ขี่เมฆไปกรุงโซล

ลำดับตอนที่ #5 : Grimm moore Mansion [ RP ] || เด็กติดเกม

"ใครบอกว่าคำพูดของทุกคนมีความหมาย? 

เหอะ โลกสวย..

ทีคำพูดของฉันมันยังไม่มีความหมายเลย"

"เลิกทำตัวแบบนี้สักทีได้มะ

เห็นแล้วมันรำคาญลูกตา"

R e g i s t e r

"เพราะลุงเป็นแบบนี้สินะ ถึงยังไม่มีแฟนสักที"

 

ชื่อ : ดีแลน อาบิเกล | Dylan Abigail

ชื่อเล่น : ดีแลน , แลนด์ | Dylan , Land

อายุ : 16 ปี

สัญชาติ : อังกฤษ

เผ่าพันธ์ : มนุษย์

สิ่งที่ชอบ : เกม , นมสตรอเบอร์รี่ , เค้ก

สิ่งที่ไม่ชอบ : กาแฟ , กลิ่นบุหรี่

อาชีพ : นักเรียน

ชีวประวัติคร่าวๆ : ดีแลน เกิดในครอบครัวที่พ่อแม่ต้องบริหารทำงานอยู่ตลอดเวลา ทำให้ไม่มีเวลาให้กับเขาเลย เขาจึงตัดสินใจหันหน้าเข้าหาเกมเพื่อบรรเทาความเหงาของตัวเอง นับวันก็ยิ่งอยู่กับเกมมากขึ้น เริ่มมีเพื่อนในเกมบ้าง แต่ก็ไม่ได้ติดถึงขั้นทิ้งการเรียน เพราะแม้ไม่ไปโรงเรียนก็อ่านหนังสืออยู่เองที่บ้าน วันหนึ่งจากบ้านที่สงบสุข มันก็เริ่มไม่ใช่อีกต่อไป พ่อรับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม เธอทำตัวน่ารักนะ... แต่มันช่างขัดใจเขาเหลือเกิน ชอบมาเกาะแกะทำตัวน่ารักใสซื่อไปวันๆ เรียนก็ใช่จะเรียน เดินไปนู่นมานี่และไม่ทำอะไร บางวันก็เข้ามาในห้องเขาแบบไม่ได้รับอนุญาต พอดุใส่ก็ร้องไห้ไปฟ้องพ่อแล้วเขาก็โดนตักเตือนไปตามระเบียบ เห็นทีคงมีแต่แม่ที่ยังอยู่ข้างเขา แต่แล้วยังไง มันทำให้เด็กคนนั้นออกไปจากบ้านได้ไหม? ก็ไม่ เพราะฉะนั้นเขาจึงทำได้เพียงทนอยู่ต่อไป...กระทั่งวันหนึ่ง มีจดหมายปริศนาส่งตรงมาถึงเขา เชื้อเชิญให้เข้าพักยังแมนชั่นสุดหรูแห่งหนึ่ง ณ ตอนนั้นราวกับว่าจดหมายนี้ได้ฉุดดึงให้เขาออกมาจากโลกมืดที่น่ารำคาญ ดีแลนไม่รีรอ เก็บกระเป๋าสัมภาระและย้ายเข้ามาอยู่ยังแมนชั่นนี้ทันที และก็ได้รู้ว่า..

'นี่มันสถานที่รวมคนแปลกชัดๆ!'

'ทำไมตรงนั้นเขาถึงเรียกลมกันขึ้นมาได้ล่ะ?!'

ความสามารถพิเศษ : - เล่นเกมได้ทุกเวลา สามารถเดินไปเล่นไปแบบไม่มองทางได้ แต่หากยามใดจดจ่อที่เกมมากเกินไปก็จะมีบ้างที่เดินไปชนคน ต้นไม้ สิ่งของ หรือแม้แต่สะดุดพื้นต่างระดับเพียงเล็กน้อยเท่านั้น--

- กินข้าวไปเล่นเกมไปได้(?)

S
N
A
P