คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1: นวนิยายเรื่องนี้มุ่งหน้าสู่จุดจบที่เลวร้าย
เมือเฟิ.อนึ.
ภายในรีสอร์ทที่มีแสสว่า้า นหนุ่มสาวบาลุ่มำลััปาร์ี้ริมสระน้ำะที่ัหวะเ้นและเสียอิเล็ทรอนิส์ัห้อไปทั่อาาศ พวเา็พาันเ้นอย่าสนุสนานในุเสื้อผ้าสีูา รายล้อมไป้วยแมเปและใบหน้าที่แ่อย่าสวยาม พวเาื่ม่ำไปับไลฟ์สไล์อันหรูหราอพวเา
"ู้ม-"
ในะนั้นไม่มีใรสัเเห็นว่ามีร่าเล็ๆลไปในสระน้ำ หลัาิ้นรนเล็น้อย...เธอ็่อยๆมลสู่้นสระโยไม่มีใรแสวามัวลใๆเลย...หลัานั้นสัพั ในที่สุ็มีนรีร้อ
"่วย้วย! มีนมน้ำ! เร็ว!"
"เธอ...ูเหมือนเธอะไม่หายใแล้ว!"
"่เหยาเหยา? ่เหยาเหยา..."
่เหยาเหยาท้อไส้ปั่นป่วนอย่าไม่สบายใะที่เธอรู้สึถึบาสิ่ที่ท่วมท้นอยู่ในใ
"โอ้พระเ้า! เหยาเหยา! ื่นไ้แล้ว เหยาเหยา! อย่าทำให้ันลัว ฮือฮือฮือ~"
มีนเย่าร่าายอเธออย่าแร และเสียร้ออพวเาทำให้เธอปวหัว
"อะแ่.."่เหยาเหยาระอัน้ำออมาหนึ่ำ ิใอเธอ็ปลอโปร่เล็น้อยเมื่อเห็นว่าเธอสบายี
บาน็ถอนหายใ้วยวามโล่อ ในะที่นอื่นๆเยาะเย้ยและบ่นอยู่ในใ 'ัววยนนี้โีอย่าแน่นอน!'
่เหยาเหยารู้สึเ็บปวราวับเ็มทิ่มที่มับอเธอ และมันเ็บมานิว่าะาย ไม่สามารถวบุมน้ำาอเธอไ้ น้ำา็เริ่มไหลอาบแ้มอเธอเมื่อเห็นท่าทาที่น่าสัเวอเธอ
ผู้ายที่อยู่้าๆเธอ็ลอา"ูสิ เธอร้อไห้อีแล้ว ันไม่เ้าใว่าเธอมีน้ำามามายนานี้ไ้ยัไ"
ในะเียวัน น้ำา็ไหลอาบใบหน้าอันส่าามอ่ิหว่าน วามโศเศร้าอเธอยาที่ะ่อน "ุพูแบบนั้นไ้ยัไ?เหยาเหยาเป็นน้อสาวอันนะ!"
น้ำาอันแสนน่าสสารอเธอึูวามเห็นอเห็นใ ทำให้ายหนุ่มปิเสธ "ุปิบัิ่อเธอเหมือนน้อสาว แ่ันไม่เห็นเธอปิบัิ่อุเหมือนพี่สาวเลย! ไม่อย่านั้นทำไมเธอถึโมยนทีุ่อบละ"
หาเป็นเ่นนี้ในอี ่เหยาเหยาบหน้าเาโยไม่ลัเลใ แ่ิใอเธอถูทรมาน้วยวามทรำที่สับสนวุ่นวายในะนั้น ันั้นเธอึไม่ไ้ยินำสบประมาทอพวเาเนื่อาเธอนอนอยู่้าสระน้ำใน่วลาฤูใบไม้ร่วและุอเธอที่เปียนั้นิับัวเธอ ลมพัมาึทำให้เธอหนาวนถึระู
ร่าายอ่เหยาเหยาสั่นเล็น้อยะที่ผมสีำสนิทอเธอห้อยลมา้าน้าอใบหน้าทำให้่อนสายาที่แสนเย็นาอเธอ...่เหยาเหยาเสียีวิไปแล้วในาิที่แล้วอเธอ เธอเสียีวิในวันเิปีที่ 19 อเธอ สาเหุารเสียีวิ: หัวใล้มเหลว
แ่อนนี้ เธอลับมามีีวิอีรั้ และวามเ็บปวรวร้าวในหัวอเธอบอว่าเธอไม่ไ้มีอาารประสาทหลอนไม่เพียแ่เธอลับมามีีวิอีรั้เท่านั้นเธอยัเ้ามาในนิยายไร้สาระที่เธอเยอ่านอี้วย ในนวนิยาย ัวละรรอหิมีื่อเียวันับเธอ ัวละรที่มีบุลิอ่อนแอและไม่มีวามมั่นใในนเอ
ึ่มัะถูพี่สาวอเธอมอ้ามและไ้รับารปิบัิเหมือนเธอเป็นัววยาพ่อแม่อเธอเธอถูรัแ ถูละเลย และู่หมั้นอเธอถูโมยไป เธอพยายามอบโ้ แ่สุท้ายรอบรัวอเธอ็ไล่เธอออาบ้าน และเธอ็เสียีวิอย่าน่าสมเพ
อาล่าวไ้ว่าในนิยาย'ภรรยาผู้ละเอียอ่อนอนายน้อย'ื่ออ่เหยาเหยามีวามหมายเหมือนันับโศนารรม!
"ฮะ..."วาที่มึนอหิสาวมีสิึ้นมาและระพริบาในทันใ เธอเลียริมฝีปาแล้ว่อยๆเยหน้าึ้น ภายใ้แสันทร์ ใบหน้าที่บอบบาและไร้ที่ิอเธอ็เบ่บานราวับ้นบ่โเนียที่ฟุ่มเฟือย ะที่ผมหยิอเธอิอยู่ับใบหน้าที่มีผิวาวอเธอ เธอมีวามแวววาวแ่ไม่หยาบาย มีเสน่ห์ แ่ไม่ั่วร้าย...
่เหยาเหยา้อมอทุนและมีรอยยิ้มที่มีวามหมายปราึ้นบนริมฝีปาอเธอเธอำลัประาศ:ั้แ่วินาทีที่เธอ้าวเ้ามาในโลนี้ นวนิยายเรื่อนี้็มุ่ไปสู่อนบที่เลวร้าย
นัแสเ้าประำำแหน่ ารแสำลัะเริ่มแล้ว
พวุัสินใว่าุอยาายอย่าไร?
ความคิดเห็น