Madam No.7 - นิยาย Madam No.7 : Dek-D.com - Writer
×

    Madam No.7

    เมื่อชีวิตที่แสนน่าเบื่อสุดขีดของสาวมด หรือชื่นชีวา มาถึงจุดวิกฤต สวรรค์จึงได้ส่งเทพบุตรมาทีเดียวถึงสองคน คนหนึ่งแสนดีกับอีกคนแสนกวน แถมยังส่งมารมาผจญทีเดียวถึงสองคน "เอาความสงบสุขของฉันคืนมานะโว้ยย"

    ผู้เข้าชมรวม

    149

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    5

    ผู้เข้าชมรวม


    149

    ความคิดเห็น


    1

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  5 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  29 พ.ค. 60 / 20:48 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    สวัสดีผู้อ่านทุกท่านนะคะ สำหรับเรื่อง Madame No. 7 
              เป็นนิยายรักคอมเมดี้ผสมดราม่าเบาๆ ของ 13:90 (สิบสามเก้าศูนย์ เป็นนามปากา) เป็นเรื่องแรกที่แต่งเลยก็ว่าได้ ก็อยากให้เข้ามาอ่านกันเยอะๆ นะคะ อยากทราบความคิดเห็น และคำวิจารณ์ต่างๆ ติชมได้เต็มที่ค่ะ ผู้แต่งจะพยายามปรับปรุงพัฒนาการเขียนต่อไปเรื่อยๆ และสุดท้ายนี้ขอขอบคุณผู้อ่านทุกท่านที่ได้เข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้นะคะ ขอบคุณมากค่ะ
     
     
    -----------------------------------------------
     
     
    สำหรับฉันแล้วสิ่งที่เกลียดสุดๆ มีเพียงไม่กี่อย่างในชีวิต รวมถึงการเกลียดคนด้วยกัน!!! 
    มีเพียงไม่กี่ประเภทหรอกที่ฉันนึกรังเกียจเข้าไส้ โดยเฉพาะไอ้ฝรั่งหัวแดงตัวนั้น! ฉันล่ะนึกเกลียดขี้หน้าเป็นที่สุด ทั้งๆ ที่ฉันออกจะนิยมชมชอบเด็กน่าตาน่ารักน่าเอ็นดู แต่ถ้าโตขึ้นมากลายร่างเป็น 
    เด็กเปรต อย่างอีตางั่งนั่นล่ะก็ สู้เอาขี้เถ้ายัดปากตั้งแต่แรกเกิดซะยังดีกว่าปล่อยมันมาจุติ ให้หนักโลกหนักกระบาลคนรอบข้าง!! แต่ชีวิตฉันก็ดูจะยังไม่โหดร้ายเกินไปนัก อย่างน้อยๆ โลกนี้ก็ยังพอมีคนที่ทำให้ฉันรู้สึกได้อยู่ว่า สมควรอย่างยิ่งที่จะเอามาเป็นพ่อของลูกๆ ในอนาคต อร๊ายยย พูดแล้วจะหาว่าฉันคุย เขาเป็นใครน่ะเหรอ? เขาก็เป็น... ผู้ชายของฉันไงล่ะจ๊ะ จะให้เป็นของใครได้ล่ะอิแม่นางทั้งหลาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า  
    #มารร้อยบุบผา
     
     
    วันนี้ไปเจอหน้าว่าที่เมียในอนาคต อย่างที่ใครต่อใครผลักดันผมกันเหลือเกิน 
    แต่แค่เห็นเท่านั้นแหละ... ต่อมอยากฆาตกรรมใครสักคนมันก็เต้นยิกๆ รู้สึกเลยว่ายากแค่ไหนสำหรับการหักห้ามจิตใจ โดยเฉพาะการหักใจห้ามจิตไม่ให้คิดอยากฆาตกรรมอำพรางศพผู้หญิงขึ้นอืด ที่จะกลายเป็นว่าที่เมียในอนาคต!!! ก็เคยคิดอยากตายหนีงานแต่งซะให้รู้แล้วรู้รอดเหมือนกัน แต่คิดไปคิดมามีชีวิตอยู่ทรมานยัยนั่นเล่นน่าจะดีกว่า หึหึ หน้าก็งั้นๆ รูปร่างยิ่งไม่ไหว แถมมารยาททรามได้ใจ แต่ไอ้ที่เหลือรับประทานจริงๆ ก็คือปาก! ผู้หญิงอะไรปากคอเราะร้ายเป็นบ้า พ่นออกมาแต่ละคำไม่รู้ไปสรรหามาแม่งจากไหน นี้ถ้าได้ตบแต่งอยู่ด้วยกันเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ ล่ะก็ น่ากลัวว่าการฆาตกรรมจะกลายเป็นเรื่องง่ายกับผมเข้าสักวัน
    #โจ๊กเกอร์ปวดขี้
     
     
    ชีวิตของฉันไม่มีอะไรที่ไม่ดี! ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมได้เสมอและฉันก็...
    ชอบที่มันเป็นแบบนั้นด้วย แหมถ้าจะถามถึงเรื่องผู้ชงผู้ชายน่ะนะ บอกเลยว่า...ไม่เคยขาดแคลนนะคะ มีมาให้จับจ่ายใช้สอยได้ตลอด มากเท่าที่ต้องการ ไม่ได้โม้และไม่ได้จะอวยตัวเอง ก็คนมันสวยอ่ะ จบนะ! แต่ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร ฉันก็รู้นะว่าการเกลียดใครสักคนโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรให้เราเนี่ย มันเป็นเรื่องที่ผิด! แต่มันผิดแน่เหรอ?? ถ้าไอ้คนๆ นั้นมันคิดมาล่อลวงพี่สาวเราด้วยล่ะ ฉันว่ามันก็ควรค่าแก่การจะนึกเกลียดขี้หน้าตั้งแต่แรกเห็นนะ แต่เรื่องนี้ยังไม่ค่อยเท่าไหร่ ไอ้ดีกรีความสะตอของมันนี่สิ! สะดีดสะดิ้งระดับออสการ์ให้โล่เลยจ้า นักแสดงอาชีพเหรอ หึ ชิดซ้ายเลยค่ะ หึ่ย...ยิ่งคิดก็ยิ่งเกลียดนัก ไอ้พวกผู้ชายชอบขายหน้าตาตัวเองทำมาหากินหลอกผู้หญิงดีดีเนี่ย มันน่าจะจับตัดตอนไม่ให้มีไว้เหลือสืบพันธุ์ซะให้หมด ไอ้ตี๋เหี่ยวเอ๊ย!!! 
    #ชีวิตดี๊ดี
     
     
    ผมรู้สึกดีสุดๆ ที่ได้เจอกับผู้หญิงที่ต้องรอโอกาสมาพบหน้าค่าตากันหลายต่อหลายครั้ง 
    ทำไมเธอถึงน่ารักได้ขนาดนั้นก็ไม่รู้ โดยเฉพาะแก้มยุ้ยๆ นิ่มๆ เวลายิ้มแต่ละทีบาดใจสุดๆ แถมยังพยายามเข้าใจผมทุกอย่าง ผมก็ยิ่งรู้สึกเอ็นดูรักใคร่เธอมากเท่านั้น แต่พอมาคิดๆ ดูแล้ว ก็ยังมีเรื่องที่คิดไม่ตกอยู่เหมือนกัน ใครหลายคนคงได้ได้ยินเรื่องแม่ผัวลูกสะใภ้ใช่มั๊ยครับ แต่ไอ้เรื่องปวดเศียรเวียนเกล้าของผมนี่สิ มันก็คล้ายจะเป็นอะไรแบบนั้น เพียงแต่ปัญหามันไม่ใช่เรื่องว่าที่แม่เมียน่ะสิครับ กลับเป็นว่าที่น้องเมียแทน เฮ่อ มันน่าตกใจมากนะ ที่อยู่ๆ แม่คุณก็คิดไปได้ว่าผมจะมาล่อลวงพี่สาวแสนดีของเขา แต่มันก็เป็นเหตุผลที่เข้าใจได้หรอก แต่ยัยตัวร้ายกลับหาเรื่องปวดหัวมาให้ผมต้องหนักใจแทบทุกทีไป ยิ่งได้มารับรู้ว่าแม่คุณหวงพี่สาวเสียยิ่งกว่าหวงแม่แล้วนั้น ผมชักจะมองเห็นอนาคตที่แสนหงุดหงิดชวนปวดหัวเข้าแล้วสิ
    #คิตตี้นักบุญ 

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น