My Teacher \'s Love สอนรักให้ใจรู้

ลำดับตอนที่ #3 : .,*:::Lesson 3 ครูสอนพิเศษกับนักเรียนหนุ่มตัวแสบ :::*,.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *



Lesson 3 ครูสอนพิเศษสาวกับนักเรียนหนุ่มตัวแสบ



ซวย ซวย ซวย !!!

นี่พระเจ้ากลั่นแกล้งฉันหรือไงกันนะ ให้ฉันต้องมาซวยซ้ำซวยซ้อนตั้งแต่วันเกิด

อายุยี่สิบของฉันเนี่ย





\" ไอ้พิงค์กี้ ไอ้บ้า แกหายไปไหนมาทั้งคืน เล่นเอาฉันใจหายใจคว่ำไปเลย >o<\"

เจนจิราเข้าสวมกอดพลางโวยวายทันทีเมื่อพบหน้าเพื่อนสาวมาเคาะประตูห้อง



\" แกสิหาย ไม่ยอมดูแลฉัน ปล่อยให้ฉันไปกับอีตาบ้าแซค จอมหื่นกาม  ~o~ \"



\" ห๊า า า ว่าไงนะ  แกไปอยู่กับนายแซคทั้งคืนเหรอ O_O \"



\" ไม่ต้องคิดไปไกลเลย แกไปอยู่ในห๊า ตอนที่ฉันเดินเข้าไปอ้วกใส่นายแซค บนเวทีน่ะ \"



\" OoO \"

เจนจิราทำหน้าราวกับว่า เห็นสิงโตออกลูกเป็นตุ๊กแก หรือเห็น ม้ามีหัวเป็นแมวอย่างไรอย่างนั้น



\" แกนะแก ทิ้งฉันได้ลงคอ ไอ้เจน -*-  \"

แพรชมพูบอกอย่างงอนๆ ก่อนที่เจนจิราจะตั้งสติได้ จึงแก้ตัว



\" ฉันขอโทษจริงๆ ก็เจอ ยัยกุ้ง เพื่อนเก่านี่ ก็เลยเมาธ์กันนานไปหน่อย

ว่าแต่ นายแซคนะ ทำอะไรแกรึป่าวห๊ะ พิงค์ \"



\" จะทำอะไรล่ะ ขืนทำสิ แม่เตะก้านคอตายไม่ได้ร้องเพลงต่อแน่ \"

คนสวยทำปากกล้าไปงั้น เพื่อกลบเกลื่อนร่างกายที่ร้อนวูบขึ้นมา เมื่อนึกถึงเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า



\" ฉันน่ะตามหาแกทั้งคืนเลยนะ พิงค์ กะว่าถ้าเช้านี้แกไม่มา จะไปแจ้งตำรวจอยู่แล้วเชียว \"

น้ำเสียงที่บอกเจือรอยสำนึกผิดอย่างเต็มเปี่ยม



แพรชมพูไม่คิดถือโทษโกรธอะไรกับเพื่อนสาว เพราะเธอเองก็ไม่ได้เสียหายอะไร

ไม่สิ..... จูบแรก นายแซค ขโมยจูบแรกเธอไป!!!

แค่คิดหญิงสาวก็หน้าแดงวาบขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล



\" เฮ้ย พิงค์ แกไม่สบายหรือเปล่า ทำไมหน้าแดงล่ะ ไหนดูสิ \"

เจนจิรากุลีกุจอเข้ามาดูแลเพื่อนทันที



\" ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า แต่ทำไมหน้าแดงๆ o_o? \"



\" ฉะ... ฉันไม่เป็นไร ฉันไปอาบน้ำก่อนนะเจน \"  

แพรชมพูรีบหันหลังเดินกลับเข้าห้องทันที

ทิ้งให้เพื่อนร่วมห้องยืนมองตามอย่างงุนงง.....



* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *



เป็นครั้งแรกที่เธอใกล้ชิดกับสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าผู้ชาย ถึงขนาดโอบกอด

แนบร่างกายกำยำ แม้แต่พี่ไวน์ แฟนคนแรกที่คบกันมานานถึง ครึ่งปี ยังทำได้

แค่เพียงจับมือกันเท่านั้น



แถมยังจูบนั่นอีกล่ะ!!!



\'....พอ ๆ ๆ เลิกคิดถึงมันได้แล้วพิงค์กี้ เธอจะไม่มีวันพบเจอกับตาบ้านั่นอีกเป็นครั้งที่สอง

คอยดูสิ !!...\'



แพรชมพูสะบัดศีรษะไล่ความคิดฟุ้งซ่านนั้นออกไป ก่อนหยิบกระเป๋าสะพายขึ้น

เธอนึกได้ว่าวันนี้ มีนัดกับคุณป้าเพื่อนของรุ่นพี่ที่ทำงานของคุณแม่ ที่ต้องการ

ให้เธอไปสอนพิเศษให้ลูกชายที่บ้าน



โทรศัพท์มือถือ....โทรศัพท์มือถือล่ะ อยู่ไหนกันล่ะเนี่ย !!!



แพรชมพูเทข้าวของทั้งหมดที่อยู่กระเป๋าสะพายใบน้อย ออกมา

แล้วก็พบว่า โทรศัพท์มือถือไม่ได้รวมอยู่ในกองนั้น



\" โอ้ยย ย ย จะบ้าตาย แล้วมันไปอยู่ไหนล่ะเนี่ย อย่าบอกนะว่า หาย \"

หญิงสาวเริ่มวิตกกังวล แต่ไม่มีเวลาเสียแล้ว เธอตัดสินใจเดินออกไปยืมโทรศัพท์

ของเพื่อนร่วมห้องก่อน



\" เจน ฉันยืมโทรศัพท์หน่อยสิ สงสัยของฉันมันจะหายไปเมื่อคืนง่ะ ~o~ \"



\" หา ตายจริง งั้นแกลองเอาของฉันโทรเข้าเครื่องแกดูสิ อาจจะมีใครเก็บไว้ก็ได้นะ \"

เมทสาวบอกอย่างมองโลกในแง่ดีเพื่อให้แพรชมพูสบายใจ



\" เออ ช่างเหอะ เดี๋ยวกลับมาค่อยว่ากัน ฉันมีนัดกับเพื่อนคุณแม่ ที่เคย

เล่าให้ฟังว่าฉันต้องไปเป็นครูสอนพิเศษให้ลูกเขาน่ะ ยังไงก็คงต้องไปก่อน ฉันไม่อยากผิดนัดเขา \"

คนมือถือหายบอกก่อนรับมือถือมาจากเพื่อนแล้วกดต่อสายไปหามารดา



เพราะเป็นเบอร์เพียงเบอร์เดียวที่เธอเมมโมรี่ไว้ในสมอง



หลังจากนัดหมายผ่านทางคุณแม่ของเธอเองเสร็จสรรพ แพรชมพูก็จัดการเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย

ให้ดูสมกับการเป็นครูสอนพิเศษ

อย่างน้อย พบกันครั้งแรก ก็ควรต้องทำให้นักเรียนของเธอประทับใจในตัวคุณครูคนนี้เสียก่อน

ดีไม่ดี จะได้ขอขึ้นค่าสอนเอาไปซื้อมือถือใหม่ (ฮ่าๆ ๆ ) ครูสาวแอบหัวเราะในใจ.......



แพรชมพูเลือกชุดกระโปรงยาวสีครีม กับเสื้อแขนตุ๊กตาสีฟ้าอ่อน

ผมยาวที่หยิกเป็นลอนสวยเมื่อคืน ตอนนี้กลับมาเรียบตรงอีกครั้ง และคราวนี้

มันถูกรวบไว้เรียบๆ ด้วยผ้าผูกสีเดียวกันกับเสื้อ แว่นตากรอบสีชมพูอ่อนที่เธอมัก

จะใส่มันเฉพาะตอนอ่านหนังสือถูกสวมบนใบหน้าใสที่ไร้ซึ่งเครื่องสำอางใดๆ



แพรชมพูยืนมองภาพสะท้อนของตัวเองในกระจกอย่างพออกพอใจ



\" โอ้ว ครูพิงค์กี้ ช่างเรียบร้อย ดูดี ฉลาด และน่าประทับใจอะไรเช่นนี้^_^ \"



* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *



\" สวัสดีจ้า หนูพิงค์กี้ใช่มั้ยจ๊ะ เข้ามาข้างในก่อนสิ \"

หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาอย่างยิ้มแย้มด้วยท่าทางงามสง่า

ต้อนรับหญิงสาวร่างบางที่กำลังนั่งตัวลีบติดโซฟากว้าง ....



แพรชมพูพนมมือไหว้คุณหญิงชรินทร์ทิพย์ วรธานันท์

อย่างนอบน้อม แต่ในใจกลับคิดไปว่า



....คุณแม่นะคุณแม่ ทำไมไม่บอกกันเลยล่ะว่า เพื่อนของรุ่นพี่เป็นถึงคุณหญิง

แถมบ้านก็กว้างใหญ่ยังกับคฤหาสน์ ไม่ใช่สิ!!!เรียกได้ว่านี่คือ คฤหาสน์ของแท้เลยล่ะ

ไม่ใช่บ้าน......



\" น่ารักจริงๆเลยแม่หนูคนนี้ นั่งรอลูกป้าก่อนนะจ๊ะ \" คุณหญิงบอกก่อนหันไป

สั่งให้คนรับใช้ไปหาอะไรมาให้เธอทาน



\" คุณแม่ของหนูบอกว่าหนูน่ะเรียนเก่งมาก ป้าเลยอยากให้มาช่วยติวให้ลูกชายป้าหน่อยน่ะจ้ะ

พอดีคุณพ่อแกอยากให้เข้าคณะบริหารธุรกิจแบบเดียวกันกับหนู จบออกมาจะได้มาช่วยการ

งานที่บ้าน หนูไม่ต้องเกรงใจนะจ๊ะ ต้องการอะไร บอกป้าได้เลย \"



\" ค่ะ \" หญิงสาวตอบด้วยท่าทางทั้งเกรงและทั้งเกร็ง



\" เอ้อ หนูน่ะ อยู่ปีหนึ่งหรือว่าปีสองนะจ๊ะ \"



\" ปีสองแล้วค่ะ \"

คุณหญิงชรินทร์ทิพย์ชวนคุณครูสอนพิเศษคุยไปเรื่อยๆ ทำให้หญิงสาวเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย

แต่เมื่อเวลาผ่านไปนานก็ยังไม่ทีท่าว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนจะโผล่มาเสียที



\" เอ เมื่อไรจะมากันนะเนี่ย \" คุณหญิงพึมพำ เมื่อเวลาผ่านไปเกือบชั่วโมงครึ่ง





เสียงรถที่เข้ามาจอดเทียบหน้าประตูคฤหาสถ์วรธานันท์ ทำให้คุณหญิงลุก

ขึ้นออกไปในทันที



\" สงสัยจะมาแล้วล่ะจ๊ะ หนูพิงค์กี้ \"



\" ค่ะ \"แพรชมพูลุกตามขึ้นไป



บีเอ็มดับบลิวซีรี่ย์เจ็ดสีควันบุหรี่ดับเครื่องลง พร้อมกับชายหนุ่มร่างสูงเปิดประตูก้าวลงมา



\" ตาแซค ไปไหนมาล่ะลูก คุณครูมารอนานแล้วนะ \"

คุณหญิงชรินทร์ทิพย์ทำเสียงดุนิดๆ



\" โธ่ !! แม่ครับ ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่เรียน \"  

หากร่างสูงที่ก้าวเข้ามาหาคุณหญิง ก็ทำให้หญิงสาวที่เดินตามออกมา

ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ



.....ห๊าาา า า นี่มัน นายแซค จอมหื่นกาม นี่นา !!!!.......



พิชานนท์เองก็อึ้งไปไม่แพ้กัน เมื่อเห็นผู้หญิงที่ยืนตัวแข็งเป็นรูปปั้นอยู่ข้างหลังคุณหญิงแม่ของเขา



.......เฮ้ย ย ย นั่นมันยัยสาวนักเที่ยวขี้เมานี่นา ถึงจะมีแว่นเอ๋อๆนั่นสวมปิดบังอยู่ก็เถอะ ไม่ผิดตัวแน่ !!!!.....



\" นี่ แซค ครูพิงค์กี้ ที่จะมาสอนลูกวันนี้ไงจ๊ะ \"



\" OoO / O_O \"





\" ตาแซค สวัสดี พี่เขาสิลูก \" คุณหญิงสะกิดเบาๆที่แขนลูกชาย ถึงได้ทำให้เขารู้สึกตัวขึ้นมา



\" สะ.....สวัสดีครับ คุณครู o_O \" พิชานนท์พนมมือไหว้สาวเอ๋อใส่แว่นอย่างงงๆ

ในขณะที่คนถูกไหว้ แข็งไม่ได้สติไปเสียแล้ว

คุณหญิงเองก็เริ่มงงๆกับอาการเอ๋อแตกของ ทั้งครูสาวและลูกชายตัวเอง



\" หนูพิงค์กี้จ๊ะ หนูพิงค์กี้ ว้าย ยย ย หนูพิงค์กี้ !!! \"  



* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *



ฝัน !! ต้องเป็นฝันแน่ๆ เมื่อกี้มันไม่ใช่ความจริง

เดี๋ยวฉันจะต้องตื่นขึ้นมาพบกับความจริงที่ว่า พี่ไวน์ไม่ได้ทิ้งฉันไปไหน!!!



เสียงประตูห้องเปิดเข้ามา....ตามมาด้วยเสียงของคุณหญิงชรินทร์ทิพย์

\" ตาแซค คุณครูเป็นไงบ้างลูก รู้สึกตัวหรือยัง \"



คุณครูที่ว่ายังคงหลับตานิ่ง หากแต่ในใจของเธอกลับคิดไปว่า...

.....สรุปว่าฉันไม่ได้ฝันไปหรือนี่ ToT....



\" ยังไม่ได้สติเลยครับ แม่ \"

......เสียงนายแซคจริงๆด้วย ทำไมโลกมันถึงกลมอย่างนี้นะ ให้ตายสิ T_T......



\" แม่ละงง จริงๆ เลย ที่อยู่ดีๆ หนูพิงค์กี้เป็นลมไป เมื่อกี้ยังนั่งคุยกับแม่อยู่แท้ๆ \"

......โธ่! คุณหญิงขา หนูเป็นลมก็เพราะเจอะหน้าลูกชายคุณหญิง คนที่หนู

ไม่อยากจะเจอที่สุดนั่นแหล่ะค่ะ......



\" แม่ไปเอายัยนี่มาสอนพิเศษผมได้ไงกันล่ะครับ \"

.....หนอย บังอาจมาเรียกฉันว่า ยัยนี่ ไม่สุภาพจริงๆเลยนะ ตาบ้า>_<.....



\" ตาแซค ทำไมเรียกครูเขาอย่างนั้นล่ะ!!! หนูพิงค์กี้น่ะ เป็นลูกสาวของ

รุ่นน้องที่ทำงานของเพื่อนแม่น่ะ อยู่ปีสองคณะบริหารฯ

เขาเรียนเก่งมากเลยนะลูก แม่เห็นว่าอายุก็ไม่ห่างกันมากเท่าไหร่ น่าจะ

ติวให้แซคเข้าใจได้ เลยขอร้องให้เขามาช่วยไงล่ะจ๊ะ \"



\" โธ่ แม่ครับ แต่ผมบอกไปแล้วนี่ครับ ว่าไม่อยากเรียน \"

.....หนูก็ไม่อยากสอนแล้วล่ะค่ะ คุณหญิงป้า ขอรับเงินแล้วลาออกตั้งแต่วันนี้เลย

ได้มั้ยค่ะ>o<......



\" แซค ลูกคงไม่อยากขัดความต้องการของคุณพ่อหรอกใช่มั้ยจ๊ะ \"

คุณหญิงเดินเข้ามาลูบหัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนที่นั่งอยู่ข้างเตียง

คนเป็นลมที่แสร้งหลับตานิ่งจึงไม่สามารถเห็นแววตาแข็งกร้าว

ที่แสดงออกมาจากว่าที่ลูกศิษย์หนุ่มกับแววตาที่เห็นอกเห็นใจลูกชาย

ของคุณหญิงผู้สง่างามได้



\" คุณแม่ก็อ้างแต่คุณพ่อ ทำไมไม่มีใครนึกถึงความต้องการของผมเลยสักคน \"



\" .... \"

คุณหญิงพูดไม่ออก ส่วนอีกคนที่อยู่ร่วมรับฟังการสนทนาระหว่างแม่ลูก

โดยบังเอิญก็กำลังเอ๋อรับประทานกับสิ่งที่ได้ยิน



\" แม่ขอเถอะนะแซค แซคจะทำอะไรแม่ไม่เคยว่า แต่เรื่องเรียน ลูกก็รู้ว่าคุณ

พ่อท่านคาดหวังมาก ถือว่าทำเพื่อพ่อกับแม่แล้วกันเถอะนะจ๊ะ \"

คุณหญิงลูบหัวลูกชายอย่างอ่อนโยน หวังจะให้ความรักความหวังดีทั้งหมด

ส่งผ่านไปให้เขาได้รับรู้



พิชานนท์ถอนหายใจออกมาเบาๆ

สรุปก็คือเขาต้องเรียน.....แถมยังต้องเรียนกับยัยขี้เมาจอมโวยวายที่หาว่าเขา

เป็นคนข่มขืนตัวเองเมื่อคืนคนนี้อีก



\" ตายจริง ห้าโมงกว่าแล้ว แม่มีธุระที่สมาคมฯนิดหน่อย เดี๋ยวถ้าคุณครู

ตื่นขึ้นมา ลูกดูแลเขาให้ดีๆ ด้วยนะจ๊ะ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ แม่ไปก่อนนะ \"

คุณหญิงก้มลงหอมแก้มลูกชายสุดรักหนึ่งไปหนึ่งทีก่อนหันหลังเดินออกประตูห้องไป

ทิ้งให้ลูกชายอยู่กับครูสอนพิเศษสาวเพียงลำพัง



* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *