คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : บทที่ 26
บทที่ 26
ร่านาเล็ปีนป่ายไปาม้นไม้ ระโ้ามำแพอย่าล่อแล่วใ้เวลาไม่นาน็เห็นำแพยาวสูให่
วาลมโลอบมอเหล่าทหารที่เินรวรา้าละหวั่น มันหาัหวะระโ้ามำแพไปหยุยืนบนหลัาระเบื้อ
เสียผิวปาัเป็นระลอ พร้อมเสียเฮลั่น
ระรอน้อยะเ้ออมอลไปเห็นเหล่าทหารแสอาารีใ ไม่รู้ว่าเหุใ ร่านาเล็วิ่ผ่านหลัาระเบื้อไปยัเรือนหลั
มันาแนาร่อนลมถลาลไปบนหลัาสีแส้ม ่อนไ่ไปามสันหลัาระเบื้อ มันเอียอมอสสัยเมื่อเห็นบานหน้า่าหลายบานเปิว้า
ร่าเล็เอียอมอเ้าไป้านใน เห็นเ้าอห้อนั่นิ่ล้ายไม่สบอารม์อะไรบาอย่า
เียนระรอน้อยหัน้ายวาไม่มีทหารยามอยู่แถวนี้เลย ร่านาเล็ระโผ่านหน้า่าเ้าไปอแนพ่อรูปหล่อทันที
ายหนุ่มเอียอมอสิ่มีีวินาเล็้วยวามรุ่นโรธ ทว่ายามเห็นวาลมโมออย่าอออ้อนพลาส่เสียน่ารั
“ี๊ๆๆ”
เินอันอ๋อไ้แ่ถอนหายใ ่อนับอุ้มเ้าัวเล็
มันไม่ิ้นหนี ยอมให้เาับวาทำอะไร็ไ้ล้ายุ๊า มูสีมพูยับไปมา อุ้มือน้อยอบุมนิ้วเรียว ายวามบ้อแบ๊วเ็มที่
นิ้วี้ีหน้าผานาเล็แผ่วเบา “เ้าัวเล็…หายไปไหนมา สารภาพมาเี๋ยวนี้เลย”
เาเพียแ่บ่นไปเรื่อย ไม่นึเลยว่าระรอน้อยะยัระาษที่ถูยำนเป็น้อนนาเล็ใส่มืออเา
ิ้วเรียวมวมุ่น ่อนะใ้มือลี่ระาษาออนเห็นรายารสมุนไพรหายาห้าอย่า
เาหันมามอสบา “เ้าอยาไ้สิ่นี้เหรอ”
ระรอน้อยยืนสอา พลาผศีรษะยืนยัน
มือแร่ลูบาพลาหรี่ารุ่นิ “้าไม่เยทำอะไรให้ใรฟรีๆ เ้านายอเ้า้อารสิ่นี้ใ่หรือไม่”
เียนระรอน้อยเอียออย่ารุ่นิ…ายนนั้นเป็นพ่อบัเิเล้าอนาร้ายที่มันมาอาศัยร่าอยู่ อืม…ถือเป็นเ้านาย็ไ้
มันผศีรษะรับำพลาส่เสีย “ี๊”
“้าะยอมหาสมุนไพรเหล่านี้ แลับารที่เ้า้ออยู่ับ้าลอไป”
วาลมโมอายหนุ่ม้วยวามนิ่ัน สมอน้อยำลัประมวลผล…หาไ้รับพลัเียนาพ่อรูปหล่อ มันสามารถยึรอร่าระรอนี้ไ้ลอไป ไม่นึเลยว่าโอาสะมอบถึอุ้มือน้อยน่ารัเ่นนี้
ศีรษะนาเล็ยับึ้นลไม่หยุ “ี๊ๆ”
ไม่เพียเท่านั้น มันยัวัมือเรียให้ายหนุ่ม้มลไปใล้
ใบหน้ามายยยิ้ม ยามเ้าัวน้อยวัมือล้ายอยาะทำัวเป็นโรเ็บุปผาอีแล้ว ส่วนเายอมเป็นบุปผาที่โน้มิ่ให้โรัวน้อยอย่าเ็มใเสีย้วย
ใบหน้ามายเลื่อนมาใล้มา นสัมผัสเส้นนอ่อนนุ่ม เพียไม่นานอุ้มือโอบอา ทว่าราวนี้ระรอน้อยใ้มูสีมพูนาเล็ที่เปียื้นเล็น้อยสัมผัสับปลายมูอเาพลาถูไถไปมา ่อนะปล่อยายหนุ่มเป็นอิสระ
“หืม…นี่ืออะไร ำสัาเหรอ”
ร่าเล็พยัหน้าไม่หยุพลาส่เสีย “ี๊ๆๆ”
สามารถแปลวามไ้ามที่ายหนุ่มเ้าใ ‘ใ่แล้ว ้าสัา’
“หึๆ ล ห้ามผิำสัา เ้าใไหม เ้าัวเล็” ายหนุ่มยื่นนิ้วี้ิ้มปลายมูนาเล็้วยวามเอ็นู ่อนะออำสั่ให้นไปามหาสมุนไพรห้านิมาให้รบ
ผ่านไปห้าวัน็ไ้อมารบถ้วน วาลมโเปล่ประายวาววับมอล่อไม้บรรุสมุนไพรอย่าี พวหาสีาวปัป่ายไปมาอย่ามีวามสุ
“้าเรียมอให้เ้าแล้ว ะนไปยัไล่ะ” ายหนุ่มเรียมหลอล่อให้ัวเล็พาไปหานาย้า เพื่อะไ้ยึเ้าัวน้อยเอาไว้เลย
ทว่าเียนระรอไม่รู้อะไรมานั มันเพียระโไปที่ล่อไม้ อุ้มือนาเล็หยิบสมุนไพรัวแรึ้นมาัินทันที
ายหนุ่มเินไปปิหน้า่าทุบาน่อนหันมามอเ้าัวเล็ที่หยิบสมุนไพรอันที่สามเี้ยวลอ ไม่เพียเท่านั้นยัโยนสิ่ที่ไม่้อาร เ่นราอสมุนไพรัวแรลับพื้น
เาสัเเห็นว่ามันเลือทานบาส่วนที่น่าะเป็นสรรพุรัษาโร บารั้ทานใบ บารั้ทานรา บารั้ทานทั้้น
ทุอย่าเิึ้นไวมา เพียไม่นานสมุนไพรทุัว็ถูลืนินนหม
อุ้มือน้อยลูบหน้าท้อบวมเบ่ ่อนะเริ่มยืนสอา มือน้อยยับไปมาเป็นวลม พร้อมับริมฝีปาปานาเล็ที่เ็มไป้วยเส้นนพ่นละออสีทอออมา
พลัหมุนเวียนผ่านอุ้มือนาเล็วบแน่นยาสมุนไพรนเริ่มเห็นเป็น้อนลมนาให่ึ้นนเท่าปลายนิ้ว้อย
แสสีทอหายวับไปพร้อมับยาลูลอนเม็นั้นหายไปาสายา
มือแร่ับเ้าัวเล็พลิไปมา เาไม่เห็นยาลูลอนนั่นเลย เหมือนสิ่ที่เห็นเป็นภาพลวา
“เ้า่อนยาลูลอนเอาไว้ที่ไหนัน”
“ิๆ” เสียหัวเราะัแผ่วเบา วาโ้มนน่ารั
มันไว้ใายหนุ่มมาถึยอมให้เห็นระบวนารสร้าเมล็ยาสุยอเล็ลับวิาหมอยาำรับเียนระรอเลยนะ
ร่าเล็ยอมให้ายหนุ่มเล่นั๊ี้พุอวบอ้วนพลาส่เสีย “ี๊ๆ”
‘รั้หน้าหาเอสมุนไพรที่เหมาะสม ้าะปรุยาให้ท่าน’
หาเป็นยาที่เหมาะับายหนุ่ม มันะรีบยื่นให้เลย แ่ยานี้ไม่เหมาะสมที่ะนำไปใ้ อีอย่ามัน้อรีบนำยาไปมอบให้ท่านพ่ออนาร้าย้วย
ร่าเล็โอบอายหนุ่มูับพลัให้มาที่สุ เรียมัวออเินทาลับบ้านในวันพรุ่นี้
ความคิดเห็น