คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เวียนวนมาพานพบอีกครั้ง 4
หลัประุมเสร็ ปราภพยัสั่าน และสอบถามิวานอวันพรุ่นี้าเลานสนิท ในระหว่าที่เินลับห้อทำานอัวเอ
“ผมะรออยู่ในห้อ อย่าลืมไปเอาเอสาราแผนบุลมาให้ผม้วยนะ อ้อ เอาเอสารที่เี่ยว้อับัวโปรเ็ใหม่มาให้ผม้วยนะรับ”
“ุปราะอ่านบนรถเหรอรับ” อิศถามอย่าสสัย
“ยัมีเวลาเหลืออีั้สอั่วโม แ่ประวัิพนัานเ่านเียวไม่น่าเสียเวลาอ่านนานนานั้นหรอรับ ถ้านที่แ้านใหุ้ฟ้าในวันนี้เป็นพนัานเ่านนั้นริ ๆ ผมะ้อหาทาึเาลับมาทำานให้ไ้”
“เห้ย ุระวั!” ปราภพว้าัวหิสาวนหนึ่ที่เพิ่เินพ้นประูออมานัวเอเอาไว้ไ้ทัน่อนที่เธอะล้มลไปบนพื้น มูอเาไ้ลิ่นหอมที่เหมือนะุ้นเย มือเายัสัมพัสถึหน้าท้อที่นูนออมาอนในอ้อมแน ายหนุ่มมวิ้วมุน ทำไมถึไ้มีนุ่ม่าม เินไม่่อยะูทาเหมือนยัยัวแสบไ้นะ
“รี๊!” ปุยวีร์ร้อออมา้วยวามใ หิสาวยมือลูบหน้าท้อนูนอัวเอ เพื่อให้สบล ่อนะลนลานอโทษอีฝ่าย
“อโทษ่ะ อโทษ้วยนะะ เป็นอะไรมาหรือเปล่าะ”
“ผม้อเป็นนถามุมาว่ารับ ทำไมถึเินไม่ระวัอย่านี้ ทั้ ๆ ที่ำลัท้อำลัไส้อยู่แท้ ๆ” ายหนุ่มุออมาทันทีเมื่อเห็นอีฝ่ายยืนไ้มั่นแล้ว แ่่อนที่เาะเอ่ยออมาอีรั้ ประโยเหล่านั้นลับ้อลืนลท้อไป
“แพร” เสียอเาทั้ีใและัวล
น้ำเสียทีุ่้นเยนั้น ทำปุยวีร์ใสั่นระรัว แ่หิสาว็พยายามเ็บอาารเอาไว้ เอ่ยเรียเาอบลับไปเสียแผ่ว แ่ไม่ล้าสบาอีฝ่ายอย่าสิ้นเิ
“พี่ปรา...”
“แพรเป็นอะไรมาหรือเปล่า” นภารัน์ถามึ้นเมื่อสถานาร์รหน้าไม่ไ้เิเหุไปมาว่านี้ เธอใแทบายแล้ว!
“เอ๋...ว่าแ่สอนนี้รู้ััน้วยเหรอะ?” วิไลลัษ์เอ่ยถาม้วยวามอยารู้อยาเห็น เพราะเมื่อสัรู่นี้เธอไ้ยินพวเาทัทายัน
เป็นำถามที่มีนนหนึ่ไม่อยาอบ เปรียบเสมือนหนามแหลมมอยทิ่มแทเมื่อเอ่ยถึ ทว่าอีฝ่ายเป็นพี่ที่เธอเารพรัมานหนึ่ หาไม่อบออไปเลย เสียมารยาทอย่ามาแน่ ๆ
“เป็นเรื่อเมื่อนานมาแล้ว่ะ แพรอัว่อนนะะ” ปุยวีร์เอ่ยอบแบบอ้อม้อม เพราะไม่้อารพูอะไรไปมาว่านี้
เห็นนัวเล็เินาไป ไม่แม้แ่ะหันมอเาสันิ ปราภพึร้อเรียเสียร้อนรน
“เี๋ยวสิแพร! แพร”
ทาลุ่มหนุ่มสาวแผนรีเอทีฟที่ไ้ร่วมเป็นพยานเรื่อราวัล่าว ่าสะิให้หัวหน้านเอพาออไปาสถานาร์รหน้า พวเาสาบานว่า ไม่ เห็น อะไร ทั้ สิ้น!
ริ ๆ นะ!
“อะ...เอ่อ ือพวเรา็อัว่อนนะะุปรา” นภารัน์เอ่ยออมาอย่าล้า ๆ ลัว ๆ
“พรุ่นี้เ้าเ้าพบผมที่ห้อ้วยนะรับุฟ้า เหมือนว่าผมมีเรื่อที่้อรู้าุหลายอย่าเลย”
“เอันพรุ่นี้่ะ” นภารัน์รับปาออไปแ่โยี ่อนะรีบพาน้อ ๆ ในแผนลไป้านล่าพลาบ่นออมาอย่าอไม่ไ้ “านเ้าแล้วมั้ยล่ะัน แพรเอ๊ยแพร อนาพี่ฝาไว้ในมือเราแล้วล่ะ”
“ิ่อหานพพล บอว่าผม้อารทราบเรื่ออแพรใน่วหเือนที่ผ่านมา”
“รับ”
‘แพรแ่านั้แ่อนไหน ทำไมุยายถึไม่ยอมบอ แล้วผู้ายนนั้นมันเป็นใร เาเฝ้าอเามาหลายปี แล้วมันมีสิทธิ์อะไรมาแย่เธอไปเป็นอัวเอ!’
ความคิดเห็น