KAiDO ทุกอย่างเพื่อนาย (fic EXO)

ลำดับตอนที่ #1 : เคยไหม

เคยไหม อยากเป็นคนข้างกาย แต่ทำได้เพียงอยู่ห่างๆ

เคยไหม อยากเป็นคนในสายตา แต่ไปๆมาๆ กลายเป็นคนนอกสายตา

เคยไหม มีชีวิตที่อยากทำเพื่อใครสักคน

ผมเป็นอย่างนี้ มาตลอด มัธยมต้น จนมาตอนนี้ ผมอยู่ ม.ปลายแล้วเนี่ย ผมก็ยังเป็นอยู่เลย

ความรู้สึก โคตรเหงา มันแปลกๆเหนาะ บางที เราก็คิดว่า มันดีกับชีวิตเรา แต่ในบางครั้ง สิ่งที่อยู่ลึกในใจของคนเหงาๆ ก็คือ





..... ขอแค่มีใครสักคน .....


......................................................................


"จงอิน ไปกินข้าวกันเหอะ มึง โคตรเบื่อเลย" เซฮุน เพื่อนผม พูดขึ้นหลังจากเสียงออดดังขึ้นทั่วทั้งโรงเรียน 

ผมเดินออกจากห้อง ด้วยความเบื่อหน่ายกับชีวิตขั้นสุด 

เรามาถึงโรงอาหารโดยใช้เวลาแปปเดียว 

"มึงแดกไรวะ แม่งน่ากินวะ" คริส เพื่อนผมอีกคนถามผม ด้วยความเป็นนักกีฬาบาสเกตบอลของโรงเรียน ทำให้มัน มีร่างกายก่ำยำ แข็งแรง และสูง จนเกินพอดี

ทำให้ไอ้คริส ต่างเป็นที่หมายปองของสาวๆต่างโรงเรียน

"แดกปะละ กูให้ กูอิ่มแหละ" ผมยื่นจาน ข้าวหมูกรอบกระเทียม ไปให้มัน ก่อนนั่งฟุบลงกับโต๊ะ 

ตอนนี้ชีวิตผมแม่งโดน ความเหงา บุกทำลายล้างหัวใจผมเรียบร้อยแหละ แม่งเหงาเกิ๊น

"ไอ้สาสสสสสสสสสสส เมื่อคืน ทำเหี้ยไรไม่หลับไม่นอน ดูหนังโป๊เหรอไง" ไอ้ชานยอล พูดกับผม ก่อนจะตบหัวผมเบาๆ ด้วยความทะนุถนอม 

ผมประชดนะ จริงๆ ออกจะทำให้หัวหลุดได้เลย มันบ้าพลังเกินไปนี่นา แม่งวันๆเข้าแต่ฟิตเนส ไม่เคยจะไปท่งไปเที่ยวกับเพื่อน 

ผมละโคตรสงสัย แม่งไปมีเมียในฟิตเนสหรือเปล่า ไปอยู่นานกว่าอยู่บ้านอีก

"พูดกะกูดีๆ ก็ได้ครับ มึง ก็เจ็บหนังหัว ไอ้สัส" ผมพูดก่อนจะลุกเดินออกจากโรงอาหาร โดยมีซูโฮเดินตามผมมา

ไอ้เซฮุน มันเป็นนักเรียนดีเด่น แม่งเรียนเก่งยังกะ ไอสไตน์เป็นพ่อมันอะ 555555

แล้วแม่งยังเป็นประธานกรรมการนักเรียน ม.5 อีกด้วย ชีวิตมันนี่ เท่เกิ๊น

ผมเข้าไปนั่งรอในห้องเรียนของผม เพื่อรอที่จะหลับต้อนรับอาจารย์ในคาบต่อไป 

ชีวิตเด็กม.5 คนนึง ที่มีทุกอย่างเพียบพร้อมทั้ง ครอบครัวที่อบอุ่น ฐานะที่กำลังดี ไม่รวยจนเกินไป เพื่อนก็ดี แต่มันขาดอยู่อีกอย่างเดียว

ผมว่าถ้ามี "คนรัก" อีกคน แม่งจะแจ่มเลยละ


"เฮ้ย นายมานี่หน่อยดิ" อยู่ๆ เสียงใครก็ไม่รู้เรียกผมอยู่ที่หน้าประตูห้อง ไอ้เซฮุนกะผมมองหน้ากันอย่างงงๆ ก่อนที่ฮุนจะเดินออกไป

"ไม่ใช่น้อง คนนั้นอะ ที่ชื่อ จงอิน ปะ ใช่ปะ" พี่เค้าหันมามองหน้าผมงงๆ ก่อนจะเกาหัวเล็กน้อย

ผมพยักหน้า ก่อนลุกขึ้นไปหาพี่เค้าอย่างงงๆ 

"มีไรปะคับ" ผมมองหน้าพี่เค้างงๆ 

"พี่ชื่อ โดคยองซู นะ เป็นพี่รหัสของน้อง พี่เพิ่งกลับมาจากไปเรียนที่อเมริกาอะ ยังไง นายมีอะไรสงสัยเรื่องเรียน ถามพี่ได้นะ"

พี่คยองซู พูดกับผม ก่อนหยิบ แว่น Rayban ออกมาจากถุงที่พี่เค้าเอามาด้วย

"อะ ของขวัญสำหรับเปิดเทอม ม.5 ของนาย ขอโทษนะที่ปีที่แล้ว ไม่ได้ดูแลนายเลย ดูแลมันดีๆอะ แพงนะเนี่ย"

พี่เค้าพูดก่อนยิ้มให้ผม แล้วก็กลับไปห้องพี่เค้า

ผมมองแว่นตาที่พี่เค้าให้ ก่อนจะยิ้มให้กับแว่นอันนั้น ไม่ใช่เพราะแว่นนะที่ชอบ แต่มันเป็นเพราะ คนที่ให้ต่างหาก

...............................

หลังจากที่ออกจาก ที่เรียนพิเศษชื่อดังกลางกรุงโซล 

ไอ้คริส กะไอ้ชานยอล ก็กลับบ้านของมัน ด้วยความเบื่อหน่ายของผม ผมจึงชวนไอ้เซฮุน ไปดูหนังกะมัน

มันก็เลยชวนสาวของมันไปดูด้วย พี่แทยอน พี่เค้าแม่งโคตรน่ารักเลย พี่เค้าเรียนที่หญิงล้วนใกล้ๆ โรงหนัง เนี่ยแหละ 

แต่พี่แทแม่งมาซะ ก่อนหนังเริ่ม นาทีเดียว เกือบอดดูตอนแรกเลย

วันนั้น มีหนังเข้าใหม่เป็นหนังรักวัยรุ่น เพิ่งเข้าโรง ผมกะจะดูเรื่องนี้อยู่แล้วละ ผมชอบหนังของผู้กำกับคนนี้อยู๋แล้ว

ระหว่างที่ดูหนังอยู่ ผมก็แอบดู พี่แทกับไอ้ฮุน นั่งกอดแขนดูหนังด้วยกัน

ทำให้ผมนึกถึงเรื่อง เมื่อตอนบ่าย

พี่คยองซูของผม อยากทำแบบนี่กับพี่จังเลยค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

พอดูจนจบเรื่องนี้ ผมออกจากโรงหนัง ผมกับฮุนเดินไปส่งพี่แทที่รถไฟใต้ดิน

"มึง กูเห็นนะ ไอ้นี่ มึงแอบดูกูตลอดเรื่องเลยนะ คิดจะแย่งพี่แทกูเหรอ" ไอ้ฮุนหันมาเหวี่ยงใส่ผม

"กูป่าวสักหน่อย กูแค่คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย"ผมพูดพลางอมยิ้มไป เดินขึ้นรถไฟไป

เราแยกกันหลังจากลงจากรถไฟใต้ดิน

ระหว่างที่เดินกลับบ้าน ท้องฟ้ายามดึกของกรุงโซล ทำให้ผมหวนนึกถึงแต่ พี่คยองซู พี่เค้าอยู่บนฟ้าเต็มเลย

ผมกลับมาถึงบ้าน วันนี้ เป็นวันที่เหนื่อยมากสำหรับผม ทั้งเรียนพิเศษ ดูหนัง เดินกลับบ้าน

ชีวิตผม แม่งสาหัส ต้องการเตียงนอนอย่างด่วน 

พอถึงห้องนอนเท่านั้นแหละ ผมไม่คิดอะไร ถอดเสื้อกางเกงแม่งตรงนั้น ก่อนกระโดดลงเตียงโดยเหลือบอกเซอร์ตัวเดียว

ระหว่างกำลังจะเอื่้อมไปปิดไฟ แว่นrayban ของพี่คยองซูที่วางอยู่ใกล้ๆกัน ก็เตะตาผมซะเหลือเกิ๊นใช่

'เค้าแม่งใช่สำหรับกูแล้วละ กูว่า'

ผมนอนอมยิ้ม ก่อนจะปิดไฟและหลับตาเข้าสู่นิทราในเวลาอันรวดเร็ว

.........................................................

ผมกำลังนั่งดูรูปอยู่ในบ้านของตัวเอง รูปนั้นเป็น รูปผมและใครสักคน เราสองคน นั่งกันบนม้านั่งในโรงเรียน

ตาผมแฉะ ผมร้องไห้ออกมา รู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง มือเล็กพลางลูบไปบนใบหน้าของคนๆนั้น

ผมรู้สึกเหมือน ชีวิตนี้ ขาดเค้าไม่ได้ เค้าเป็นคนเดียวที่อยู๋กับผมได้ ผมเกิดมาเพื่อเค้า

มองออกไปข้างนอกหน้าต่าง เค้าคนนั้น ปรากฏตัวอยู่นอกหน้าต่าง ก่อนจะพูดกับผมสั้นๆ เพียงแค่ว่า

"รัก...." ก่อนที่เสียงสุดท้ายจะออกมา เค้าก็หายไป ผมทำได้เพียงแค่กอดรูปของเค้า 

น้ำตาผมไหลรินไปตามหน้าที่ไร้ความสุข มองเห็นเพียงความเศร้าโศกของการจากไป

.............................................................

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก" ผมตื่นขึ้นมาจากความฝัน

'เหี้ย แม่งฝันสัส' ผมเพ้อกับตัวเอง พลางมองดูนาฬิกาข้างเตียง เป็นเวลา หกโมงพอดี 

ผมจึงรีบอาบน้ำ เตรียมตัวที่จะไปเรียน แต่ถ้าถามกันตามตรง 

ตอนนี้ ในใจ ไม่ได้คิดอยากจะไปโรงเรียนสักเท่าไหร่หรอก

มันมีแต่ความคิดที่ว่า คนในนั้น มันคือใครกันแน่

..............................................................

"อ้าว จงอิน แทมิน นั่งลงได้แล้ว" อาจารย์ อีฮโยริ อาจารย์ประจำชั้น สูง สวย น่ารัก ขวัญใจเด็กม.ปลายทุกคน

เพราะเธอคนนี้ คือครูที่เข้าใจเด็กที่สุดในกลุ่มครูแล้ว

คนบ้าไร เข้าใจเด็กชิบ พวกผมมีปัญหาอะไร ไปหาอาจารย์เค้าตลอดแหละ 

"วันนี้ เรามีเพื่อนมาเพิ่มคนนึงนะ เป็นรุ่นพี่เพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ พี่คยองซู ฝากพี่เค้าด้วยนะ"

"พี่คยองซู" ผมเผลอพูดออกมาเบาๆ ขณะที่มองพี่เค้าเดินเข้ามาในห้องก่อนจะมานั่งข้างๆโต๊ะผม

"หวัดดี จงอิน"

"หวัดดี พี่คยองซู" 





สงสัย ม.5ของผม คงสนุกขึ้นแน่เลย 

.........................................................................................................................................