ต๊าย..ตาย รักนายแต๋ว

ลำดับตอนที่ #1 : รับน้อง..อันแสนโหดร้าย

      เสียงเพลงบรรเลง ดังอย่างไพเราะตามหน้าที่ของมัน ในห้องชมรมลีลาส ที่มีนัก


เรียนประถม เต้นรำกันอยู่ ดุจตุ๊กตาตัวน้อยๆในห้องแก้ว เด็กๆทุกคนดูมีความสุข แต่


พลันเมื่อเพลงจบนักเรียนก็โค้งตัวให้กันตามธรรมเนียม และเสียงกริ่งเลิกเรียนก็ดัง


ขึ้น เพื่อบอกเวลาเลิกเรียน ชั่วโมงชมรมอยู่ในเย็นวันศุกร์ นักเรียนจึงออกจะดีใจที่


พรุ่งนี้จะได้หยุดเรียน เด็กชายหญิง 2 คู่ ที่เต้นรำด้วยกันเดินออกมาพร้อมกัน และพูด


คุยกันอย่างสนุกสนาน 


     "คุณปาย คะ คุณปาย ตื่นได้แล้วค่ะ" เสียงแม่บ้านนามว่า ป้าพร ปลุกคุณหนูคน


เดียวของบ้านให้ตื่นขึ้น เพื่อไปมหาวิทยาลัย วันแรก

 
     " อืม กี่โมงแล้วค้า " สาวน้อยงัวเงีย ถามกลับไปอย่างรำคาญเต็มที


     " เจ็ดโมงครึ่งแล้วค่ะ  นัดคุณเปียโน ไว้ที่มหาวิทยาลัยไม่ใช่หรือคะ"


     เมื่อได้ยินดังนั้นปายก็พลันตาสว่าง  ใช่! วันนี้เป็นวันรับน้องใหม่ที่มหา'ลัยนี่หน่า 

    
      นัดยัยเปียไว้ด้วย ตายล่ะ ไปช้ามันบ่นหูชา แหงๆเลย คิดได้ดังนั้นปายก็ลุกขึ้นรีบ


กุลีกุจอไปอาบน้ำอย่างเร่งรีบ


        ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง เวลา 7.30 น.


      นักศึกษายังมาไม่มากนัก แต่ก็ยังมีให้เห็นอยู่ประปราย  ใต้ต้นหูกวาง ที่มีโต๊ะชุด


หินอ่อน ถูกจับจองด้วยนิสิตสาวคนหนึ่ง ซึ่งอ่านหนังสืออย่างไม่สนใจใคร แต่เพียง


ผู้เดียว อ๊ะ อย่าคิดว่าสาวคนนี้ อ่านหนังสือเรียนในวันแรกของการเข้ามหาวิทยาลัย


เชียวนะ ไม่หรอก เธอเสียพลังงานในการอ่านหนังสือก่อนหน้านี้ไปมากมายแล้วล่ะ


ใบหน้าของหนอนหนังสือ(นิยาย)ตอนนี้ดูไม่อารมณ์ดี เหมือนเคย หากแต่ดูจะหงุดหงิดกว่าปกติด้วยซ้ำ 


 "คอยดูนะ มาเมื่อไหร่เป็นเรื่องแน่ยัยปาย สายเสมอ" 


  เปียโนบ่นออกมาอย่างหมายมั่น ว่าวันนี้ต้องจัดการดัดนิสัย เพื่อนตัวดีให้ได้(แต่ก็ไม่เคยทำได้นี่หน่า)


15 นาทีต่อมา ปายก็วิ่งหน้าตั้งหัวกระเซอะกระเซิงเหมือนหนีตายมาหยุดอย่างกระทันหันแทบหัวทิ่มต่อหน้าเปียโน จนได้


พอสาวเจ้าเห็นเพื่อนสำนึกผิดโดยการรีบมาเอาปานนี้ ก็พูดไม่ออกอีกจนได้ คำด่าที่เตรียมไว้พลันมลายหายไปจากสมองทันที


เวลา แปดโมงครึ่ง ก็มีนักศึกษามากมายมารอรับน้องกันที่หน้าหอประชุม ซึ่งจัดรับน้องแบบรวมทุกคณะ เพื่อต้องการให้รู้จักกันไว้โดย


ไม่แบ่งแยกพวกเพราะยังไงก็สถาบันเดียวกัน จึงถือเป็นโชคดีของเพื่อนซี้ สองสไตล์ อย่างปาย สาวมั่น คณะบริหาร 


และเปียโน สาวอ่อนโยน แห่งคณะรัฐศาสตร์ 


          "เอ้าเมื่อมาแล้วก็ลงทะเบียนตามโต๊ะที่รุ่นพี่แต่ละคณะนั่งอยู่เลยนะครับ"   รุ่นพี่หน้าตาดี๊ดี คนหนึ่งถือโทรโข่งยืนประกาศอยู่หน้าหอ


ประชุม เมื่อลงทะเบียนเสร็จแล้วก็ถูกเรียกรวมเพื่อแบ่งกลุ่มทำกิจกรรม แต่ฟ้าก็บันดาลให้สองเพื่อนซี้แยกกันจนได้ ให้ตายเถอะฟ้าไม่


เคยยุติธรรมกับช้านเล้ย  "หา...สีชมพู" ปายร้องพร้อมทำหน้าแหยทันทีที่ลูกปิงปองสีชมพูแปร๋น ติดมือตัวเองขึ้นมาจากกล่องทึบ


"แกแลกกับชั้นเถอะยัยเปีย" เปียโนส่ายหัวดุกดิกกับคำขอร้องของเพื่อน 


"ได้สีแล้วซื่อสัตย์นะน้อง ห้ามสับเปลี่ยนกัน พี่ต้องการให้น้องๆรู้จักกันทุกคน ไม่งั้นกิจกรรมเราจะกร่อยซะก่อน" เสียงรุ่นพี่ก็ช่วยชีวิตไว้