คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 2 (IV)
ปิวรัาเินออมานอไพรเวโน หิสาวหยุยืนนิ่เมื่อเห็นสาวสวยนาหนึ่้าวเ้ามาพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มแปลๆ อีทั้สายาที่มอมายัน้อสาวอปรมัถ์็ายแววยิ้มเยาะ แ่ปิวรัาลับส่รอยยิ้มที่เยาะว่าืนไปให้
“อนย่า” หิสาวเอ่ยื่อสาวสวยนานั้นพร้อมระุรอยยิ้มเย็นหยันที่มุมปาิ้มลิ้ม
“สวัสี่ะน้อแป้หอม วันนี้ลมอะไรหอบมาถึที่นี่ไ้ล่ะะ หรือมาามพี่ายลับไปอยู่เป็นเพื่อน โนป่านนี้แล้วอยู่นเียวไม่เป็นเหรอะ” ศรัยา หรืออนย่า นาแบบสาวแถวหน้าอเมือไทยเอ่ยทั้วยน้ำเสียหยันๆ
“ันไม่ไ้มาามพี่มัถ์ลับบ้าน แ่ันมาามลิ่นน่ะ พอีลมมันพันแรไ้ลิ่นาวลุ้ลบอบอวลไปถึบริษัท เลยลอับรถมาามลิ่นูว่ามันมาาไหน เพิ่มาัเน็อนที่เธอมายืนอยู่รหน้าันนี่แหละ เพราะมันาวนันแทบอ้ว”
“ปิวรัา!!” นาแบบสาววาเสียั นแเหรื่อหันมามอที่เธอเป็นาเียว นถูเรียระุยิ้มบาๆ เมื่อมอไปรอบๆ แล้วพบว่าเธอและศรัยาำลัเป็นเป้าสายา
“เรียันเสียัไปหน่อยนะ ่าไม่มีสมบัิผู้ีเอาะเลย” ปิวรัาเอ่ยเวยน้ำเสียและสายาที่เยาะหยันอย่าัเน ศรัยาาลุวาบ้วยวามโรธ นาแบบสาวบริมฝีปาแน่น แ่ลับไม่รู้สึเ็บเลยแม้แ่น้อย เธอสูลมหายใเ้าปอ่อนะส่รอยิ้มเยาะเย้ยไปใหู้่อาา
“มาามุปรมัถ์ลับบ้าเหรอ เสียใ้วยนะหนูน้อย เพราะืนนี้เาสัาว่าเาะอยู่ับันทั้ืน ถึันไม่บอ เธอ็รู้ใ่ไหมว่าันับเา เราะทำอะไรัน”
“รู้สิ ทำไมันะไม่รู้ว่าเธอับพี่ายะทำอะไรัน” หิสาวอบเสียเรียบ รอยยิ้มแสนหวานปานน้ำผึ้อาบยาพิษ ถูส่ไปหานาแบบสาวที่เป็นไม้เบื่อไม้เมาับเธอมานาน
“ถ้ารู้็ี ันะไ้ไม่้ออธิบายให้เมื่อย”
“ันไม่ไ้ไร้เียสาถึนาที่ะไม่รู้ว่าเธอ้อารอะไราพี่ายัน ว่าแ่เธอเถอะศรัยา เธอลาพอที่ะรู้หรือเปล่าว่า่าำัวามอเธอ ืออะไร” ปลายประโยเธอถามเสียเบาราวระิบ แ่แววาอเธอลับเือเือน ยามเมื่อมอผู้หิที่รูปร่าสูให่ว่าเธอเือบเท่าัว
“ันะบอให้เอาบุนะศรัยาเผื่อว่าเธอะลาน้อย ผู้หินิ่ๆ ผู้ายเาเรียว่าอาย ส่วนผู้หิที่ไร้ยาอาย ยอมทอายนอนับเา่ายๆ ผู้ายเาเรียว่า... อฟรี” ปิวรัาเอ่ย้วยน้ำเสียเยาะเย้ย แมถาถา
“รี๊... นัแป้หอม ันะ่าแ!!” ศรัยาผลัปิวรัาเ็มแรนหิสาวเไประแทับผนัอนรี นาแบบสาวระโนเ้าใส่น้อสาวอเ้าอโรแรมทันที
ปิวรัาพลิัวหนีหิสาวหมุนัวไปรบาร์เรื่อื่ม ศรัยา็ามเธอไปไม่ลละ นาแบบสาวามือออหมายะิทึ้ศีรษะอปิวรัา แ่น้อสาวเ้าอโรแรมพลิัวอย่ารวเร็วเธอยเท้าึ้นแล้วถีบส่ออไปเ็มแร เป็นผลให้นาแบบสาวเสียหลัล้มลับพื้น
ปิวรัาามลไปว้าัวเธอึ้นมา มือเล็ๆิลบนเส้นผมสีสวย แล้วศีรษะอู่อาาลับบาร์เรื่อื่มอย่าแรนศรัยาอแทบะหั ฝ่ามือบาปัป่ายพยายาม่วยเหลือัวเอนวาเอา้าวอลพื้นแระาย ารฟ้อนเล็บอันุเืออน้อสาวเ้าอโรแรมและนาแบบสาวแถวหน้าอเมือไทย ยัเป็นไปอย่าุเือเลือพล่านอย่าไม่มีใรยอมใร ่าแลฝ่ามือันอย่าเมามัน ท่ามลาเสียรีร้ออลู้าที่เ้ามาใ้บริารในลับแห่นี้
“หยุ หยุเี๋ยวนี้!!” เสียวาึ้อราวฟ้าผ่าอปรมัถ์ ทำให้ลับทั้ลับเียบสนิทลราวับปิสวิ์
ปิวรัาะัับเสียฟ้าฟาอพี่าย เป็นผลให้ศรัยาสะบััวอออย่าแรนปิรัาหายหลัเสียหลั นาแบบสาวามิๆ เธอเื้อมือึ้นหมายะฟาลบนใบหน้าสวยหวานอปิวรัา ทว่าสาวน้อยอภิโิวรเศรษ์ อาศัยวามว่อไวอัวเอยแนึ้นป้อันฝ่ามืออนาแบบสาวพร้อมๆ ับส่ำปั้นหนัๆ ไปบนั้มูอู่อริเ็มแร ทำให้เธอล้มไประแทับเาน์เอร์บาร์อีรั้
“รี๊ มูัน”
ศรัยารีร้อเสียั ยมือึ้นุมั้มูที่เพิ่ผ่านมีหมอมาหมาๆ ปิวรัาระโนเ้าใส่ เธอาเล็บหมายะระาผมอศรัยาึ้นมา เป็นัหวะเียวันับที่นาแบบสาวพลิหายหน้าึ้นมา เล็บยาวๆอปิวรัาึรูเ้าับแ้มอนาแบบสาวเ็มๆ รายแปราเ็มีแ้ม
“โอ๊ยยยย” นาแบบสาวรีร้อ้วยวามเ็บ สาวน้อยอภิโิวรเศรษ์ไม่สนใเสียร้อนั้น เธอามไปศีรษะอู่่อสู้อย่าแรนแ้มแนบลับบาร์ ฝ่ามือบาหันไปว้าเอา็อเทลสีสวยึ่อยู่ใล้ๆ มือราลบนศีรษะอศรัยา่อนะระแทแ้วลบนเาน์เอร์เ็มแร อย่าไม่ลัวว่ามันะแามือ
“ำไว้อย่ามาท้าทายนอย่าัน!!” ปิวรัาแผเสียัลั่นลับอย่าโมโหั
ความคิดเห็น