ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : พี่คะ...
เวลาผ่านไปนเ้าเทอมที่สอ มาร์็ยัถูแล้เรื่อยๆ ส่วนเรื่อระหว่าินยอับาฮยอน่าฝ่าย่า็มีวามลับ่อันและินยอเอ็เริ่มไม่ไว้ใาฮยอนและอยับูาฮยอนระยะไล
"าย...ไม่ไว้ใหรอ" แฮยอถามินยอที่นั่ทำหน้าเรีย
"อืม สสัยนิหน่อย" ินยออบ
"สสัยอะไร"
"แำวันที่เรานัับไอ้ยูเอสเอไ้มั๊ย ที่าฮยอนบอว่ามีธุระแทนพ่อ" เาพูในะที่ยัมอาฮยอนาหน้า่าห้ออเรียน
"ทำไม...ยัยนั่นโหหรอ"
"อืม ริๆแล้ว าฮยอนไป่วยไอ้ยูเอสเอ พาไปหลับในโราน่อนที่พวเราะไป"
"บ้าน่าาาา ยัยนั่นะทำแบบนั้นทำไม"
"ไม่รู้ แ่ันเห็นับา อนที่พวนายลับไป ันสัหร์ใ เลยแอบรอู แล้ว็เห็น..."
"ยัยนั่นไม่อยาให้นาย่อเรื่ออีมั้ เลยทำแบบนั้น"
"แ่ถึยัไัน็ไม่ยอมปล่อยนอันไปหรอ" ินยอพูบแฮยอยิ้มที่มุมปา
"าฮยอน อบในะเรื่อวัน่อน" มาร์เินเ้ามาทัาฮยอนที่นั่ฟัเพล
"อยาายหรือไ" เธอถอถูฟัออ
"ป่าว ันแ่ะมาอบใเธอที่เรื่อวัน่อน"
"ถ้าะอบใ็ไม่้อมายุ่ับัน" เธอลุเินหนีไป
"เ๋วสิ นีุ่ยันามประสาเพื่อน ไม่เป็นไรหรอ"
"ิว่าแฟนันะิยัไ เายิ่ไม่อบนายอยู่้วย" เธอยัหูฟัเ้าไปแล้วเินหนี
"เ๋ว่อน" มาร์รีบว้าแนาฮยอน "มือเธอเป็นแผลนิ ไปโนอะไรมา"
"อย่ามายุ่" เธอสะบัแนออ
"เลือออ้วยนิ ไปทำอะไรมา"
าฮยอนเยหน้ามามอมาร์ มือเธอโนแ้วบาเมื่อวานอนเย็นแม่บ้านอเธอเอาพาสเอร์ยามาิให้ และทั้เ้าไม่มีใรสัเุแม้แ่ินยอเอ็ไม่ถามเธอสัำ แ่มาร์ลับเป็นนแรที่ทัเรื่อแผลเธอ
"ันเห็นั้แ่อนเ้าละ ถ้าไม่รีบทำแผลเ๋วิเื้อนะ มาเ๋วันพาไปห้อพยาบาล" มาร์ับมือเธอ
"ไม่้อ ันไปเอไ้" เธอสะบัมือ แล้วเินไป
"เย็นาัเลย" มาร์พึมพำเบาๆ แล้วมอหิสาวเินาไป
เลิเรียน
"ลับบ้านันเถอะ" ินยอลุึ้นหันมาพูับาฮยอน
"ป่ะ" าฮยอนลุึ้นเ็บอแล้วเินนำไป
"อนพัเที่ยไปอยู่ไหนมา" ินยอถามระหว่าทา
"็...ไปนั่ในห้อสมุนั่นแหล่ะ ไม่รู้ะไปไหน" เธอโหินยอ
"มือไปโนอะไรมา พันผ้าะหนาเลย" ินยอ
"เศษระบามือน่ะ"
"อนไหน ทำไมันไม่รู้"
"เพิ่อนเที่ยนี่เอน่ะ"
"แล้วไปทำท่าไหนเลยเป็นแบบนี้"
"่าเถอะน่าาา ็ทำแผลแล้วนิ" าฮยอนหลบสายา
"ถึบ้านแล้ว เ้าบ้านไ้แล้ว แล้วอย่าลืมทำแผล ล้าแผล้วยล่ะ" ินยอพู
"นาย็ลับบ้านีๆล่ะ" าฮยอนพูแล้วเินเ้าบ้านไป
"โหอีแล้ว ะโหไปถึึไหน ะทำร้ายิใันไปถึไหน" ินยอพูเมื่อเห็นหิสาว เินไปไลพอที่ะไม่ไ้ยิน
ในะที่ินยอำลัเศร้าท้อฟ้า็เหมือนะลั่นแล้ สายฝนลมาอย่าไม่ใยี เาเินไปเรื่อยิใเลื่อนลอยไม่อยู่ลับัว
"พี่่ะ มาาฝนแบบนี้็ไม่สบายเอาหรอ" หิสาวนที่เ็บพวุแไ้เินาร่มมาทาเา
"มาทำไมอี ันมีแฟนแล้ว" ินยอพูสายาเลื่อนลอย
"ในานะเพื่อนมนุษย์ ันลัวว่าพี่ะไม่สบายเอา"
"ทำไม้อมา่วยัน้วย ทำไม" ินยอถาม แ้าเริ่มหมเรี่ยวแรในในัถึเรื่อที่แฟนสาวอเาอยู่ับมาร์
"ือว่า...ัน..." หิสาวอ้ำอึ้
"โอ๊ะ..." หิสาวอุทานออมาเมื่อายหนุ่มล้มล เธอรีบปล่อยร่มแล้วพยุินยอไว้อย่าไว
"พี่่ะ พี่"
"าฮยอน.." ินยออุทานออมา
"ั้นันไปส่พี่ที่บ้านนะะ" หิสาวพู
"ไม่้อ ันลับเอไ้" ินยอพยุัวเอแล้วเินเไป
"พี่ะ...เมื่อไหร่พี่ะเห็นันสำับ้า เมื่อไหร่ันะสำัในสายาพี่ ันเหนื่อยละนะ ทั้ส่หมาย ส่อวั แม้มันะไปไม่ถึพี่ัน็ยัส่ไปเรื่อยๆ นใร้าย" เธอยืนร้อไห้ลาสายฝน รู้สึปวใเมื่อเห็นายที่เธอแอบรัเินาไปอย่าไม่ใยี
"เทพเ้าะ เมื่อไหร่เยรินนี้ะสมหวัับวามรััทีะ" เธอแหนมอไปบนท้อฟ้าสายฝนและน้ำาปะปนันบนหน้าเธอ
เยริ
สาวนัเรียน ม.ปลาย่าโรเรียน ที่แอบอบินยอมานาน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น