นางเอกตัวร้ายกับนายตัวดี

ลำดับตอนที่ #3 : 3

3

                ฉันควักแว่นกันแดดจากกระเป๋าสะพายมาสวมไว้ เพราะต้องกันกลัวคนจะจำหน้าได้ พอฉันเดินผ่านประตูไปพนักงานที่เปิดประตูก็มองหน้าฉันแบบสงสัยว่าใช่ฉันหรือเปล่า แต่ฉันรีบก้มหน้างุดๆเดินผ่านไป พลางมองหาโต๊ะที่ยัยปูเป้นั่งอยู่

                ในที่สุดก็เจอ ยัยปูเป้กระโดดเหยงๆยกมือเรียกฉันให้ไปที่โต๊ะ

                "มาแล้วจ้า ขอโทษนะที่มาช้าอ่ะ พอดีรถเสียน่ะ คิดถึงเธอจังเลย ที่อังกฤษเป็นไงมั่ง"ฉันถามหลังจากกอดกับยัยปูเป้เสร็จแล้ว

                "ก็ดีอ่ะ หนาวดี รถเธอเสียแล้วเธอมายังไงอ่ะ"

                "จำนายนัทได้มั๊ย ที่ปากเสียๆอ่ะ เผอิญเจอกัน เค้าเลยมาส่งให้"

                "เออ เดี๋ยวนี้ได้ข่าวว่านายนัทเป็นหมอศัลมือ 1 แล้วนี่ เก่งไม่เบาแฮะ เห็นกวนๆแบบนั้นน่ะ"

                "อือ แล้วยัยเจนนี่ยังไม่มาอีกเหรอ มาเลทประจำเลยยัยนี่"

                "อ๊ะ นั่นไงใช่รึเปล่า ว้าว!!มากับพี่วีสุดหล่อด้วย ห่างกันไม่ได้เลยเหรอไงฮะคู่นี้ ตั้งแต่ฉันไปอังกฤษแล้ว ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เชียว น่าอิจฉาจริงๆเลย"

                "ฮิๆๆ" ฉันโบกมือให้ยัยเจนนี่พอยัยนั่นเห็นก็รีบจูงมือพี่วีมาทางนี้ทันที

                "โทษนะที่มาช้า พี่วีเค้าติดธุระนิดหน่อยน่ะจ้ะ อ๊ะแล้วนั่น....ยัยปูเป้!!!" พอยัยเจนนี่เห็นยัยปูเป้ก็ตะโกนขึ้นมาซะเสียงดังจนโต๊ะอื่นๆหันมามอง

                "ไงจ๊ะ เป็นไงมั่งยัยเต้าหู้ยี้ อยู่กับคู่หมั้นน่ะมีความสุขมั๊ย อิอิ คิดถึงเพื่อนมั่งรึเปล่ายะ หรือมีแฟนแล้วลืมเพื่อนไปเลยฮะ"ยัยปูเป้ลุกขึ้นพร้อมกับกอดยัยเจนนี่ไว้

                "เพื่อนปากอย่างเธอน่ะมันน่าลืมมั๊ยเล่า อิอิ คิดถึงเธอจังเลยยัยตาตี่ กลับมาทำไมไม่บอกยะ"ยัยเจนนี่ต่อว่า

                "ก็แหม...เซอร์ไพรส์ไงยะ ยัยลูกตาลก็เพิ่งรู้เหมือนเธออ่ะแหละ สวัสดีค่ะพี่วี ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะ เมื่อไหร่จะแต่งล่ะคะเนี่ย ยัยเจนรอจนเหนียงยานแล้วนะ"ยัยปูเป้แซว

                "ฮะๆๆ ใกล้แล้วล่ะครับ อาจจะเป็นปีหน้าถ้าพี่เคลียร์งานเสร็จดี แล้วก็ตอนนี้พี่กับเจนเค้ากำลังวางแผนปลูกบ้านไว้ใช้เป็นเรือนหอด้วยน่ะครับ อยากจะรอให้บ้านเสร็จก่อน แล้วเรื่องแต่งค่อยว่ากัน"พี่วียิ้ม

                "ต๊ายย กำลังจะพ้นคานไปคนนึงแล้วนะจ๊ะเพื่อนเรา แล้วเธอล่ะยัยตาล เป็นนางเอกแสนสวยแต่ทำไมไม่มีแฟนกะเค้าซะทียะ"ยัยปูเป้ถามขณะที่ทุกๆคนกำลังนั่ง

                "เป็นคนสวยแต่ก็ไม่จำเป็นต้องมีแฟนนี่ยะ แล้วเธอน่ะว่าแต่คนอื่นเค้า ตัวเองล่ะจ๊ะเมื่อไหร่จะมี"

                "เฮ้อ ฉันกะว่าถ้าไม่เจอคนถูกใจจริงๆอ่ะนะ ก็คงอยากจะอยู่บนคานทองฝังเพชรตลอดไปอ่ะแหละ อยู่เลี้ยงลูกให้พวกเธอไง"

                "เดี๋ยวฉันช่วยหาเอามั๊ย เอาพระเอกหล่อๆเลย"ฉันแนะ

                "เค้าคงจะเอาฉันหรอกนะยะ เธอนี่พูดเป็นหนังการ์ตูน"

                "อย่าไปสนใจเลยตาล ปล่อยให้ยัยนี่อยู่บนคานไปนั่นแหละดีแล้ว ฉันสงสารผู้ชายที่จะมาเป็นแฟนยัยเป้น่ะ คงต้องทนฟังเสียงบ่นทุกวี่ทุกวันแหงๆ ฉันละเบื่อแทน" เจนนี่แซว

                "แหมนี่เธอให้มันน้อยๆหน่อยนะยะ ฉันไม่ใช่เธอนะจ๊ะที่ขี้บ่นน่ะ ฉันแค่เตือนด้วยความหวังดีเท่านั้นแหละย่ะที่พูดไปน่ะ หาว่าขี้บ่นได้ไง"

          "ว่าแต่เค้าเราก็พูดมากเหมือนกันแหละน้องเจน"พี่วีแซวยัยเจน จนยายเจนต้องตีแขนพี่วี

                "พี่วีอ่ะ"ยัยเจนทำแก้มป่อง

                "ฮะๆๆ พี่ล้อเล่นน่ะครับ อย่างอนเลยนะคนดี"พี่วีบีบจมูกยัยเจนอย่างน่ารักทำเอายัยเจนยิ้มออกมา โอ๊ยยย ฉันล่ะอิจฉาจริงๆเล้ย มดเต็มโต๊ะแล้วนั่น

                "นี่ๆๆ จะสวีทหวานกันยั่วกิเลสคนไร้คู่เหรอไงคะคู่เนี้ยยยย ว่าขนมเค้กที่สั่งมาเนี่ยหวานแล้วนะ ยัยเจนกะพี่วียังหวานกว่าอีก มดขนกันมาทั้งรังแล้วมั้ง"ฉันแซว พี่วีกะยัยเจนมองตากันแล้วหัวเราะ แน่ะ ยังหวานไม่เลิกวุ้ย

                "อ๊ะ นั่นหน้าคุ้นๆนะ ใช่นายธีรนัทรึเปล่าน่ะ"ฉัน เจนนี่และพี่วีให้ไปมองตามที่ยัยปูเป้ชี้ให้ดู นายหงอคงนี่ มาทำอะไรแถวนี้นะ ทีเราชวนเข้ามาล่ะไม่ยอมเข้ามาด้วย นัดสาวไว้ล่ะสิ แต่นายนั่นกลับเดินมาทางโต๊ะฉัน เอ๊ะ มีอะไรเหรอเนี่ย

                "อ้าว นัท เป็นไง จำฉันได้มั๊ย นี่ฉันปูเป้ไง แล้วนี่เจนนี่กับพี่วีคู่หมั้นน่ะ"ปูเป้ทักขึ้นเมื่อนายนัทเดินมานั่งเก้าอี้ข้างๆฉัน

                "อ๋อ จำได้สิ เธอไปอยู่ที่อังกฤษมาไม่ใช่เหรอกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่"

          "ก็เพิ่งกลับมาเองน่ะว่าแต่..นายมีธุระอะไรเหรอ"

                "เออใช่ นี่ยัยหมวยเละ เธอลืมโทรศัพท์ไว้ในรถฉันน่ะ ฉันเลยเอามาคืนให้"นายนัทพูดพลางยื่นโทรศัพท์รุ่นใหม่ล่าสุดที่ฉันเพิ่งซื้อมาคืนให้

                "อือ ขอบใจนะ แล้วเรื่องรถฉันน่ะเป็นยังไง"ฉันถามขณะยื่นมือไปรับโทรศัพท์

                "ตอนนี้อยู่ที่อู่เรียบร้อยแล้ว อู่นี้เชื่อถือได้ฝีมือดีด้วย"

                "แล้วเมื่อไหร่จะเสร็จอ่ะ"

                "คงอีกไม่นานล่ะมั้ง ก็รถเธอไม่ได้เป็นอะไรมากนี่ แค่สีถลอกแล้วก็แบตหมด ไม่น่าจะถึงเดือน"

                "แล้วอย่างนี้ฉันจะไปทำงานยังไงล่ะ ที่บ้านมีรถแค่ 3 คันเอง คันนึงก็ของฉันดันซ่อมอีก อีกคันก็ของคุณพ่อ อีกคันนึงก็ของคุณแม่ แล้วท่านต้องใช้รถตลอดด้วย ฉันก็ทำงานไม่เป็นเวลา จะทำไงล่ะเนี่ย"

                "นั่งวินมอไซค์ไง เร็วแล้วก็ประหยัดด้วย"นายนัทพูดทำให้คนอื่นๆหัวเราะกันหมด

                "จะบ้ารึไงเล่า นายพูดอะไรให้มันจริงจังหน่อยได้มั๊ย ฉันกลุ้มนะยะ"ฉันเอ็ด

                "ก็เอาอย่างนี้สิ นายนัทก็ไปส่งยัยตาลไปกองถ่ายไง ประหยัดแล้วก็ปลอดภัยดีด้วย"ยัยเจนนี่บอก

                "ไปกะอีตานี่เนี่ยนะปลอดภัย?? มีแต่ภัยล่ะสิไม่ว่า"

          "เฮ้ๆๆ นี่เธอ พูดให้มันดีๆหน่อยเซ่ เอางั้นก็ได้ฉันจะไปส่งให้ ตกลงมั๊ยล่ะ"

                "ยัยปูเป้ เธอว่างมะ รับส่งฉันซักอาทิตย์นึงได้ป่ะ"ฉันทำเป็นไม่ได้ยินนายนัท

                "ไม่ได้หรอก ฉันเพิ่งมาเมืองไทย ยังไม่มีรถน่ะ"

                "แล้วเธอล่ะยัยเจน ลูกเจ้าของบริษัทจะเข้าออกบริษัทเมื่อไหร่ก็ได้ไม่ใช่เหรอ"ฉันอ้อนยัยเจนตาปริบๆ

                "ไอ้ได้น่ะมันได้จ้ะ แต่ฉันไม่มีรถน่ะสิ เดี๋ยวนี้ฉันก็ต้องไปไหนมาไหนกับพี่วี เพราะคุณพ่อท่านเอารถของฉันไปให้ยัยแนนนี่ใช้น่ะ"แนนนี่ก็คือน้องสาวของยัยเจนนี่ที่คลานตามกันมาเลยล่ะ สวยเหมือนกันด้วย แต่เปรี้ยวน่าดู ขัดกับพี่สาวเลย

                "อ๋าาา แล้วฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ย"

                "เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันบอกให้ไปกับฉันไง ทำงานที่ไหนเดี๋ยวจะไปส่งเอง"นายนัทพูด

                "นั่นสิครับ พี่ก็ว่าน้องลูกตาลให้นัทเค้าไปส่งเวลาไปทำงานดีกว่านะครับ"พี่วีพูด เฮ้อ ได้ยินเสียงหล่อๆ นุ่มๆ แถมเป็นสุภาพบุรุษของพี่วีแล้วก็ชักเคลิ้มตามแฮะ

                "กะ- - ก็ได้ค่า ก็ได้"ฉันจำต้องรับคำอย่างยอมจำนน (ต่อความหล่อของพี่วี เอิ๊กๆๆ)

                "งั้นก็ดี งั้นฉันขอตัวก่อนนะ พอดีมีคนไข้นัดไว้น่ะเดี๋ยวจะไปไม่ทัน สวัสดีครับทุกคน"นายนัทพูดพลางลุกขึ้นยืน แต่ก่อนไปเค้าก็มากระซิบข้างๆหูฉัน

                "อย่าลืมนะ เดี๋ยวคืนนี้ฉันจะโทรไปหา" เค้ากระซิบเบาๆ ทำเอาลมหายใจของเค้ามาหวิวๆข้างๆหูฉัน สยิวพิลึกแฮะ ฉันรู้สึกว่าหน้าร้อนฉ่าอีกแล้วล่ะสิ

                ฉันนั่งนิ่ง ลมหายใจอุ่นๆกับเสียงกระซิบเมื่อกี๊ยังติดหูฉันไม่จางหาย ทำไมฉันต้องหน้าแดงด้วยนะ ไม่เข้าใจจริงๆเลย

                "ฮั่นแน่ นายนัทกระซิบอะไรน่ะ หน้าแดงเชียวยัยหมวยเละ"ยัยเจนนี่แซวทำเอาฉันสะดุ้ง

                "บ้าน่า อากาศในนี้มันร้อนเท่านั้นแหละ ฉันเลยหน้าแดง โอย ร้อนจริงๆเล้ยยย"ทั้งที่จริงๆหนาวจนแทบจะเป็นน้ำแข็งอยู่แล้วเนี่ย แหง็กๆๆ

                "หรือว่า นายนัทเค้าหอมแก้มเธอจ๊ะ อิอิ"ปูเป้แซว

                "จะ- - จะบ้าเหรอ พวกเธอนี่ ไม่เอาๆๆเปลี่ยนเรื่องๆ ไม่คุยเรื่องนี้แล้ว"ฉันรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงกว่าเดิม เลยพาลเปลี่ยนเรื่องพูดของยัย 2 คนนี้

                "คิกๆๆๆ ไม่ต้องอายหรอกน่า นี่เจนนี่ ฉันว่านะ เพื่อนเรากำลังจะลงจากคานอีกคนแล้วล่ะ"ยัยปูเป้พูด ตอนนี้ฉันเริ่มจะเห็นด้วยกับยัยเจนนี่แล้วนะว่าเธอน่ะพูดมากจริงๆเลยยัยปูเป้

                "คิกๆๆ ฉันก็ว่างั้นแหละ"ยัยเจนนี่เออออห่อหมกตามเค้าไปด้วย นี่ฉันเริ่มจะเห็นด้วยกับพี่วีแล้วนะยะว่าเธอก็พูดมากเหมือนกันนั่นแหละยัยเจนนี่

                "ฮะๆๆ พี่ว่านายนัทเค้าก็ดูเหมาะสมกับน้องลูกตาลดีนะครับ ทั้งรูปร่างหน้าตา ฐานะทางสังคมหรือชาติตระกูล พี่ว่าเหมาะกันที่สุดเลยนะครับ"แง้ๆๆๆพี่วีก็เป็นไปกับเค้าด้วยอีกคนเหรอเนี่ย ฉันชักจะเห็นด้วยกับตัวเองแล้วนะว่า 3 คนนี้เริ่มเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แร้วววว

                "ง่าาาา ไม่เอาอ่า ถ้าให้ตาลเป็นแฟนกับตานี่นะ ไปเป็นแฟนกับลุงขายไก่ย่างหน้ากองถ่ายยังดีกว่าอีก"

                "เอาจริงๆเหรอ ฉันเชียร์เต็มที่เลยนะ เอามั๊ย เดี๋ยวไว้ไปกองถ่ายเธอแล้วจะขอเบอร์ให้"ยัยปูเป้โพล่งขึ้นมา

                "ยัยบ้า ฉันพูดประชดอ่ะเข้าใจมั๊ย - - ++"

                "เหรอ นึกว่าเธอสนใจจริงๆซะอีก เฮ้อ คนเราเนี่ยน้า ปากไม่ตรงกับใจ ปากบอกว่าไม่ชอบ แต่เมื่อกี๊พอเค้ากระซิบใกล้ๆเข้าหน่อยก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึงเลย ดูๆๆ ขนาดตอนนี้ยังหน้าแดงไม่หายเลย"ยัยเจนนี่แซว

                "อ๊ะจริงเหรอ ตอนนี้หน้าฉันยังแดงอยู่อีกเหรอ"ฉันถามพลางลูบหน้าตัวเอง

                "คิกๆๆๆล้อเล่นน่า ขี้อายจริงนะเธอ เป็นฉันหน่อยไม่ได้ มากระซิบใกล้ๆแบบนี้จะตวัดคอมาแล้วจูบซะเลย"ยัยปูเป้บอก

                "ฮิๆๆๆ ฮาๆๆๆ"เล่นเอาทุกคนหัวเราะกันครืนรวมทั้งฉันด้วย แต่พอคิดถึงเรื่องเมื่อกี๊ก็อดสยิวไม่ได้แฮะ หัวใจฉันไม่เคยเต้นแรงขนาดนี้มาก่อนเลย ฉันกับนายนั่นเป็นคู่กัดกันนี่ ทำไมฉันต้องใจเต้นแรงเวลาอยู่กับเค้าด้วยนะ...........