คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผู้ไร้โลกีย์ แห่งแดนสุขาวดีฟ้าทักษิณ
“ัั้่ายลอาาสวรร์!” เสียสั่ารอรอแม่ทัพหยาเทียนหล ัึ้อไปทั่วทั้อทัพสวรร์ น้ำเสียทรพลัปลุเร้าให้เหล่าทหารล้าื่นัวถึีสุ ระายัวออามรูปแบบ่ายลเรียมบุทะลวยัปราารรหน้า
ับพลันบรรยาาศโยรอบเปลี่ยนเป็นรึเรีย พลัันพวยพุ่ไปทั่วเแนรอย่อระหว่าแนสวรร์และแนาราเหนือสวรร์ เหล่าเทพเบื้อล่า่ารับรู้ถึพลัที่แผ่ยายันลมาาทิศทา้านบน ส่ผลให้บรรยาาศในเทียนยามนี้รึเรียไม่แพ้ัน เหล่ามหาเทพั้นสู่าระมำลัใ้อาัิเพื่อเรียมรับมือหาเิเหุร้ายแรึ้น เทียนวินเอ็ระมอำลัปิล้อมวัสวรร์เอาไว้ เหบ่าเทพทั้หม ่าเ็บัวเียบอยู่ในอาาเอน
ินแนมนุษย์ แนมาร ่ามีบรรยาาศันไม่แพ้ัน เสียฟ้าร้อัลั่นไปทั่ว สายฟ้าแลบแปล๊บปล๊าบปลปล่อยพลัฟาลยัผืนธรีเบื้อล่า ผืนแผ่นินสั่นไหวรุนแร ภูเาไฟ่าปลปล่อยพลันปราลื่นวามร้อนพวยพุ่ึ้นฟ้าสูเทียมสวรร์ แผ่นินแแย ยุบัวลนเิหลุมลึเินาเาไปทั่วทุที่ สัว์ป่าน้อยให่่าวิ่พล่านโลาหล มนุษย์และเหล่ามารที่เหลือรอ ่าเฝ้าับามอึ้นไปยัสวรร์้วยแววาหวาผวา เหมือนั่สรรพีวิ่ารับรู้ถึเหุาร์ที่ำลัเิึ้นบนินแนเหนือสวรร์
“ผลาบะเทพ! ปลปล่อยพลัับเลื่อน่ายลอาาสวรร์!!!” สิ้นเสียบัาารอแม่ทัพให่หยาเทียนหมิ
อำลัทั้หม 80,000 นาย่าเร่เร้าพลัปราน่อเิลำแสสว่าเิ้าไปทั้วทุทิศบะเทพที่สั่สมไว้ถูับเบื่อนเผาผลาและึูไปรวมันที่้านหนเา่ายล ่อัวรวมันนวบแน่นเป็นร่าออาาสวรร์สีาวบริสุทธิ์สูให่นับ100เมร ปีสีาวสยายว้าออเ็มผืนนภา บนึ่ลาหัวอสัว์เทพปราเาสัว์ยาวเป็นเลียวแหลมม1ิ้นึ้นมา พลับะเทพอทั้อทัพถูึูมารวมันนเิเป็นลูบอลพลัสว่า้านามหึมา ั่วะวันที่ายแสร้อนแร ปลปล่อยอำนาล้าผลาันถึีสุ
แววาอเหล่าทหารล้าายแววมุ่มั่นปลล่อยพลัออมาไม่หยุหย่อน แม่ทัพให่เทียนหมิว้อมอรไปยัปราารรหน้าโยไม่ละสายา เมื่อรวมรวบพลัไ้นถึที่สุ ึออปาสั่ารบุทะลว
“อาาสวรร์ทะยานฟ้า!” สิ้นเสียสั่ารอแม่ทัพให่
รอแม่ทัพหยาเทียนหล พลันนำทัพสวรร์พุ่บุทะลวรไปยัปราารแ้วรหน้า สัว์เทพอาาสวรร์พุ่ทะยานึ้นฟ้าและทิ้ร่าลมายัปราาราราพิทัษ์หทัยทันที บอลพลัานร้อนแรแผ่รัสีทะลุทะลวมุ่รเ้าหาปราาร ปลายเาแหลมม่อประิอาเอปราารแ้ว พยายามเาะทะลว้วยบะเทพที่ถูเผาผลาออมานับแสนปี ทว่า ยามเมื่อปลายเาแหลมมออาาสวรร์ พุ่แะยััวปราาร รัศมีสีเินระยิบระยับพลันส่อแสเรือรอออมาพร้อมับลื่นพลัสะท้อนลับอันมาล้น ปราารพิทัษ์หทัยูลืนพลัโมีาภายนอหมุนเวียนีสะะท้อนลับืนไปอย่ารุนแรนับร้อยเท่า
เหล่าทัพสวรร์ที่พยายามบุะบุยไปเบื้อหน้า ถูพลัีสะท้อนบัับให้ถอยร่นออมา แ่สัว์เทพัวนั้นายแววไม่พอใึ้นบนหน้า เร้เร้าึูพลัาอทัพสวรร์เพื่อรัษาระยะไม่ให้โนพลัันออไป อีทั้ยัพยายามมุ่หน้าบุทะลวรไปอย่าไม่ย่อท้อ ล้ายั่ไม่ยอมรับที่ปราารรหน้ามีพลัสูล้ำเินว่าสัว์เทพบรรพาลเ่นมัน
พลัทั้สอฝ่าย่าสลับันพลัันและบุทะลวเ้าไป อทัพสวรร์ผลาบะเทพไปมามายนเริ่มปราผู้นมามายที่ล้มลเนื่อาพลัที่เสื่อมสลายไปในารับเลื่อน่ายล ทหารล้าว่ารึ่ผลาบะเทพนเือบหม แ่ปราารรหน้ายั้านทานไว้ไ้เพียปรารอยร้าวเล็ๆ ึ้นมา แ่เพียไม่ี่อึใ็ถูฟื้นฟูลับมาเ่นเิม
“ท่านแม่ทัพ ทหารว่ารึ่ผลาบะเทพนหมแรล้มลไปแล้ว เรายัไม่อาบุทะลวเ้าไปไ้ หาปล่อยไว้เ่นนี้ ้าเรว่าทั้หมะสูเสียพลัไปโนเปล่าประโยน์ เราวรใ้หอทะลวภิภพเลยีหรือไม่ ้วยอำนาอยุทธภั์เทวะิ้นนี้เพียแ่2ใน3 รวมับพลัอ่ายลอาาสวรร์ น่าะพอเาะปราารเพื่อส่อทัพนาเล็เ้าไปไ้ อีทั้ยัพอที่ะวบุมพลัอยุทธภั์ิ้นนั้นไ้อยู่” ุนือแห่ทัพอาาสวรร์ เียวหลิื่อ เอ่ยปาถึวามิที่มี
“ไม่มีทาเลือแล้ว เรียมัวเถอะ” น้ำเสียอบรับที่แฝวามรึเรีย เอ่ยอบรับและสั่ารอย่าแน่วแน่
เียวหลิื่อ วามือออไปยัวามว่าเปล่ารหน้า ปราระรอลื่นพลับนอาาศ ล่อไม้สีน้ำาลเ้ม รั้วยเือสีแสลอัระพลันลอยออมาเบื้อหน้า เมื่อพลิฝ่ามือึ้นปมเือ็ลายัว ฝาล่อเปิว้า หอสีำลับนายาวว่า3เมร ส่วนปลายแหลมมเรียบแบนทอประายแวววับเพียแ่มอ้วยา็ล้ายับะถูวามมนี้ัผ่านร่าไ้แม่ทัพให่เอื้มมือว้าหอ้ามนี้ึ้นมา หมุนวรอบ้านนเิเสียัรืนราไปทั่ว ัวหอล้ายอบรับ ปลปล่อยแสสีำทมิฬออมาโยรอบระแสพลัล่าสัหารแผ่ระายไปทั่วทั้3ภพ ยามนั้นแม่ทัพให่ยับร่าเรียมพุ่ไปยั้านหน้าหมายบุทะลวปราารเ้าไปท้อฟ้าทิศใ้พลันปราแสสีทอเรือรอส่อประาย ระแสปราอรหัน์อันอบอุ่นอ่อนโยน โอบล้อมไปอาเ ่อนที่ะมอเห็นแสสีทอ15สายพุ่รมายัเหนืออทัพสวรร์
“อามิพุทธ แม่ทัพหยาโปรอย่าไ้ใ้านยุทธภั์เทวะิ้นนั้นเลย อำนาล่าสัหาราวามพิโรธและโรธแ้นอวิ้นำเนิอาวุธิ้นนั้นมามายนั เินว่าที่เราะาเาและวบุมไ้” น้ำเสียราบเรียบแฝวามอ่อนโยนั้อไปทั่วผืนฟ้า
แม่ทัพหยาเมื่อไ้ยินเสียล่าวห้าม ็หยุรั้ร่าายให้ถอยร่นลับมายัุบัาาร พลาเอ่ยปาและยอบายารวะามธรรมเนียมปิบัิ
“ารวะ พระโพธิสัว์แนใ้และเหล่าโพธิสัว์ทั้หลาย”
“ปราาราราพิทัษ์หทัย่าทรพลันั แม้แ่่ายลอาาสวรร์ทะยานฟ้าอท่านยัไม่อาเาะทะลุแม้เพียเศษเสี้ยว” ระแสเสียาพระโพธิสัว์ที่ปรทับอยู่บนานบัวเทวะสีมพูอ่อนสลับทอ ลอยล่ออยู่เหนืออทัพสวรร์ั่ึ้นมาอย่าไม่อาระบุไ้ว่าเป็นผู้ใที่เอ่ยำ
“มีวามเลื่อนไหวใาภายในบ้าหรือไม่” อีเสียเอ่ยถามที่ัึ้นมา
“เรียนพระโพธิสัว์ ยัไม่มีวามเลื่อนไหวใาภายใน มีเพียรัศมีอปราารที่แปรเปลี่ยนไปเป็นเ้ม้นและันมาึ้น” แม่ทัพหยาเอ่ยอบอย่ารวเร็ว
“ไม่ารอบลับาวัาราเทวะเลยระนั้นรึ มิใ่ว่าเทียนวินไ้ส่พระราสาส์นแ้อวาม่วยเหลือไปยัมหาเทพฮวาิเิหรอรึ” เสียเอ่ยถามัึ้นา้านบน
“เรื่อนี้....” แม่ทัพให่เอ่ยอบอย่าไม่เ็มปานั
รั้นะให้แ้ไปว่าวัาราเทวะส่มอบผลึาราเทวะ2,000้อนเพื่อ่วยเหลือ3ภพ แ่เป็นอ์เทียนวินเอที่ไม่พอใ ้อารผลึอีมามายเพื่อเสริมพลัและอำนาอระูลฮวา เรื่อนี้นั้นวัเทวะปิเสธที่ะส่มอบให้อย่าัเน ็มิอาพูออไปไ้ ผลึาราเทวะถูแบ่ไปยัหลายินแนเพื่อพยุปรา้ำุนินแน่าๆ ทั้แนสวรร์ แนสุาวี แนมนุษย์และแนมารใ้ภิภพ
แ่ิใยาาเา่อให้เป็นเหล่าเทพ็หาไ้หมสิ้นึ่ิเลส วามระหาย่อพลั วามละโมบที่มีหาไ้แ่าามนุษย์และมาร สรรพีวิมีิเลสเหมือนันทั้สิ้น เพีย่าันแ่ินแนทีุ่ิร่าเิึ้น หาเิยัแนสวรร์็นับว่าสูส่ สามารถันำปราสวรร์บำเพ็บะเทพไ้โย่าย หาเิยัแนมนุษย์็นับว่า่ำ้อยไร้ึ่พลั อีทั้่วีวิที่แสนสั้นยาที่ะบำเพ็เพียร หาเิยัแนมาร็ถูีราว่าเป็นผู้มีมลทินถึะมีพลัสูส่สามารถบำเพ็บะไ้ แ่ยาที่ะไ้ารยอมรับาสวรร์
“ยามนี้ินแน3ภพ ่าใล้ถึุสิ้นสุอพลัปราฟ้าินแล้ว วามเสื่อมสลายเริ่มเิึ้นในที่่าๆ หาั้าไม่ทันาล ินแนทั้หมล่มสลายไปเสีย่อน ้วยสถานาร์บีบั้น เทียนวินึำเป็น้อบุยัินแนาราเหนือสวรร์หวันำผลึาราเทวะไปใ้้ำุนินแน รัษาสรรพีวิทั้หลาย อเหล่าพระโพธิสัว์โปรให้าร่วยเหลือ้วย” เียวหลิื่อ รีบเอ่ยมาึ้นมา เมื่อเห็นแม่ทัพหยาปราสีหน้าไม่สู้ีึ้นมา
เรื่อนี้นั้นเป็นวามลับที่เหล่ามหาเทพั้นสูเ็บำไว้ เพื่อใ้ปลุระมอ้าถึวามอบธรรมในารบุรุินแนรั้นี้ โยารอ้าถึวาม้อารที่ะรัษาสรรพีวิและอนแนทั้หลาย ้วยเหุที่ินแนาราเหนือสวรร์สามารถ่วยเหลือไ้ แ่ลับปิเสธโยไม่เห็นแ่มนุษยธรรม อีทั้ินแนสวรร์นั้นเริ่มับแบและมีพลัปราไม่เพียพอ่อารบำเพ็อเหล่ามหาเทพ เทียนวินึ้อารที่ะรอบรอินแนาราเหนือสวรร์เพื่อยายอาาเและึูปราาราเทวะเพื่อใ้ในารบำเพ็บะอเหล่ามหาเทพทั้หลาย
“เฮ้อ..... อามิพุทธ รารั้นี้เพื่อเห็นแ่สรรพสัว์ทั้3ภพ พวเรา้ออล่วเินอ์มหาเทพฮวาิเิแล้ว เมื่อเหุาร์ลี่ลายลหวัว่าสามารถอมา่อเรื่อที่เิึ้นและใ้วามผิในรั้นี้่ออ์มหาเทพไ้” เสียถอนหายใ และล่าวอบรับเรื่อราว้วยวามหนัใาพระโพธิสัว์แนใ้ัึ้น
“่ายลอรหัน์ปราบ3ภพ” สิ้นเสียประสานอเหล่าพระโพธิสัว์ ลำแสสีทอพุ่ระายัวออไป ปราร่าบนานบัวสีมพูสลับทอยืนล้อมรอบสัว์เทพอาาสวรร์เป็นวลม
ยามนั้นเหล่าโพธิสัว์่าับเลื่อนปราอรหัน์ สอหัถ์วาวาออรอบาย ยับสร้าลัษ์อาม่าๆ ปามือนับหมื่นแสนยับสับเปลี่ยนหมุนเวียนไม่หยุเสียท่อบทสวาัมภีร์ ัประสานันอย่าไม่อาแบ่แยไ้ว่าเป็นบทสวาัมภีร์ใบ้า แ่ระแสเสียลับสอประสานันอย่าลัว ่อเิเป็นอัระมามายพวยพุ่ล้อมรอบ รัศมีสีทอแผ่ยายออปลุมทั้ผืนฟ้า วบรวมเป็นสวัสิะสีทออันให่ยัษ์ หมุนวนอยู่้านหลั ลื่นพลัันแผ่ไปทั่วทุทิศทา
อาาสวรร์ัวนั้น ั่ไ้รับพลัสนับสนุนเพิ่มึ้น าที่ถูพลัันออห่าาปราาร ็เริ่มยับพุ่รเ้าไปใล้ึ้นเรื่อยๆ วบนปลายเาแหลมมนั้นเาะทะลุเ้าไปยัปราารไ้เพีย 1 ้อนิ้วมือ
รอแม่ทัพหยาเทียนหลที่เฝ้า่ออยู่ับสถานาร์รหน้า รีบสั่าร้วยน้ำเสียเร่รีบ
“ปลปล่อยเพลิสุริยะผลาฟ้า!!!”
สิ้นเสียสั่าร พลัาบะเทพทั้หมออทัพที่ถูสัว์เทพูลืนไป วบแน่นหมุนวนไปามเลียวอเาสัว์เทพิ้นนั้น ลูบอลพลัานสีทอเิ้าที่ปลายยอเาพลันแระายปลปล่อยพลัทำลายล้ามหาศาล ปราารแ้วเริ่มปรารอยร้าวนไม่อาผสานืนสภาพไ้ทัน
“ฝ่ามือประทับทอพุทธอ์” ับพลันรอบปราารแ้วปราฝ่ามือสีทอึ้นมานับแสนล้านฝ่ามือเหล่านั้นพุ่ระทบปราารอย่ารุนแร อำนาันระหน่ำัไปยัปราารโยไม่หยุหย่อน ุั่ฝ่ามืออพระยูไลที่แผ่อำนาัน ทาบทับลเพื่อปราบเหล่ามาร
ระแสพลัานทำลายล้า่อให้เิลื่นพลัแผ่่านไปทุทิศ เสียัโรมรามประหนึ่โลำลัล่มสลายั้อไปทั่ว ทั้ผืนิน ผืนฟ้าและท้อน้ำ ่าสั่นสะเทือนอย่ารุนแร เหล่ามนุษย์ทั้หลายส่เสียรีร้อโหยหวน สวอ้อนวอนให้เทพยาาฟ้าินุ้มรอ เหล่าเทพในั้นฟ้า ่าปลปล่อยพลั้ำุนินแนมิให้ลื่นพลัแผ่นพุ่เ้ามาไ้
ยามเมื่อฝ่ามือสีทออันสุท้ายพุ่ระทบยัปราารแ้ว เสียวแร้าวัึ้นึ้อ
เพล๊ ปราาราราพิทัษ์หทัยที่อยู่มานับล้านโิปี ปรารอยแนาให่ึ้น เปิเผย่อทาเ้าสู่ินแนเหนือสวรร์้อห้าม รอยแร้าวนับไม่ถ้วนยายออไปทุทิศทาอาาสวรร์ู่ร้ออย่าสมใเสียั้อัวาลเป็นารประาศศัาถึพลัที่สูล้น สอปีล้าระพือสยายออ สบันสีาวผ่อออโมีอาาเภายในโยรอบ นปีนับล้านพุ่รสู่ผืนินรหน้า อานุภาพทำลายล้าั่มีอุาบาพุ่นลมา เสียระเบิัสนั่นหวั่นไหว เปลวไฟลามเลียเผาไหม้ผืนห้าและ้นไม้โยรอยหลายสิบิโลเมร เมื่อเสียระเบิเียบสบล อาาสวรร์อันสูส่็สลายร่าหายไป ระแสพลัที่เหลือถูส่ืนระายไปยัเหล่าอทัพสวรร์
ภาพารล่มสลายอปราารแ้วรหน้า แม้เป็นเพียแุ่เียว แ่่อให้เิวัและำลัใแ่อทัพอย่ามา เหล่าทหารล้าแม้เหน็เหนื่อยาารผลาบะเทพ แ่ประายาายแววเ็เี่ยวและยินี เรี่ยวแรพลันฟื้นืนมาสามารถประอร่ามิให้ล้มลไ้
แ่ยัไม่ทันที่อทัพสวรร์ะเลื่อนพลเ้าสู่เ้านในินแน ปราารแ้วพลันส่อแสระพริบถี่รัว รอยแร้าวนับหมื่นเริ่มผสานฟื้นืนสภาพ ่อว่าที่ถูเาะทะลวเริ่มปราแสเล็ๆ ล้ายวาวบนฟาฟ้า ถัทอเื่อมโยถึัน แม่ทัพเทียนหมิเห็นันั้นึรีบสั่ารให้เลื่อนทีพเ้าไปอย่ารีบเร่ ทว่าวามเร็วอแสเล็ๆ ที่ิึ้นนับว่ารวเร็วยิ่ เพียไม่ี่ลมหายใ ่อว่านั้นผสานืนไปว่า 30% แล้ว
เมื่อเห็นว่าปราารมีารฟื้นัวที่รวเร็ว เหล่าทหารทั้หลาย่ารีบเร่่วยเหลือันเลื่อนำลัพลเ้าสู่้านใน ำลัพลาอีหลายอทัพ่ารีบร้อนมุ่หน้ามาาทุทิศทาเพื่อสมทบเ้าไปยัภายในินแน้อห้าม
“อามิพุทธ แม่ทัพหยารีบเลื่อนพลเ้าไปเถิ อามาะเปิทาให้แ่ไม่ไ้นานนั” โพธิสัว์รูปร่าอ้วนท้วน ใบหน้าอ่อนโยน แววาสบนิ่ ล่าวึ้น้วยน้ำเสียราบเรียบ
อบัวสีมพู 4 อทะยานมุ่ไปยัปาทาเ้าินแนรหน้า เมื่ออบัวลี่บานออปราร่าอพระโพธิสัว์ 4 รูปึ้นบนอบัว
อบัวทิศเหนือประทับยืน้วยนับวในุีวรสีแเลือหมู รูปร่าูบผอมในมือถือประำสีำสนิทเส้นหนึ่ ใบหน้านิ่เย
อบัวทาทิศะวันออ มีนผู้นึนั่หลับาอยู่บนนั้น สวมใสุ่ลุมสีน้ำเินสลับาว ในมือถือพู่ันยาวเรียวสีน้ำาล
อบัวทิศะวัน ปราร่าอายวัยลานในุลุมสีำ สอมือประสานอยู่้านหน้าึ่ลาลำัว
อบัวทิศใ้ เป็นพระโพธิสัว์รูปร่าอวบอ้วนท่านนั้น นั่พนมมือยิ้มแย้ม ้อมอไปทั่วทุทิศทา
เมื่ออบัวทั้ 4 ลี่บานออ เสียบทสวพลันัึ้นมา 4โพธิสัว์ยับสอมือ่อเิเป็นปามือมุทรา ำหนึ้นเป็นลัษ์อาม่าๆ านบัวทั้ 4 เปล่แสเรือรอหมุนวนปลปล่อยพลั้ำยันเแน
“อัเิบ้ำสวรร์”
....... Tbc
ความคิดเห็น