Cobalt Warehouse

ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3

My History

โคลสันเกิดที่เมืองบาท(เป็นชื่อเมืองที่มีอยู่จริง เป็นเมืองเล็กๆน่ารัก) ในประเทศอังกฤษ เติบโตมากับพ่อแม่ฐานะปานกลาง ได้รับการศึกษาจนถึงระดับชั้นปริญญาตรีที่ Bath Spa University (เป็นชื่อมหาวิทยาลัยที่มีอยู่จริงเช่นกัน ตั้งอยู่ที่เมืองบาท) ในสาขาวิชาเครื่องกล เมื่อจบออกมาก็ได้เป็นวิศวกรอย่างที่ได้ตั้งใจไว้ จนเมื่ออายุเข้าเลข 3 เขาได้ถูกทาบทามตัวให้ไปเป็นวิศวกรอยู่บนเรือหาปลาขนาดใหญ่ ซึ่งมีกัปตันเรือแก่ๆคนหนึ่งเป็นเจ้าของ จึงทำให้เขาเริ่มที่จะชอบเรียนรู้วิธีการหาปลาและตกปลามากยิ่งขึ้น ทั้งลูกเรือและกัปตีนต่างชื่นชอบในตัวเขามาก เพราะเขามีความมุมานะที่จะเรียนรู้การหาปลาแบบคนทั่วไป ไม่ถือตัวว่าตัวเองมีตำแหน่งที่สูงกว่า และในยามว่างโคลสันยังชอบที่จะดื่มสุรากับพวกลูกเรืออีกด้วย ระยะเวลาที่เขาทำงานอยู่บนเรือประมาณปีกว่า ขึ้นฝั่งกลับบ้านเดือนละครั้ง จึงทำให้เขาเริ่มชื่นชอบชีวิตการทำงานแบบนี้ แบบที่ไม่ต้องผูกมัดอยู่แต่ในออฟฟิต ได้สังสรรค์เฮฮาล่องเรือไปตามคาปสมุทรและประเทศต่างๆ

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง เป็นวันที่โคลสันจะไม่มีวันลืม คืนนั้นในขณะที่ทุกคนกำลังพักผ่อนอยู่บนเรือ บ้างก็นอนอยู่บนกาบเรือ บ้างก็นอนในห้องพักลูกเรือ โคลสันกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องพักส่วนตัวของวิศวกร จู่ๆ ก็มีเรือยอร์ชลำหนึ่งวิ่งมาจอดเทียบกับเรือหาปลา เป็นเรือของพวกโจรสลัดแถบทะเลเมดิเตอเรเนียน พวกมันมีอาวุธครบมือ ต่างกระโดดขึ้นมาบนเรือของโคลสันเพื่อคิดที่จะปล้นทรัพย์สินมีค่าต่างๆ พวกมันลากลูกเรือทุกคนของโคลสันมานั่งคุกเข่าหมอบเรียงกันอยู่บนกาบเรือ แต่มันไม่รู้ว่ายังมีห้องวิศวกรอีกห้องที่ยังไม่ได้ค้น โคลสันที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโหวกเหวกโวยวายข้างนอกผลักประตูออกมาโดยหารู้ไม่ว่าข้างนอกนั้นมีโจรสลัดกำลังจะยิงลูกเรือคนอื่นๆอยู่ พวกมันคนนึงหันไปเห็นโคลสันเดินออกมาด้วยความตกใจจึงหันไปยิงโคลสัน แต่กัปตันแก่ที่คุกเข่าหมอบอยู่พุ่งเอาตัวไปบังกระสุนให้โคลสันพร้อมกับตะโกนว่า “หนีไป! หนีไป!!!!” โคลสันอึ้งกับเหตุการณ์ตรงหน้า ในใจอาฆาตแค้นพวกมันมาก แต่เขาไม่สามารถตอบโต้กับกลุ่มคนพวกนั้นได้ จึงได้แต่ต้องรับชะตากรรม เขาหันหลังวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ทิ้งลูกเรือที่ต้องรับกรรมอยู่บนนั้น หนึ่งในพวกมันวิ่งตามโคลสันมาแต่ไม่ทัน โลสันได้สตาร์ทเครื่องเรือเล็กออกไปแล้ว และได้ขึ้นฝั่งไปแจ้งความกับตำรวจชายฝั่ง

สองอาทิตย์ผ่านไป คดีที่ไม่คืบหน้ามานานทำให้โคลสันเครียดและไม่ได้ทำงานแล้ว นั่งอยู่ในบาร์แห่งหนึ่งในบ้านเกิด ได้ดูข่าวที่ถ่ายทอดสดทางทีวี จนถึงตอนนี้โจรสลัดกลุ่มนั้นก็ยังออกปล้นอยู่ เป็นเหมือนเรื่องธรรมดาของโลกไปซะแล้ว ไม่มีใครทำอะไรพวกมันได้ หรือมีอิทธิพลใหญ่หนุนหลัง แต่โคลสันก็ไม่ได้สนใจมันอีกต่อไปแล้ว ได้ทิ้งชีวิตแบบนั้นไว้ข้างหลังแล้ว บาร์เทนเดอร์บอกกับโคลสันว่า มีเรือสำราญอยู่ลำหนึ่งมีตำแหน่งว่างและน่าจะเงินเดือนดี จึงแนะนำให้โคลสันไปลองสมัครดู