ori ส่วนตัว

ลำดับตอนที่ #2 : Fic KNB For you 2

…อย่าเดินผ่านไปเลย….

‘ก็ฉันยืนอยู่ตรงนี้ไง’

คุณเปรียบเสมือนสุริยันที่ส่องสว่างบนท้องฟ้า

ความอบอุ่นของคุณ…ฉันรู้สึกได้ค่ะ

แต่ฉัน…เป็นเพียงแค่ทานตะวันที่ไม่กล้าแม้แต่จะมองสุริยันที่ตนรัก

แต่ถ้าหากทานตะวันกล้าที่จะหันมามองสุริยัน เธออาจจะได้รู้ว่าเธอก็เป็นสุริยันของเขาเหมือนกัน

✿ Application ✿

 

Cr. Akemi Homura

ถ้ารูปไม่ถูกใจไดอาซังสามารถปรับเปลี่ยนได้ตามใจชอบเลยค่ะ! 

"คามินาริ คือฉันเองค่ะ..”

คู่ :: หมาน้อยแห่งไคโจวเดส!

* สีแดงคือเพิ่มเติมนะคะ *

ชื่อ :: คามินาริ โนะ โยนะ (Kaminari no Yona)
 

ชื่อเล่น :: แม้ว่าทุกคนจะเรียกเธอว่า คามินาริซัง (ต่อด้วยใครกันน่ะ?) แต่ครอบครัวของเธอเรียกเธอว่า โยนะ (Yona)
 

ความหมายของชื่อ :: รวมทั้งชื่อและนามสกุลแปลได้ว่า ผู้มีเสียงกังวาน ค่ะ เหตุจากตอนที่แม่ของเธอคลอดเธออกมา เธอร้องเสียงดังมาก ดังจนได้ยินไปถึงนอกโรงพยาบาล---- พยาบาลที่ดูแลก็ชอบพูดว่าเธอร้องเสียงดังจังเลย แม่ของเธอจึงตั้งชื่อนี้ให้เธอ แต่พอผ่านไปสักพักเธอก็ไม่ร้องโวยวายสักแอะ แม้กระทั่งตอนกลางคืนก็นอนอย่างเงียบสงบ จนข้างบ้านลืมไปว่าบ้านนี้มีเด็ก---
 

อายุ ::  21
 

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: เด็กสาวที่แสนธรรมดา หากเธอเดินอยู่ท่ามกลางผู้คนมากมาย เธอคงถูกเหล่าฝูงชนกลืนกินไปกับความวุ่นวายนั้นแน่นอน เรือนผมสีดำสนิทยาวถึงบั้นท้ายตัดกับผิวขาวราวกับหิมะ หน้าม้าที่ตัดยาวปรกใบหน้าเมื่อรวมกับนิสัยชอบก้มหน้าก้มตาของเธอยิ่งทำให้ใบหน้าของเธอดูหม่นหมองเข้าไปใหญ่ แต่หากนำหน้าม้าขึ้นคุณจะได้เห็นดวงตากลมโตสีทับทิมอ่อนที่ไม่ค่อยจะฉายแววความรู้สึกนึกคิดออกมาสักเท่าไหร่ จมูกโด่งพอเหมาะกับใบหน้า ริมฝีปากสีพีชที่ไม่แต่งแต้มเครื่องสำอางใดๆ แก้มเนียนใสที่ถึงแม้จะโดนผมยาวบังบ้าง แต่ก็ไร้ซึ่งสิวเสี้ยนอย่างน่าอิจฉา ดวงตาสีน้ำเงินอมม่วงที่บางครั้งจะถูกแว่นตากรอบใหญ่บดบังเอาไว้ แม้ว่าจะไม่ใช่คนที่น่ารักโดดเด่นแต่ก็มีความเป็นธรรมชาติที่หากได้มองแล้วสบายตาและยากที่จะละสายตาจากเธอไปเลย หากแต่ใบหน้านั้นจะไม่เปิดเผยต่อสาธารณะสักเท่าไหร่
 

ลักษณะคำพูด :: เป็นคนที่มีเสียงเรียบธรรมดา ไม่มีเอกลักษณ์ใดโดดเด่น แต่ถ้าฟังไปเรื่อยๆก็จะรู้สึกสบายหู แม้ว่าเวลาสนทนาเสียงของเธอจะค่อนข้างเบาจนโดนเสียงรอบข้างกลบ แต่ถ้าตั้งใจฟังดีๆก็จะได้ยินเสียงของเธอ เธอมักจะแทนตัวเองด้วยคำว่า ‘ฉัน’ และเรียกคนอื่นด้วยนามสกุลและจะลงท้ายว่า ‘ซัง’ เสมอ และจะลงท้ายประโยคด้วยคะ ค่ะ ไม่ว่าผู้สนทนาจะอายุมากกว่าหรือน้อยกว่าเธอ

เช่น       “คามินาริ คือฉันเองค่ะ” ประโยคนี้เป็นประโยคประจำตัวแทนคำแนะนำตัวของเธอก็ว่าได้ เวลาที่มีคนคุยกัน แล้วมีคนถามขึ้นมาว่า ‘นี่ แล้วคามินาริซังนี่ใครกันน่ะ?’ เธอก็จะโผล่มาพร้อมประโยคนี้เสียทุกที

            “แต่ฉันคิดว่าแบบนั้นมันไม่เหมาะนะคะ” เธอมักจะปฏิเสธด้วยประโยคอ้อมๆเพื่อรักษาน้ำใจคนฟัง แต่ก็โดนเมินความคิดเห็นทุกครั้ง

            “เอ่อ…” เวลาเขินหรือได้พูดคุยกับคนที่รู้สึกดีด้วยเธอจะพูดเสียงเบาลงกว่าปกติ และจะไม่สบตาคนคนนั้นโดยตรง
 

ส่วนสูง :: 163 ซม.
 

น้ำหนัก :: 51 กก.
 

อาชีพ :: ถูกไล่ออกจากที่ทำงานเก่า ปัจจุบันกำลังหางานทำ หากใครสนใจติดต่อได้-…
 

วันเกิด :: 1 พฤษภา
 

ราศี :: พฤษภ
 

กรุ๊ปเลือด :: A
 

ลักษณะนิสัย :: ท่ามกลางผู้คนที่เดินกันอย่างขวั่กไขว่ เด็กสาววัยแรกแย้มต่างแต่งตัวเพื่อให้ตัวเองงดงามที่สุด แล้วใครเล่า จะเหลียวมองเด็กสาวหน้าตาธรรมดาผมสีดำสนิทเป็นธรรมชาติดูไม่โดดเด่นจนเรียกได้ว่าแทบจะถูกกลืนกินไปกับผู้คนมากมายเลยทีเดียว หากคุณมองเธอแล้วเดินผ่านไป คุณอาจไม่รู้ตัวว่าคุณได้พลาดแล้วที่ไม่ได้รู้จักเธอคนนี้ ‘คามินาริ โนะ โยนะ’

            ใบหน้าของเธอมักจะเป็นธรรมชาติไร้เครื่องสำอางสารเคมีใดๆแต่งแต้ม รูปลักษณ์ภายนอกของเธอก็เป็นเช่นนั้น โยนะเป็นคนที่มีบุคลิกธรรมดาไม่มีอะไรที่โดดเด่นออกมาเป็นพิเศษ เป็นคนชอบอะไรที่เรียบง่ายเหมือนรูปลักษณ์ ไม่ชอบอะไรที่ยุ่งยากหรืออะไรที่ต้องทำหลายขั้นตอน ทำให้เธอเป็นคนที่ชอบความสงบและมักจะนั่งเงียบๆอยู่เฉพาะในมุมของตัวเอง ไม่ไปยุ่งกับคนอื่นสักเท่าไหร่

            ด้วยความที่ไม่ชอบอะไรยุ่งยาก ทำให้เธอเป็นคนที่ไม่ถนัดในการทำอะไรใหม่ๆ ไปสถานที่ใหม่ เจอคนใหม่ มันจะทำให้เธอประหม่ามาก แต่ถ้าได้ลองไปครั้งนึงหรือลองทำครั้งนึงแล้วติดใจ เธอจะทำอย่างนั้นซ้ำๆหรือไปที่แห่งนั้นซ้ำๆจนกว่าจะเบื่อเลยทีเดียว ถ้าคุณไปร้านโปรดของเธอและลองสังเกตดีๆ คุณจะเห็นหญิงสาวผมดำปรกหน้าปรกตาที่นั่งกินอาหารเมนูเดิมๆและนั่งที่นั่งในมุมร้านเหมือนเดิม แต่ใครจะสังเกตเธอล่ะ เพราะขนาดพนักงานร้านประจำของเธอยังคิดว่าเธอเป็นลูกค้าใหม่ทั้งที่เธอไปที่นั่นเกือบทุกวันแท้ๆ

            เธอเป็นคนที่เวลาเดินหรือพูดมักจะไม่มีเสียงดังเสมอ เวลาที่เธอพูดคนส่วนใหญ่จะไม่สนใจสิ่งที่เธอพูดและทำเป็นไม่ได้ยินราวกับสายลมที่พัดผ่านไปเท่านั้น มีเพียงไม่กี่คนที่จะตั้งใจฟังที่เธอพูด ถ้าคุณตั้งใจฟังที่เธอพูดคุณจะรู้ได้ว่าเธอเป็นคนที่คิดก่อนพูดเสมอ และคำพูดของเธอทุกประโยคนั้นสำคัญ ไม่ใช่แค่สิ่งที่พูดออกมาแล้วหายไปตามสายลมแบบที่หลายคนมอง และเธอก็ค่อนข้างที่จะรักษาคำพูดเก่งเสียด้วยสิ เธอไม่ใช่คนที่ชอบเถียงใคร ถ้าเธอผิดจริงเธอจะยอมรับและขอโทษได้อย่างง่ายดาย แต่ถ้าเธอไม่ผิด ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเธอจะยอมรับและด้วยนิสัยที่รักความสงบเธอจะทำให้เรื่องมันจบลงแบบสงบเงียบๆ แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่เธอก็จะไม่เถียง แต่จะใช้คำพูดที่ทำให้คนยอมรับได้ เห็นแบบนี้แต่เธอก็ฉลาดในการพูดนะว่าแบบไหนจะรักษาน้ำใจคนฟังและทำให้ยอมรับได้มากที่สุด

            และเนื่องจากที่เธอเป็นคนทำอะไรไม่ค่อยดัง บางครั้งเธออาจจะไปโผล่ที่ข้างหลังคุณโดยไม่รู้ตัวก็ได้… จะเรียกว่าเธอจืดจางก็ไม่ถูก อาจเพราะเธอไม่ชอบอะไรที่เด่น เธอไม่ชอบเป็นจุดสนใจท่ามกลางผู้คนมากมาย บวกกับเธอมักจะมีหน้าม้าปรกหน้าปรกตาเสมอ การแต่งกายที่ไม่โดดเด่นอะไร อาจทำให้เธอไม่เป็นที่สนใจของเพื่อนๆหรือใครๆ ทำให้เธอถูกมองว่าจืดจางล่ะมั้ง

            โยนะเป็นคนที่มีความสุขง่าย เวลาจะจีบเธอ ไม่ต้องทำอะไรให้อลังการหรือหรูหราฟู่ฟ่า แค่ทำให้เธอรู้สึกสงบและทำให้เธอสบายใจเธอก็มีความสุขได้แล้ว เธอไม่ใช่คนที่ยิ้มเก่งแต่ก็ไม่ใช่คนที่ยิ้มยาก ถ้าเธอมีความสุขเธอก็จะยิ้ม อาจเพราะเธอมักจะมีความสุขในแบบของเธอที่คนอื่นไม่เคยสนใจ ก็เลยทำให้ถูกมองว่าเธอไม่ค่อยยิ้มให้ใคร

          โยนะไม่ใช่คนที่มีคนสนใจสักเท่าไหร่ เธอเลยมักจะทำตัวไม่ถูกเวลามีคนหาเรื่องหรือด่าเธอ เธอจะทำหน้าเอ๋อให้เขาด่าใส่โดยไม่ตอบโต้หรือเถียงอะไรเลย ในหัวจะมีแต่คำถามว่าทำไมอ่ะ? ทำไมเขาต้องด่าเราอ่ะ? ลอยเต็มไปหมด จนบางครั้งคนด่าก็เลิกด่าไปเพราะความมึนตึงของนาง แต่บางคนที่โกรธแรงจนถึงขั้นลงไม้ลงมือ เธอก็อาจจะป้องกันตัว แต่เธอไม่ทำร้ายใคร แม้เธอจะทำได้ก็ตาม เห็นแบบนี้เธอเก่งคาราเต้นะ ครูที่สอนเธอลืมใส่ชื่อเธอลงในการสอบเลื่อนสายทำให้เธอยังอยู่ที่สายขาว แม้ว่าความสามารถจะไปถึงสายดำได้แล้วก็ตาม----

          เห็นแบบนี้แต่เธอก็เป็นคนที่ขี้กังวลมากเลยล่ะ แม้ว่าเธอจะดูเหมือนไม่ใช่คนที่ใช้สมองเปลืองไปกับเรื่องอะไร เธอก็เป็นคนชอบคิดมากพอดู ชอบคิดเล็กคิดน้อยและเก็บไปกังวลอยู่คนเดียว แต่เธอก็มักจะกังวลกับเรื่องการงาน ครอบครัว และเพื่อนของเธอนั่นแหละ ดังนั้นเวลามีเรื่องอะไรให้ตัดสินใจ เธอจะลังเลง่าย และใช้เวลาในการตัดสินใจนาน แต่ถ้าตัดสินใจแล้วนั่นคือสิ่งที่เธอคิดดีที่สุดแล้ว และเธอจะไม่เปลี่ยนมันเด็ดขาด

เพราะไม่ค่อยมีคนสนใจเธอ เธอจะหวั่นไหวได้ง่ายกับคนที่มาสนใจเธอ และทำเหมือนเธอเป็นคนสำคัญ แม้ใจของเธอจะเปล่งบอกออกมาว่ารัก หรือมีผีเสื้อทั้งสวนมาบินอยู่ในท้อง แต่เพราะอดีตเรื่องความรักของเธอก็ทำให้เธอกังวลเรื่องความรักครั้งใหม่ที่นานทีจะเข้ามาหาเธอมาก
 

ประวัติส่วนตัว :: ครอบครัวคามินารินั้นเป็นครอบครัวที่ธรรมดาในบ้านหลังเล็กอันแสนอบอุ่น คุณพ่อที่ทำงานเป็นผู้จัดการของบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง คุณแม่ที่เป็นแม่บ้านที่แสนใจดี ครอบครัวนี้อาจดูไม่มีอะไรพิเศษ แต่ใครจะรู้ว่าครอบครัวนี้เคยสูญเสียลูกสาวคนโตผู้เป็นดังแก้วตาดวงใจอีกคนไปอย่างไม่มีวันหวนคืน

            น้อยคนนักที่รู้ว่าโยนะมีพี่สาวที่ห่างกันสามปี ชื่อ คามินาริ โนะ ฮิคาริ ซึ่งแปลว่าแสงสว่าง แม่ของเธอตั้งเพื่อจะให้เด็กสาวนี้เป็นแสงสว่างของทุกคน แต่ใครจะรู้ว่าแสงสว่างนั้นดับลงเร็วเกินควร ฮิคาริเป็นเด็กสาวผมสีชมพูที่ได้มาจากคุณแม่ (ส่วนโยนะได้ผมสีดำมาจากคุณพ่อ) ฮิคารินั้นเป็นแสงสว่างสมชื่อ เธอทั้งนิสัยดี ร่าเริง เธอมักจะเป็นดาวเด่นของทุกๆคน เพื่อนทุกคนต่างก็รักเธอ ผิดกับโยนะ แต่ฮิคาริก็รักน้องสาวของเธอมาก เธอมักจะชวนน้องสาวไปเล่นด้วยกันเพื่อจะให้น้องสาวเปลี่ยนเป็นคนที่ร่าเริงเหมือนเธอ ในตอนนั้นคือช่วงเวลาแห่งความสุขของโยนะเลยทีเดียว เพื่อนของฮิคาริทุกคนเอ็นดูเธอและเล่นกับเธอเหมือนน้องสาวของพวกเขา แต่ถ้าหากเธอรู้ว่าความสุขมันจะสั้นขนาดนี้ เธออยากจะขอเก็บเกี่ยวช่วงความสุขนั้นให้มากขึ้นหน่อย

            ในวันที่พี่สาวตัวน้อยวัย9ขวบ ต้องการให้น้องสาวเล่นกับเพื่อนวัยเดียวกัน เธอจึงไปขอร้องเด็กวัยเดียวกันให้เล่นกับโยนะ เด็กกลุ่มนั้นตกลงและบอกโยนะกับฮิคาริว่าพรุ่งนี้ให้เธอนำตุ๊กตามาเล่นด้วยกัน แต่โยนะไม่มีตุ๊กตา การขอเงินแม่ไปซื้อตุ๊กตาไม่ใช่เรื่องที่เด็กหกขวบต้องการสักเท่าไหร่ ฮิคาริ พี่สาวที่แสนดีจึงใช้เงินเก็บของตัวเองเพื่อไปซื้อตุ๊กตาให้โยนะ ระหว่างที่สองพี่น้องจูงมือกันกลับมาจากการซื้อตุ๊กตากระต่ายสุดน่ารัก ป้ายโฆษณาเก่าของตึกที่กำลังจะถูกทุบทิ้งได้หล่นลงมา ฮิคาริได้ปกป้องน้องสาวที่ตัวเองรักโดยการผลักโยนะออกไป ทำให้ป้ายหล่นมาทับเธอเสียชีวิตคาที่

            ภาพที่พี่สาวตายต่อหน้าต่อตานั้นหลอกหลอนเด็กสาววัยหกปีไม่หยุด เพื่อนของพี่สาวที่เคยใจดีต่างก็โทษเธอว่าเธอเป็นตัวการทำให้พี่สาวต้องตาย โยนะกลายเป็นเด็กเก็บตัวและไม่กล้าออกไปเจอใคร เธอได้แต่ร้องไห้อยู่มุมห้องของเธอกับพี่สาวที่นอนด้วยกัน เด็กสาววัยหกขวบที่สภาพจิตใจอ่อนแอได้ตั้งใจจะฆ่าตัวตายด้วยการใช้คัตเตอร์กรีดข้อมือ แต่แม่ของเธอมาห้ามเอาไว้ก่อน หญิงสาวกอดร่างลูกคนเล็กที่ราวกับคนไร้วิญญาณ จิตใจดวงน้อยได้ตายไปแล้วหรือ?

“โยนะ ลูกคือสิ่งพิเศษสำหรับพ่อแม่นะ เช่นเดียวกับฮิคาริ อย่าจากแม่ไปเลยนะลูก”

            ราวกับคำขอร้องของมารดาที่ใจแทบสลายจากการสูญเสียลูกสาวคนโตและเกือบเสียลูกสาวคนเล็กไปอีกได้ก้าวเข้าไปในหัวใจของเด็กสาว ทำให้มันกลับมาเต้นอีกครั้ง วันนั้นเธอก็ได้กอดมารดาและร้องไห้จนหลับไป คืนนั้น เธอฝันถึงเธอและพี่สาววิ่งเล่นด้วยกันในทุ่งหญ้าที่มีดอกไม้มากมาย เธอสนุกมากๆและมีความสุขมาก พี่สาวของเธอได้กอดเธอไว้และบอกกับเธอว่า

“โยนะคือน้องสาวคนสำคัญของพี่ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนและเมื่อไหร่ พี่ก็จะอยู่ข้างน้องเสมอ”

ในตอนเช้า โยนะได้ตื่นมาพร้อมกับตุ๊กตากระต่ายที่เธอไปซื้อกับพี่ฮิคาริก่อนตายวางไว้อยู่ข้างกายเธอ ไม่รู้ว่าแม่ของเธอมาวางเอาไว้ให้หรือจะเป็นฮิคาริกันแน่?

รู้แค่ว่าหลังจากนั้นโยนะก็มีสีหน้าที่ดีขึ้นและยิ้มออกเสียที…

เวลาผ่านไป โยนะได้เติบโตจนย่างเข้าวัย16 ปี และเรียนอยู่ม.4 มีรุ่นพี่ม.5ที่หน้าตาดีมาจีบเธอ เขาคอยเทียวรับเทียวส่งเธอตลอด ซื้อขนมอร่อยๆให้ ด้วยความที่ไม่เคยมีคนจีบเธอมาก่อนและเธอก็ไม่เคยถูกใครใส่ใจมากขนาดนี้ ทำให้หัวใจดวงน้อยๆเต้นรัวขึ้นมา ช่างเป็นฤดูใบไม้ร่วงที่อบอุ่นทั้งกายและใจของเด็กสาวเหลือเกิน

และแล้วในวันที่หิมะโปรยปรายในหน้าหนาว รุ่นพี่หนุ่มก็ได้สารภาพรักกับเธอและทั้งสองคนก็ได้ตกลงคบกันเป็นแฟน ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดี แต่ฤดูหนาวที่เธอคิดว่ามีความสุขที่สุดในชีวิตกลับเป็นฤดูหนาวที่แย่ที่สุดเสียได้ เมื่อแฟนหนุ่มที่เพิ่งคบกันได้ไม่ถึงอาทิตย์ของเธอกลับทำตัวตีห่าง เธอจึงได้ไปหาเขาที่ห้องเรียนและได้ยินเขาคุยกับเพื่อนเรื่องของเธอ

"แกนี่เจ๋งจังเลยว่ะ โทโมยะ ทำให้เด็กนั่นมาชอบได้ง่ายๆเลย"เสียงผู้ชายที่เธอไม่คุ้นเคยดังขึ้น เธออาจจะไม่สนใจแล้วเมินมันไปถ้าในประโยคนั้นไม่มีชื่อของแฟนหนุ่มของเธอ

"โยนะอะเหรอ ฮึ ยัยนั่นง่ายจะตาย ฉันดูแลนิดหน่อยก็ชอบฉันแล้ว"

"น่าเบื่อชะมัดเลยว่ะ ใครๆก็ชอบแกหมด"

"โยนะเป็นแฟนฉันแล้ว เพราะฉะนั้นก็จ่ายเงินมาซะดีๆ"

ในวันนั้นเธอก็ได้รู้ความจริงของแฟนหนุ่มที่แสนดี เขามาจีบเธอเพื่อเงินหมื่นเยนเพียงเท่านั้น ค่าของเธอมีแค่หมื่นเยนเท่านั้นเหรอ...?

เมื่อเธอไปบอกเลิกเขาแล้วบอกว่ารู้ทุกอย่างแล้ว เขาก็พูดกับเธอเพียงแค่

"อ้าว รู้แล้วเหรอ ก็ดีเหมือนกัน งั้นเราเลิกกันนะ"

เขาพูดดูเหมือนทุกอย่างมันง่ายไปหมด โยนะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนเองกลับบ้านมาได้อย่างไร รู้แค่วันนั้นเธอร้องไห้หนักมากจนแทบไม่ได้กินไม่ได้นอน

รักแรกที่งดงามมันกลายเป็นอดีตที่ไม่น่าจำ

เธอใช้เวลาอยู่นานจนกว่าจะทำใจได้ รักเก่าที่น่าเศร้าถูกเก็บไว้ในลิ้นชักของความทรงจำส่วนที่ลึกที่สุด

ในฤดูใบไม้ผลิต่อมา ความเหน็บหนาวที่เกาะกุมใจเธอได้ละลายลงไปพร้อมกับฤดูใบไม้ผลิที่เข้ามา พาโยนะคนเดิมกลับมา

งานอดิเรก ::

-สะสมเสื้อยืดลายหมาน้อยของแบรนด์โฮ่งๆ(ชื่อแบรนด์มีความสิ้นคิด…)  เธอจะเก็บเสื้อยืดนี้ไว้ในตู้อย่างดีค่ะเธอมีความสุขในทุกๆวันที่ได้เลือกเสื้อยืดหมาน้อยใส่

-หางานทำ(?) เป็นงานอดิเรกช่วงนี้ของเธอค่ะ งานที่หาจะเป็นงานเกี่ยวกับบัญชี หรือคีย์ข้อมูล
 

ชอบ ::

-เสื้อยืดแบรนด์โฮ่งๆ เวลาเห็นดวงตาสีทับทิวอ่อนใต้หน้าม้านั้นจะเปล่งประกายวิบวับบ่งบอกว่าอยากได้ค่ะ

-หมากฝรั่ง เธอชอบเคี้ยวค่ะ เพราะน้ำตาลจะทำให้อารมณ์ดี โดยเฉพาะรสกรีนแอปเปิ้ล

-ทุ่งหญ้าโล่งที่ลมพัดเย็นสบายและเงียบสงบ เธอจะผ่อนคลายและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

-ตุ๊กตากระต่ายที่พี่สาวซื้อให้ กอดมันอย่างถนุทนอมในทุกๆคืน
 

ไม่ชอบ ::

-อะไรใหม่ๆ การที่ต้องทำอะไรใหม่ๆหรือการไปสถานที่ใหม่ การรู้จักคนใหม่ๆ เธอจะประหม่าและทำอะไรไม่ค่อยถูก
-อาหารรสเปรี้ยว ไม่แตะมันเลยค่ะ กินแล้วจะทำปากเบ้ๆ

แพ้ :: ผ้าลูกไม้ค่ะ ถ้าใส่แล้วผื่นแดงจะขึ้นลามไปทั้งตัวเลย

Character Voice ::  

เพิ่มเติม ::

การแต่งกาย

ตู้เสื้อผ้าของโยนะจะมีแต่เสื้อสีขาวหรือสีหม่นไม่ก็สีดำไปเลย เธอไม่มีเสื้อที่มีสีสันสดใสสักตัวเลย การแต่งกายก็เหมือนเด็กวัยรุ่นผู้หญิงทั่วไป เธอชอบใส่กางเกงขายาวหรือขาสามส่วนมากกว่าขาสั้น ไม่ชอบใส่กระโปรงสั้น ถ้าใส่กระโปรงสั้นต้องมีแลกกิ้งสีดำหรือถุงน่องสีดำข้างใน เสื้อยืดลายน้องหมาหลากหลายรูปแบบที่เธอชอบสะสมเป็นงานอดิเรก(?) เวลาอยู่บ้านจะใส่เสื้อยืดและกางเกงผ้านิ่มขาสามส่วนสบายๆ

ปกติจะปล่อยผม แต่ถ้าอากาศร้อนจะถักเปียสองข้างค่ะ

การศึกษา

แท้จริงแล้วเธอจบการบัญชีมาแล้วเธอได้ทำงานในบริษัทเล็กๆแห่งหนึ่ง แต่เนื่องจากเศรษฐกิจตกสะเก็ด--- ทำให้บริษัทจำเป็นต้องคัดพนักงานออกโดยเลือกคนที่ทำงานเก่งอยู่ แม้เธอจะทำงานเก่งและขยันเพียงใดเธอก็ไม่สามารถทำให้หัวหน้าจดจำเธอได้ ด้วยความที่ไม่เด่นและไม่ชอบประจบหัวหน้า ทำให้เธอถูกเด้งออกมาจากงาน ปัจจุบันเธอก็ยังหางานทำอยู่

โรคประจำตัว

ด้วยความที่เป็นคนขี้กังวลและคิดเยอะ ทำให้เธอมีโรคประจำตัวคือโรคกระเพาะ เวลาเธอกังวลอะไรมากๆโรคกระเพาะจะกำเริบ ทำให้เธอต้องพกยาติดตัวอยู่บ่อยๆ

-วันที่ 17 มีนาคม คือวันเสียชีวิตของพี่สาวเธอค่ะ วันนั้นของทุกปีโยนะจะนำดอกไม้ไปวางไว้ที่สถานที่ที่พี่ของเธอตายที่ตอนนี้ได้เปลี่ยนเป็นร้านขายของชำไปแล้ว

-เธอถนัดมือขวานะคะ

-เธอขับรถไม่เป็นค่ะ เธอจะขึ้นรถโดยสารประจำทางเวลาไปทำงานหรือไปสถานที่ต่างๆ (บางครั้งก็ไม่ถูกเก็บค่าโดยสายเพราะจืดจางเกิน(?))

-จะเรียกว่าเธอเป็นพวกหลังเขาก็ไม่ผิด เพราะเธอไม่ชอบติดตามข่าวสารอะไรสักเท่าไหร่

-ตุ๊กตากระต่ายที่ฮิคาริซื้อให้เธอตั้งชื่อว่า ฮิคาริ ชื่อเดียวกับพี่สาวของเธอค่ะ เวลาเธอกังวลอะไรเธอจะนำมาพูดกับฮิคาริ เพราะมันเหมือนได้ปรึกษาพี่เธอด้วย

-รูปโยนะ(ซ้าย 21 ปี)กับฮิคาริ (ขวา 24ปี) ในอนาคตถ้าพี่สาวเธอไม่ตายก่อนค่ะ

-เป็นคนที่เวลาเดินจะมองตรงไปข้างหน้า ทำให้ไม่ค่อยสังเกตคนรอบข้าง อาจเดินผ่านคนรู้จักโดยไม่รู้ตัวบ่อยๆ บวกกับสายตาที่สั้นประมาณ 100 นิดๆ ทำให้เวลาอ่านหนังสือ เรียน หรือเวลาที่ตั้งใจทำอะไรบางอย่างจะใส่แว่นตา

cr. Kaname Madoka

-แฟนเก่าเธอชื่อ ยามากิ โทโมยะ อายุมากกว่าเธอ 1 ปี ซึ่งตอนนี้เธอไม่ได้ข่าวคราวของเขาอีกแล้ว

ยามากิ โทโมยะ

อิมเมจ : Saruhiko จากเรื่อง K ค่ะ

ลักษณะรูปร่าง : ผมสีดำยุ่งๆไม่เป็นทรงแต่ก็ดูดีแบบน่าประหลาด นัยน์ตาสีนิลที่ดึงดูดสายตาผู้หญิงมานักต่อนัก แว่นตาสีดำกรอบใหญ่ไม่ได้ทำให้ความฮอตลดลงเลย

สูง 181 ซม. หนัก 62 กก.

เป็นพวกเอาใจคนเก่ง พูดคำหวานเก่งกว่าพูดอรุณสวัสดิ์เสียอีก

Talk To Me

✿ สวัสดีค่ะ..เราไดอาน่าเองง จะเรียกไดอาก็ได้นะ! แล้วผปค.ชื่ออะไรเอ่ย?

:: ชื่อชมพู่ค่ะ!

✿ ใบสมัครกับคำถามเราอาจจะเยอะไป(ไม่)หน่อย ขออภัยด้วยนะคะ! *กราบงามๆ*

:: ไม่เยอะเลยค่ะ ปั่นมันมือมาก---

✿ ทำไมถึงเลือกคู่กับคนนี้คะ?

:: อวยคิคาซาค่ะ แค่ก---- ชอบนางเอกทานตะวันค่ะ มีความเหมือนเราดีย์ ;_; เหมือนเอาตัวเองมาปั่นล้วนๆ

ฟามจริงสาเหตุหลักคือคีจังงานดี

✿ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ค---แค่ก

:: ผชเยอะดีค่ะ แค่ก--- เอ่อ ก็เหตุผลเดียวกับใบสมัครอันแรกค่ะ ฮา

✿ เรื่องนี้อาจจะมีการดองหรือลงช้าเป็นบ้างครั้งนะคะ รอได้รึเปล่าเอ่ย?

:: รอได้ค่ะ แต่ถ้านานเราอาจจะลืม…

✿ ถ้าไม่ติด..เราขอโทษนะคะ ,_, ))

:: ไม่เป็นไรค่ะ นกบ่อยมากT_T /ในทุกเรื่อง

✿ สุดท้ายนี้ มีอะไรจะบอกเรามั้ยคะ? รักนะ ❤ ｡◕‿◕

:: เยิฟฟฟ /ปาหัวใจใส่

                 

  O W E N TM.