างบางคืออะไร เล่นกับเเท่งเอ็นเล็กร่างหนากระชากผมร่างบางให้ลุกขึ้น 

เพี้ย!!!

          "อึก เจ็บ เจ็บ" ร่างหนาไม่เคยปราณีเค้าเเม้เเต่นิดเดียว

                                  "มึงได้เจ็บมากกว่านี้แน่ อม อมเข้าไป" ร่างหนายัดแก่นกายใหญ่เข้าปางร่างบางมันช่างคับเหลือเกิน

"ดูด อึดอืมอย่างนั้นแหละ" 

       "อุ๊กๆ ฮึก จ๊วบ" ในเมื่อทำอะไรไม่ได้เค้าก็จำเป็นต้องทำตาม

พรึบ ร่างหนาคว่ำร่างบางลงให้หันก้นเข้าหาเค้า เพี้ย!! เพี้ย!!!

"อื้อ อึกเจ็บ" 

                                    "ร้องออกมา ร้องออกมาเยอะๆ" ร่างหนากระแทกเเก่นกายใหญ่โดยไม่มีการเบิกทาง บึกๆ เพี้ย!!!! จ๊วบ เค้าถอดแก่นกายเกือบสุดเเล้วกระเเทกเข้าไปอย่างเเรง บึก

                            "อ่าส์ อึก เจ็บ" ไม่เลยใครบอกว่ามันมีความสุขไม่สักนิดเจ็บปวดเหลือเกิน

ต่อไปเป็นภาคบรรยายนะ[ขอร้องอย่าเเบน]

ร่างหนาเดินไปหยิบเเซ่กับกุญแจมือ ปึกเค้าจับร่างบางขึงไว้กับเตียง เพี้ย!! เพี้ย!! เพี้ย!! เสียงเเซ่กระทบเนื้ออย่างหนักร่างหนาเอื้อมมือไปหยิบดิวโด้บนกลหัวเตียง ไม่ฟังเสียงคนใต้ร่างสักนิด เค้าใช้ดิวโด้เขี่ยช่องรักรางบางเเล้วค่อยกดลงไปเเล้วใส่มันเข้าอย่างเเรง ปึก กรี๊ด!!!! เเต่ดูเหมือนว่าเสียงโอดโอยของร่างบางทำให้เค้าอารมณ์พุงเลยละ เค้าเเช่มันไว้อย่างนั้นเเล้วค่อยๆหมุนของเล่นเข้าไปให้ลึก เพี้ย!! ฟาดเเซ่ลงไปอย่างหนัก.        ออ           เกือบลืมเค้าซื้อของเล่นชิ้นใหม่มา ไข่สั่นเค้าเเหวกก้นร่างบางออก.                                                เเล้วจัดการยัดมันลงไปพร้องดิวโด้ อ่ามือหนาเอื้อมไปหยิบมีดจากกระเป๋ากางเกงยีนส์ราคาเเพงที่กองอยู่ที่พื้นอย่างไร้ราคา อืมมคงจะสวยน่าดูถ้ามีเลือดอยู่ตามเรือนร่างสวยๆนี้ เเกรก เสียงมีดค่อยๆกรีดลงไปบนขาเรียวสวยนั้นอืม สวยจริงๆเลยค่อยๆกรีดมันลงไปทีละนิด ทีละนิดเลือดสีเเดงสดค่อยๆไหลออกมาฮ่าๆ                เค้าค่อยๆถอดดิวโด้ออกเเล้วจัดการสอดเเก่นกายใหญ่เข้าไปอย่างเเรง อืมเสียงร้องนั้นช่างน่าหลงไหลเหลือเกินที่รักค่อยๆขยับเข้าออกอย่างช้าๆเเล้วปรับระดับ หึ น่าสมเพชสิ้นดีร่างหนากระเเทกอย่างเเรงทำเอาคนใต้ร่างตัวสั่นกันเลย

05:50

ผ่านมาหลายชม.เเล้วเค้าพึ่งจะเสร็จกิจกรรมอันเร่าร้อน ร่างบางสลบครอกเค้านานเเล้วเเต่เค้ายังไม่เสร็จร่างหนาค่อยๆวางร่างบางลงบนเตียง เค้าหยิบถ้วยใส่น้ำออกมาเช็ดตัวให้ร่างบางเช็ดเลือดออก อ่าฝีมือเค้าเองละเค้าจัดการเอาน้ำรักออกจากตัวร่างบางพร้อมทายาใส่เสื้อผ้าเสร็จ  เค้าเดินออกมาจากห้องน้ำลมลงนอนบนเตียงพร้อมลากคนตัวเล็กมากอดไว้ในอก 

 #โลกเเห่งความจริงมักเจ็บปวดเสมอ

Happy new year ???? 

มีความสุขกันมากๆนะมาช้าหน่อย ขอให้ปีใหม่นี้เป็นปีที่ดีนะมีเเต่สิ่งดีๆ

โปรดอย่าเเบน [เขียนถูกเเหละนะ]

สวัสดีพรี่น้องชาวไทยทั้งหลาย 

โลกเเห่งความจริงมักเจ็บปวดเสมอถ้าคุณไม่เคยพบกับความเจ็บปวดเเสดงว่าคุณหลับอยู่????