ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : .,*:::Lesson 2 ของขวัญวันเกิดภายในห้องนั้น:::*,.
.,*:::Lesson 2 ของขวัญวันเกิดภายในห้องนั้น:::*,.
แสงแดดอ่อนๆที่ลอดผ่านเข้ามายังผ้าม่านเนื้อบาง ทำเอาร่างบางขยับเปลือกตาขึ้นช้าๆ
ก่อนมองไปรอบๆห้องอย่างมึนงง
\'...โอ้ย ย ย ให้ตายสิ ใครเอาอะไรหนักๆมาทับหัวฉันเนี่ย ~_~ แต่เอ๊ะ!! ห้องกว้างจัง แล้วทำไมผ้าม่านมันไม่ใช่สีชมพูฟะ -_< แถมหมอนข้างยังแข็งๆ อีกต่างหาก ห๊าาา นี่มันไม่ใช่ห้องฉันนี่ !!! \'
แพรชมพูเบิกตากว้างขึ้นพร้อมลุกขึ้นนั่งทันที เมื่อรู้ว่าไม่ได้อยู่ห้องของเธอเองอย่างที่ควรจะอยู่
ก่อนความตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อมองไปเห็นชายหนุ่มซึ่งเป็นเสมือนหมอนข้างเมื่อกี้นี้ที่นอนอยู่ข้างกาย ด้วยสัญชาติญาณเธอเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่อย่างรวดเร็วและก็พบว่าไม่ได้อยู่ในสายเดี่ยวสีแดงเพลิงชุดเดิม แต่กลับเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโคร่ง...แถมยังไร้ซึ่งชุดชั้นในรัดกายอีกต่างหาก!!!
\" อ๊าาา าาา าา า า าา าาา \" หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลง ทำเอาร่างสูง ลืมตาขึ้นมอง
อย่างงัวเงีย
\" โอ้ย แสบแก้วหู จะร้องอะไรนักหนา \"
เสียงทุ้มแบบเดียวกับเสียงร้องเพลงในผับเมื่อวานบอกอย่างรำคาญ พลางปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง
\" เดี๋ยวก่อนสิ ลุกขึ้นมาก่อน นายทำอะไรฉัน ไอ้คนบ้า ไอ้คนฉวยโอกาส >o< \" ร่างบางโวยวายเอาหมอนฟาดลงไปที่ชายหนุ่ม
\" เฮ้ย ย ย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ~_+ โอ้ย \" แล้วมือใหญ่ก็คว้าเข้าให้ที่ข้อมือบางข้างหนึ่ง
\" ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้หื่นกาม >_< \" ร่างบางขู่ฟ่อทั้งยังใช้มือข้างที่เป็นอิสระฟาดหมอน
ลงไปที่ชายหนุ่มไม่ยั้ง
\" ไม่หยุดใช่มั้ย !! \"
\" ไอ้บ้า บ้ากาม ทุเร... อุ๊บส์ \"
ริมฝีปากคู่สวยถูกปิดลงทันที ด้วยริมฝีปากนักร้องหนุ่ม รสสัมผัสรุนแรงแข็งกร้าวจนเธอตกใจ
ก่อนค่อยๆผ่อนคลายลงช้าๆ จนกลายเป็นความอ่อนโยนปนวาบหวามไปโดยไม่รู้ตัวชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ ปล่อยให้ร่างบางที่เป็นอิสระหอบหายใจ
แต่เมื่อได้สติ ก็กลับมาโวยวายอีกครั้ง
\" นาย นาย....~_o คนบ้า คนทุเรศ ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย !!! \"
\" ก็เอาสิ คนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว ว่าคุณน่ะเดินเข้ามาหาผมเอง แถมยังอ้วกใส่ผมซะเละเทะไปหมด นี่ถ้าผมไม่พาคุณมาที่นี่ล่ะก็ คงมีไอ้หื่นที่ไหนลากคุณไปเหมือนกันนั่นแหล่ะ \" ชายหนุ่มบอกอย่างหัวเสีย ก่อนลุกขึ้นออกไปเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจร่างบางที่นั่งทรงพระอึ้งอยู่บนเตียงเมื่อเห็นว่าร่างของเขามีเพียงกางเกงนอนขายาวตัวเดียวสวมกายอยู่
\' หึ ...ให้ตายสิ ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานของขวัญวันเกิดให้ฉัน โดนบอกเลิกจากแฟนสุดแสนรักแถมจูบแรกกับพรมหมจรรย์ที่เฝ้ารักษามายี่สิบปีดันมาถูกขโมยโดยคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักเลยสักนิด !!! \'
แค่คิดน้ำตาก็พาลจะไหลขึ้นมาอีกรอบ ...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
\' หึ แม่นักเที่ยวขี้เมา พอตื่นขึ้นมาเจอผู้ชายเข้าหน่อยทำเป็นโวยวาย เรื่องอย่างนี้น่าจะช่ำชองจนรับได้แล้วสิไม่ว่า \'
ชายหนุ่มร่างสูงเปลือยกายท่อนบน กำลังจ้องมองเงาสะท้อนของตัวเองอยู่ในกระจกห้องน้ำ พลางครุ่นคิดไปถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อชั่วข้ามคืน
ความจริงเมื่อวานเขาสังเกตเห็นตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในร้านแล้ว สาวสวยผมยาวเป็นลอนในชุดที่เรียกได้ว่าดึงดูดสายตาของใครต่อใคร เขาเห็น.... หนุ่มๆหลายคนต่างก็จ้องมองเธอไม่วางตา แม้กระทั่งตัวเขาเอง จนกระทั่งสาวสวยคนนั้นนั่งลงซดแอลกอฮอร์กับเพื่อนสาว
ท่าทางอย่างงี้อกหักรักคุดมาชัวร์....
\' พี่ เดี๋ยวเปลี่ยนเล่นเพลงเศร้าๆ นะฮะ \' พิชานนท์เองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไม
เมื่อคืนถึงหันไปบอกนักดนตรีรุ่นพี่ข้างหลังอย่างนั้น ทั้งๆที่ช่วงเวลาของเขา ไม่ใช่สำหรับการร้องเพลงเศร้าๆ ปกติแล้วจะเล่นก็แต่เพลงมันส์ๆ จังหวะกระหึ่มเร้าใจ...
....แล้วเธอก็เดินเข้ามา
ไอ้ที่เข้ามาซบน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่มาอ้วกใส่นี่สิ มันรับไม่ได้จริงๆ เขาลากเธอออกมาจากหน้าเวทีทันที แต่เมื่อไปถึงที่โต๊ะของเธอก็พบว่าเพื่อนสาวที่มาด้วยกันหายไปเสียแล้ว ร่างบางที่อ่อนปวกเปียกเพราะแอลกอฮอร์ไร้เรี่ยวแรงจนเขาต้องโอบเอาไว้ไม่ให้เธอล้มลงไป เมื่อไม่เห็นเพื่อนสาวของเธอกลับมาซะที พิชานนท์จึงตัดสินใจพาเธอกลับมายังคอนโดของเขา
เมื่อคืนยัยขี้เมาไม่เพียงทำเสื้อขาวเขาเปรอะเปื้อนเท่านั้น ยังเกือบทำรถบีเอ็มดับบลิว
ซีรี่ส์เจ็ดของเขาเลอะไปด้วย ถ้าเขาไม่รีบจอดให้เธอลงอ้วกให้เสร็จเรียบร้อยเสียก่อน....
\' แล้วทีนี้จะเอายังไงดีละเนี่ย เมื่อคืนอุตส่าห์เป็นพลเมืองดี ช่วยไม่ให้โดนใครลากไปที่ไหนแล้ว
ตื่นขึ้นมากลับต้องมาเจอข้อหาข่มขืนหื่นกามอีก ให้มันได้อย่างสิ \'
เมื่อนักร้องหนุ่มพลเมืองดีล้างตาล้างตาเสร็จเรียบร้อยเปิดประตูห้องน้ำออกมา
ก็พบว่าเธอยังนั่งหน้าเอ๋ออยู่บนที่นอน
\" จะอาบน้ำก่อนมั้ย คุณแม่สาวนักเที่ยวขี้เมา \" แพรชมพูค้อนขวับกับคำเรียกนั้น
\" อย่ามาเรียกฉันอย่างนั้นนะ ไอ้คนบ้า ฉวยโอกาส ทุเรศที่สุด นาย....นาย ย ย ทำลายชีวิตฉัน TT_TT !!!\"
พูดออกมาแล้วก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว สาวขี้โวยวายร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
\" เฮ้ย ย ย !!! คุณ เดี๋ยวก่อนสิ ใจเย็นๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ o_O \"
พิชานนท์ตกใจทำอะไรไม่ถูกทันที เขาเริ่มที่จะรู้สึกเห็นใจเธอขึ้นมาบ้างนิดๆแล้ว
ที่สำคัญเขาแพ้น้ำตาของผู้หญิงเสียด้วยสิ.....
.....ผิดคาด ผิดคาดจริงๆ
ร่างสูงค่อยๆเขยิบตัวขึ้นไปนั่งบนเตียงช้าๆ ก็รู้สึกว่าร่างบางที่นั่งสะอื้นไห้ไม่มีท่าทีขยับ
หนีอย่างไร นี่เหรอ ท่าทีของสาวนักเที่ยวขี้เมาที่เขาคาดไว้ !!....
\" หยุดร้องก่อนสิ นี่เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ \" เสียงห้าวบอกเบาๆ แต่ไม่มีการตอบรับ
จากหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ฟุบหน้าออกมาเลย ทำเอาเขายิ่งใจเสียเข้าไปอีก
\" นะ นาย ฮือๆ... แล้ว ใคร ฮือ...T_T เปลี่ยนเสื้อ ให้ฉันกันล่ะ \" แพรชมพูเงยค่อยๆเงยหน้าอาบน้ำตาขึ้นมองนักร้องหนุ่มอย่างหวาดระแวง ที่จริงตอนที่เขาบอกว่า ไม่ได้ทำอะไรเธอ ก็ทำให้เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้นิดนึงแล้วล่ะ
\" ก็ผมน่ะสิ ถามได้ \" เท่านั้นล่ะ...ร่างบางก็ลุกขึ้นมาทุบตีชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง
\" กรี๊ด ด ด ดด ด ด >o< ตาบ้า คนฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี นี่นายเห็นของฉันหมดแล้วใช่มั้ย \"
พิชานนท์ใช้ความได้เปรียบในความแข็งแรงกว่ารวบตัวจอมโวยวายไว้ในอ้อมแขน
\" นี่ หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้นะ อยากโดนปิดปากแบบเมื่อกี้อีกรึไง !! \" แพรชมพูหยุดชะงักทันทีเมื่อโดนขู่ ร่างบางสั่นสะท้านน้อยๆ เมื่อถูกชายหนุ่มโอบแน่น
\" กลัวล่ะสิ หึ....ทีตอนเดินเข้ามาผมหน้าเวทีล่ะ ไม่เห็นกลัว \" นักร้องหนุ่มกระซิบลงข้างหู
ทำเอาร่างในอ้อมกอดหน้าแดงวาบ และยิ่งเพิ่มแรงสะท้านไปทั่วสรรพางค์กาย
\" เอ หรือว่าเราจะมาทำให้มันกลายเป็นจริงดี \"
\" อะไร!! ~_o? \"
\" ก็เรื่องเมื่อคืนไง ให้มันเป็นอย่างที่มันน่าจะเป็น ^_^ \" พิชานนท์กระซิบบอกหน้าระรื่น ทำเอาจอมโวยวายค้อนขวับเตรียมจะโวยอีกรอบ หากแต่เมื่อเห็นสายตาขู่ฟ่อนั่นแล้ว สิ่งที่ทำได้ก็เป็นเพียงพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแกร่งราวกับคีมยักษ์
\" ปล่อยฉันสิ ตาบ้า >_< \"
\" ไม่ปล่อย เรามาคุยกันดีๆก่อน \"
\" คุยอะไรเล่า O_< นี่ อย่ารัดแน่นได้มั้ย หายใจไม่ออก \"
\" ก็อย่าดิ้นสิครับ แม่คุณคนสวยขี้เมา \" แพรชมพูหยุดดิ้น แต่ก็ไม่วายทุบคีมยักษ์เข้าให้ทีนึง พร้อมกับส่งสายตาพิโรธไปให้
\" ถ้าไม่อยากให้เรียกคนสวยขี้เมา ก็บอกมาสิครับว่าชื่ออะไร \"
\" พิงค์กี้ !! \" แพรชมพูบอกห้วนๆ
\" ชื่อน่ารักดีนี่ อ้อ ส่วนผมชื่อ แซค ไม่ได้ชื่อตาบ้า รู้ไว้ซะด้วยนะครับ คุณพิงค์กี้ขี้เมา ....โอ้ย >o< \" คราวนี้ไม่ใช่แค่ทุบ พิงค์กี้ขี้เมาจิกเล็บลงไปบนต้นแขนใหญ่อย่างแรง
\" บังอาจมาหยิกผมงั้นเหรอ \" พิชานนท์ขู่เสียงเย็น ก่อนก้มลงจุมพิตไปที่ข้างแก้มนวลแรงๆ
อย่างไม่ให้เจ้าของได้ตั้งตัว
\" คนบ้า ฉวยโอกาส ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ >_< \"
\" ผมจะปล่อย ถ้าคุณอยู่นิ่งๆ พิงค์กี้ \" แพรชมพูยอมนั่งนิ่งด้วยท่าทีสะบัดๆ จมูกโด่งเชิดรั้นขึ้นราวเด็กดื้อ ทำเอาชายหนุ่มที่โอบรัดจากด้านหลังยิ้มขำ
\" ดีมาก ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเอง \"
\" ไม่ต้อง!!! \"
\" หรือว่าอยากจะอยู่ในห้องนี้กับผมทั้งวันล่ะ \" เท่านั้นล่ะ ร่างบางกระโดดตัวขึ้นผึงทันทีที่คีมยักษ์คลายออก แล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทำเอาพิชานนท์หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
\'....จะว่าไป ยัยขี้เมาจอมโวยวายคนนี้ก็น่ารักดีแฮะ...\'
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
แสงแดดอ่อนๆที่ลอดผ่านเข้ามายังผ้าม่านเนื้อบาง ทำเอาร่างบางขยับเปลือกตาขึ้นช้าๆ
ก่อนมองไปรอบๆห้องอย่างมึนงง
\'...โอ้ย ย ย ให้ตายสิ ใครเอาอะไรหนักๆมาทับหัวฉันเนี่ย ~_~ แต่เอ๊ะ!! ห้องกว้างจัง แล้วทำไมผ้าม่านมันไม่ใช่สีชมพูฟะ -_< แถมหมอนข้างยังแข็งๆ อีกต่างหาก ห๊าาา นี่มันไม่ใช่ห้องฉันนี่ !!! \'
แพรชมพูเบิกตากว้างขึ้นพร้อมลุกขึ้นนั่งทันที เมื่อรู้ว่าไม่ได้อยู่ห้องของเธอเองอย่างที่ควรจะอยู่
ก่อนความตกใจเพิ่มขึ้นไปอีก เมื่อมองไปเห็นชายหนุ่มซึ่งเป็นเสมือนหมอนข้างเมื่อกี้นี้ที่นอนอยู่ข้างกาย ด้วยสัญชาติญาณเธอเปิดผ้าห่มที่คลุมตัวอยู่อย่างรวดเร็วและก็พบว่าไม่ได้อยู่ในสายเดี่ยวสีแดงเพลิงชุดเดิม แต่กลับเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวหลวมโคร่ง...แถมยังไร้ซึ่งชุดชั้นในรัดกายอีกต่างหาก!!!
\" อ๊าาา าาา าา า า าา าาา \" หญิงสาวกรีดร้องเสียงหลง ทำเอาร่างสูง ลืมตาขึ้นมอง
อย่างงัวเงีย
\" โอ้ย แสบแก้วหู จะร้องอะไรนักหนา \"
เสียงทุ้มแบบเดียวกับเสียงร้องเพลงในผับเมื่อวานบอกอย่างรำคาญ พลางปิดเปลือกตาลงอีกครั้ง
\" เดี๋ยวก่อนสิ ลุกขึ้นมาก่อน นายทำอะไรฉัน ไอ้คนบ้า ไอ้คนฉวยโอกาส >o< \" ร่างบางโวยวายเอาหมอนฟาดลงไปที่ชายหนุ่ม
\" เฮ้ย ย ย หยุดเดี๋ยวนี้นะ ~_+ โอ้ย \" แล้วมือใหญ่ก็คว้าเข้าให้ที่ข้อมือบางข้างหนึ่ง
\" ปล่อยนะ ไอ้บ้า ไอ้หื่นกาม >_< \" ร่างบางขู่ฟ่อทั้งยังใช้มือข้างที่เป็นอิสระฟาดหมอน
ลงไปที่ชายหนุ่มไม่ยั้ง
\" ไม่หยุดใช่มั้ย !! \"
\" ไอ้บ้า บ้ากาม ทุเร... อุ๊บส์ \"
ริมฝีปากคู่สวยถูกปิดลงทันที ด้วยริมฝีปากนักร้องหนุ่ม รสสัมผัสรุนแรงแข็งกร้าวจนเธอตกใจ
ก่อนค่อยๆผ่อนคลายลงช้าๆ จนกลายเป็นความอ่อนโยนปนวาบหวามไปโดยไม่รู้ตัวชายหนุ่มถอนริมฝีปากออกอย่างช้าๆ ปล่อยให้ร่างบางที่เป็นอิสระหอบหายใจ
แต่เมื่อได้สติ ก็กลับมาโวยวายอีกครั้ง
\" นาย นาย....~_o คนบ้า คนทุเรศ ฉันจะแจ้งตำรวจจับนาย !!! \"
\" ก็เอาสิ คนอื่นเขารู้กันหมดแล้ว ว่าคุณน่ะเดินเข้ามาหาผมเอง แถมยังอ้วกใส่ผมซะเละเทะไปหมด นี่ถ้าผมไม่พาคุณมาที่นี่ล่ะก็ คงมีไอ้หื่นที่ไหนลากคุณไปเหมือนกันนั่นแหล่ะ \" ชายหนุ่มบอกอย่างหัวเสีย ก่อนลุกขึ้นออกไปเข้าห้องน้ำอย่างไม่สนใจร่างบางที่นั่งทรงพระอึ้งอยู่บนเตียงเมื่อเห็นว่าร่างของเขามีเพียงกางเกงนอนขายาวตัวเดียวสวมกายอยู่
\' หึ ...ให้ตายสิ ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานของขวัญวันเกิดให้ฉัน โดนบอกเลิกจากแฟนสุดแสนรักแถมจูบแรกกับพรมหมจรรย์ที่เฝ้ารักษามายี่สิบปีดันมาถูกขโมยโดยคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักเลยสักนิด !!! \'
แค่คิดน้ำตาก็พาลจะไหลขึ้นมาอีกรอบ ...
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
\' หึ แม่นักเที่ยวขี้เมา พอตื่นขึ้นมาเจอผู้ชายเข้าหน่อยทำเป็นโวยวาย เรื่องอย่างนี้น่าจะช่ำชองจนรับได้แล้วสิไม่ว่า \'
ชายหนุ่มร่างสูงเปลือยกายท่อนบน กำลังจ้องมองเงาสะท้อนของตัวเองอยู่ในกระจกห้องน้ำ พลางครุ่นคิดไปถึงเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นเมื่อชั่วข้ามคืน
ความจริงเมื่อวานเขาสังเกตเห็นตั้งแต่ที่เธอเข้ามาในร้านแล้ว สาวสวยผมยาวเป็นลอนในชุดที่เรียกได้ว่าดึงดูดสายตาของใครต่อใคร เขาเห็น.... หนุ่มๆหลายคนต่างก็จ้องมองเธอไม่วางตา แม้กระทั่งตัวเขาเอง จนกระทั่งสาวสวยคนนั้นนั่งลงซดแอลกอฮอร์กับเพื่อนสาว
ท่าทางอย่างงี้อกหักรักคุดมาชัวร์....
\' พี่ เดี๋ยวเปลี่ยนเล่นเพลงเศร้าๆ นะฮะ \' พิชานนท์เองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไม
เมื่อคืนถึงหันไปบอกนักดนตรีรุ่นพี่ข้างหลังอย่างนั้น ทั้งๆที่ช่วงเวลาของเขา ไม่ใช่สำหรับการร้องเพลงเศร้าๆ ปกติแล้วจะเล่นก็แต่เพลงมันส์ๆ จังหวะกระหึ่มเร้าใจ...
....แล้วเธอก็เดินเข้ามา
ไอ้ที่เข้ามาซบน่ะ ไม่เท่าไหร่หรอก แต่มาอ้วกใส่นี่สิ มันรับไม่ได้จริงๆ เขาลากเธอออกมาจากหน้าเวทีทันที แต่เมื่อไปถึงที่โต๊ะของเธอก็พบว่าเพื่อนสาวที่มาด้วยกันหายไปเสียแล้ว ร่างบางที่อ่อนปวกเปียกเพราะแอลกอฮอร์ไร้เรี่ยวแรงจนเขาต้องโอบเอาไว้ไม่ให้เธอล้มลงไป เมื่อไม่เห็นเพื่อนสาวของเธอกลับมาซะที พิชานนท์จึงตัดสินใจพาเธอกลับมายังคอนโดของเขา
เมื่อคืนยัยขี้เมาไม่เพียงทำเสื้อขาวเขาเปรอะเปื้อนเท่านั้น ยังเกือบทำรถบีเอ็มดับบลิว
ซีรี่ส์เจ็ดของเขาเลอะไปด้วย ถ้าเขาไม่รีบจอดให้เธอลงอ้วกให้เสร็จเรียบร้อยเสียก่อน....
\' แล้วทีนี้จะเอายังไงดีละเนี่ย เมื่อคืนอุตส่าห์เป็นพลเมืองดี ช่วยไม่ให้โดนใครลากไปที่ไหนแล้ว
ตื่นขึ้นมากลับต้องมาเจอข้อหาข่มขืนหื่นกามอีก ให้มันได้อย่างสิ \'
เมื่อนักร้องหนุ่มพลเมืองดีล้างตาล้างตาเสร็จเรียบร้อยเปิดประตูห้องน้ำออกมา
ก็พบว่าเธอยังนั่งหน้าเอ๋ออยู่บนที่นอน
\" จะอาบน้ำก่อนมั้ย คุณแม่สาวนักเที่ยวขี้เมา \" แพรชมพูค้อนขวับกับคำเรียกนั้น
\" อย่ามาเรียกฉันอย่างนั้นนะ ไอ้คนบ้า ฉวยโอกาส ทุเรศที่สุด นาย....นาย ย ย ทำลายชีวิตฉัน TT_TT !!!\"
พูดออกมาแล้วก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว สาวขี้โวยวายร้องไห้ออกมาอย่างไม่อาย
\" เฮ้ย ย ย !!! คุณ เดี๋ยวก่อนสิ ใจเย็นๆ ผมยังไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ o_O \"
พิชานนท์ตกใจทำอะไรไม่ถูกทันที เขาเริ่มที่จะรู้สึกเห็นใจเธอขึ้นมาบ้างนิดๆแล้ว
ที่สำคัญเขาแพ้น้ำตาของผู้หญิงเสียด้วยสิ.....
.....ผิดคาด ผิดคาดจริงๆ
ร่างสูงค่อยๆเขยิบตัวขึ้นไปนั่งบนเตียงช้าๆ ก็รู้สึกว่าร่างบางที่นั่งสะอื้นไห้ไม่มีท่าทีขยับ
หนีอย่างไร นี่เหรอ ท่าทีของสาวนักเที่ยวขี้เมาที่เขาคาดไว้ !!....
\" หยุดร้องก่อนสิ นี่เมื่อคืนผมไม่ได้ทำอะไรคุณเลยนะ \" เสียงห้าวบอกเบาๆ แต่ไม่มีการตอบรับ
จากหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าร้องไห้ฟุบหน้าออกมาเลย ทำเอาเขายิ่งใจเสียเข้าไปอีก
\" นะ นาย ฮือๆ... แล้ว ใคร ฮือ...T_T เปลี่ยนเสื้อ ให้ฉันกันล่ะ \" แพรชมพูเงยค่อยๆเงยหน้าอาบน้ำตาขึ้นมองนักร้องหนุ่มอย่างหวาดระแวง ที่จริงตอนที่เขาบอกว่า ไม่ได้ทำอะไรเธอ ก็ทำให้เธอรู้สึกใจชื้นขึ้นมาได้นิดนึงแล้วล่ะ
\" ก็ผมน่ะสิ ถามได้ \" เท่านั้นล่ะ...ร่างบางก็ลุกขึ้นมาทุบตีชายหนุ่มอย่างบ้าคลั่ง
\" กรี๊ด ด ด ดด ด ด >o< ตาบ้า คนฉวยโอกาส นิสัยไม่ดี นี่นายเห็นของฉันหมดแล้วใช่มั้ย \"
พิชานนท์ใช้ความได้เปรียบในความแข็งแรงกว่ารวบตัวจอมโวยวายไว้ในอ้อมแขน
\" นี่ หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้นะ อยากโดนปิดปากแบบเมื่อกี้อีกรึไง !! \" แพรชมพูหยุดชะงักทันทีเมื่อโดนขู่ ร่างบางสั่นสะท้านน้อยๆ เมื่อถูกชายหนุ่มโอบแน่น
\" กลัวล่ะสิ หึ....ทีตอนเดินเข้ามาผมหน้าเวทีล่ะ ไม่เห็นกลัว \" นักร้องหนุ่มกระซิบลงข้างหู
ทำเอาร่างในอ้อมกอดหน้าแดงวาบ และยิ่งเพิ่มแรงสะท้านไปทั่วสรรพางค์กาย
\" เอ หรือว่าเราจะมาทำให้มันกลายเป็นจริงดี \"
\" อะไร!! ~_o? \"
\" ก็เรื่องเมื่อคืนไง ให้มันเป็นอย่างที่มันน่าจะเป็น ^_^ \" พิชานนท์กระซิบบอกหน้าระรื่น ทำเอาจอมโวยวายค้อนขวับเตรียมจะโวยอีกรอบ หากแต่เมื่อเห็นสายตาขู่ฟ่อนั่นแล้ว สิ่งที่ทำได้ก็เป็นเพียงพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแกร่งราวกับคีมยักษ์
\" ปล่อยฉันสิ ตาบ้า >_< \"
\" ไม่ปล่อย เรามาคุยกันดีๆก่อน \"
\" คุยอะไรเล่า O_< นี่ อย่ารัดแน่นได้มั้ย หายใจไม่ออก \"
\" ก็อย่าดิ้นสิครับ แม่คุณคนสวยขี้เมา \" แพรชมพูหยุดดิ้น แต่ก็ไม่วายทุบคีมยักษ์เข้าให้ทีนึง พร้อมกับส่งสายตาพิโรธไปให้
\" ถ้าไม่อยากให้เรียกคนสวยขี้เมา ก็บอกมาสิครับว่าชื่ออะไร \"
\" พิงค์กี้ !! \" แพรชมพูบอกห้วนๆ
\" ชื่อน่ารักดีนี่ อ้อ ส่วนผมชื่อ แซค ไม่ได้ชื่อตาบ้า รู้ไว้ซะด้วยนะครับ คุณพิงค์กี้ขี้เมา ....โอ้ย >o< \" คราวนี้ไม่ใช่แค่ทุบ พิงค์กี้ขี้เมาจิกเล็บลงไปบนต้นแขนใหญ่อย่างแรง
\" บังอาจมาหยิกผมงั้นเหรอ \" พิชานนท์ขู่เสียงเย็น ก่อนก้มลงจุมพิตไปที่ข้างแก้มนวลแรงๆ
อย่างไม่ให้เจ้าของได้ตั้งตัว
\" คนบ้า ฉวยโอกาส ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ >_< \"
\" ผมจะปล่อย ถ้าคุณอยู่นิ่งๆ พิงค์กี้ \" แพรชมพูยอมนั่งนิ่งด้วยท่าทีสะบัดๆ จมูกโด่งเชิดรั้นขึ้นราวเด็กดื้อ ทำเอาชายหนุ่มที่โอบรัดจากด้านหลังยิ้มขำ
\" ดีมาก ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าซะ เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่บ้านเอง \"
\" ไม่ต้อง!!! \"
\" หรือว่าอยากจะอยู่ในห้องนี้กับผมทั้งวันล่ะ \" เท่านั้นล่ะ ร่างบางกระโดดตัวขึ้นผึงทันทีที่คีมยักษ์คลายออก แล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทำเอาพิชานนท์หัวเราะออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
\'....จะว่าไป ยัยขี้เมาจอมโวยวายคนนี้ก็น่ารักดีแฮะ...\'
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น