บัลลังก์รักดวงใจมาเฟีย

          เมื่อมาร์ติน อิทธิพล คอร์เรนติโน ผู้ถูกขนานนามว่า “เจ้าพ่อแห่งโรม” เกิดตกหลุมรักน้องสาวตัวแสบของเพื่อนสนิทเข้า ความบันเทิงในชีวิตเขาจึงเกิดขึ้น! ชายหนุ่มงัดสารพัดวิธีมาปราบความแสบให้สิ้นซาก! แต่ดูเหมือนว่า เขาจะรู้จักเธอน้อยเกินไป
                   ปดิวรัดา สาวน้อยหน้าตาน่ารักสุดเฮี้ยว นอกจากจะมีความแสบแล้ว เธอยังมีน้ำตาหยดเล็กๆ ที่มีอานุภาพร้ายแรงราวกับระเบิดปรมาณูเป็นอาวุธประจำตัวอีกด้วย แล้วผู้ชายที่รักเธอเหลือเกินอย่างเขา จะทำอะไรได้ นอกจากจะจับมานั่งตัก แล้วปลอบโยนจนสาแก่ใจ!

-----------------------------

        “กาแฟค่ะพี่มาร์ติน”
        “ขอบคุณครับ” สาวน้อยถอยออกไปยืนข้างๆ รักษาระยะห่างเอาไว้ให้พ้นระยะอันตรายที่เขาจะเกี่ยวเธอเอาไว้ได้
        “ดื่มกาแฟกับพี่ไหม” ชายหนุ่มเอ่ยชวน เธอจึงส่ายหน้าจนเส้นผมกระจาย มาร์ตินอมยิ้มบางๆ เขาเอื้อมมือไปหยิบกาแฟถ้วยเล็กบนโต๊ะขึ้นมาจรดที่ริมฝีปาก ท่ามกลางสายตาของปดิวรัดาที่กำลังลุ้นจนตัวโก่ง ทว่าเขากลับทำให้เธอผิดหวังด้วยการวางถ้วยกาแฟเนื้อมุกลงที่เดิม
        “ทำไมไม่ดื่มล่ะคะพี่มาร์ติน”
        “ดื่มคนเดียวมันไม่อร่อย มาดื่มด้วยกันดีกว่า” พูดจบปุ๊บพ่อคนตัวโตก็เอื้อมมือไปคว้าข้อมือสาวน้อยตัวแสบแล้วดึงรั้งให้เธอมานั่งซ้อนบนตัก เขากอดเธอไว้หลวมๆ ด้วยอ้อมแขนเพียงข้างเดียว แต่เพียงแค่นั้นมันก็ทำให้เธอกระดุกกระดิกไม่ได้แล้ว
มาร์ตินจิบกาแฟก่อนจะวางถ้วยลงบนโต๊ะเล็ก ฝ่ามือใหญ่กระชับท้ายทอยของปดิวรัดาเอาไว้แล้วฉกใบหน้าลงอย่างรวดเร็ว เป้าหมายคือริมฝีปากจิ้มลิ้มของหญิงสาวชายหนุ่มป้อนกาแฟสูตรพิเศษฝีมือของเธอด้วยริมฝีปากของเขา หญิงสาวดิ้นรนอึกอัก จนเขาต้องกระชับอ้อมกอดรอบเอวบางอีกนิด แล้วออกแรงกระชับเบาๆ ที่ท้ายทอยเล็ก

ริมฝีปากกระด้างบดเคล้าคลึงกับริมฝีปากจิ้มลิ้ม กาแฟสีน้ำตาลเข้มไหลลงมาตามมุมปากกำปั้นน้อยๆ ซัดลงเต็มแรงที่บ่าทรงพลังของเจ้าของตักแกร่ง หญิงสาวสะบัดหน้าออกแล้วมองเขาด้วยสายตาขุ่นขวางเธอพยายามดิ้นรนหาทางลงจากตักของคนตัวโตแต่เขาก็ไม่คิดจะคลายอ้อมแขนที่โอบกอดเธอเอาไว้แม้แต่น้อย สาวน้อยมองเขาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
        “เป็นไงเรา คิดจะแกล้งพี่ใช่ไหม มุกเด็กๆ แบบนี้ไม่เนียน ไปเรียนมาใหม่นะยายตัวแสบ” มาร์ตินพูดขำๆ รอยยิ้มพร่างพราวปรากฏอยู่บนใบหน้าหล่อคม ปดิวรัดาซัดกำปั้นน้อยๆ ลงบนกลางหน้าอกแกร่งอย่างไม่ยั้งมือ เล่นเอาชายหนุ่มถึงกับจุกไปเลยเหมือนกัน
        “หยุดนะแป้งหอม” เขาเอ็ดเสียงดุ ปดิวรัดาชะงักเพียงชั่ววินาทีก่อนจะระดมกำปั้นใส่เขาอีกชุดใหญ่จนมือหยาบต้องรวบเอาข้อมือเล็กทั้งสองข้างเอาไว้ด้วยมือข้างเดียวของเขา
        “ถ้าแป้งหอมยังทุบตีพี่ไม่เลิก พี่จะจูบแป้งหอมเดี๋ยวนี้” มาร์ตินขู่เสียงเรียบ ได้ผล... ปดิวรัดาหยุดกึก เธอชะงักราวกันปิดสวิตช์ ดวงตากลมโตมองเขาอย่างแค้นเคือง น้ำใสๆ เอ่อคลอกลบดวงตาคู่สวยด้วยความโกรธ