คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Ep.4 Part1
Title : The Realistic Love
By : Ckeaws
Paring : KiHaeX KyuMin
Rate : ……
Category : Romantic / Psyco
Partner: Kan-G,Giba,Namye
.
.
.
.
.
ลี ฮยอกแจ
.
.
.
ลี ฮยอกแจ ชายผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเขา ภาพที่ของลี ฮยอกแจที่กำลังจูบกับชายหนุ่มอีกคนอย่างไม่สนใจผู้คนรอบข้าง สองมือหนากำลังจับศีษะทุยสวยของฝ่ายตรงข้ามพร้อมกับกดเข้าหาตัวเองด้วยอารมณ์ที่เต็มไปด้วยความรัก ความอบอุ่น ผู้ชายคนนี้เอง คนที่เมื่อคืนออกไปจากห้องของเขาอย่างไร้เยื่อใยราวกับการกระทำก่อนหน้านี้ไม่สำคัญ ทั้งๆที่เมื่อคืนเกือบจะเป็นครั้งแรกของทั้งคู่แท้ๆ ความรู้สึกต่างๆถาโถมเข้าสู่ตัวทงแฮอย่างตั้งตัวไม่ติด ความเกลียด ความกลัว ความรัก ความผิดหวัง ความน้อยใจ ความเศร้าใจ หัวสมองของทงแฮอื้ออึงไปหมด น้ำตาที่ไม่อยากให้ไหลลงมากลับไหลลงมาจากดวงตาเรียวสวยช้าๆ แต่ก่อนที่น้ำตาเม็ดโตจะตกถึงพื้น ร่างบางก็ปาดมันออกพร้อมทั้งยันตัวลุกขึ้น และเอ่ยเรียกผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของเขาด้วยน้ำเสียงเรียบสนิท
“ลี ฮยอกแจ” ชายหนุ่มซึ่งรู้สึกได้ว่ามีคนเรียกชื่อตนจึงถอนตัวจากริมฝีปากนิ่มของซองมิน แล้วหันไปมองยังต้นเสียงที่เรียกชื่อเขา แต่ไม่ทันที่เขาจะได้เอ่ยคำใดๆออกมา ฮยอกแจก็เห็นลี ทงแฮ แฟนอีกคนของเขาดึงตัวชายหนุ่มซึ่งยืนอยู่ข้างๆเข้ามาประกบปากทันที ลี ฮยอกแจถึงกับอึ้งไปพักนึง
ฝ่ายคิบอมซึ่งไม่รู้อิโหน่อิเหน่เพราะมัวตกใจกับเหตุการณ์รถไฟชนกันของเพื่อนสนิท อยู่ดีๆร่างบางข้างๆที่เกือบจะร้องไห้ในตอนแรกกลับดึงตัวเขาเข้ามาใกล้ๆพร้อมทั้งใช้ริมฝีปากคู่สวยประกบเข้ามา พร้อมทั้งพยายามดันลิ้นเข้ามาในปากของคิบอม ร่างสูง งงงวยไปหมดกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าริมฝีปากคู่สวยนี้ทำให้คิบอมถึงกับเคลิบเคลิ้มไปกับความอ่อนหวาน เมื่อร่างบางถอนฝีปากออกจากคิบอม คิบอมได้สติอีกครั้ง ถึงกับไล้ริมฝีปากตัวเองเบาๆ
“สวัสดี ฮยอกแจ ไม่คิดว่าจะเจอกันที่เนอะ ” ทงแฮเอ่ยทักฮยอกแจด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย และหันไปยังชายหนุ่มอีกคนที่จูบไปกับคนรักของตนหมาดๆ หนุ่มร่างเล็กก้มหน้าลงอย่างขวยเขินเมื่อทราบว่าคนรู้จักของฮยอกแจเห็นเขาและฮยอกแจจูบกัน
สวัสดีครับ ลี ซองมิน จำผมได้รึเปล่าครับ? ” ลี ทงแฮสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเองพร้อมทั้งทักทายลี ซองมิน หนุ่มร่างเล็กคณะอักษรศาสตร์ผู้ซึ่งให้คำปรึกษาทงแฮเกี่ยวกับภาษาไทยตอนที่ทงแฮทำรายงานเกี่ยวกับศิลปะการแสดงแบบไทยตอนปี 1 ร่างบางทำหน้างงๆก่อนที่เงยหน้ามองหนุ่มหน้าหวานอย่างเต็มตา เขาจำได้ทันที ลี ทงแฮ หนุ่มหน้าหวาน นามสกุลลี เหมือนเขาซึ่งเขาได้ช่วยให้เขาแนะนำภาษาไทยตอนปี 1 ร่างเล็กหันไปยิ้มบางๆกับคนตรงหน้าแล้วทักทายด้วยนำเสียงสดใส
“อ่า จำได้ซิ ลี ทงแฮ มากับแฟนหรอ? ” ซองมินทักทายทงแฮ และเอ่ยถามทงแฮอย่างแซวๆ
ทงแฮไม่ตอบคำถามนั้นแต่ถามซองมินต่อ “ซองมินล่ะ มากับแฟนหรอ?”
“อืม… เราพึ่งคบกันได้ 3 เดือนน่ะ” ฮยอกแจถึงกับหน้าซีดเมื่อซองมินผู้ซึ่งไม่รู้เรื่องราวอะไรเลยบอกชายคนรักที่เขาคบกันมาเกือบ 4 ปีให้รับรู้ถึงความจริง ร่างเล็กยังคงเอ่ยเจื้อยแจ้วว่าฮยอกแจเป็นคนอย่างนั้นอย่างงี้ คบกันได้อย่างไร ตามประสาคนช่างพูด ทงแฮก็รับฟังอย่างคนมีมารยาททั้งๆที่ตนแทบจะยืนไม่อยู่ ขามันสั่นไปหมด สองมือกำหมัดแน่นจนขึ้นเส้นเอ็น ขัดกับใบหน้าที่ยังคงยิ้มแย้มและเออออตามซองมิน คิบอมทนไม่ไหวจึงขัดจังหวะการพูดของซองมินและบอกกับซองมินว่าเย็นแล้ว เขาและทงแฮคงต้องขอตัวกลับก่อน ซองมินเข้าใจและเอ่ยลาทั้งคู่ด้วยความคิดว่าสงสัยเขาสองคนคงจะอยากอยู่สองต่อสอง เหมือนเขากับฮยอกแจ ฮยอกแจซึ่งยืนอยู่ในเหตุการณ์กลับพูดอะไรไม่ออก และก่อนที่ร่างคิบอมและทงแฮจะผ่านตัวเองไปนั้นเขาก็ได้เอ่ยคำๆหนึ่งออกมา
“ขอโทษ” ไม่ทันที่ฮยอกแจจะได้พูดอะไรต่อคิบอมก็ดึงแขนร่างบางให้ออกจากสถานที่น่าอึดอัดนี้ ร่างบางยังเกร็งอย่างเห็นได้ชัดในระหว่างทางเดินกลับจนคิบอมต้องพยุงอย่างใกล้ชิด คิบอมพาทงแฮกลับมายังหน้าโรงหนังที่เขาจอด ‘ไอดำ’ ทิ้งไว้ ทงแฮในตอนนี้เหมือนกับร่างที่ไร้วิญญาณ ดวงตาที่เหม่อลอยทำให้ทงแฮเป็นห่วงยิ่งนัก คิบอมแปลกใจมากที่ทงแฮไม่ร้องไห้ฟูมฟาย อีกทั้งยังทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น คิบอมบอกทงแฮว่าจะพากลับหอ ทงแฮไม่ตอบอะไรคิบอมจึงสวมหมวกกันน็อคให้ทงแฮและบอกร่างบางให้กอดเอวเขาไว้แน่นๆ ก่อนออกตัว ‘ไอดำ’ ด้วยความรวดเร็ว
ตอนนี้หัวใจของทงแฮราวกับมีคนมากรีดเป็นชิ้นๆ สมองมึนชาไปหมด ภาพของฮยอกแจและซองมินยังคงติดตาตรึงใจทงแฮอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จูบที่ควรจะเป็นเป็นของเขากลับกลายเป็นของคนอื่น ความรักที่ทงแฮมอบให้ฮยอกแจส่งผลกลับมาทำร้ายทงแอย่างแสนสาหัส ร่างบางพยายามอดกลั้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนเย็นอย่างยากลำบาก เขาจะไม่เป็นเหมือนพวกชะนีที่คอยตบตีแย่งผู้ชายอย่างเช่นในละครน้ำเน่าเด็ดขาด กริยาชั้นต่ำยังคงหลอกหลอนทงแฮราวกับปีศาจร้าย ทงแฮจึงทำเหมือนกับว่าเขาและฮยอกแจเป็นคนที่รู้จักกันธรรมดา แต่ที่ทำให้ทงแฮเจ็บกว่านั้นคือฮยอกแจทำราวกับว่าทุกอย่างที่เขาทำนั้นเป็นเรื่องจริง ทั้งเรื่องที่เขาดึงคิบอมเข้ามาจูบ เรื่องที่เขาเป็นแฟนกับคิบอม และที่ซ้ำร้ายที่สุด เขาไม่ปฏิเสธว่าเป็นแฟนกับซองมิน น้ำตาที่กักเก็บไว้นานเริ่มไหลย้อนกลับมาที่ดวงตาอีกครั้ง ครั้งนี้ทงแฮจะไม่เก็บมันไว้อีกแล้ว
“ฮะ… ฮึก….. ฮึกๆๆๆๆ ฮือๆๆๆๆๆ” เสียงร้องไห้อย่างไม่ปิดบังทำให้คิบอมเหลียวหลังมามองอย่างทำอะไรไม่ได้ สองมือที่โอบเอวคิบอมบัดนี้ช่างสั่นเทา……
‘เมื่อไหร่นะที่เขาจะได้ปกป้องมือคู่นี้….อย่างคนมีสิทธิ์’ คิบอมได้แต่คร่ำครวญในใจ
เมื่อ ‘ไอดำ’ เคลื่อนตัวมายังหอพัก ทงแฮก็รีบกุลีกุจอลงจากรถด้วยความรวดเร็ว ร่างบางรีบวิ่งขึ้นลิฟท์ด้วยจิตใจที่บอบช้ำ เมื่อถึงห้องทงแฮก็ร้องไห้โฮอีกครั้งด้วยความอัดอั้นตันใจ สิ่งที่เขาเกลียดที่สุดคือผู้ชายเจ้าชู้เหมือนกับพ่อของเขา เรื่องราวที่ถูกกักเก็บไว้ใต้ความทรงจำเริ่มผุดเข้ามาในสมองอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ วันนั้นเองที่ทำให้แม่ แม่ที่เป็นที่รักที่สุดจากไปอย่างไม่มีวันกลับ ด้วยน้ำมือของฆาตกรที่ฆ่าแม่ทั้งเป็น พ่อ และนังเมียน้อย ภาพความทรงจำตอนเขาอายุ 18 ผุดขึ้นมาเรื่อยๆราวกับเรื่องนี้พึ่งเกิดขึ้นไม่นาน พ่อที่เขาเคยรักเริ่มนอกใจแม่เขาตั้งแต่ตอนอยู่อเมริกาแล้ว ความไม่รู้จักพอ ทำให้แม่ต้องร้องไห้ทุกๆวัน ภาพตอนที่แม่รอคอยพ่อจนดึกดื่นทำให้ทงแฮสงสารยิ่งนัก เรื่องเริ่มร้ายแรงเรื่อยๆเมื่อเมียน้อยของพ่อเริ่มโทรมาระรานแม่ แม่ต้องแอบทนร้องไห้ทุกวันอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ทงแฮต้องทนกับภาพนี้ทุกๆวัน จนวันหนึ่งเมียน้อยของพ่อก็บุกมาถึงบ้าน พร้อมกับพูดจาถากถางแม่เขาอย่างไม่มีชิ้นดี
“นังของเก่า ” ถ้อยคำหยาบคายนั้นทำให้ทงแฮทนไม่ไหวจนต้องออกมาปกป้องบุพการีผู้เป็นที่รักยิ่งของเขา
“แกก็เหมือนกัน อีกไม่นานแกก็ตกกระป๋อง เพราะชั้นกำลังจะมีลูกกับเค้า” เสียงแหลมเล็กอันน่ารังเกียจของหญิงสาวผู้นั้นทำให้ทงแฮทนไม่ไหวจนต้องยกมือขึ้นฟาดหน้าหนานั้นด้วยความเจ็บใจ แต่โชคร้ายที่พ่อของเขาเข้ามาเห็นเหตุการณ์ในตอนนั้นพอดี พ่อของทงแฮออกมาปกป้องนังผู้หญิงคนนั้นด้วยความรัก ความรักที่บังตาพ่อของเขาอยู่
“แกทำอะไรน่ะ ทงแฮ ” พ่อของทงแฮตวาดเสียงดัง ไม่เคยสักครั้งที่พ่อของเขาจะตวาดด้วยน้ำเสียงโกรธขนาดนี้
“ชั้นจะหย่ากับแม่ของแก เพราะเค้ากับลังจะมีลูกกับชั้น ” ถ้อยคำต่อมาฟาดไปกลางใจแม่และทงแฮอย่างจัง ทำไมคนที่เขารักและเคารพถึงกลายเป็นคนแบบนี้ไปได้ แม่ของทงแฮร้องไห้โฮออกมาและถามคนที่ตนรักที่สุดด้วยน้ำเสียงแทบขาดใจ
“ทำไมล่ะ คุณหมดรักชั้นแล้วหรอ?”
“ผมขอโทษ แต่ผมพึ่งรู้ว่าสำหรับคุณน่ะ …..มันไม่ใช่” พ่อของทงแฮกล่าวอย่างเห็นแก่ตัว
“ไม่ใช่แล้วทำไมมีผม” ทงแฮแย้งอย่างอดไม่ได้
“แกน่ะ คือความผิดพลาด” ทงแฮถึงกับสะอึกถึงคำที่บุพการีของเขากล่าวออกมาอย่างไร้อารมณ์ ร่างบางควบคุมสติไม่อยู่ ถึงกับล้มฟุบลงร้องไห้ข้างๆร่างแม่
“ชั้นจะยกบ้านหลังนี้ให้ หลังจากเราเลิกกัน” หลังจากที่พูดจบพ่อกับนังผู้หญิงคนนั้นก็ออกไปอย่างไร้เยื่อใยหลังจากนั้นแม่อีกหนึ่งอาทิตย์แม่ของทงแฮก็กินยาตาย ทงแฮยังคงจำภาพวันนั้นได้ติดตา ภาพของหญิงสาวผู้เป็นที่รักนอนสลบใสลอยู่บนเตียงใหญ่ ในปากของบุพการีมีฟองขาวจากสารพิษที่ต่อต้านร่างกาย ภาพนี้ทำให้ทงแฮถึงกับเสียสติ เขาไม่เหลือใครอีกแล้ว เสียงที่ยังคงดังก้องในหูเขาแม้ยามตื่นหรือยามหลับ คำพูดนั้นยังคงฝังลึกอยู่ในใจอย่างไม่มีทางลืมเลือน
.
.
.
.
”แกน่ะ มันความผิดพลาด”
.
.
.
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
เสียงกรีดร้องดังราวกับจะปลดปล่อยความอัดอั้นตันใจได้ถูกปลดปล่อยออกมาอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย
เมื่อทงแฮสงบจิตใจลงร่างบางก็เดินไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นอย่างเลื่อนลอย เขาเปิดเบียร์และยกดื่มราวกับเป็นน้ำเปล่า เบียร์กระป๋องแล้วกระป๋องเล่าถูกเปิด…. และดื่มอย่างไม่รู้จักพอ
คิบอมหลังจากจอด ‘ไอดำ’ ก็ตกใจมากที่ร่างบางไม่พูดอะไรแถมยังวิ่งขึ้นห้องอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เขาจะเป็นห่วงทงแฮมากก แต่ตอนนี้ทงแฮน่าจะอยากอยู่คนเดียว เขาคงมีสิทธิ์อะไรไม่มากนะจึงปล่อยให้ทงแฮขึ้นห้องไปก่อนและอีกอย่าง
‘ป่านนี้แล้วทงแฮยังไม่ได้กินอะไรเลย’ เขาจึงเดินเข้าไปในร้านมินิมาร์ทเพื่อซื้อข้าวกล่องสำหรับเขาและทงแฮ
หลังจากนั้นชายหนุ่มก็เดินขึ้นหอและเข้าไปในห้องทงแฮเพื่อเอาข้าวไปให้ คิบอมพบร่างบางเมามายอยู่ข้างโซฟา กระป๋องเบียร์ที่วางระเนระนาดอยู่บนโต๊ะทำให้คิบอมเข้าใจอะไรได้มากขึ้น
“ไม่รู้บ้างรึไง ไม่ได้กินข้าว แล้วกินเบียร์เข้าไปก็เมาง่ายนะซิ” คิบอมกล่าวเรียบๆกับทงแฮ ชายหนุ่มวางข้าวกล่องไว้บนโต๊ะและหันมาเก็บกระป๋องเบียร์เปล่าไปทิ้งในถังขยะ
“รู้นะ ว่าเสียใจมาก แต่ไม่เห็นต้องเมาขนาดนี้นี่” คิบอมเดินกลับมาหาทงแฮ และทรุดตัวนั่งลงข้างๆ
“ครายย บอกว่า เมา….. ม่ายยด้ายยยย เมาน้า …..เอิ๊ก!” เสียงเรอข้างคนข้างกายที่ไร้สติ ทำให้คิบอมขำกิ๊กออกมาทันที
“ไหนใครบอกว่าไม่เมา…. หึ”
“ทงแฮ นี่งายยยย… ม่ายยยเมา” ทงแฮเถียงอีกครั้ง ไม่ทันที่จะได้พูดอะไรต่อคิบอมก็เอื้อมมือไปโอบทงแฮอย่างเบาๆพร้อมกับลูบหลังอย่างปลอบโยน
“ไม่เป็นไรนะ ทงแฮ ผมจะอยู่ข้างคุณเสมอ” ชายหนุ่มพูดกับคนข้างกาย
“จริงงน้า ไม่หลอกกันน้า ตะเองงงง” ทงแฮเมามายอย่างไร้สติต่างพูดเพ้อไปเรื่อยๆ
“คิบอมม ร้ากกเค้า และจาอยู่กาบเค้า ช่ายม้า?”
“รักซิ” คิบอมเอ่ยเบาๆ เหมือนอยากให้คนข้างกายได้ยิน
“คิบอมม จาม่ายยหลอกเค้า เหมือนกาบบที่ฮยอกกหลอกเค้าช่ายยม้า?” เมื่อร่างบางเผลอพูดชื่อชายคนรัก สติที่ลางเลือนตอกย้ำว่าใครที่ทิ้งเขาไป
“ฮือๆๆๆ ฮะ ฮึก ฮึก ฮึก ทำมายยอ่า ทำมายถึงนอกกจายเค้า ทั้งที่เค้ารัก ตัวมากกขนาดนี้” คิบอมอดไม่ได้ที่จะเจ็บปวดไปกับคนที่เขาแอบรัก ฮยอกแจไม่น่าทำอย่างนี้ ไม่น่าให้ทงแฮได้รู้ เขาก็พึ่งจะเข้าใจเหตุผลที่ฮยอกแจไม่ว่างบ่อยๆ และให้เขามาปลุกทงแฮ ดูแลทงแฮ ทั้งยังไห้ไปส่งที่มหาลัยอีก เขาไม่น่าเชื่อใจฮยอกแจมากเกินไปเลย นี่หรือ รักแท้ที่มันบอก ทั้งๆที่เขายอมหลีกทางให้แท้ๆ เพื่อทำให้ทงแฮมีความสุข คิบอมทำได้ทุกอย่าง และถึงตอนนี้คิบอมจะไม่ยกทงแฮให้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น
“หรือเรื่องนี้เปนนความฝานนน..ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆๆ ฮยอกอำเค้าแหง ช่ายม้ายยย แน่ๆๆ” ทงแฮเพ้อ
“นี่ ฮยอกแจช่ายม๊ายยย รักเค้าช่ายป่าวววว” ร่างเล็กไม่พูดเปล่าแต่กลับดันร่างเข้ามาแนบตัวคิบอมมากขึ้น
“ทงแฮ อย่าทำแบบนี้ ผมไม่ใช่ฮยอกแจ” ชายหนุ่มเอ่ยเบาๆแต่ร่างบางไม่สนใจกับดันร่างเข้ามาอีก ดวงตาหวานฉ่ำมองคิบอมอย่างมีความหมาย เรียวปากสีแดงสดเข้ามาใกล้….. ใกล้ คิบอมมากขึ้น มากขึ้น จนประกบกับปากสวยของคิบอม เท่านั้นยังไม่พอทงแฮยังพยามดุนลิ้นเข้ามาในปากคิบอมให้ได้
‘ทงแฮ เดี๋ยวผมทนไม่ไหวนะ’ คิบอมคิดในใจ แต่ไม่ทันเท่าไหร่มือซุกซนของทงแฮก็ลูบไล้ไปเรื่อยๆ อย่างซุกซน คิบอมถึงกับอารมณ์กระเจิง เมื่อร่างบางไล้มือลงต่ำเรื่อยๆ…เรื่อยๆ
.
.
.
.
.
.
.
.
To be con
ขอโทษนะค่ะที่อัพช้า พอดีไม่ค่อยว่างนะค่ะ
คิบอมอารมณ์กระเจิงไปแล้ว แล้วพบกันตอนใหม่นะค่ะ
ความคิดเห็น