คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : บทที่ 20
บทที่ 20
เินอันอ๋อะั้า เาไม่เยิว่านะถูเ้าโรัวน้อยเ็บุปผา ทั้ที่นาัวเล็เท่าำปั้น แ่ใล้าไม่เบา
บาสิ่นุ่มนิ่มสัมผัสริมฝีปา ทำให้เารู้สึั๊ี้ยามเส้นนนาเล็สัมผัสามใบหน้า
ิ้วเรียวสวยไ้รูปมวมุ่น ยามลิ้นรับรสเือนแ้ว่ามีบาสิ่บาอย่าเล็ลอผ่านเ้ามาทาริมฝีปา
รสาิล้ายับสมุนไพรที่รับประทานเป็นประำ น่าแปลที่อาารึ่มัเิึ้นหลัทานยาลูลอนไม่ปราึ้น
ร่าายอเาเ็บปวน้อยล มีแ่วามเบาสบาย ลมหายใไม่ิั ไม่้อรู้สึทุรนทุรายเพราะผล้าเียอยา
หมอหลวมอบยาลูลอนที่มีส่วนผสมอพิษร้าย โยใ้หลัารพิษ้านพิษ
“นี่…เ้า...” ายหนุ่มเอ่ยยามที่ระรอน้อยถอยัวห่าออมา
ใบหน้าอ้วนลมเ็มไป้วยเส้นนเยหน้า้อนมอายหนุ่ม้วยวามพอใ
อุ้มือน้อยประบแ้มยุ้ยท่าทาบ๊อแบ๊ววาลมแวววาวโ้มน มุมปายยิ้มึ้นล้ายพระันทร์รึ่เสี้ยว
มันระโหมุนัวโว์หนึ่รอบ ่อนะระโลพื้นแล้ววิ่ออไปทาห้อน้ำ
“เี๋ยวิ” ายหนุ่มวิ่ามหลั
ทว่าร่าปุปุยวิ่เพ่นหายลับผ่าน่อหน้า่าบานเล็อย่ารวเร็ว
วามุสีทอ้อมอผ่านหน้าายัษ์้วยวามรุ่นิ
นิ้วเรียวไ้รูปสวยลูบไล้ริมฝีปา ล้ายำรอยสัมผัสบาเบา
“เ้าโรน้อยสามารถสัสารพิษออไปไ้นเหลือัวยาบริสุทธิ์ ไม่ส่ผล้าเีย่อร่าายินะ”
ายหนุ่มหรี่ามออย่ารุ่นิ ่อนเยหน้ามอไปทาหน้า่าพลาเอ่ยพึมพำ
“้าเื่อว่าเ้าัวเล็ะ้อลับมาอี”
เียนระรอน้อยวิ่ระโ้ามหลัาสูออไปทาำแพอย่ารวเร็ว
เหล่าทหารอ้าปา้ายามเห็นสิ่แปลปลอมบินผ่านศีรษะ
“นั่นัวอะไร!”
พวเาอยาวิ่ไปามับ แ่สิ่นั้นหายวับไปับาอย่ารวเร็ว
“้าิว่าเ้าสิ่นั้นะ้อเป็นหัวโมยที่พวเราามับอย่าแน่นอน”
“เอ๊ะ! มันเพิ่วิ่ออมาาเรือนท่านอ๋อใ่ไหม”
ทหารยามเบิาว้าอย่าใ “ริเหรอ”
“้าเห็นับา”
ใบหน้าที่ล้ำแบิเบ้ “โอ๊ย!!! พวเราเพิ่ถูโบยหลัไปเมื่อไม่ี่วัน่อน แผลยัไม่หายีเลย…ถึราววยอีแล้วเหรอเนี่ย”
“เอาเถอะพวเรา้อยอมรับผิับท่านอ๋อ ีว่าให้ท่านออำสั่เรียัวไปลโทษ”
เพื่อนทหารออันร่วมทุ์สุ “ั้นพวเราไป้วยัน”
“ไป! มีสุร่วมเสพ มีทุ์ร่วม้าน”
เหล่าทหาร่าเินเาะลุ่มันุเ่าหน้าห้อบรรทม สร้าวามแปลใยิ่นั่อผู้พบเห็น
บ่าวรับใ้นสนิทนามว่าสือเอ่ยถาม “พวเ้ามาุเ่าหน้าวนอท่านอ๋อทำไม”
“พวเรามาอรับโทษาท่านอ๋อ”
“มีเรื่ออะไรันแน่ ทำไม้อรับโทษ”
หัวหน้าอรัษ์เอ่ย “เรื่อที่ปล่อยให้มีโรบุเ้ามาในวนอีแล้ว”
“หา!! ทำไม้าไม่รู้เรื่อ” สืออุทานลั่น
เารับฟัำบอเล่าอนายทหาร่อนเาะประูอเ้าเฝ้า
น้ำเสียเย็นาเอื้อนเอ่ย “เ้ามาไ้”
บ่าวรับใ้รีบเินเ้าไปหาท่านอ๋อ้วยวามหวาหวั่น พลาเหลือบมอลับสีทอที่เปิว้า
เาไม่รู้ว่าโรร้ายโมยยาไปแล้ว ำเป็น้อไปอยาลูลอนาหมอหลวอีหรือไม่
“มีธุระอะไร” น้ำเสียเย็นาเอื้อนเอ่ย
“เอ่อ…ทหารยามแ้ว่ามีผู้บุรุ น่าะมาโมยยาลูลอนอี พวเาึมาอรับโทษอรับ”
“อ้อ…พวนั้นเห็นเ้าัวเล็้วยเหรอ”
“เอ๊ะ! ัวเล็เหรอ” ายหนุ่มมอท่านอ๋อ้วยวามมึน
“่าเถอะ เ้าไปบอพวเา ให้ปล่อยเ้าระรอสีาวเ้ามาทุรั้ ห้ามัวา และห้ามแะ้อ”
วานุเป็นประายวาววับ
“รับทราบอรับ เอ่อท่านอ๋อ้อารให้้าไปรับยาลูลอนมาเพิ่มอีไหมอรับ”
“ไม่ำเป็น เ้าไปำับพวเาให้ี ห้ามแะ้อเ้าัวเล็แม้แ่เส้นน”
“อรับ ้าะนำำสั่ไประายบอทุนในวน” บ่าวรับใ้รีบนำำสั่ไปบอล่าวบรราหัวหน้าทุหน่วย เพื่อระาย่าวบอลูน้อเป็นอันับ่อไป
เหล่าทหารล้านึว่าะ้อถูลโทษเสียแล้ว
เสียุบิบัทั่วเี่ยวับเรื่อราวแสนประหลาที่เิึ้นใน่วนี้
“โรที่มอหา…ือระรอั้นเหรอ”
“ใ่แล้ว ไม่ใ่ระรอธรรมานะ นอมันาวปุปุยเหมือน้อนเมเลย นลมลืนับท้อฟ้า”
“ระรอสีาว!!”
พวเาไม่เยเห็นระรอสีาวราวหิมะมา่อนในีวิ
ทหารยามที่เห็นเหุาร์ยืนยันรูปพรรสัานอโรร้ายัวน้อย
“ใ่แล้ว นาัวมันเล็มานยาะสัเเห็น แถมยับินไ้อี้วย”
“ระรอ…บินไ้เนี่ยนะ”
“ใ่แล้ว ่าววในบอว่าท่านอ๋อโปรปรานเ้าัวเล็ยิ่นั”
“ริเหรอ”
“ห้ามแะ้อแม้แ่เส้นน ไม่ั้นหัวาไ้เลยนะ”
“้าไม่ิว่าท่านอ๋อะนึโปรปรานสัว์หน้านพวนี้มา่อน”
“ใ่ ้า็ิไม่ถึเ่นัน นอาะไม่เอาผิ ยับอพวเราเปิทาให้เ้าัวเล็เ้ามาในวนอี้วย”
“ั้นพวเรา็้อแสร้ทำเป็นมอไม่เห็น แล้วปล่อยผ่านไปั้นเหรอ”
“ใ่แล้ว ำไว้ห้ามแะ้อ ห้ามทำร้าย ้อทำเป็นมอไม่เห็น”
“ล” เหล่าทหารรับำอย่าแ็ัน
ระรอน้อยไม่รู้เลยว่านเอลายเป็นผู้มีอิทธิพลในวนท่านอ๋อไปแล้ว
ร่าเล็ระโ้ามิ่ไม้รลับห้อพัที่มีระบบในร่านาร้ายพยายามีเียน้วยพู่ันนมือหิเพราะารบ้านที่ทับถมหลายวันไม่ไ้สะสา
เียนระรอน้อยแสนี้เีย ไม่่อยยอมทำารบ้านนทุอย่าอล้นแบบนี้ แถมยั้อส่ให้อาารย์รววันพรุ่นี้แล้ว
“โฮส์ลับมาแล้ว มาทำารบ้าน่อเลยนะ ยัเหลืออีสามเล่ม”
“ไม่เอา เหนื่อยมา ้าะนอนแล้ว” ร่านาเล็น่ารัระโไป่อนัวในผ้านวมแสนอบอุ่นอย่าเป็นสุ
มือเรียวสวยเปิผ้าห่มออู เห็นเ้าัวเล็นอนาแนา หลับสบายนน่าอิา นิ้วเรียวิ้มที่พุอวบอ้วน
“โฮส์ อย่าีเนียน สลับร่าันไ้แล้ว”
อุ้มือนาเล็ปัป่าย “อย่ายุ่ ไปไลๆ เลย ่ว ะนอนแล้ว”
ระบบไ้แ่ถอนหายใ ่อนลับมานั่ทำารบ้าน่อไป
มันไม่มีทารู้หรอว่าเียนระรอพบเอแหล่พลัานที่่วยให้มันอาศัยในร่าำลออระบบไ้นานึ้นแล้ว
เพียแ่ใล้ิ็ไ้รับไอเียน ยิ่ถ้าไ้สัมผัสัว ผ่านลมหายใ รวมถึไ้รับพลัผ่านอเหลวในร่าาย ไม่ว่าะเป็นเลือ น้ำลาย เป็น้น ยิ่่วยให้ระรอน้อยสภาพนานึ้น
อนนี้เียนระรอน้อยเริ่มวาแผนารให่ือ…ยึร่าระรอาระบบนั่นเอ
***
ลาสบอสถูน้อู่โมแล้ว
ความคิดเห็น