อย่ามาโยนบทตัวร้ายให้ข้านะ

ตงซินเจียแต่งงานกับคนรักหลินอี้ ทั้งสองฝ่าฟันอุปสรรคอย่างครอบครัวมาได้จนแต่งงานกันในที่สุด แต่หลังแต่งงานได้เพียงหนึ่งเดือน หัวหน้าตระกูลหลินกลับเรียกตัวสมาชิกในตระกูลให้ไปช่วยสงครามที่เกิดขึ้น 

จากที่ตอบจดหมายนางสองเดือนฉบับ เริ่มเหลือสองเดือนครั้ง สามเดือนครั้ง จนสุดท้ายไม่ตอบอีกเลย นางได้แต่สงสัยว่าทำไม รอนานนับสิบปี ในที่สุดสงครามก็สิ้นสุด การรอคอยของนางจบลงที่สามีพาสตรีอีกคนกลับมาจากชายแดน พร้อมลูกชายหญิงวัยไล่เลี่ยกันกลับมาเป็นของขวัญให้นาง คำตอบที่ได้คือขอโทษ

นางไม่คิดโกรธ เพราะรอคอยมานานเหลือเกิน ไม่รู้เขาอยู่หรือตาย นางเสียใจมากแต่ไม่อาจหลั่งน้ำตาออกมาได้ เพราะที่ผ่านมานางร้องจนมันแห้งเหือดไปเสียแล้ว

หลังปล่อยวาง ตั้งใจจะใช้ชีวิตคนเดียวเงียบ ๆ ในเรือนของตน ปล่อยให้พวกเขาอยู่ด้วยกันอย่างครอบครัวสุขสันต์ แต่คนเหล่านั้นกลับไม่ต้องการให้นางมีตัวตนอยู่ เพราะสินเดิมและกิจการของนางมันหอมหวานเสียเหลือเกิน...นางถูกชนจนตกน้ำ คนที่เคยพร่ำบอกรักนางนักหนา กลับไม่แม้แต่จะช่วยนาง เขาเหลือบตามามองนาง ก่อนจะละสายตาออกไป ทั้งที่นางเกาะสะพานไว้ได้ หากเขายื่นมือเข้ามาช่วย นางคงรอดไปได้อย่างง่ายดาย

สุดท้ายนางก็ตายเพราะคนที่เคยรักกันมาก...จนเมื่อกลายเป็นวิญญาณ นางก็ยังตั้งใจว่าจะไม่คิดแค้นอันใด หวังได้ไปเกิดใหม่ พบเจอสิ่งที่ดี ๆ แต่กลายเป็นว่านางได้รู้ความลับสวรรค์เข้า ชีวิตของนางเป็นเพียงนางร้าย ครอบครัวของนางถูกทำลายหลังจากนางตาย เพียงเพราะเข้าไปหาเรื่องพวกตัวเอง แล้วจะไม่ให้นางแค้นได้อย่างไร

คำเตือน

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของไรท์ 

ที่ตัดสินใจแต่งเรื่องนี้เพราะไม่ต้องการเครียด ทำงานก็เหนื่อยแล้ว เลยตั้งใจว่าจะเขียนนิยายที่อ่านง่าย ๆ ฟีลยืนอ่านขำ ๆ บนรถไฟฟ้าตอนกลับบ้าน