คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่2:ฉันน่าสงสารมาก
่ิหว่าน้อมอไปที่ใบหน้าที่สะอาและประีอหิสาว และมีร่อรอยอวามอิาึ้นมาในวาอเธอ "เหยาเหยา? ุเป็นอะไรไหม?" เธอถามเบาๆะที่เธอับมืออ่เหยาเหยา
่เหยาเหยาสัเเห็นอารม์ในวาอ่ิหว่านึเม้มริมฝีปาล่าอเธอเล็น้อย แ่รู่่อมา สีหน้าอเธอเปลี่ยนไป และเธอ็ว้ามืออ่ิหว่านแทน และเาะไว้โยไม่ปล่อยมือ
เธอพูอย่าอ่อนแอทั้น้ำาว่า "ันไม่โอเันหนาวะายอยู่แล้ว พี่สาวุมาเปลี่ยนเสื้อผ้าับันไ้ไหม"
ะที่เธออร้อเบาๆมูอเธอ็แและวา็เอ่อลอไป้วยน้ำา
่ิหว่านสัมผัสไ้ว่ามีวาับ้อมาที่เธอมาึ้นเรื่อยๆ เธอยิ้มและปัผมไว้ที่หลัใบหูอ่เหยาเหยา"แน่นอนแม้ว่าเธอะไม่ถาม ัน็ยััวลเินว่าะปล่อยให้เธอลับไปแบบนี้!"
ะที่เธอพู เธอ่วย่เหยาเหยาลุึ้นและหันไปอโทษฝูน "ันอโทษ เราบานเลี้ยันอนนี้เถอะ ัน้อรีบพาน้อสาวลับบ้าน"
ในานะลูสาวที่มี่าที่สุในระูล่ ่ิหว่าน เป็นนัสเราะห์ระับสูในเมือเฟิ ันั้นทุนึ้อแสวามเารพเธอบ้า
านเลี้ยบลเพราะ่เหยาเหยาน้ำ
เมื่อพวเธอออมา พวเายัไ้ยินผู้นสรรเสริพี่สาวเธอ
"พี่อนา่มีบุลิที่ีเ่นนี้ เธอยัสวยและอ่อนโยน"
"เธอปิบัิ่อน้อสาวอเธออย่าีแ่น่าเสียายที่่เหยาเหยานิสัยไม่ีเลย"
"ันพึ่รู้ใ่ไหม? ิหว่าน และ ายหนุ่มฮั่ว เป็นู่ที่สวรร์สร้าึ้นอย่าัเน!"
ท่ามลาารสรรเสริ มีนเยาะเย้ยว่า"ัวปลอม"และาไป
ลับมาที่ห้อ่เหยาเหยา
่เหยาเหยาอาบน้ำเสร็ ยืนอยู่หน้าระและเยหน้ามอนที่้อมอเธอลับมาเธอระโนออไป้านอ้วยรอยยิ้ม "พี่สาว ันลืมหยิบเสื้อผ้า ุสามารถ่วยันไ้ไหม?"
เ่นเียวับ่เหยาเหยาปิ เธอเื่อใพี่สาวอเธออย่าสมบูร์
แ่พี่สาวอเธอทำอะไรลไป?
่ิหว่านมวิ้วอย่าไม่อทน เธอระับวามหุหิ หยับุเสื้อผ้าาู้อย่าั้ใแล้วพาเ้าไปในห้อน้ำ
อย่าไร็าม เธอ้อประหลาใเมื่อมอไปรอบๆห้อน้ำและไม่เห็นร่อรอยอเหยาเหยาเลย เธอะลึ"เหยาเหยา?"
ทันในั้น ่เหยาเหยา็ปราัวึ้น้าหลัเธอและอบอย่าอ่อนหวานว่า"ันอยู่นี้"
ทันทีที่เธอพูบ เธอ็ว้าผมอิหว่านอย่าโหเหี้ยมอละุ่มหัวลในอ่าน้ำที่เธอเรียมไว้...
"อุบ! อุบ ่วย้วย อุบ..."
ไม่ทันระวั น้ำ็เ้าไปในปาและมูอิหว่าน เธอเริ่ม่อสู้อย่าุเือ แ่มือที่ับผมอเธอนั้นแ็แร่มา แรมานรู้สึเหมือนหนัศีรษะอเธอำลัะาออาัน!
เธอาอาาศหายใอย่า้าๆและวามรู้สึหายใไม่ออทำให้เธอหมวามหวั
เธอพยายามอย่าสุำลัที่ะว้ามืออเหยาเหยาแ่เธอ็ไม่สามารถว้าไ้
ะที่เธอำลัะหมสิ ในที่สุนที่ับผมอเธอ็ัสินใแสวามเมาและึหัวเธอึ้นาน้ำ
"เฮือ..."
ม่านาอิหว่านยายออ แ่ในะที่เธอหายใเ้า ศีรษะอเธอ็มลไปในน้ำ่อนที่เธอะอบสนอไ้
หนึ่รั้ สอรั้ สามรั้...
นที่อยู่้าหลัเธอเหมือนปีศา มีรอยยิ้มบนใบหน้าที่มาเสน่ห์อเธอแบะมีลัยิ้มลึสออันบนแ้มอเธอ เธอลสายาลอย่าไร้ัวลและเฝ้าูิหว่านอ้อยอิ่บนอบอ่าที่อยู่ในอบเระหว่าีวิและวามาย
นาที่โ้ออเธอทำให้เิเาบนเปลือาล่าอเธอ ทำให้รูปลัษ์อเธอูามราวับุ๊ะาในหน้า่าร้าน้า
"สนุมั้ยพี่สาว?ฮะ!"เหยาเหยาหัวเราะะที่เธอเอียหัวแล้วึิหว่านึ้นมา
ฝาิามให้ำลัใ้วยนะะ(^-^)/
ความคิดเห็น