คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 การปรากฎตัวของนายตัวยุ่ง
“สวัสดีครับผมปาร์คอึนแช เป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีที่เพิ่งจะย้ายมานะครับ เรียกผมว่าเบคอนก็ได้....ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!!!”ขณะที่ปาร์คอึนแชแนะนำตัวอย่างสุภาพหน้าห้องนั้น 90%สาวๆในห้องต่างพากันจ้องเขาตาเป็นมัน -_-คนหล่อก็เงี้ย(อหิงสาคนหล่อมีกรรม...)
“กรี้ด!!!!”พวกผู้หญิงพากันส่งเสียงร้องวี้ดว้าย
“เอาล่ะ เอาล่ะ เงียบๆกันหน่อยนะครูจะหาที่นั่งให้อึนแชเขา”ครูประจำชั้นบอกกับนักเรียนในห้อง
แต่ทันทีที่ครูบอกว่าจะหาที่นั่งให้ตาคางคกเท่านั้นแหละเหล่านักเรียนหญิงก็พากันชี้ชวนให้มานั่งข้างตัวเอง
บ้างมีผลักคนข้างๆไปนอนกองกับพื้น บ้างมียอมเสียสละที่นั่งตัวเองแต่บังเอิญว่าคนที่ไม่ต้องการให้มานั่งด้วยกลับซวยโดนมานั่งกับหมอนี่
“เอ่อภัสสร(ฉัน)จ๊ะ...ที่นั่งข้างๆนั่นว่างอยู่ให้อึนแชนั่งด้วยได้มั้ยจ๊ะ”ครูถามฉันด้วยใบหน้าเหี้ยมเกีรยม
=_=อะไรมันจะซวยอย่างงี้วะ...... ห้องฉันเป็นโต๊ะนั่งแบบคู่ๆแต่บังเอิญจำนวนคนในห้องมันเป็นเลขคี่และมีคนนึงต้องไปนั่งเดี่ยวๆโดยมีการขับฉลากเป็นการตัดสิน และที่แย่กว่านั้นก็คือฉันจับได้ที่นั่งเดี่ยว ส่วนกวางก็นั่งกับเรนและปลาก็นั่งกับตาเจสุดหล่อ..
“ค...ค่า=O=^”ฉันตอบแบบจำใจ
“งั้นอึนแชคงจะรังเกียจที่จะนั่งข้างๆภัสสรนะจ๊ะ...”ครูประจำชั้นถามประมาณว่าฉันเป็นสิ่งมีชีวิตต้อยต่ำที่น่าขยะแขยงตัวหนึ่ง
“ครับ!!!”เข้ายิ้มกริ่มก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฉัน
“อะไรกันเธออยากนั่งกับฉันจนตาลายเลยรึ”
=__=ใครบอกฟ่ะไอความคิดทุเรศๆอย่างนั้นน่ะ
“ตาลายบ้านนายสิ-*-“
“อือ...งั้นฝากตัวด้วยนะฮันนี่^O^”
“ย่ะอีตาบ้า”
-O-ทำไมฉันต้องมานั่งข้างๆตานี่ด้วยน้า..
คาบภาษาอังกฤษคาบแรกก็จบไปด้วยดีโดยมีอาจาร์ยประจำชั้นเป็นผู้สอนแต่พอเลิกคาบเท่านั้นล่ะ เหมือนกับเวลาคนเอาน้ำไปราดรังมดอ่ะ พวกเด็กผู้หญิงห้องอื่นอ่ะพากันมารุมอีตาอึนชันกันใหญ่ส่วนคนที่นั่งข้างๆมันนี่สุดแสนจะทรมาน ส่วนพวกหนุ่มไทยก็มากันอิจฉาตานี่กันหมด
“นี่เบคอนมาจากเกาหลีจริงๆเหรอ”สาวน้อยถาม
“อือ..จริงสิ”อึนชันตอบ
“แล้วนี่กินอะไรถึงหล่องี้อ่ะ”สาวกลางถาม
“ไม่รู้ดิ..เกิดมาก็หล่อเลยมั้งนะ แต่คงไม่น่ารักเท่ากับสาวๆหรอกนะ”อึนชันพูดแบบหว่านสเน่ห์หน่อยๆ แต่สาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันล้มลงไปกองกับพื้น
“แล้วนี่มีแฟนรึยังน่ะเรา”สาวใหญ่ถาม
“ก็ยังนะครับ แต่มีคนที่ปิ๊งแล้ว...”
“ใครกันเหรอน้องเบคอน”สาวใหญ่ถามอย่างตกใจ
“ก็คนข้างๆนี่ไงครับ”เขาชี้มาทางฉัน
“O_Oยัยตะกละนี่อ่ะนะ สวยก็ไม่สวย”
-O-^ทำไมต้องดึงกรูเข้าไปยุ่งเกี่ยวกะมึงด้วยวะ...
“เขาน่ารักออก..”
“OoO….”พวกสาวๆต่างพากันหน้ามืดจนพูดกันไม่ออกกันไปหลายราย แต่ทุกคนหันมามองฉันด้วยสายตาอาฆาต
>O<แง้~หนูไม่เกี่ยวไรด้วยง่ะอย่าฆ่าหนูน้า...
“เอ่อ~แต่ไม่ต้องกังวลกันนะครับเพราะยัยนี่เอาหัวใจผมไปแค่ห้องเดียวส่วนอีกสามห้องยังไม่มีใครเอาไปถ้าพวกสาวๆเต็มใจผมจะยกให้ก็ได้…”เขาพูดและส่งยิ้มละลายใจ
“กรี้ดดดดดดดดดด”สาวๆพากันสลบเหมือดด้วยรอยยิ้มเปล่งประกาย
“นายนี่เล่นกะคนอื่นไปทั่วเลยนะตาบ้า”ฉันว่าตาคางคก
“เอ๋O_O;;”อึ้นชันทำเสียงประหลาดใจ
“อะไรของนายอีกยะเนี่ย”
“เธอหึงฉันอ่ะดิ^__^”
“ใครว่าล่ะ..”
“ฮิๆ^.,^”
“กรี้ด หยุดขำนะตาบ้า”
“555+”อึนชันขยายเสียงเซอราวมากขึ้น
>__<กรี้ดดด ไม่น้าชีวิตสาวม.ต้นอย่างฉันต้องมาดับเพราะอีตานี่เหรอฉันไม่ยอมหรอก!!!
*ติดตามชมตอนต่อไปนะง้าบบ*
“สวัสดีครับผมปาร์คอึนแช เป็นลูกครึ่งไทยเกาหลีที่เพิ่งจะย้ายมานะครับ เรียกผมว่าเบคอนก็ได้....ยังไงก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ!!!”ขณะที่ปาร์คอึนแชแนะนำตัวอย่างสุภาพหน้าห้องนั้น 90%สาวๆในห้องต่างพากันจ้องเขาตาเป็นมัน -_-คนหล่อก็เงี้ย(อหิงสาคนหล่อมีกรรม...)
“กรี้ด!!!!”พวกผู้หญิงพากันส่งเสียงร้องวี้ดว้าย
“เอาล่ะ เอาล่ะ เงียบๆกันหน่อยนะครูจะหาที่นั่งให้อึนแชเขา”ครูประจำชั้นบอกกับนักเรียนในห้อง
แต่ทันทีที่ครูบอกว่าจะหาที่นั่งให้ตาคางคกเท่านั้นแหละเหล่านักเรียนหญิงก็พากันชี้ชวนให้มานั่งข้างตัวเอง
บ้างมีผลักคนข้างๆไปนอนกองกับพื้น บ้างมียอมเสียสละที่นั่งตัวเองแต่บังเอิญว่าคนที่ไม่ต้องการให้มานั่งด้วยกลับซวยโดนมานั่งกับหมอนี่
“เอ่อภัสสร(ฉัน)จ๊ะ...ที่นั่งข้างๆนั่นว่างอยู่ให้อึนแชนั่งด้วยได้มั้ยจ๊ะ”ครูถามฉันด้วยใบหน้าเหี้ยมเกีรยม
=_=อะไรมันจะซวยอย่างงี้วะ...... ห้องฉันเป็นโต๊ะนั่งแบบคู่ๆแต่บังเอิญจำนวนคนในห้องมันเป็นเลขคี่และมีคนนึงต้องไปนั่งเดี่ยวๆโดยมีการขับฉลากเป็นการตัดสิน และที่แย่กว่านั้นก็คือฉันจับได้ที่นั่งเดี่ยว ส่วนกวางก็นั่งกับเรนและปลาก็นั่งกับตาเจสุดหล่อ..
“ค...ค่า=O=^”ฉันตอบแบบจำใจ
“งั้นอึนแชคงจะรังเกียจที่จะนั่งข้างๆภัสสรนะจ๊ะ...”ครูประจำชั้นถามประมาณว่าฉันเป็นสิ่งมีชีวิตต้อยต่ำที่น่าขยะแขยงตัวหนึ่ง
“ครับ!!!”เข้ายิ้มกริ่มก่อนจะเดินมานั่งข้างๆฉัน
“อะไรกันเธออยากนั่งกับฉันจนตาลายเลยรึ”
=__=ใครบอกฟ่ะไอความคิดทุเรศๆอย่างนั้นน่ะ
“ตาลายบ้านนายสิ-*-“
“อือ...งั้นฝากตัวด้วยนะฮันนี่^O^”
“ย่ะอีตาบ้า”
-O-ทำไมฉันต้องมานั่งข้างๆตานี่ด้วยน้า..
คาบภาษาอังกฤษคาบแรกก็จบไปด้วยดีโดยมีอาจาร์ยประจำชั้นเป็นผู้สอนแต่พอเลิกคาบเท่านั้นล่ะ เหมือนกับเวลาคนเอาน้ำไปราดรังมดอ่ะ พวกเด็กผู้หญิงห้องอื่นอ่ะพากันมารุมอีตาอึนชันกันใหญ่ส่วนคนที่นั่งข้างๆมันนี่สุดแสนจะทรมาน ส่วนพวกหนุ่มไทยก็มากันอิจฉาตานี่กันหมด
“นี่เบคอนมาจากเกาหลีจริงๆเหรอ”สาวน้อยถาม
“อือ..จริงสิ”อึนชันตอบ
“แล้วนี่กินอะไรถึงหล่องี้อ่ะ”สาวกลางถาม
“ไม่รู้ดิ..เกิดมาก็หล่อเลยมั้งนะ แต่คงไม่น่ารักเท่ากับสาวๆหรอกนะ”อึนชันพูดแบบหว่านสเน่ห์หน่อยๆ แต่สาวน้อยสาวใหญ่ต่างพากันล้มลงไปกองกับพื้น
“แล้วนี่มีแฟนรึยังน่ะเรา”สาวใหญ่ถาม
“ก็ยังนะครับ แต่มีคนที่ปิ๊งแล้ว...”
“ใครกันเหรอน้องเบคอน”สาวใหญ่ถามอย่างตกใจ
“ก็คนข้างๆนี่ไงครับ”เขาชี้มาทางฉัน
“O_Oยัยตะกละนี่อ่ะนะ สวยก็ไม่สวย”
-O-^ทำไมต้องดึงกรูเข้าไปยุ่งเกี่ยวกะมึงด้วยวะ...
“เขาน่ารักออก..”
“OoO….”พวกสาวๆต่างพากันหน้ามืดจนพูดกันไม่ออกกันไปหลายราย แต่ทุกคนหันมามองฉันด้วยสายตาอาฆาต
>O<แง้~หนูไม่เกี่ยวไรด้วยง่ะอย่าฆ่าหนูน้า...
“เอ่อ~แต่ไม่ต้องกังวลกันนะครับเพราะยัยนี่เอาหัวใจผมไปแค่ห้องเดียวส่วนอีกสามห้องยังไม่มีใครเอาไปถ้าพวกสาวๆเต็มใจผมจะยกให้ก็ได้…”เขาพูดและส่งยิ้มละลายใจ
“กรี้ดดดดดดดดดด”สาวๆพากันสลบเหมือดด้วยรอยยิ้มเปล่งประกาย
“นายนี่เล่นกะคนอื่นไปทั่วเลยนะตาบ้า”ฉันว่าตาคางคก
“เอ๋O_O;;”อึ้นชันทำเสียงประหลาดใจ
“อะไรของนายอีกยะเนี่ย”
“เธอหึงฉันอ่ะดิ^__^”
“ใครว่าล่ะ..”
“ฮิๆ^.,^”
“กรี้ด หยุดขำนะตาบ้า”
“555+”อึนชันขยายเสียงเซอราวมากขึ้น
>__<กรี้ดดด ไม่น้าชีวิตสาวม.ต้นอย่างฉันต้องมาดับเพราะอีตานี่เหรอฉันไม่ยอมหรอก!!!
*ติดตามชมตอนต่อไปนะง้าบบ*
ความคิดเห็น