ซินเดอเรลล่า

ลำดับตอนที่ #1 : ซินเดอเรลล่า

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ยังมีเด็กสาวคนหนึ่งชื่อ “เอลล่า” เธอได้อาศัยอยู่



กับพ่อของเธอที่ในเมืองๆหนึ่ง  พ่อของเธอก็ได้แต่งงานใหม่กับแม่หม้ายลูกติดอีก



2 คน หลังจากนั้นไม่นานพ่อของเธอก็ได้ป่วยหนักและจากเธอไป ทิ้งเธอไว้กับแม่



เลี้ยงกับลูกเลี้ยงที่ติดมา เอลล่าถูกแม่เลี้ยงรังแกอยู่ทุกวันให้เธอทำงานบ้านสารพัด



อย่างจนตัวสกปรกมอมแมมเหมือนถ่านเธอจึงถูกเรียกว่า “ซินเดอเรลล่า”

    

“นิ..นางซินมานี่หน่อยซิ” เสียงแหลมๆของแม่เลี้ยงของเธอตะโกนเรียกเธอ



มาทางหลังบ้าน

    

“ ดูซิเนี่ย หญ้าหลังบ้านร๊กรกแล้วทำไมยังไม่รีบมาถางไปให้หมด แล้วถ้า



ถางเสร็จแล้วให้ไปเช็ดกระจกทุกบานที่มีอยู่ ซักผ้าของชั้นกับลูกๆให้หมด ปัด



กวาดเช็ดถูบ้านด้วย ฯลฯ เออเกือบลืมแล้วอีกอย่างก็คืออย่าลืมล้างส้วมด้วยล่ะ แล้ว



ต้องทำให้เสร็จก่อนที่ชั้นจะกลับมานะ ถ้าไม่เสร็จล่ะก็อย่ากินข้าวล่ะ”เสียงแหลมๆ



ของหล่อนได้แผดใส่หูของซินเดอเรลล่า

      

       แล้วหล่อนก็เดินจากไปทิ้งให้ซินเดอเรลล่านั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่หลังบ้าน



“ ซีดดดดด ซูดดดดด แกรกๆๆๆๆๆๆๆ ”เสียงของซินเดอเรลล่ากำลังกินส้ม



ตำไปถางหญ้าไปอย่าเมามัน



“หน็อยยยยยยยยยยย ยัยแม่เลี้ยงใจร้ายนี่ สั๊งสั่งให้ทำอย่างโน้นอย่างนี้อยู่



เรื่อยเลย เหนื่อยก็เหนื่อยแม่งลองมาทำเองไหมบ้างล่ะว่ามันเหนื่อยแค่ไหน” ซิน



เดอเรลล่าได้แต่นั่งปนกับตัวเองขณะกินส้มตำและก็ถางหญ้าไปด้วย



ชีวิตที่แสนจะรันทดของซินเดอเรลล่าได้ดำเนินไปอย่างนี้วันแล้ววันเล่า



จนกระทั่ง…



“นิ้ง หน่องๆ” เสียงกริ่งหน้าบ้านของซินเดอเรลล่าดังขึ้นในบ่ายวันหนึ่ง



“สวัสดีครับมีใครอยู่ไหมครับ” เสียงของชายวัยกลางคนดังขึ้น



“ค่าาาาาาาาา” รอสักครู่ค่ะ

“เนี่ย เชื่อเถอะ ว่าต้องมีองครักษ์จากวังหลวงมาส่งการ์ดเชิญไปงานเต้นรำ



ตามเนื้อเรื่องแน่ๆ” ซินเดอเรลล่าคิดในใจ เธอจึงวางไก่ป๊อบที่โทรสั่งจากร้านขาย



ข้าวแกงหน้าปากซอยลง รีบเอามือเช็ดกระโปรงแล้วไปเปิดประตู



“สวัสดีครับผมมาจากบริษัทผงซักฟอก….”ลุงเซลล์แมนคนหนึ่งกำลังบอก



ถึงสรรพคุณของผงซักฟอกแต่



“ขอโทษนะคะ ที่นี่ผลิตผงซักฟอกใช้เองค่ะ ปัง” ซินเดอเรลล่าสวนกลับทัน



ควันแล้วรีบปิดประตูบ้านแล้วไปนั่งกินไก่ป๊อบต่อโดยปล่อยให้ลุงเซลล์แมนยืนงง



อยู่หน้าบ้าน



10 นาทีต่อมา



“นิ้ง หน่องๆ” เสียงกริ่งหน้าบ้านของซินเดอเรลล่าดังขึ้นอีกครั้ง



“ทีนี้แหละ ต้องมีองครักษ์จากวังหลวงมาส่งการ์ดเชิญไปงานเต้นรำ ตามเนื้อ



เรื่องแน่ๆ” ซินเดอเรลล่าคิดในใจ เธอจึงวางชามก๋วยเตี๋ยวลงแล้วเดินไปเปิดประตู

“สวัสดีค่ะ มิสทีนมาแล้วค่ะ” สาวมิสทีนที่โป๊ะหน้าหนาเตอะพูดขึ้นทันทีที่



ซินเดอเรลล่าเปิดประตู



“ปัง” ซินเดอเรลล่าปิดประตูทันทีแล้วพูดไปว่าชั้นใช้เครื่องสำอางของ



U- start เท่านั้นย่ะ



10 นาทีต่อมาอีกครั้ง



“นิ้ง หน่องๆ” เสียงกริ่งหน้าบ้านของซินเดอเรลล่าดังขึ้นเป็นครั้งที่3



“นี่ (ไอ้)คนเขียนถ้าคราวนี้ยังไม่ใช่องครักษ์จากวังหลวงล่ะก็(มึง)ตาย” ซิน



เดอเรลล่าแยกเขี้ยวใส่คนเขียน



“……” คนเขียนไม่ได้ตอบอะไร แต่ที่บนใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อโชก



“สวัสดีครับ กระผมเป็นองครักษ์จากวังหลวงครับ” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูดขึ้น



พร้อมส่งการ์ดเชิญให้กับซินเดอเรลล่า



“ในวันพรุ่งนี้ ที่พระราชาจะจัดงานเลือกคู่ให้กับเจ้าชาย จึงขอให้ผู้หญิงทั่ว



ราชอาณาจักรไปยังงานเต้นรำที่พระราชวังตามเวลาที่ได้นัดหมายไว้” ซินเดอเรลล่า



ได้อ่านข้อความในจดหมายด้วยความตื่นเต้น ทันใดนั้น…



“นิ เอามานี่”



“งานที่เริดหรูอย่างนี้มันไม่เหมาะกับคนอย่างแกหรอก”



“สำหรับแกนะ โน่นต้องทำงานอยู่หลังบ้าน” เสียงของสามแม่ลูกพูดขึ้น



พร้อมทั้งดึงการ์ดเชิญออกจากมือของซินเดอเรลล่า แล้วเดินหัวเราะออกไปตาม



แบบฉบับนางร้ายในหนังไทย



ส่วนซินเดอเรลล่าก็ได้แต่นั่งร้องไห้ตามแบบฉบับของนางเอกในหนังไทย



เหมือนกัน ทั้งที่ในใจของเธอได้ด่าแม่เลี้ยงใจร้ายไปหลายตลบเเล้ว ซึ่งเรื่องที่ซิน



เดอเรลล่าได้ด่าไว้มีแต่ผู้เขียนเท่านั้นที่รู้เพียงคนเดียว



แล้วซินเดอเรลล่าจะได้ไปงานเต้นรำมั้ยเนี่ยโปรดติดตามตอนต่อไป