วุ้นรักสาวรุ่นพี่

ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มต้น

“พี่ๆๆ  ตื่นได้แล้ว”เด็กสาวคนหนึ่งพูด พลางเขย่าตัวพี่ชายที่นอนอยู่ ผมสีทอง ไสวไปตามแรงเขย่า ดูมีเสน่ห์นัก บวกกับนัยน์ตาสีออกฟ้าหน่อยๆ ทำให้ดูน่ารักมากๆ หุ่นเหมือนนางแบบ(จริงป่าววะ)

“อืมม อีกแปปหน่า คันซากิ”เสียงเด็กหนุ่มผู้ถูกคันศซากิปลุกเอ่ยขึ้นขณะที่ยังไม่ลืมตา

“ไม่ได้ 7.30 แล้วเด๋วก็ไปสายหรอก อาหารเช้าหนูก็ทำไว้แล้วนะ”เด็กสาวนาม คันซากิ และก็เขย่าตัวแรงขึ้น

“งั้น เธอไปก่อนแล้วกัน  เดี๋ยวพี่ค่อยตามไป วันนี้พี่จะไปสายหน่อยนะ”เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมกับหนีแรงเขย่าที่มาจากคนปลุก และคลุมโปรงตัวเองซะ

“บ้าเหรอ  เปิดเรียนวันแรกนะ  แล้วยังต้องไปพบ ผอ. โรงเรียนอีก  ตื่นได้แล้วหน่าพี่  ไม่งั้นหนูจะโทรไปฟ้องพ่อ กับแม่นะ”คันซากิเริ่มขู่พี่ชายตัวเอง

“เออๆๆ  ตื่นก็ได้  ขืนไม่ตื่นก็ไม่ได้นอนอยู่ดี  ยัยเปี๊ยก เธอนี่ บ่นยังงี้แล้วจะขายออกไม่เนี่ย ห๊ะ”เด็กหนุ่มด่าน้องสาวตัวเองแล้วลุกขึ้นมานั่งงัวเงีย

ปับ! เสียงของหมอนข้างลอยมากระทบหัวของเด็กหนุ่ม  ทำให้เด็กหนุ่มหันไปมองด้วยสายตาหงุดหงิด ดวงตาสีฟ้าๆนั้นฉายแววหงุดหงิด ขยี้ผมสีดำของตัวเองที่ยุ่งอยู่แล้วให้ดูยุ่งเหยิงเข้าไปอีก

“ยังกับตัวเองมีแฟนยังงั้นแหละ”คันซากิแขวะกับ

“อย่างน้อยชั้นก็หล่อวะ  ฮ่าๆๆ”เด็กหนุ่มยกยอตัวเองแล้วหัวเราะออกมากดังๆ  กวนทีนมาก

“ค่าๆๆ  คุณชิชูดะ หนุ่มป็อป จากฮอกไกโด เชอะ รีบไปอาบน้ามได้แล้ว”คันซากิพูดประชด เด็กหนุ่มนามว่า ชิชูดะ แล้วก็เดินลงไปข้างล่าง

“เหอๆๆ  ก็คนมันหล่อนิหว่า  แต่ดันมีน้องสาวไม่ขี้เหร่ แล้วยังเตี้ยอีก”ชิชูดะเดินเข้าห้องน้ำไป ไม่วายพูดแขวะใส่น้องสาวที่กำลังจะลงบันไดไป

“อะไรน่ะ พี่ ด่าอะไรหนูเหรอ”คันซากิตะโกนมาทันทีที่ได้ยินแว่วๆ

“เปล่าๆๆ บ่นคนเดียวอะ”ชิชูดะแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

“ลงมาเจอดีแน่”คันซากิทิ้งท้ายไว้

“นี่ทำไมไม่ยอมให้พี่ขับรถมาอ่ะ”ชิชูดะถามน้องสาวตัวเองขณะที่ทั้งคู่เดินมาโรงเรียน

“ไม่เอา นั่งรถแมงกาไซกับพี่แล้วเสียวจะตาย เวลารีบๆอะ ขับซะเร็ว ชีวิตสาวน้อยวัย 16 ของหนูยังอีกยาวไกลนะ แต่ตอนนี้ก็ยังไม่สายก็ไม่ต้องรีบมากก็ได้หนิ”คันซากิเดินจ้ำอ้าวนำหน้าชิชูดะไปทันที

“เฮ้อ สบายไม่เอา จะเอาลำบาก โรคจิรหรือป่าววาน้องเรา”ชิชูดะเดินตามคันซากิแล้วบ่นอุบอิบเบา  แต่เด็กสาวหันมาทันทีแล้วส่งสายตาค้อนมายังชิชูดะ

“พี่ไม่ได้ว่าเธอนะ ว่ายัยนู่นตังหาก”ชิชูดะแก้ตัวพลางชี้ไปยังหญิงสาวคนหนึ่ง ที่กำลังวิ่งอยู่ให้ชะงักลงแล้วหันมาหาคนที่ใช้นิ้วชี้เธอ 

ทันใดนั้นหญิงสาวคนที่ชิชูดะชี้ก็ก้าวฉับๆ มาหาชิชูดะ และคันซากิทันที ผมสีออกทองๆของเธอนั้น ไสวไปตามแรงที่เธอเดินไปหาชิชูดะนัยน์ตาสีดำนั้นบ่งบอกอารมณ์ว่า โมโหนิดๆ

“ไม่ทราบว่าคุณจะชี้ชั้น ทำไมเหรอค่ะ”หญิงสาวนั้นเดินเข้ามาถามชิชูดะ

“ชี้เล่นๆครับ น้องสาว”ชิชูดะตอบกับไปอย่างกวนทีน

“นี่นาย จะมากไปแล้วนะ ใครเป็นน้องนายห๊ะ ฉันหน่ะ รุ่นพี่นายนะ”หญิงสาวคนนั้นด่าชิชูดะกลับไป  ขณะที่ชิชูดะ ก็ยังยิ้มร่าอยู่อย่างกวนทีน

“เอ่อ พี่ค่ะ คือว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนะคะ หนูขอโทษแทนพี่ชายหนูด้วยนะค่ะ”คันซากิรีบขอโทษหญิงสาวทันที เพราะรู้อยู่แล้วว่านิสัยพี่ชายของเธอเป็นยังไง ชอบแหย่คนอื่นอยู่แล้ว

“แล้วเธอรู้ได้งัยว่าชั้นเป็นรุ่นน้องเธอ”ชิชูดะสวนกลับใส่หญิงสาว

“นี่นายเป็นเด็กใหม่เหรอยังไง กันห๊ะ”หญิงสาวนั้นถามเสียงดัง

“เอ่อ หนูตอบแทนแล้วกันค่ะ”คันซากิพูดแล้วเอามืออุดปากชิชูดะ ที่กำลังจะตอบคำถามของหญิงสาวตรงหน้า โดยที่เธอรู้ว่าพี่ชายเธอนั้นต้องตอบกวนทีนแน่เลย

“ใช่ค่ะ เราเพิ่งย้ายมาจากฮอกไกโดค่ะ”คันซากิพูดอย่างสุภาพ

“เหรอค่ะ เอ่อแล้ววิธีที่พี่รู้ว่าพี่เป็นรุ่นพี่นะค่ะก็ต้องดูที่เครื่องแบบ น่ะคะ ปกคอทางด้านซ้ายจะมีดาวอยู่ค่ะ ถ้าเป็น ม.ปลาย ปี 1 ก็จะมีหนึ่งอัน  แล้วปี 2 ก็จะมี 2 อัน ส่วนปีสามก็จะมี 3 อันจ๊ะ”หญิงสาวตรงหน้านั้นหันไปพูดกับคันซากิด้วยท่าทีที่อ่อนโยน ต่างกับที่เธอพูดกับชิชูดะ

“แหม ทีกับน้องชั้น พูดดีเชียวนะ”ชิชูดะขวะใส่หญิงสาว ทันทีเมื่อมีโอกาส

“น้องนายยังน่าคุยกว่านายอีก”หญิงสาวหันมาค้อนใส่กลับชิชูดะ

“อ๋อ เหรอ เพิ่งรู้นะ”ชิชูดะตอบเสียงกวนตีนแล้วหันไปมองทางอื่น

“นายนี่มัน...”

“เอ่อ ค่ะๆๆ อย่าทะเลาะกันเลยนะค่ะ”หญิงสาวกำลังจะด่าชิชูดะ แต่คันซากิก็มาห้ามศึกซะก่อน

“เอ่อหนู ชื่อ คันซากิค่ะ  ซามามิยะ คันซากิค่ะ  ส่วนพี่หนู ชื่อ ซามามิยะ ชิชูดะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ

“ค่ะน้องคันซากิ  พี่ชื่อ อุเอสึกิ  อาสึกะนะ ยินดีที่ได้รู้จักเช่นเดียวกันจ๊ะ”หญิงสาวนาม อาสึกะ หันมาทำความรู้จักกับคันซากิ คนเดียว ส่วนชิชูดะนั้น เธอไม่สนใจเลย

“อ่าว แล้วชั้นหล่ะ”ชิชูดะเอ่ยขึ้น

“อ๋อ  ลืมหน่ะ โทดทีนะค่ะ ยินดีที่ได้รู้จัก  พอใจแล้วนะ แล้วชั้นก็ไม่เต็มใจจะพูดกับคนที่ท่าทาง เพลย์บอยอย่างนายนาย  เชอะ”อาสึกะหันมากพูดกับชิชูดะ ที่เธอว่าชิชูดะอย่างนั้นเพราะเธอ ดูแล้วผู้ชายคนนี้หน้าตาก็ดี  แถมกะล่อนอีกต่างหาก กวนประสาถด้วย คงจะใช้มุขนี้มากับผู้หญิงหลายๆคนแล้ว ‘ชั้นดูคนไม่ผิดหรอกนายนี่ คงจะเพลย์บอยแน่นอน ชั้นดูคนไม่เคยผิดหรอกนะ’อาสึกะคิดในใจ

“นี่เธอ  ท่าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องนะ”ชิชูดะเปลี่ยนจากอารมณ์แหย่ คนกลายมาเป็นคนอารมณ์เสียทันที

อาสึกะไม่สนใจ แล้วหันหลังทำท่าจะเดินจากไป  ทำให้ชายหนุ่มโกรธมากยิ่งขึ้นมือกำหมัดแน่น  คำพูดที่อาสึกะพูดนั้น ทำให้เขานึกถึงเหตุการณ์ในอดีต  อดีต ที่แสนจะปวดร้าว และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เขา ต้องย้ายจากฮอกไกโด มา โตเกียว

“เอ่อ พี่อาสึกะค่ะ ห้องของท่าน ผอ.  อยู่ตรงไหนค่ะ”คันซากิถามอาสึกะก่อนที่เธอจะไม่ได้ถาม

“อยู่ตรงอาคารหลังสีเทานั่นแหละจ๊ะ ห้องของผอ. จะอยู่ชั้น 2 ติดกับห้องพักครูจ๊ะ  พี่ไปก่อนนะ”อาสึกะพูดกับคันซากิอย่างอ่อนโยน  แล้วก็เดินเข้าโรงเรียนไป แต่ก่อนเธอจะไปเธอก็ได้ มองหน้าชิชูดะ ที่ตอนนี้มีสีหน้าที่ดูหน้ากลัวมาก  เธอก็ไม่เข้าใจ แค่พูดแค่นี้ทำไม ชายหนุ่มต้องโกรธขนาดนี้ด้วย แต่เธอก็จากไป

“เอ่อ  พี่เป็นอะไรไปหน่ะ  พี่อสึกะ เค้าไม่รู้อย่าไปโทษเค้าเลยนะ พี่”คันซากิหันมาบอกชิชูดะ ที่ตอนนี้หน้ากำลังโกรธจัดแต่หน้ากรธอย่างนี้ก็ยังไม่ร้ายถึงที่ ชิชูดะ เจอเหตูการณ์เมื่ออดีตมา

“ไปหา ผอ. ดีกว่านะ” คันซากิพยายามทำให้บรรยากาศดูดีขึ้น

ชิชูดะกลับเดินไปทางอาคารที่ตั้งของห้อง ผอ. อย่างช้าๆ

“พี่อารมณ์หน่อยสิ หนูขอร้องนะ”คันซากิขอร้องพี่ชายที่ตอนนี้ยังเงียบอยู่ สีหน้าก็ยังคงเครียดอยู่เหมือนเดิม

แต่ก็ไม่มีเสียงใดอกมาจากปากของชิชูดะ  ทำให้ทั้ง 2 คนเดินไปยังหเอง ผอ. อย่างเงียบเชียบ คันซากิก็ไม่กล้าพูดอะไรมาก เธอไม่อยากกสนพี่ชายของเธอ ได้แต่เดินไปข้างๆพี่ชายอย่างเป็นห่วง