การตายที่เลือกด้วยตนเอง
ความรักที่ข้าทุ่มเทให้ ตอบแทนข้าด้วยการทรยศ
ความซื่อสัตย์ที่ข้ามีให้ ตอบแทนข้าด้วยดาบไร้ใจ
น่าขำยิ่งนัก ใยข้าถึงมาตาสว่างเอาตอนนี้กันนะ ก่อนหน้านี้ใยข้ามองไม่เห็น ดวงตาที่มืดบอด คู่นี้ ใจถึงทรยศข้ากัน อ่า ทำไหมฝนถึงตกลงมาเอาตอนนี้ละ ฟ้าร้องเสียงไพเราะยิ่งนัก พวกเจ้าเชื้อเชิญข้าใช่หรือไม่ การมีชีวิตอยู่ตอนนี้ไม่ต่างจากตายทั้งเป็น งั้นไม่สู้ตายด่วยมือตนเองมิดีกว่าหรือ ที่ไหนดีนะ ห้องนอน ห้องหนังสือ ลานบ้าน สวนไม้ ห้องโถง ไม่มีที่ๆข้าตายได้อย่างสุขสมสักที่เลยหรืออย่างไร ..ใช่แล้ว ที่นั่นน่าจะเหมาะสมกับข้าที่สุด
นางคิดอยู่นานพอสมควรว่าที่ใดคือที่ๆนางตายได้โดยที่ไม่ต้องให้ใครมารบกวนนาง นางคิดออกก็เดินออกจากเรือนชั้นใน ตรงไป หลังบ้านออกจากเรือนตระกูลสามีไร้ใจไกลออกไป ทางที่นางมุ่งหน้าไปนั้นคือหุบเหวความตาย ที่ผู้คนส่วนใหญ่หลีกเลี่ยงที่จะมาที่นี้ นางเดินเท้า ออกมาได้ไกลพอสมควร รวมกับการเดินผ่านออกมา ตัวนางที่ปลอยผมยาว ใส่เสื้อคลุมสีขาวแดง เดินผ่านต้นไม้ ใหญ่เล็กต้นแล้วต้นเล่าจนมาถึงปลายทางที่หวัง นางเหมอมองไปด้านหน้าที่มีสายฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีการหยุด แต่สายตานางกับไร้ชีวิต เหมอมองไปด้วยใจที่ว่างเปล่า นางเดินไป ก้าวที่หนึ่ง ก้าวที่สอง ก้าวที่สาม พลันได้ยินเสียงแววเหมือนเสียงเกือกม้า วิ่งตรงมาทางนี้ นางจึงหยุดชะงัก และเดินต่อไปอีกสองก้าว ก็มีเสียงเรียกชื่อของนางดังก้อง ทั่วเขาผสมเสียงสายลมฝน
อินอิน นั้นเจ้าคิดจะทำอะไร ถ่อยออกมานะ
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น