คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2
2
“นี่ ฉันเห็นข่าวเธอลงหนังสือพิมพ์แทบจะทุกวันเลยนะ”นายนัทเอ่ยขึ้นหลังจากที่เราขึ้นรถกันมาได้ประมาณ 10 นาที
“อืม แล้วไงอ่ะ”
“เธอไม่คิดจะออกมาแก้ข่าวหน่อยเหรอ ข่าวที่ออกก็ไม่ใช่ว่าจะดีเลยนะ”
“แก้ไปก็เท่านั้น จะไปว่าพวกนักข่าวก็ไม่ได้ด้วย เพราะที่ฉันดังได้ส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะพวกเค้า ทำอะไรไม่ได้หรอก ส่วนใหญ่พวกนี้ก็นั่งเทียนกันทั้งนั้น หาความจริงได้ที่ไหนล่ะ”
“แล้วที่มีข่าวว่านายมอส ปฏิญาณมาจีบเธออ่ะ จริงรึเปล่า”นายนัทถามพลางเหล่มามองฉัน
“ฉันบอกแล้วไงว่าหาความจริงไม่ค่อยได้หรอก ก็แค่ร่วมงานกันเฉยๆ เดี๋ยวนี้แค่เล่นละครคู่กันก็ถูกจับคู่หาว่าเป็นแฟนกันแล้ว เดี๋ยวพอละครจบก็เลิกพูดกันไปเองอ่ะแหละ แล้วอีกอย่างนายมอสเค้าก็มีแฟนอยู่แล้ว ฉันไม่แย่งของใครหรอก”
“อืม เพราะฉันว่านายมอสเค้าคงไม่เอาเธอหรอก ฮะๆๆ”
“นี่นายพูดให้มันดีๆหน่อยนะยะ ฉันต่างหากล่ะยะที่ไม่เอานายมอสน่ะ ไม่ใช่สเป็กฉันหรอกย่ะพวกนักร้องน่ะ แล้วเค้าก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย”
“แล้วเมื่อไหร่เธอจะมีกับเค้าบ้างล่ะ อยู่บนคานนานจนหนังเหี่ยวหมดแล้ว กะจะเป็นโสดจนแก่ตายเลยเหรอไง”
“อ๊ายยย ไอ้บ้า ใครหนังเหี่ยวกันยะ นายนี่ยิ่งเป็นผู้ใหญ่ยิ่งปากเสียขึ้นทุกวันนะ”
“งั้นเธอช่วยซ่อมปากเสียๆของฉันให้หน่อยได้มั๊ยล่ะ”นายนัทยื่นหน้ามาหาฉัน แต่ฉันรีบผลักเค้าออกไป
“ไอ้หงอคงหื่นกาม ขับรถไปเลยไป”ฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองแดงอีกแล้ว แต่ดีที่นายนัทไม่เห็นเพราะเค้ากำลังมองทางข้างหน้าพร้อมกับหัวเราะ
“ฮะๆๆๆ แกล้งเธอนี่มันสนุกจริงๆเลยนะเนี่ย ฮะๆๆๆ”เอ้าๆ ขำเข้าไป มีพ่อเป็นตลกเหรอไงฮะไอ้บ้ากาม!!! ฉันนั่งเงียบพลางคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“โอ๋ๆๆๆ นี่ เธองอนเหรอ”นายนัทเอ่ยขึ้นหลังจากที่เห็นฉันเงียบไป
“เปล่า ฉันจะไปงอนนายทำไมล่ะไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย”ฉันตอบพลางทำหน้าบึ้ง เอ๊ะ ฉันไม่ได้งอนเค้าแต่ทำไมต้องทำหน้าบึ้งด้วยนะ
“เดี๋ยวก็ได้เป็นเองแหละ”นายนัทพึมพำพร้อมกับสายตาเจ้าเล่ห์ที่มองมาทางฉัน
“หา! นะ- - นายพูดว่าไรนะ”
“ฮะ- -อ๋อ ปะ- -เปล่า เปล่าฉันไม่ได้พูดอะไรนี่ แก่แล้วหูเริ่มฝาดมั้งเธอน่ะ”
“แล้วไป ฉันนึกว่านายพูดว่าเดี๋ยวก็ได้เป็นอะไรนี่แหละ ไม่ได้พูดใช่ป่ะ”ฉันมองหน้านายนัท
“อืม ไม่ได้พูด”นายนัทตอบพลางมองถนน
“ว่าแต่นายเหอะ เมื่อไหร่จะมีแฟนกับเค้ามั่งล่ะ ว่าแต่ฉันนะ”ฉันถาม
“งานฉันยุ่งจะตาย ไม่มีเวลาไปหาแฟนหรอก ถ้าจะหาก็คงต้องหาแถวๆนี้อ่ะแหละ”นายนัทพูดพลางยิ้มแล้วเหล่มองฉัน
“เหอะ หวังไปเหอะว่าฉันจะยอมคบกับนายน่ะ”
“ใครว่าฉันหมายถึงเธอ ฉันหมายถึงป้าขายข้าวแกงคนนั้นตะหาก ฮะๆๆๆ”อี๋ ไอ้บ้านี่ กวนชะมัดเล้ยยย
“ฉันว่าพ่อกับแม่นายคงไม่ปลื้มเท่าไหร่หรอกนะที่ได้ลูกสะใภ้เป็นป้าขายข้าวแกงสุดสวยน่ะ”
“เธอนี่ก็บ้าแฮะ คิดเหรอว่าฉันจะเอาป้าแกจริงๆน่ะ ไร้สาระจริงๆเลย วู้ววว”นายนัทพูดพร้อมกับสายหัว อ๊ายยยยย คนไร้สาระนั่นมันนายนะยะ นายเป็นคนพูดมาเองนี่ ไอ้หงอคงเอ๊ยยย!!
“ฉันก็เห็นข่าวนายอยู่ในพวกแวดวงไฮโซเหมือนกันนะ”
“เฮ้ย จริงอ่ะ ฉันเป็นหมอนะ จะมีข่าวอยู่ในพวกไฮโซได้ไง”
“ก็นายเป็นหมอศัลมือหนึ่งนี่นา แล้วพ่อนายอีกยังเป็นหมอผ่าตัดที่มือดีที่สุดในประเทศด้วย แม่นายก็เป็นพวกไฮโซเหมือนกับแม่ฉันน่ะแหละ นายถึงได้มีข่าวอยู่ในพวกแวดวงไฮโซไง”
“เหรอ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย แล้วก็ไม่ได้สนใจด้วยแล้วข่าวว่าไงอ่ะ”อ้าว บอกไม่ได้สนใจไง ท่าจะเพี้ยนนะนาย
“ก็บอกว่า นายน่ะเสน่ห์แรง สาวๆมารุมจีบกันให้พรึ่บ”
“ฮะ พรึ่บตรงไหน ไม่เห็นจะมีใครเลย”
“ก็มีคุณ
“2 คนนี่นะพรึ่บตรงไหน ไม่เห็นจะพรึ่บเลย ถ้าเป็นสิบๆก็ว่าไปอย่าง เธอนี่หึงไม่เข้าเรื่องเลย”
“นี่ๆๆ ใครเค้าไปหึงนายกันยะ พูดให้มันดีๆ ฉันก็แค่บอกเท่านั้นแหละ เพราะเห็นนายน่ะไม่รู้เรื่องอะไรซะเลย”
“โอ๋ๆๆๆๆ อย่าหึงน่า เวลาเธองอนหน้าเหมือนตูดลิงเลย เสียภาพพจน์นางเอกหมด”นายนัทพูดพลางเกาคางฉัน คนนะเฟ้ยไม่ใช่แมวมาเกาคางอยู่ได้
“อ๊ายยย ไอ้บ้า ใครเค้าไปหึงนายกันยะ อย่าหลงตัวเองได้มะ แล้วเรื่องมันจริงตามข่าวรึเปล่าล่ะ”
“เรื่องคุณเทย่าน่ะ ที่ฉันต้องไปร้านเค้าบ่อยๆเพราะคุณแม่ฉันท่านให้ไปดูสร้อยเพชรที่แม่ฉันสั่งทำอยู่ว่าเสร็จรึยังไปอาทิตย์ละครั้งเองไม่ได้ไปทุกวันซะหน่อย แล้วคุณเทย่าเค้าก็ชวนไปกินข้าว ส่วนน้องพลอยเค้าก็มาหาอาหมออดิศักดิ์ที่โรงพยาบาล แล้วพ่อฉันก็เลยบอกให้น้องพลอยมาชวนฉันไปกินข้าวพร้อมกับพ่อแล้วก็อาหมอ ไปกินกันตั้ง 4 คนบอกว่าไป 2 ต่อ 2 ได้ไงฟะ”
“แล้วทำไมนายไม่ไปแก้ข่าวล่ะ รู้มั๊ย พอข่าวนี้ออกมาอ่ะ ดาราเสียใจไปหลายคนเลย”
“จริงเหรอ ฮ้า!! นี่ฉันเสน่ห์แรงขนาดนั้นเลยเหรอ คนมันหล่อก็เงี้ย ทำไงได้ แล้วดาราเธอที่ว่าน่ะ ใคร”
“นายจำยัยเนเน่ที่สมัยเรียนเคยเป็นแฟนกะพี่อาร์ตพี่รหัสฉันแล้วก็เป็นอริกับฉันได้มั๊ย นั่นแหละ เค้าชอบนายล่ะ”
“อ๋อ อืมๆ แล้วใครอีก”
“แล้วก็ยัยเชอร์รี่ที่ชอบเล่นเป็นตัวร้ายน่ะ แล้วพ่อยัยนั่นก็เป็นหุ้นส่วนของบริษัทพ่อฉันด้วยนะ แต่เสี้ยวเดียวเท่านั้นแหละ ตัวจริงก็ร้ายไม่เบาเลยนะ”
“เหรอ ไม่เอาอ่ะฉันไม่ชอบนางร้ายหรอก ฉันชอบนางเอกมากกว่า”นายนัทพูดพลางเหล่มองฉัน ฉันเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหน้าแดงอีกแล้วนะเนี่ย
“นายเป็นไรมากป่ะเนี่ย ตัวร้อนเหรอไง”ฉันเอื้อมมือไปแตะหน้าผากเค้า
“นี่เธอ ถ้ารู้ตัวว่าเต่าเหม็นก็อย่ายกได้มั๊ย อื้อหือ สเปรย์ดับกลิ่นจะเอาอยู่รึเปล่าเนี่ย”นายนัทพูดพลางกลั้นหัวเราะ
“กรี๊ดดดด ไอ้บ้า พูดจาหยาบคาย ฉันล้างทุกวันนะยะ ไอ้ทุเรศ หยาบคายที่สุดเลย”ฉันร้องพลางทุบเค้าที่กำลังเลี้ยวรถเข้าไปในที่จอดรถของร้านคอฟฟี่ช้อป
“ฮะๆ ฉันพูดเล่นโอ๊ยๆๆ หยุดทุบได้แล้วยัยบ๊อง เอ้าๆๆ ถึงแล้วๆ หรือจะให้ฉันอุ้มลงไป”
“ฮึ่ย ไม่ต้องย่ะ แค่นี้ก็เป็นพระคุณจะแย่อยู่แล้ว แล้วเรื่องรถฉันอ่ะนายอย่าลืมจัดการให้นะนายไม่ลงไปกินอะไรซักหน่อยเหรอ”ฉันถามขณะลงจากรถ
“ไม่อ่ะ เธออยากเป็นข่าวกับฉันเหรอ หรือว่า เริ่มจะหลงเสน่ห์ฉันอีกคนแล้ว อยากจะใกล้ชิดฉันนักเหรอไง”นายนัทยิ้มกวนๆ
“ยี๋ หลงตัวเองที่สุดเลยคนอะไรก็ไม่รู้”ฉันพูดพลางแลบลิ้นใส่เค้า
“คนหล่อไง”
“แหวะ ฉันไปละ ขอบคุณมากนะ หวังว่าคงไม่เจอกันอีก”
“อ้าว นี่ เธอ ไหงพูดเงี้ย ถ้าไม่เจอฉันแล้วเธอจะเอารถยังไงแล้วอีกอย่างเธอก็ยังติดค่าเสียหายฉันอยู่นะ”เออใช่ ลืมไปเลยว่ายังติดค้างกับตานี่เรื่องรถด้วย
“อืมๆๆ นายก็ไปได้แล้วล่ะ”ฉันพูดพร้อมกับปิดประตูรถ แล้วนายนัทก็ลดกระจกลง
“เดี๋ยวคืนนี้จะโทรไปหานะจ๊ะ บ๊ายบายดาร์ลิ่ง”ก่อนที่ฉันจะว่าอะไรได้ นายนัทก็รีบขับรถออกไปทันที ฮึ่ย!! ไอ้บ้าหงอคงเอ๊ยยยย
ความคิดเห็น