นางเอกตัวร้ายกับนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #4 : 4

4

          กว่าจะแยกจากยัยเจนนี่ ยัยปูเป้ และพี่วีมาได้ก็เป็นเวลา 5 โมงเย็นพอดี เพราะมัวแต่เม้ากันเพลิน เม้ากันแค่ 3 คนเท่านั้นแหละนะ พี่วีมาคอยนั่งหล่อยิ้มให้ใจละลายอยู่ข้างๆยัยเจน ฉันล่ะอิจฉายัยเจนจริงๆเล้ยที่ได้แฟนทั้งหล่อทั้งดีอย่างเนี้ย คนแบบพี่วีจะยังเหลืออยู่ในโลกใบนี้อีกหรือเปล่าน้า?? ลืมถามไปเลยว่าพี่วียังมีเพื่อนแนวๆเดียวกันบ้างมั๊ย คือแบบว่า...อิอิ ไม่อยากจะพูดเรย อาย...

                ตอนจะกลับบ้าน ยัยเจนอาสาไปส่งฉันกับยัยปูเป้ที่บ้าน ( โดยที่พี่วีเป็นคนขับ ) โดยไปส่งยัยปูเป้ก่อน ( เนื่องจากพ่อและแม่ของยัยปูเป้แยกทางกัน แม่ยัยปูเป้ก็อยู่ที่อังกฤษ เพราะฉะนั้นเมื่อยัยปูเป้กลับมาเมืองไทยจึงซื้อห้องที่คอนโดย่านของพวกไฮโซอยู่ ห้องนึงก็เกือบๆ 7 ล้านแล้ว ) ยัยปูเป้ก็ชวนฉัน ยัยเจนกับพี่วีขึ้นไปดูห้อง โดยที่ยัยปูเป้สั่งให้คนมาจัดเตรียมห้องไว้ให้ล่วงหน้าแล้ว เพื่อที่ว่าพอยัยปูเป้กลับมาก็สามารถกินอยู่หลับนอนที่ห้องนี้ได้เลย ไม่ต้องลำบากไปหาที่อยู่ที่อื่น พอฉันเข้ามาก็พบว่าห้องนี้มันน่าอยู่จริงๆแยกห้องเป็นสัดเป็นส่วน มีห้องครัว ( แต่เป็นครัวฝรั่งอ่ะนะ ) ซึ่งจัดสวยงามมาก สะอาด ห้องนั่งเล่น มีโซฟาสไตล์โมเดิร์น ดูหรูหรา ทีวีพลาสมาอย่างดี ห้องนอนก็มี 2 ห้อง โดยห้องใหญ่ที่เป็นของยัยปูเป้นั้นใหญ่มาก ยัยปูเป้ก็จัดห้องนั้นราวกับห้องนอนของเจ้าหญิง มีเฟอร์นิเจอร์น่ารักๆเยอะแยะเลย มีห้องน้ำในตัวอีกต่างหาก ส่วนห้องนอนอีกห้องนึงก็ไม่ได้เล็กไปกว่ากันสักเท่าไหร่ แค่ไม่มีห้องน้ำในตัวเท่านั้นเอง แต่ก็จัดห้องได้น่ารักไม่แพ้กัน ห้องนี้ดูสะอาดตาตกแต่งด้วยโทนสีอ่อนเน้นไปที่สีขาว ดูแล้วสบายตาน่านอนจริงๆเลย ส่วนห้องน้ำด้านนอกก็มีอ่างอาบน้ำ ตกแต่งเหมือนห้องน้ำของเจ้าหญิงเลย น่าอาบชะมัด โดยรวมแล้วฉันว่ามันน่าอยู่มากๆเลยล่ะ แทบไม่อยากจะออกไปไหนเลยให้ตายสิ

                "เป็นไง น่าอยู่มั๊ย ฉันว่ามันก็ยังไม่ค่อยสวยเท่าไหร่หรอกนะ"ยัยปูเป้เอ่ยขึ้นหลังจากที่ฉัน ยัยเจนแล้วก็พี่วีเดินชมส่วนต่างๆของห้องเสร็จแล้ว

                "ใครบอกล่ะ ฉันว่ามันน่าอยู่จริงๆเลย เธอนี่หัวออกแบบไม่เบาเลยนะ น่าจะไปเรียนเป็นมัณฑนากรนะยะ ถ้าได้อยู่กับคนที่รักนะ อ๊ายยย ไม่อยากจะพูด โรแมนติกน่าดู"ฉันพูด

                "อือใช่ สวยมากๆเลยล่ะยัยเป้ พี่วีคะ เรือนหอของเราเอาเป็นสไตล์นี้นะ เจนชอบจังค่ะ"ยัยเจนพูดพลางคล้อแขนพี่วี

                "ได้สิครับ อะไรที่น้องเจนชอบพี่จะตามใจทุกอย่างเลย"พี่วีพูดพลางขยี้ผมยัยเจน โอ๊ยยยฉันล่ะอิจฉาคู่นี้จริงๆเล้ย...

                "แล้วนี่พวกเธอจะอยู่กินอะไรกันก่อนมั๊ย เอามั๊ยคะพี่วีเดี๋ยวเป้จะทำสปาเก๊ตตี้ให้ชิม"ยัยเป้ถาม

                "พี่คงต้องขอตัวล่ะครับ ต้องกลับไปเคลียร์งานที่บริษัทอีกหน่อย เอาไว้คราวหน้ามีโอกาสจะมาชิมแน่ๆครับ"พี่วีพูด

                "โอเคค่ะงั้นก็กลับกันดีๆนะทุกคน ว่างก็แวะมาได้นะคะยัยตาลยัยเจนพี่วี"

                "ย่ะ แล้วฉันจะแวะมาค้างด้วยบ่อยๆเลย"ฉันพูดขณะที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องยัยเป้

                "จ้า ไว้จะมากินสปาเก๊ตตี้รสชาติห่วยๆนะจ๊ะ"ยัยเจนแกล้งแซว

                "ยัยบ้า อร่อยสิยะ แหมลืมไปแล้วเหรอไงว่าฉันน่ะทำร้านอาหารอยู่ที่อังกฤษนะจ๊ะ อย่ามาดูถูกนะ"

                "แล้วใครว่าดูผิดล่ะที่บอกว่าเธอทำอาหารรสชาติห่วยน่ะ คิกๆๆ"ฉันพูด พี่วีกับยัยเจนหัวเราะ

                "อ๊ากกก ยัยบ้า ไปตายซะ"ยัยปูเป้แยกเขี้ยวออกมา ทำให้ฉัน ยัยเจน และพี่วีต้องรีบวิ่งหนี

                "บายนะจ๊ะแล้วไว้เจอกัน"ยัยเจนนี่ตะโกนบอก

                "ย่ะ บ๊ายบาย"ยัยปูเป้โบกมือให้พวกฉัน

***********************************

                ฉันกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลา 6 โมงเย็นพอดี

                "คุณหนูกลับมาเหนื่อยๆ จะทานอะไรสักหน่อยมั๊ยคะ"ป้าอิ่มแม่บ้านที่บ้านฉันถามขึ้นเมื่อเห็นฉันเดินเข้าบ้านมา

                "ขอน้ำส้มเย็นเจี๊ยบบบซักแก้วก็ดีนะคะป้า"ฉันบอกขณะนั่งที่โซฟาพลางยิ้มให้ป้าอิ่ม

                "ได้ค่ะ ซักครู่นะคะ ป้าจะทำน้ำส้มเย็นเจี๊ยบให้เลย"

                "ขอบคุณค่ะป้า"ฉันยิ้ม

                โอยยย เพลียจังเลยแฮะ เดี๋ยวขึ้นไปหลับซักงีบดีกว่า

                ~~ติ๊ดตี่ดิ๊ดดิ๊ด ติดตี่ดิ๊ดดิ๊ด~~

                "สวัสดีค่า"ฉันกรอกเสียงใส่โทรศัพท์

                ( เธออยู่ไหนน่ะ) ปลายสายถามมา เสียงผู้ชายนี่นา ใครหว่า

                "เอ่อ...ไม่ทราบว่าใครคะ"

                ( สามีเธอไง )

                "ขอโทษนะคะ ถ้าคุณไม่ตอบดีๆ ดิฉันจะวาง..."

                ( อ๊ะๆๆ เดี๋ยวสิ ฉันนัทไงเล่า สุดหล่อไงแค่นี้ทำเป็นลืม )ปลายสายบ่นอุบอิบ

                "มีธุระอะไร"

                (โหนี่เธอ ทำเสียงให้เป็นมิตรหน่อยได้มั๊ย )

                "นายมีอะไรก็ว่ามาสิ ฉันเหนื่อยแล้ว อยากนอน"

                ( เธออยู่บ้านเหรอ )

                "ถ้าไม่ให้ฉันอยู่บ้านแล้วจะให้ฉันไปอยู่ไหนล่ะ"

                ( มาอยู่ในหัวใจฉันไง )

                "อย่ามาเลี่ยนแถวนี้ได้ป่ะ โทรมาหาฉันอ่ะมีอะไร"

          ( ไปกินข้าวเย็นกัน )

                "ไม่เอาอ่ะ ฉันเพลีย จะอาบน้ำนอนแล้ว"

                ( อีก 20 นาทีฉันจะไปรับ ไปอาบน้ำแต่งตัวให้สวยๆเลยนะ จะพาไปกินอาหารที่โรงแรมที่แม่ฉันเป็นหุ้นส่วนอยู่ )

                "ไม่อาววว ไม่ปายยยย นายอย่าบังคับช้านได้ม๊ายยยย"

                ( อีก 20 นาทีเจอกันนะ เดี๋ยวไปรับที่บ้าน )

                "เดี๋ยวสิ- - เดี๋ยว ฮะ- - ฮัลโหลๆ..."

           ตู๊ดๆๆๆ...

                อ๊ากกก ทำไมฉันจะต้องไปกินข้าวกะอีตาบ้านี้ด้วยน้าาา

                "น้ำส้มเย็นเจี๊ยบชื่นใจมาแล้วค่ะคุณหนู"ป้าอิ่มยกน้ำส้มมาให้ฉัน

                "ขอบคุณค่ะ เออป้าอิ่มคะ ถ้ามีผู้ชายชื่อธีรนัทมาหาหนูให้ป้าบอกไปว่าหนูไม่สบายปวดหัวตัวร้อนนอนอยู่ห้ามใครรบกวนนะคะ"

                "ค่ะๆๆ"

                "ขอบคุณค่ะป้า"ฉันขอบคุณป้าพร้อมกับวิ่งขึ้นไปบนห้องอย่างด่วนจี๋

          ฉันเปิดแอร์เย็นฉ่ำพลางทิ้งตัวลงบนที่นอน ฮ้าาา ที่ไหนจะสุขใจเท่าบ้านตัวเอง

                ~~ติ๊ดตี่ดิ๊ดดิ๊ด ติ๊ดตี่ดิ๊ดดิ๊ด~~

          โอ๊ยยย ใครโทร.มากันนักกันหนาเนี่ย ฉันไม่สนใจขี้เกียจรับเลยกดวางสายไปแล้วปิดเครื่องทันที ลั้นลา ลั้นลา ทำไมมันถึงสบายอย่างนี้นะ หนังตาฉันเริ่มจะปิดแล้ว เริ่มง่วงขึ้นมาแล้วไง พอฉันชักจะเคลิ้มๆขึ้นมา...

                ~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

          ~ก๊อก ก๊อก ก๊อก~

          ผลัวะ!! เอ๋ ใครเปิดประตูเข้ามาหว่า สงสัยจะเป็นป้าอิ่มหรือคนใช้คนอื่นลงมาตามฉันไปกินข้าวล่ะมั้ง

                "มีอะไรเหรอ..."ฉันเงยหน้างัวเงียขึ้นมาถาม

                "นี่เธอลุกเดี๋ยวนี้เลย ไปอาบน้ำแต่งตัวเลย ไป"อ๋า เสียงผู้ชายนี่ เข้ามาได้ไงนะ ผู้ชายคนนั้นพยุงตัวฉันขึ้นมา แต่แล้วพอฉันลืมตาขึ้นมาดูก็ต้องตกใจ เพราะผู้ชายคนนั้นคือ...

                "นายนัท!!"ฉันตะโกน

                "เออ ก็ฉันน่ะเซ่! จะให้เป็นแบรด พิทท์เหรอไง ฉันหล่อกว่าเยอะน่า"

                "นะ - - นายเข้ามาห้องฉันได้ไงอ่ะ"

                "ก็เดินเข้ามาน่ะสิ เธอจะให้ฉันเข้ามาทางท่อประปาเหรอ เธอนี่จริงๆเลยนะ ฉันบอกว่าให้แต่งตัวเดี๋ยวจะพาไปกินข้าวก็ดันมานอนซะนี่ ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว"นายนัทสั่งเสียงเฉียบ

                "ม่ายอาววว ฉันจานอนแล้ววว ง่วง นายไปกินคนเดียวไม่เป็นเหรอไง"

                "นี่เธอจะให้ฉันอุ้มเข้าห้องน้ำหรือจะเดินไปอาบน้ำเอง"

                "บอกว่าไม่ไปไงเล่า"

                "ฉันจะนับ 1-3 นะถ้าเธอไม่ไปฉันอุ้มพาไปอาบน้ำจริงๆด้วย"

                "กล้าก็ลองสิ เชอะ!"

                "1...."

                "อ๊าาา ฉันม่ายปายยยย"

          "2...."นายนัททำท่าจะเข้ามาอุ้มฉัน พร้อมกับทำสายตากรุ้มกริ่ม อ๊ายยย ไอ้บ้า ไอ้ลามก

                "อ๊ะๆๆ ไปก็ได้ไปก็ด้ายยยย"ฉันพูดพลางทำหน้ามุ่ยเข้าห้องน้ำไป

                "ดีมาก ฉันให้เวลา 20 นาทีในการอาบน้ำและแต่งตัวนะ ฉันจะลงไปรอข้างล่าง เร็วๆล่ะ 20 นาทียังไม่เสร็จฉันจะขึ้นมาตาม"

                "ย่ะ แบร่~~"ฉันแลบลิ้นใส่เค้าแล้วก็ปิดประตูห้องน้ำ

***********************************

                ฉันเลือกดูชุดที่จะใส่ไป ในที่สุดก็เลือกได้ เป็นเดรสสั้นคล้องคอชายระบายสีชมพูอ่อน ใช้โรลม้วนผมให้เป็นลอนยาวประบ่า พร้อมกับต่างหูและสร้อยมุก และกระเป๋าถือสีขาว ต้องแต่งชุดดีๆให้เข้ากับชุดสูทของอีตานั่นหน่อย พร้อมกับแต่งหน้าอ่อนๆอีกซักหน่อย ทำไมฉันต้องเน้นโทนชมพูด้วยหว่า แต่ก็ใช้ได้นะ เพราะฉันสวยอยู่แล้ว อิอิ

                ฉันใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีพอแต่งตัวเสร็จฉันก็เดินลงมาข้างล่าง พอป้าอิ่มเห็นฉันก็ยิ้มให้

                "คุณหนูแต่งตัวยังไงก็สวยนะคะ ดูสิมีแฟนไม่เห็นบอกป้ามั่งเลย"ป้าอิ่มพูดแล้วหันไปยิ้มกับนายนัทที่มองฉันตาค้างเลย

                "ไม่ใช่นะคะป้า ตาลไม่ได้เป็นแฟนกะอีตาบ้านี่หรอกค่ะ ป้าอ่ะปล่อยให้เค้าขึ้นไปที่ห้องตาลได้ยังไงคะ ตาลอุตส่าห์ย้ำแล้วว่าถ้าคนที่ชื่อธีรนัทมาให้บอกว่าตาลไม่สบายอ่ะ"

                "อ้าว ก็คุณนัทเค้าบอกว่าเค้าเป็นแฟนคุณหนู แล้วก็นัดกันไว้ว่าจะไปทานข้าว ป้าก็เลยให้เค้าขึ้นไป ไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกเหรอคะ"ป้าอิ่มพูดพลางมองหน้าฉันสลับนายนัทอย่างงงๆ

                "แหม ตาลเค้าปากแข็งน่ะครับป้า คงจะอายมั้งครับ ไม่ต้องอายหรอกนะจ๊ะที่รัก เดี๋ยวซักวันหนึ่งป้าเค้าก็ต้องรู้อยู่ดี"นายนัทพูดพลางเอามือมาโอบเอวฉันแล้วบีบจมูกฉันไปมา

                "ฮิๆๆ ดูรักกันจังเลยนะคะ ว่างๆคุณนัทมาทานข้าวที่บ้านมั่งสิคะ เดี๋ยวป้าจะโชว์อาหารฝีมือป้าให้ชิม"

                "ยินดีครับป้า งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ ตาลเค้าคงหิวแย่แล้ว ใช่มั๊ยจ๊ะ แล้วเดี๋ยวผมจะพามาส่งนะครับ"นายนัทพูดพลางโอบเอวฉันเดินออกไปจากบ้าน โดยที่ฉันยังนิ่งเป็นท่อนไม้ ไม่กล้าขยับตัวเลย ตัวมันแข็งไปหมด อีตานี่เล่นอะไรของเค้านะ

                "ค่า ขอให้ทานอาหารให้อร่อยนะคะ"ป้าอิ่มตะโกนเมื่อทั้งฉันทั้งนายนัทขึ้นรถเรียบร้อยแล้ว นายนัทหันไปยิ้มให้ป้าอิ่ม 1ทีแล้วก็แล่นรถออกไปเลย..............